|
U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Els Beerten - Mijn Tweede Solo.
Deze versie komt van http://scholieren.samenvattingen.com/documenten/show/8449922/ en is laatst upgedate op 24/11/2001. De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 399 woorden. |
112 blz. 2e verslag ‘98/’99 Inhoud Eva is erg goed in ballet. Dat mag ook wel want ze heeft les van een van de beste balletleraressen die er zijn: Heleen Elsink. Omdat ze zo goed is mag ze meedoen aan de opvoering van een ballet dat een beroemde balletchoreograaf, Anton Omesco, voor zijn dood heeft geschreven. Eva krijgt als enige twee solo’s in het ballet ‘Het tinnen soldaatje’. Vanaf dat moment raakt ze zeer geïnteresseerd in Omesco en zijn ballet. Ze maakt er zelfs een spreekbeurt over. Bij de voorbereiding van haar spreekbeurt klopt ze aan bij Anna, de dochter van Omesco. Eva krijgt van Anna een plakboek en wat papieren mee naar huis voor haar spreekbeurt. Anna spreekt tegen Eva alsof ze al jaren haar beste vriendin is. Anna vertelt dingen over zichzelf en haar vader die Eva erg verwarren. Als er dan ook nog problemen komen bij de repetities krijgt Eva het helemaal moeilijk. Haar tweede solo klopt niet, dat voelt ze, hij past niet in de muziek. Hierdoor lukt het ook niet. Zo krijgt ze een meningsverschil met Heleen Elsink en loopt ze huilend de les uit. Ze besluit niet meer terug komen. Thuis kijkt ze de papieren van Omesco eens door. Zo vindt ze het echte tweede stuk van ‘Het tinnen soldaatje’. Eva is erg blij want nu krijgt ze toch gelijk en een paar weken later schittert ze in de schouwburg in Leuven. 232 woorden Mening Ik vond het een leuk boek. Ik denk vooral omdat ik zelf ook heel graag dans. Er stond vaker in bijv. eerste positie, tendu en nog meer van zo’n termen. Ik weet wat het betekend, veel anderen niet. Als je weet wat het is dan is het boek (denk ik) ook beter te begrijpen. De titel (Mijn tweede positie) paste wel bij het verhaal. Want het verhaal ging er ook grotendeels over. Eva vond hem er niet in passen, hij klopt gewoon niet. Zoiets kwam er vaak in voor. Er stond wel eens een positie in, een die Eva (of andere leerlingen van haar groep) niet konden en ik wel, dacht ik wel vaker: kunnen die dat nog niet? Maar ik ben dertien en hun elf, dus dat is wel een verschil. In het stuk dat Eva huilend weg rende, vond ik het wel zielig voor haar. Want als mij zoiets overkomt zou ik dat ook heel stom vinden. Maar over het algemeen was het toch wel een heel mooi boek. 171 woorden |
|
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |