Boekverslag : Pete Johnson - We, The Haunted / Behekst?
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1049 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1049 woorden.
…Geen geesten, geen verzinsels.
Het boek behekst gaat over Caro die Paul ontmoet op een feest. Ze worden verliefd op elkaar en ze krijgen een relatie. Als Paul op zeilvakantie gaat, verongelukt hij en verdrinkt. Caro kan het niet bevatten. Dan ziet ze ‘s nachts Paul op haar kamer. De schaduw keert iedere nacht terug en Caro dreigt er aan onderdoor te gaan. Haar vrienden Dean en Vicky zorgen ervoor dat dat niet gebeurd.
Johnson gebruikt allerdaagse woorden, waardoor het verhaal makkelijk weg leest. Ondanks een enkele uitbarsting zoals exorcisme of levitatie is het verhaal goed te begrijpen. Het taalgebruik is niet overdreven netjes, maar gewoon zoals Nederlanders in het algemeen praten. Doordat Johnson het erg mooi brengt, kan ik me erg goed inleven in de situaties. In delen zoals: “Ze antwoordde niet. Ik zag dat ze naar de rieten stoel staarde. Opeens begon de stoel te kraken, alsof iemand erin ging zitten. Stom natuurlijk. Alle stoelen kraken wel eens. Dat is heel gewoon en betekent helemaal niets. Maar… ‘Paul zit daar in die stoel’, zei Caro opeens heel rustig. Kun je hem zien?’ ‘Nee, ik zie hem niet’, zei ik vlug. Mijn stem klonk vreemd, want ik begon me nu echt ongemakkelijk te voelen.” kan ik de spanning, die in de kamer moet hangen, heel goed merken.
De personages zijn voor mij niet erg herkenbaar. Alle personages houden zich namelijk erg bezig met geesten en het spiritisme en ik ken geen mensen in mijn omgeving die dat doen. Caro, heet eigenlijk Caroline, en speelt de hoofdrol in dit verhaal. Ze is een meisje van 16 die mediamieke gaven heeft en contact zoekt met haar overleden vriend. Caro is niet bang uit gevallen, want ze zoekt direct contact met de geesten. Ze woont ook een keer een seance bij. Ze kan het verlies van Paul niet verwerken en leeft voor de momenten waarop ze hem als geestverschijning ziet. Haar vrienden Dean en Vicky spelen ook een belangrijke rol. Dean is de persoon die Caro met het spiritisme in aanraking brengt, maar hij is ook de gene die ingrijpt als Caro er aan onderdoor dreigt te gaan. Dean heeft ook mediamieke gaven. In het begin komt hij heel stoer en koel over, maar hij blijkt heel lief en zorgzaam te zijn. Vicky is nogal bang. Ze vindt alles wat met geesten en doden te maken heeft eng en wil er het liefst ook niets mee te maken hebben. Ze houdt zich erg met
jongens en de liefde bezig, maar heeft nog nooit echte liefde gevoeld zoals bij Caro en Paul. Ze is daar dan ook erg nieuwsgierig
naar ; “ ‘Hoe voelt het eigenlijk, Caro?’ vraagt ze zacht. ‘Wat bedoel je?’ ‘Wel…jij en Paul en al dat gedoe over echte liefde…’ Ik hoor geen spoor
van sarcasme meer doorklinken in haar stem en ze kijkt me zo dromerig aan alsof ik haar een plek ga beschrijven waar ze nog nooit geweest is.”
In het boek zitten zowel literaire als triviale delen. Een voorbeeld van een literair aspect is: “Ze keek me doordringend maar vriendelijk aan. ? ‘Ik zal je vertellen wat er volgens mij met Paul aan de hand is…Als iemand een natuurlijke dood sterft, gaat zijn geest meestal onmiddellijk over naar die andere wereld om daar een nieuw leven te leiden. Maar als iemand door geweld aan zijn einde komt, of volkomen onverwachts, kan hij door die plotselinge overgang zo verbijsterd zijn dat hij zich niet meteen van het aardse leven kan losmaken. Zo’n beklagenswaardige, verwarde geest zoekt dan vaak een plek of een persoon als houvast. Met andere woorden, hij gaat in de buurt van een persoon of een plek rondwaren om zich geborgen te voelen. Hij is immers bang om zijn reis naar de andere wereld te vervolgen…’” De schrijver wil je hier duidelijk iets leren. Hierdoor ging ik ook meer nadenken over hoe dat dan in zijn werk ging; van de ene wereld naar een andere ‘wereld’ gaan. Triviale delen komen vooral in het begin voor. Bijvoorbeeld: “ We schuifelen steeds dichter naar elkaar toe. Tot we bijna tegen elkaar aan staan. Van alle kanten zijn Vicky - mijn beste vriendin, al vanaf de basisschool - en ik omsingeld. Met hun ogen vol ongeloof draaien jongens in zwarte leren jacks en met spijkerarmbanden, zwarte motorlaarzen en metalen scheenbeschermers om ons heen en kijken rond om te zien waar ons ruimteschip staat.” Dit is niet bedoeld om je erover na te laten
denken, maar puur om je te amuseren.
Ik zou het boek een ander wel aan kunnen raden, want het is mooi geschreven en het onderwerp is ook erg boeiend. De schrijver gaat diep op het onderwerp in en legt alles goed uit. Ik wist bijvoorbeeld niets van geesten en het spiritisme af, maar door delen zoals het voorbeeld dat ik gebruikt heb om een literair aspect aan te geven, snap ik er toch wat meer van. Johnson legt alles duidelijk uit zonder dat het verhaal saai wordt.
Het thema is volgens mij het leven na de dood, het verwerken van de dood en het spiritisme. Hierin is dat duidelijk te zien; “ ‘Ik ben gekomen om u in contact te brengen met uw geliefden en te bewijzen dat er na de dood nog leven is’, zegt Reuben na een kort gebed. ‘De personen met wie ik praat zijn astrale personen, geen geesten, geen verzinsels. Ze zijn hier omdat ze met u in contact willen komen, omdat ze u een boodschap willen overbrengen. Ze zijn nu hier! ’” Dit is tijdens de seance die Caro bijwoont. Volgens mij is dat voor jongeren een heel interessant thema, omdat er niet veel boeken zijn die daar over gaan. Het zal jongeren dus zeker aanspreken.
Het is een zeer mooi boek, wat mij erg aansprak om het ongewone onderwerp. Ik vind zeker dat anderen het boek moeten lezen, omdat het ontzettend interessant is en je komt zo veel te weten over het spiritisme en het leven na de dood.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen