Boekverslag : Koos Van Zomeren - Oom Adolf
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1806 woorden.

Motivatie van mijn boekkeuze



Ik heb het boek ‘Oom Adolf’ gekozen en ik ben blij dat ik voor dat boek heb gekozen. Ik moest natuurlijk een van de boeken uit de boekenlijst kiezen. Dat was nog niet eens zo makkelijk. Ik wou zelf al ‘Oom Adolf’ lezen. Ik werd namelijk getrokken door het stukje op bladzijde negen van het Laagland verwerkingsboek. Na wat gepraat te hebben met mensen zat ik te twijfelen tussen ‘Moord in Toscane’, ‘De aanslag’ en ‘Oom Adolf’. Toen ik de achterkant van ‘Oom Adolf’ las, was ik om. Dit boek ging ik lezen.



Samenvatting



Hugo Kemp is een doodnormale jongen van 18 jaar en besluit op een dag zijn oom Adolf te vermoorden. Oom Adolf is minister. Hugo ergert zich zo aan het slechte karakter van zijn oom dat dat voor hem reden genoeg is om hem uit de weg te ruimen. Maar Hugo staat er helemaal alleen voor. Oom Adolf is namelijk mateloos populair.



Hugo komt voor een paar problemen te staan: waar, hoe en wanneer? Hij beslist dat hij Adolf met een geweer gaat neerschieten. Hij belt (als verslaggever) een politiebureau. De politie vertelt hem dat hij in Antwerpen goedkoop, goede wapens kan kopen. Met het geld dat hij voor zijn verjaardag had gekregen, koopt hij een geweer. Hij oefent het schieten in het bos. Als hij een keer gesnapt wordt door een man, vermoordt hij die man. Hij belt de secretaresse van oom Adolf als journalist. Wanneer hij vraagt om gegevens uit de agenda van oom Adolf, krijgt hij die ook. Op oom Adolf’s laatste campagnedag, is oom Adolf in Breda. Hugo plant om hem dan dood te schieten.



Hugo gaat naar Breda. Als hij goed verschanst in een leegstaand zolderkamertje zit, ziet hij oom Adolf. Wanneer Hugo hem in het vizier heeft, schiet hij. Hugo rent weg, maar ontdekt dat oom Adolf niet dood is: toen Hugo schoot, viel Adolf. De mensen hadden niet eens in de gaten dat er geschoten was. Hugo had gefaald. Pas lang daarna, ontdekt men dat er geschoten is. Hugo wil zichzelf aangeven, omdat hij denkt dat de mensen dan aan oom Adolf gaan twijfelen. “Als zijn neef hem dood wil hebben, moet hij wel een erge schoft zijn.” Op het politiebureau geloven ze hem niet en ze kunnen ook geen bewijzen vinden. Als Hugo maar blijft herhalen dat hij de aanslag heeft gepleegd, stoppen ze hem in een inrichting.



Uitgewerkte persoonlijke reactie



Dit boek is mij goed bevallen. Dat komt omdat het veel genres in zich heeft. Dit boek is een goede thriller, maar het is meer dan alleen maar een thriller. Het is:



1. Spannend. Vooral aan het eind word je vaak op het verkeerde been gezet.



2. Nieuwsgierigmakend. Ik heb het hele boek uit gelezen, omdat ik wou weten of de moordactie lukte.



3. Makkelijk. Het boek is compleet chronologisch. Het boek heeft korte hoofdstukken en het taalgebruik is simpel.



4. Origineel. Ik heb nog nooit een boek gelezen over dit onderwerp. Meestal gebeurd de moordaanslag in het begin en dan wordt het opgelost of reis je mee met de moordenaar en beleeft zijn vluchtpogingen.



5. Onvoorspelbaar. Het verhaal krijgt heel vaak een andere wending, maar daar kom ik later op terug.



Het onderwerp is de haat van een jongen jegens zijn oom die lijdt tot een moordaanslag. Dit onderwerp ligt mij wel. Ik hou namelijk van zulke thrillers, ook al was het wel nieuw voor me dat Het verhaal gaat over de voorbereiding van de moordaanslag. Ik heb nog nooit zoiets gelezen of gezien. Ik had dus nauwelijks verwachtingen. Ik had alleen wat meer actie verwacht en wat minder psychologisch gedoe. Maar ja, het heet niet voor niets een psychologische thriller.



De belangrijkste gebeurtenis is zonder twijfel de poging tot moord op oom Adolf. Daar wordt het hele boek naar toe gewerkt. Ik vind het daarom wel jammer dat de moordpoging in één bladzijde mislukt. De gebeurtenissen zijn echter niets als je kijkt naar de gedachtegang van de hoofdpersonage. De lezer zit eigenlijk in het hoofd van Hugo en je leest precies wat hij denkt. Zo wordt het veel makkelijker om de handelingen van Hugo te verklaren. Bovendien is de haat het motief voor de moord. Dat zit allemaal in zijn hoofd. Een erg ingrijpende gebeurtenis gebeurt in het bos. Hugo wordt gesnapt met zijn geweer door een man. Als de man wegrent, schiet Hugo hem dood. Dat vond ik wel schokkend, maar verder deed het boek niets met me. Bij iedere film of boek denk ik: “Het is maar fictie.” Begrijp me niet verkeerd. Ik vond de gebeurtenissen erg boeiend, maar het deed me niets.



Door de gedachtes van de hoofdpersoon te weten, leer je hem wel goed kennen. Dat vind ik fijn. Je leeft erg met hem mee. Ook al keurde ik zijn daden niet goed, sterker nog ik vond ze onaanvaardbaar. Ik zou nooit zoiets doen. Ik heb geleerd dat praten veel meer oplost dat geweld. Ik denk ook niet dat iemand zijn oom gaat vermoorden met zo’n motief.



De opbouw is, zoals ik al eerder zei, erg makkelijk te volgen: er zitten weinig flashbacks in, je ziet de gebeurtenissen vanuit de ogen van maar één personage. Ik vind dat niet erg. Ik denk alleen dat het spannender was geweest als er wat meer verborgen bleef voor de lezer. Er blijven weinig vragen over als je het boek uit hebt. De enige vragen zijn: zullen ze Hugo ooit geloven? Hoe reageert oom Adolf erop? Wordt Hugo ooit gepakt voor de moord op de man in het bos.



Waardoor het boek ook makkelijk te begrijpen is, is het taalgebruik. Deze is heel simpel. De moeilijkste alinea is die op bladzijde 148: “…in de top van deze wonderlijke lange vinger zoemde een driftige kogel van het type dat min of meer explodeert van blijdschap wanneer hij zijn plaats van bestemming heeft bereikt…” Alleen dit was moeilijk te begrijpen, maar dat maakt het wel spannend. Het roept vragen op: Wat gebeurt er? Is dit slechts fantasie? De overige teksten waren simpel. Dat past wel bij Hugo: een simpele jongen met een simpele gedachtegang



Verwachtingen



Ik had niet veel verwachtingen over het boek, maar mijn eerste verwachtingen kreeg ik al voordat ik besloten had dat ik het boek ging lezen. Op bladzijde negen van Kiliaan verwerkingsboek staat een fragment uit Oom Adolf. Het ging over geweren, dus ik dacht dat er veel actie in zou zitten. Omdat het een thriller was, verwachtte ik ook dat er spanning in zou zitten. Er zat niet veel actie in. Dat vond ik wel jammer, maar er zat erg veel spanning in en dat maakte het meer dan goed. Thriller vind ik namelijk belangrijker dan actie. Omdat de verwachte hoeveelheid spanning wel is uitgekomen, is het boek me goed bevallen.



Spanning: Open Plekken, Spanningsbogen en Manipulatietechnieken



In dit boek zitten erg weinig open plekken. De open plekken die er zijn hebben een zeer korte spanningsboog. Eén open plek is verantwoordelijk voor het grootste deel van de spanning: Zal het Hugo lukken om oom Adolf te vermoorden? Het antwoord krijg je helemaal aan het einde te weten: Nee. Dit is dus de langste, en daarmee ook de belangrijkste, spanningsboog. Er zijn dan nog een paar open plekken die wat minder belangrijker zijn, maar die wel meedragen aan de hoeveelheid spanning. Een goed voorbeeld daarvan staat op bladzijde 112: Hugo wordt ontdekt in het bos en Hugo wil hem doodschieten. Je denkt voortdurend: “Zal het hem lukken?” Dit is trouwens ook een goed voorbeeld van een manipulatietechniek. Het verhaal wordt een heel andere wending gegeven: het ene moment zit hij een moord voor te bereiden. Het volgende moment heeft hij er een gepleegd! Op bladzijde 158 wordt Het verhaal ook een andere wending gegeven: oom Adolf blijkt helemaal niet dood te zijn, terwijl Hugo hem wel dood waant. Op bladzijde 148 staat ook een manipulatietechniek toegepast: eerst krijg je een soort flashforward die heel erg vaag wordt verteld. Dan ga je een paar uur terug en wordt alles heel uitgebreid verteld, waardoor je de tekst toch begrijpt.



The End



Het einde van het boek viel me eigenlijk een beetje tegen. De schrijver heeft zich er te makkelijk van afgemaakt. Je leest 150 bladzijde over hoe een jongen een moord voorbereidt; in twee bladzijden mislukt dat. Hugo geeft zich aan, maar wordt opgesloten in het gesticht. Klaar is Kee… Koos (van Zomeren).



Het einde is redelijk gesloten. Je blijft met enkele vragen zitten, zoals: Zal men Hugo ooit nog geloven? Wat is oom Adolf’s reactie op Hugo z’n bekentenis? Wordt Hugo gepakt voor de moord in het bos? De hoofdvraag wordt wel beantwoord: de moordpoging is mislukt.



Fictie, Fantasie en Verbeelding



Dit boek is fictie, literatuur en proza



· Fictie, omdat het verzonnen is. Bovendien staat er in het begin dat het fictie is.



· Literatuur, omdat… uhm… omdat we alleen maar uit literatuur konden kiezen. Bovendien wordt dit boek als literair erkent.



· Proza, omdat de zin tot het einde loopt, een roman is verdeeld is in alinea’s en hoofdstukken.



eindoordeel



Ik vind het boek een goede thriller met veel meer dan alleen spanning, zoals actie en humor. Daardoor trekt het een groter publiek. Bovendien is het taalgebruik erg makkelijk, zodat het gemakkelijk leest. Het boek zit heel ongecompliceerd in elkaar, zodat het voor kinderen begrijpelijk is. De gebeurtenissen zijn boeiend, zodat het voor volwassenen ook een aantrekkelijk boek zal zijn. Alleen het einde vind ik slecht. Mijn eindoordeel is dus nauwelijks iets veranderd van mijn persoonlijke reactie. Maar hoe langer ik over het einde nadenk, hoe slechter ik ‘m vind worden.



Terugblik



Ik ben over het algemeen tevreden met deze opdracht. Alleen de uitgewerkte persoonlijke reactie vond ik lastig. Ik wist dat ik niet alle punten van de vijf verhaalaspecten moest gebruiken, maar bij iedere punt zat ik tijden te bedenken of het wel of niet belangrijk was. Daar ben ik veel tijd mee kwijtgeraakt. Voor de rest ging de beschrijvingsopdracht goed. De verdiepingsopdracht ging ook wel redelijk. Ik had alleen het gevoel dat ik veel dingen herhaalde. Bovendien zat ik bij het uitwerken van de verdiepingsopdracht te twijfelen of het wel juist was wat ik in het klad had opgeschreven. Daardoor heb ik toch nog een hoop gewijzigd bij het uitwerken.



De volgende keer



De volgende keer dat we zo’n opdracht krijgen, ga ik de stof goed bestuderen voordat ik aan het boek begin. Ik moest, in het begin, nog een paar keer in het boek bladeren om uit te zoeken of een gebeurtenis nou wel of niet een manipulatietechniek was. Bovendien ga ik op b.v. de vraag “Welke verwachtingen had je voor je het boek ging lezen en hoe zijn die verwachtingen gewekt?” antwoord geven voordat ik het boek ga lezen. Nu vond ik het lastig om het me allemaal weer te herinneren.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen