U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Bjarne Reuter - De Jongens Van St. Petri.
Deze versie komt van http://www.scholieren.com/boekverslagen/2033 en is laatst upgedate op 25/11/1999.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2096 woorden.

Voor mijn boekbespreking nam ik" De jongens van St.Petri" geschreven door Bjorne Reuthers. Het verhaal speelde zich af in de 2de WO in het jaar 1942 waarbij Denemarken bezet was door de Duitsers. Een vanzelfsprekende overgeving werd verwacht van Denemarken door de Duitsers.



Tot een klein groepje in opstand kwam, ze noemden zichzelf de "Legendarische Acht."



Ze kwamen op voor Denemarken en ze wilden de mensen aanzetten tot het strijden voor Denemarken en het saboteren van de Duitse plannen. Waarvan Gunnar de leider was, hij was achttien en rookte zoals toen iedere volwassene wel eens deed een pijp, hij was namelijk trots op zijn uniek exemplaar van een pijp, hij had ze nog van zijn opa gekregen, samen met zijn broer Lars zeventien en Luffe de slimste van de groep daarom had hij ook de bijnaam "professor" en dan nog als laatste Sören, de stoerdoender, de harde jongen zoals ze zeggen (tussen twee aanhalingstekens), samen vormden ze een schitterend team, later verder in het verhaal zullen nog enkele andere leden toenemen. Hun schuilplaats bevond zich in het uiterste einde van de kerkzolder, waarvan slechts vijf sleutels van bestonden; één ervan was in bezit van de dominee, de vader van Lars en Gunnar; de ander waren in bezit van de leden. Rozen de organist, was getrouwd met Nami, zij werd opgeroepen tot de Duitsers omdat ze een jodin was, waardoor Rozen ging logeren bij Lars en Gunnar, even later werd hij ook opgenomen door de Duitsers en naar een concentratie kamp gebracht. Ze zagen hem nooit meer terug. Lars die nog niet lang lid was en verliefd was op Irene, de eigenlijke vriendin van Gunnar leerde later Otto kennen. Otto werd lid van de groep. Hij was de waaghals van de groep, degene die namelijk voor heel wat problemen zorgde. Hij bezat namelijk een wapen.



In hun eerste sabotageopdracht wilden ze de barakken van de Duitsers vernielen, de Duitsers gebruiken die als een soort vergaderzaal; met hun oorspronkelijke bedoeling om de boel er wat op te vrolijken, enkele posters rondhangen met waarop stond



"We strijden voor Denemarken" en dergelijke slogans, maar wanneer ze betrapt werden en er geen tijd genoeg was om de opdracht af te werken besloot Otto om de boel in lichterlaaie te zetten. Ze konden nog op het nippertje ontsnappen, waarna ze hun succes vierden in de brouwerij waar de vader van Otto vroeger werkte, hij was namelijk omgekomen tijdens een Spaanse burgeroorlog. Achteraf vonden ze dat er totale discipline nodig was.



Wat speciaal gelde voor Otto; zijn enige commentaar hierop was dat hij vond dat ze de andere barak hadden moeten vernielen, degene waarin de Duitsers sliepen. In de krant van de volgende dag stond er een artikel waarvan men sprak dat er sabotage in het spel was, ze waren er allen trots op, over hun roem konden ze jammer genoeg met niemand spreken.



Ook een wekelijkse daad was er, tijdens de stoet wanneer Hitler, de Vis en nog heel wat andere hoge officieren hun doorronde door de stad deden en de al beruchte saboteurs smeten toen lappenpoppen waarop Hitler stond afgebeeld met een mes op de plaats waar het hard zich zou moeten bevonden hebben. Toen heerste er namelijk een schrik bij de officieren voor een massale politieke opstand.



Bij hun volgende vergadering op de kerkzolder stelde Otto voor dat hij tijdens de roeiwedstrijd; waar Lars, Gunnar, Sören en Luffe aan deelneemden; dat hij in die tussentijd naar het pompenhuis zou gaan, daar waar de opslagplaats was voor Duitse wapens met tegenzin van sommigen werd het toch goed gekeurd. Hij slaagde in zijn opdracht en de roeiwedstrijd werd door de oorspronkelijke "Legendarische Acht" gewonnen. Er heerst stilte in de groep, iedereen had tijd nodig om alles eens op een rijtje te kunnen zetten, de wekelijkse vergaderingen werden stop gezet. Maar wanneer de Duitsers opnieuw zochten naar de saboteurs beslootten ze om terug te vergaderen. Die uiteindelijk leidde tot de volgende opdracht. Hun doel was namelijk om een trein te overvallen vol met dynamiet.



Waarvoor ze volgens hun uitgestippeld plan een man tekort hadden en Aage, een vriend van Gunnar die in zijn klas zat werd daardoor lid.



Doordat de trein nogal sterk bewaakt was zorgden ze best voor een afleidingsmanoeuvre. Luffe knutselde een tijdbom in elkaar die ze onder een vrachtwagen legden. Reeds afgesproken was dat Luffe en Otto de machinegeweren zouden meenemen; Lars zou de Luger voor zich nemen, dat is een Duits geweer, Gunnar zou de springstof wegslepen en Aagje zou de wacht houden. Alles verliep volgens plan, het afleidingsmanoeuvre werkte. Ze braken de treinpoort open en ze gingen naar binnen, maar vergaten het hangslot terug mee te nemen. Wanneer Luffe al bezig was met de rugzak van Gunnar te vullen met dynamiet en ontstekingen, opende Lars de treinpoort om zo het hangslot mee te nemen, er kwam een hond op hem af en hij begon te blaffen. Lars was even versteend, maar schoot daarna koelbloedig de hond dood. De sirene ging af. Lars nam het hangslot mee en aan gezien de Duitse soldaten al in aantocht waren doken ze verder de trein in; ze vluchtten, Sören die viel over enkele glasscherven was gewond. Lars stopte even en hielp Sören overeind. Een Duitse jongen stond voor hem, hij bewoog niet, hij was niet gewapend, hij was ongeveer de leeftijd van Lars. Otto beval:" Lars schiet hem dood!" Lars schudde van nee! Maar hij zal ons verklikken probeerde Otto nogmaals. Lars stopte hem in een kast. Ze vluchtten verder. Het was in feite onmogelijk om hieruit te komen dacht Lars, ze zaten als ratten in een val. Tot ze uiteindelijk een uitgang vonden, een raam. Eén voor één kropen ze erdoor. Drie soldaten kwamen op hen afgelopen. Ze legden zich klaar om te schieten. Otto stopte met rennen, hij schoot terug. De anderen bleven maar rennen. Lars keek om, Otto zakte door zijn knieën. Hij was gewond. Een kogel had hem getroffen in zijn schouder. Met wat hulp van Lars kwam hij rechtop. Ze renden naar hun fietsen en reden weg. Na een poosje stopten ze. Lars melde de groep dat Otto hulp nodig had. Na een nogal korte discussie besloten ze naar een dokter te gaan. Ze fietsten naar de vader van Kristen, Kristen zelf had een oogje op Lars, hij zelf voelde niets voor haar, voor Gunnar daarentegen was het een totaal andere zaak. Na een aantal langdurige belreeksen opende de dokter de deur, maar wanneer hij de Luger van Lars zag die hij nog vast hielt had hij er spijt van. Na enkele bedreigingen verwijdderde hij de kogel uit Otto’s schouder en bracht een zwachtel aan. Ze dreigden hem een kopje kleiner te maken als hij dit bezoek niet geheim hielt. Nadat de dokter hen maar al te graag uitliet hingen ze zoals gewoonlijk zegevieren in de brouwerij. Na het niet onmiddellijk vinden van enkele glazen besloten ze om uit emmers te drinken. De volgende dag kwamen enkele Duitse officieren de scholen controleren waaronder ook die van Lars, Luffe, Gunnar en Sören. De officier had een jongen meegenomen, dezelfde jongen die ze hadden tegen gekomen op de trein. De jongen had hen niet verklikt wat hen sterk verbaasde. In de daaropvolgende vergadering kondigde Sören aan dat hij uit de groep wilde stappen met als verklaring dat het uit de hand liep, waarin hij zeker geen ongelijk had; in het begin stalen ze nummerplaten van Duitse tanks die langs de weg stonden, wat nog te aanvaarden was, maar nu stalen ze wapens en dynamiet, het werd hem te gevaarlijk. Iedereen zou hem missen, maar het enige wat Gunnar hierop nogal koelbloedig te meldden had was:" Mensen komen, mensen gaan ". Die avond toen Lars ging gaan slapen vond hij een briefje van zijn broer met de boodschap dat de Vis hier was geweest. Lars besloot om naar Gunnars kamer te gaan. "Wat kwam de Vis hier doen?" vroeg hij toen hij de kamer binnentrad. Gewoon komen vragen waar Rozen was, en ik antwoordde hem dat hij opgenomen was en naar een concentratie kamp gebracht was, wat trouwens niet gelogen was.



Vader trad binnen, hij had naar de kerktoren geweest en er de Luger gevonden, die hij nu in zijn hand hield en hem aan Gunnar gaf die hem in de bovenste la van zijn nachtkastje stopte. Waarbij vaders enige woorden waren:" Waarom?" Waarop Gunnar antwoordde:" Iemand moet laten blijken dat Denemarken de strijdt niet opgeeft, en nu ik ben begonnen raak ik daar meer en meer van overtuigd." Dit waren de woorden die Lars iedere keer opnieuw werden herinnerd. Ondertussen was de strenge winter er.



Terwijl Lars en Gunnar de kaarsen in de kerk, vervangden kwam de Vis de kerk binnen gestapt en vroeg zo onopvallend mogelijk of ze soms iets wisten over het gestolen dynamiet.



Waarop ze verbaasd reageerden, "Ik hou je in het oog!" dat waren zijn woorden die hij zei voor hij de kerk verliet. Dit was een waarschuwing. Op een of andere manier had hij te weten gekomen dat ze er voor iets tussen zaten. Waardoor ze zeker hun plannen niet mochten laten wijzigen, integendeel! Daarom besloten ze om diezelfde middag samen te komen en zo bespraken ze hun volgende sabotage plan. Het tijdstip waarop hun plan zich afspeelde was al afgesproken, namelijk tijdens het theater, dan hadden ze een perfecte alibi. Hun doel was om een trein met bevoorrading en met Duitse troepen die gezonden werden naar Noorwegen op te blazen. Iedereen was nou toegelicht en de laatste afspraken waren vastgelegd toen ze allen naar huis gingen en zich voorbereidden op de volgende dag. Wanneer Otto en Lars elkaar ontmoetten, nog voor de grote operatie van start was, vertelde Otto dat De Vis bij hem thuis was geweest en gevraagd had wie degenen waren die de chaos hier probeerden te veroorzaken, hij was zelf zo bereidwillig geweest om hem om te kopen. Waar Otto negatief was op ingegaan. ‘s Avonds zoals afgesproken was, kwamen ze naar het park waar het theater zich afspeelde. Aage, de nieuwe deed niet mee aan het plan, hij had namelijk de hoofdrol gekregen en zat niet in het koor zoals de anderen, Otto die niet mocht deelnemen omdat hij niet in een school zat, was al het dynamiet en de ontstekingen gaan halen in de kerktoren. Nadat Lars, Gunnar, Sören en Luffe zich hadden voorgesteld daagden hun vervangers op zodat zij konden wegglippen. Luffe maakte de ontstekers klaar en legde het dynamiet op zijn juiste plaats. Ondertussen waren er Duitse troepen in aantocht, veel te vroeg om volgens plan te verlopen. De trien was al in oog bereik, de Duitse soldaten kwamen op hen afgelopen. Otto kon nog net de trein doen exploderen en hij kon nog ontsnappen. De ander drie waren al gaan vluchten. Ze schuilden even. Lars vroeg of hij naar Irene mocht, hij wist dat ze verliefd op hem is, nog voor hij zijn zin kan afmaken antwoordde Gunnar:" Ga maar!"



Hij verstond er zich niet aan, maar hij was blij dat Gunnar er niet boos was om geweest.



Ondertussen was hij op het theater aan gekomen. Hij vroeg aan enkelen waar Irene was, hij zag haar, even later stonden ze te kussen, ze was blij dat ze hem terug zag, ze had een zwaar vermoeden van wat hij gaan doen was. Ze werden door de Vis onderbroken en even later werd Lars gearresteerd. Lars, Gunnar, Luffe en Aagje zagen elkaar terug in de gevangenis. Terwijl de Vis vol van glamour heen en weer wandelde, vroeg Gunnar zich luidop af wat ze over het hoofd hadden gezien. Waarop de Vis een pijp opstak namelijk zijn pijp op die Gunnar rookte, degene die hij nog vanzij opa gekregen had, namelijk een St.Blicher, hij moest ze vast verloren hebben tijdens het vluchten. Daarna werden ze in een panster wagen gestopt en naar hun gevangenis gebracht. Even later weerklonk een helse sirene toen ze langs de fjord passeerden het enige wat ze nog op trots konden zijn. Even later herkende Gunnar de bestuurder van de wagen, het was namelijk Otto die was ontsnapt en zich meester had gemaakt van de wagen. Ze waren op van de verrassing.



MIJN MENING OVER DIT BOEK

was dat het een nogal moeilijk boek was, het was wel boeiend geschreven. Ik vind dat het verhaal mooi op zijn pootjes terechtkomt door de mooie voorstelling van de gebeurtenissen en de opeenvolging ervan, de zogezegde sfeer van de WO wordt er perfect weergegeven. Ik vind het zeker de moeite waard om het te lezen.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen