Boekverslag : Dirk Bracke - Het Uur Nul
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3463 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3463 woorden.
Boekverslag: Het uur nul
<<“Nu kan ik alleen nog aftellen. Aftellen naar de dag, het uur waarop ik zal sterven, waarop ik niks meer ben. Niks. Nul. Het uur nul.”>>
Algemeen
Naam van de schrijver: Dirk Bracke
Titel van het boek: Het uur nul
Naam van de uitgever: Davidsfonds/Infodok
Jaar van verschijnen: verschenen in 1996
De 5e druk: 2000
Samenvatting
Ben Verhaegen ontmoet 's avonds zijn vrienden achter het zwembad om joints te roken en wat lol te maken. Op een dag gaat Ben met Filip, één van zijn vrienden, een ritje maken in de stad met Filip's scooter. Ze zien daar opeens twee mooie meiden en proberen stoer te doen door stuntjes te voortonen. De meisjes zijn echt onder de indruk en blozen. Eén van de meisjes, Diana, is onder indruk van Ben's schoonheid. Haar vriendin, Rebecca, ziet ook dat hij onder indruk is van haar en dat dat misschien wel iets zou kunnen worden.
Na hun ritje gaan ze terug naar het zwembad waar ze de vogelverschrikker opwachten. Filip koopt wat marihuana en de vogelverschrikker stelt voor dat Filip een keer langs komt om gratis een shot heroïne te proberen..
Wanneer de vogelverschrikker vertrokken is, vertelt Evyn, één van de groep, dat Carla, het ex-lief van Robbie II, met Thomas, een sul volgens hen, zaterdagavond naar een fuif gaan. In het groepje is er een regel. Die is dat niemand het lief van een van de groep neemt. Daarom stelt Robbie I voor om er naartoe te gaan en om Thomas er eens goed van langs te geven.
Op de fuif zien ze Thomas en Carla samen slowen en Robbie II trekt Thomas uit Carla's handen en slaat erop los. Wanneer de DJ zegt dat ze moeten stoppen, sleuren ze hem mee naar buiten en daar slaan ze verder tot Diana en Rebecca, de twee meisjes die Ben en Filip tegenkwamen in de stad, komen ertussen maar ze worden weggeduwd. Wanneer Ben Diana's gezicht herkent wil hij haar omhoog helpen, maar ze moet niets meer van hem weten.
Vier dagen later gaan Filip en Ben, zoals beloofd, naar de vogelverschrikker om een shot te proberen. Nadat Filip en de vogelverschrikker in hun roes zijn beland vraagt Ben zich af of hij ook niet een shot zal nemen.
Enkele dagen later vervelen Ben en Filip zich. Omdat het nog te vroeg is om achter het zwembad te gaan, besluiten ze om naar de kermis te gaan.
Daar ziet hij Diana en Rebecca op de autoscooters. Omdat Filip erbij is, wil hij zich niet belachelijk maken, maar wanneer Filip weg gaat om te spuiten, springt Ben in een scooter. Wanneer Diana Ben opmerkt, gooit ze haar jetons naar Rebecca en loopt weg. Ben loopt haar achterna, gooit eveneens zijn jetons naar Rebecca, en grijpt naar Diana's arm. Diana vloekt en rukt zich van Ben af maar Ben heeft haar te hevig vast. Wanneer Diana gekalmeerd is, laat hij haar los en vertelt hij haar dat hij eigenlijk niet zoals de anderen van de groep is, maar dat hij alleen probeert stoer te doen om erbij te horen.
Ben verontschuldigt zich en nu Diana alles begrijpt sluiten ze weer vriendschap en na de kennismaking begon er iets tussen hen te groeien.
Op het einde van de week gaan ze samen naar het zwembad waar ze elkaar knuffelen, strelen en kussen tot ze merken dat ze niet alleen zijn. Dan beginnen ze opeens over Filip's gedrag te praten over zijn slecht toestand nu hij spuit. Ben is ongerust over zijn toestand, maar gelukkig is Diana er nog om hem te troosten.
Een paar dagen later praat Ben over seks en dan besluiten ze om samen naar bed te gaan, maar wanneer het cruciaal moment aanbreekt, wil Diana niet meer verder zonder condoom. Ze wil immers veilig vrijen. Ben doet alle nodige om aan condooms te geraken en wanneer hij ze eindelijk heeft, gaan ze met elkaar naar bed. Dat gebeurt in Torhout/Werchter, al was Ben die dag jaloers geworden op Björn, een goede vriend van Diana, wanneer ze elkaar weer ontmoetten.
Weken gaan voorbij en Ben wordt zieker en zieker, zijn moeder raad hem aan om eens bij de dokter langs te gaan. De dokter zegt hem dat hij een aantal symptomen van aids vertoont. Als hij thuis komt verteld hij niets aan zijn ouders en zeker niet aan Diana, hij wil wachten tot hij de definitieve resultaten krijgt.
3 weken later gaat hij terug naar de dokter om de resultaten te krijgen en die zegt hem dat hij seropositief is.
Vanaf dat moment stort zijn wereld ineen. Hij moet het zeggen tegen Diana, maar omdat hij het niet durft, zegt hij liever dat hij een ander heeft. Diana gelooft hem niet. Op dat moment heeft hij geen keuze, hij moet het haar wel zeggen. Wanneer Diana het weet is ze eerst triestig, maar het gaat vlug over naar woede. Ze beslist om een test te laten uitvoeren en wil Ben niet meer zien tot ze de resultaten kent.
Nadat Diana vertrokken is, besluit Ben om naar Filip te gaan om hem te zeggen dat hij ook misschien seropositief is. Wanneer hij bij Filip aankomt, is Filip aan het trippen Hij vertelt het hem, maar merkt dat Filip er niets van hoort, daarom verlaat Ben de kamer.
Wanneer Ben enkele dagen later terug gaat, al hopend dat Filip niet opnieuw aan het trippen is, ziet hij dat het hek voor de toegang naar het park openstaat. Hij loopt het park in en ziet een hand onder een stapel bladeren liggen. Als hij uit nieuwsgierigheid eronder kijkt ziet hij Filip liggen. Dood.
Enkele weken later moet Ben door zijn slechte toestand naar het ziekenhuis en daar komt Diana hem opzoeken. Ze heeft de resultaten van de test en vertelt hem dat ze niet seropositief is. Ben is heel blij voor haar, maar wanneer ze hem opbiecht dat ze met Björn gaat is hij vreselijk teleurgesteld in haar. Zeker wanneer ze hem verteld dat ze met hem gevreeën heeft. De vriendschap tussen hen komt weer gedeeltelijk goed. Diana voelt zich ongemakkelijk wanneer ze ziet hoe zijn toestand is en profiteert van het ogenblik wanneer zijn moeder binnenkomt om weg te gaan.
Maanden gaan voorbij en Ben hoort, tijdens een gesprek tussen de dokter en zijn moeder, dat er geen hoop meer is. Na het gesprek, komt Diana binnen. Ze schrok, want Ben z'n lang haar is helemaal afgeknipt en hij was verschrikkelijk mager. Ze vertelt hem dat ze het uitgemaakt heeft met Björn, omdat ze hem betrapt heeft met een ander. Ben pakt haar in zijn armen en kust haar. Hij vertelt haar hoe hij aids heeft gekregen.. Op school was er een meisje dat haar liet betasten voor geld en voor een grotere som mochten ze met haar neuken in het meisjestoilet. Ben wou geen uitzondering zijn en ging er dus ook bij. Wat hij niet wist, was dat ze seropositief was en dat dus vrijen zonder condoom gevaarlijk was.
Diana gaat weg met tranen in haar ogen, maar voor ze de deur sluit, roept Ben haar terug. Ze moet hem beloven dat ze als ze terug aan hem zal denken hem altijd zou herinneren zoals hij eerder was : met z'n lang haar en wanneer hij niet zo mager was. Voor ze vertrok gaf ze hem zijn badjas, want hij zei dat hij koud had. Wanneer ze weg is haalt hij de gordel eruit en hangt het ene uiteinde aan de buis van de radiator en het andere uiteinde knoopt hij rond zijn hals. Het uur nul was zover, hij wou niet meer leven met deze pijn. Hij schuift centimeter voor centimeter naar het einde van het bed en valt. Nu is hij eindelijk verlost van zijn lijden.
Zijn laatste woorden waren: ”It’s better to burn out than to fade away”.
Titelverklaring
Ben Verheagen is een tiener met aids. Wanneer hij ontdekt dat hij seropositief is stort zijn wereld ineen. Zijn vader wil niets meer met hem te maken hebben. Ben vindt het moeilijk om zijn vriendin nog te zien en daarom maakt hij het uit. «Nu ik aids heb kan ik enkel nog aftellen, aftellen naar de dag, het uur waarop ik niets meer ben. Niks, nul. Aftellen naar Het uur nul. » denkt Ben. (Pagina 141 regel 22 – 23.). Voor Ben zijn aids en dood synoniemen. Hij vraagt zich af hoe de dood zal voelen; zal het pijn doen of niet. Op het einde van het boek voelt Ben dat het uur nul nadert. Hij lijdt te veel en wil er nu al het uur nul van maken. Hij neemt afscheid en hangt zich op.
Gebeurtenissen
Het probleem van de hoofdpersoon is dat hij aids heeft en niet weet hoe hij er mee om moet gaan.
Beginsituatie: De conditie van Ben verslechterd
Ontstaan van het probleem: Ben vertoont diarree, duizelig, blaasjes in zijn mond en hij gaat naar de huisarts voor onderzoek. Hij ontdekt dat hij besmet is met Aids.
Verslechtering van het probleem: Ben kan niet meer normaal opstaan en gaat er steeds slechter uitzien.
Dieptepunt: Hij pleegt zelfmoord
Er zijn geen langzame of snelle verbeteringen en het probleem word opgelost met zelfmoord.
Het verhaal begint met Filip die het meisjestoilet ingaat om met de 15-jarige schoolhoer te neuken en het verhaal eindigt met dat Ben zichzelf omhangt aan zijn ziekenhuisbed.
Het is geen spannend boek, maar meer een realistisch boek. Je wordt met je neus op de feiten gedrukt.
Tijd
Het verhaal begint op dinsdag 30 november 1993 en eindigt op dinsdag 4 juni 1996. Er zit ongeveer anderhalf jaar tussen het begin en het einde, maar er zitten wel veel tijdsprongen in. Het verhaal word chronologisch verteld. Er zitten geen terugblikken in maar wel terugverwijzingen.
Personen
Hoofdpersonen
Ben: Ben is ongeveer 16 jaar. Hij heeft een beste vriend Filip en nog wat andere vrienden.Hij is spontaan, vriendelijk, romantisch, jaloers en lief. Bij zijn vrienden doet hij stoer. Hij blowt af en toe, hij is sportief en hij wordt op een gegeven moment verliefd. Hij heeft een smal gezicht, lang blond haar dat meestal in een staartje zit. In zijn linkeroorlel hangt een zilveren kruisje. Ook is hij lang en aantrekkelijk. Hij is in het begin van het boek een normale tiener, maar in het verloop van het boek gaat het steeds slechter met hem. Hij heeft last van diarree en bloedneuzen. Op het eind van het boek ziet hij eruit als iemand die in een concentratiekamp zit. Zijn lange haar is eraf en hij heeft zwarte wallen onder zijn ingevallen ogen. Zijn hele lichaam zit onder de opengekrabde wondjes en hij is heel erg mager. Hij woont in het begin van het boek thuis, maar later moet hij naar een ziekenhuis.
Diana: Diana is een tiener van ongeveer 14 jaar.Ze heeft schouderlang donkerbruin haar en ze is niet uitzonderlijk knap, maar ook niet lelijk. Ze heeft een vriendin Rebecca. Diana voelt zich aangetrokken tot Ben en wordt er later hopeloos verliefd op. Diana is heel sociaal maar toch soms speels. Ze heeft al enkele jaren geen band meer met haar vader. Ze is heel bezorgd om Ben en ze heeft medelijden met hem. Ze is ook soms kwaad ,jaloers of geprikkeld op Ben. Diana kan ook heel Romantisch zijn. Soms is ze heel koppig. Diana heeft een lichtgeraakt karakter. Ze is heel verlegen bij mensen die ze niet kent.
Andere personen
De vrienden van Ben zijn Robbie 1, Robbie 2, Evy, Els, Peter en Filip.
Over Robbie 1, Robbie 2, Evy en Els valt niet veel te vertellen. Ze later Ben vallen in het verloop van het boek omdat ze vinden dat hij hen verwaarloosd.
Filip: Filip is in het begin al wat crimineel. Hij steelt van zijn ouders en uit winkels. Hij is de beste vriend van Ben. In het verloop van het boek gaat hij harddrugs gebruiken en raakt verslaafd. Hij gaat steeds meer jatten om een shot te krijgen. Hij gaat dood aan een overdosis. (Golden shot)
De Vogelverschrikker: Hij is rond de 20 en heeft lange ongewassen slierten blauwzwart haar. Ingevallen wangen en rooddoorlopen ogen. Hij verkoopt en gebruikt Soft- en harddrugs.
Nancy: Zij is de oorzaak dat Ben aids krijgt. Ze is een 15-jarig meisje dat gedwongen wordt door haar stiefvader om zichzelf te verkopen. Ze heeft blond haar en een mooi lichaam. Door het prostitueren is ze verslaafd geraakt aan geld.
Karen: De zus van Ben. Er wordt verder niets over haar verteld.
Vader van Ben: Hij heet Eric of Eddy (in het begin van het boek heet hij Eddy en aan het eind Eric naar mijn idee klopt dit niet helemaal). Er wordt niet veel over hem verteld. Hij wil niets meer met Ben te maken nadat hij gehoord heeft dat Ben seropositief is. Hij vind dat aids een homoziekte is.
Moeder van Ben: Zij is zoals iedere “normale” moeder. Ze is bezorgd om Ben. Nadat ze hoort dat hij seropositief is, wil ze hem heel erg graag helpen, maar dit gaat ten koste van haar zelf. Ze staat op instorten.
Jenneke: Een jong meisje dat ook in het ziekenhuis ligt met aids. Ze is graatmager maar haar ogen fonkelden nog van onblusbare levenslust. Ze ligt op de kamer naast Ben.
Vertelwijze
We beleven het verhaal grotendeels door de ogen van Ben, maar ook door de ogen van een heleboel andere mensen. Ik kon er niet achterkomen of het verhaal een ik/verhaal was of dat het een alwetende- of personele verteller heeft.
Ruimte
Het verhaal speelt zich vooral af bij het zwembad, maar andere plaatsen zijn Torhout/Werchter, het schoolfeest Pop-heus en het jeugdziekenhuis. En er zijn kleine fragmenten in het huis van Ben, bij de dokter en bij Diana thuis.
Het zwembad: In het begin van het boek verzamelen Ben en zijn vrienden zich hier bijna iedere avond om wat te kletsen, drinken, blowen en een beetje herrie schoppen.
Torhout-Werchter: Een soort muziekfestival op een wei. Ben, Diana en Rebecca gaat naar het festival. Ben en Diana blijven samen op de wei slapen in een tentje. Hier hebben ze ook voor het eerst seks met elkaar. Naar deze plek wordt vaak teruggedacht door Ben.
Pop-heus: Het schoolfeest. Hier slaan Ben en zijn vrienden Thomas in elkaar omdat hij het lief van Robbie 1 heeft afgepakt.
Jeugdziekenhuis: Hier ontmoet hij Jenneke. Hier besteeds Ben de laatste tijd van zijn leven door en hij pleegt hier ook zelfmoord.
De ruimte bepaald de sfeer heel erg in dit boek. Dat is ook logisch er is een heel groot verschil tussen. De ene keer zit Ben met zijn vrienden bij het zwembad en de andere keer ligt hij doodziek en alleen in zijn ziekenhuisbed te bepalen of hij verder wil leven of niet.
Onderwerp
Aids en jongeren
Bedoeling/boodschap van de schrijver
Hij wil laten zien dat aids bij jongeren bestaat en dat je beter veilig kan vrijen om besmetting te voorkomen. Ook wil hij vooroordelen van de maatschappij verminderen door te laten zien dat aids niet een homoziekte is.
Taal
Het taalgebruik was makkelijk, want de woorden die in het boek worden gebruikt, gebruik ik ook in het dagelijkse leven. Het verhaal bevat veel beschrijvingen en ook heel veel dialogen.
Verdiepingsopdracht
Beschrijf waar en wanneer het verhaal zich afspeelt.
Het verhaal speelt zich af in deze tijd en op heel veel verschillende plaats. De belangrijkste zijn:
Het zwembad; Hier komt de groep bijeen om een joint te roken, lol te maken en om te praten.
Torhout/Werchter; Een muziekfestival op een wei. Ben, Diana en Rebecca gaan ook naar dit festival. Diana en Ben blijven daar slapen en hebben daar voor het eerst seks met elkaar. Ben denkt vaak aan deze plek terug.
Het schoolfeest Pop-heus; Hier slaat Ben en zijn vrienden Thomas in elkaar.
Het jeugdziekenhuis; Hier ligt Ben aan het eind van het boek en hij sterft daar ook.
Het boek begint met een hoofdstuk in 1993. Het hoofdstuk daarna is het al 1995 en in 1996 is het boek afgelopen. Er is dus een vertelde tijd van 3 jaar.
Hoe word de spanning in het boek opgebouwd?
De beginsituatie van het boek is dat de gezondheid van Ben gaat achteruit. Hij is vaak ziek en hij wordt steeds dunner. Hij heeft last van diarree, duizeligheid en hij heeft blaasjes in zijn mond. Wanneer hij naar de huisarts gaat voor onderzoek blijkt hij seropositief te zijn.
Het verhaal blijft boeien tot het einde door veel elementen. Je ziet hoe ‘normaal’ Ben’s leven eerst was en hoe het door de ziekte drastisch veranderd. Tijdens het lezen vraag je je veel af. De belangrijkste vraag is:“Hoe zal dit eindigen”. Je verwacht niet dat hij zelfmoord zal plegen, maar dat hij door zijn ziekte overlijdt.
Welke perspectiefwisselingen zijn er? Benoem de perspectiefwisselingen.
We lezen het verhaal door de ogen van Ben, maar ‘zien’ ook vaak door andere ogen, door Diana’s ogen, de dokter, zijn moeder, maar Ben zijn gevoelens en gedachten staan centraal. Er is dus wisseling tussen een Personaal vertelperspectief en een ik-perspectief, maar het is ook goed mogelijk dat het verhaal verteld is vanuit een auctoriaal vertelperspectief.
Als je iets aan het verhaal zou veranderen, wat zou dat zijn? Leg dat uit in 100 woorden.
Eigenlijk helemaal niets. Ik vind het verhaal zo perfect. Een jongen met een ‘normaal’ leven dat helemaal over de kop wordt gegooid door zijn ziekte, aids. Het verhaal gaat over drugs en dit is een maatschappelijk probleem, want er zijn verschrikkelijk veel jongeren die drugs proberen en steeds verder gaan. Het laat ook zien hoe bekrompen mensen (nog steeds) kunnen zijn door te denken dat aids een homoziekte is.
De liefde van een meisje is ook een belangrijk element in het boek. Door haar veranderde hij maar het was al te laat. Ik verwachtte dat Diana bij Ben zou blijven tot zijn dood, maar ook zij kon niet met de ziekte omgaan. Ze is natuurlijk ook erg bang en kwaad omdat hij haar toekomst misschien wel heeft verpest.
Het boek laat zien wat de ziekte met zich mee brengt, de angst, het verdriet en de pijn.
Eindoordeel
Ik vond het een mooi, realistisch boek en het heeft mij aan het denken gezet over drugs, SOA’s, onze maatschappij en veilig vrijen. Mensen denken dat aids een homoziekte is en ik vind dit bespottelijk. Er zijn ook veel hetero mensen met aids zowel mannen als vrouwen. Iedereen weet wat de ziekte is, maar veel weten niet hoe de ziekte wordt verspreid. In het boek is mij ook opgevallen dat er nauwelijks wordt gepraat over de ziekte en dat is erg. Je gaat dood en je mag en kan er niet over praten. En als je er wel over praat dan voelen mensen zich ongemakkelijk en zoeken ze een uitweg.
Het boek geeft verschillende waarschuwingen. Het laat zien wat drugs met je doet en dat dit tot de dood kan lijden en dat veilig vrijen erg belangrijk is. Er zijn alleen al in Nederland verschrikkelijk veel mensen die leiden aan aids zonder dat ze het weten en deze mensen kunnen het verspreiden en niemand weet het.
Fragmenten
p.57 “Voel je je wel goed? Vroeg Ben bezorgd.
“Steeds maar schijten en kotsen!” zeurde Filip huilerig. Soms wel dertig keer op een dag.”...
“Een shot Ben! Ik met een shot hebben. Nu! Of ik word gek.” “Of wat Junk of Smack. Verdomme!”
“Kun je me geen zeshonderd ballen lenen?”
“Waarom?”
“Lul niet! Je weet best ........”
p. 145
“ Aids! Mijn zoon is verdomme een homo. Ik heb altijd gedacht dat het met hem verkeerd zou lopen.”
“Pa, ik ben geen homo! “ beet Ben terug.
“Maak dat je grootje wijs”, zei z’n vader scherp. “Aids is een homoziekte.”
p. 152
“Mag ik nog een zoen op je wang geven?” Ze drukte zich tegen de wand van het bushokje. “Kan het?”
“Je hoeft heus niet bang te zijn. Aanraken of kussen is safe.” Met gesloten ogen voelde ze zijn lippen op haar wang. Ze gingen langzaam naar haar mond.
“ Nee, Ben”, zuchtte ze en ze trok haar hoofd opzij.
“ Ik durf het niet! Begrijp je me? Ik wil wel, maar ik ben bang.”
Ze zag weer tranen in zijn ogen.
“Het is beter dat ik wegga.”
Hij verborg zijn ogen achter een zakdoek
en vloekte stilletjes voor zich uit...
p. 159
“Sinds hij wist dat z’n zoon seropositief was, had zijn vader geen woord meer tegen hem gezegd. Die schande! Aids! Homo!
Bovenstaande is niet een recensie, maar wel een mening over het boek. Recensies over het boek het uur nul zijn namelijk bijna onmogelijk te vinden. Vandaar dat het ook bij een recensie blijft.
Jef Nagels wil het boek het uur nul uit de bibliotheek halen omdat “het boek pornografische en vulgaire elementen” bevat. Maar ik ben het een met burgemeester Rollier, die vind dat de boeken zorgvuldig zijn uitgezocht en dat deze ook op leeftijd staan. Het is namelijk niet de verantwoording van de bibliotheek om uit te zoeken of iemand wel oud genoeg is om het boek te lezen. Het is een goed, maar vooral ook realistisch, boek en ik ben van mening dat elke tiener dit boek zou moeten lezen, zodat zij voldoende worden gewaarschuwd voor drugs, soa’s en de gevolgen hiervan.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen