Boekverslag : J. Bernlef - Hersenschimmen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1096 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1096 woorden.
Informatie over de schrijver
J. Bernlef is het pseudoniem voor Hendrik Jan Marsman, geboren in 1936 in het Noord-Hollandse Sint-Pancras en opgegroeid in Amsterdam en Haarlem. Na zijn H.B.S.-A is hij een half jaar student aan de Politiek-sociale Faculteit van de Universiteit van Amsterdam. Gelijktijdig werkt hij in een boekwinkel. Tijdens zijn militaire dienst debuteert hij met het korte verhaal Mijn zusje Olga. Tussen 1958 en 1960 reist hij heen en weer tussen Zweden en Nederland. Hij schrijft Stenen Spoelen en Kokkels, voor beide werken krijgt hij de Reina Prinsen Geerligsprijs (1959). Samen met G. Brands en K. Schippers richt hij het tijdschrift Barbarber op. Voor zijn dichtbundel Morene (1961) krijgt hij in 1962 de Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam. Vanaf 1970 is Bernlef betrokken bij het toneel en worden er enkele toneelstukken van hem opgevoerd (Sterf de moord 1973, In verwachting 1974). In 1977 is hij een van de oprichters van het tijdschrift Raster. Hij publiceert nog enige romans: Sneeuw (1973), Meeuwen (1975), De Man in het Midden (1977), Onder IJsbergen (1981) en Hersenschimmen (1984). Voor zijn totale oeuvre krijgt Bernlef in 1984 de Constantijn Huygensprijs.
Samenvatting
Maarten Klein is een man van 71 jaar, die samen met zijn vrouw. Vera al vijftien jaar in Gloucester, Amerika, woont. Voordat Maarten met pensioen ging, werkte hij in Boston als secretaris bij een internationale visserij- organisatie. Hun twee kinderen, Kitty en Fred, wonen ver van hen vandaan.
Op een zondag staat Maarten uit het raam te kijken. Hij wacht op de kinderen die elke schooldag langs het huis lopen om met de bus naar school te gaan. Pas nadat zijn vrouw Vera hem vertelt dat het zondag is en de kinderen dus niet naar school hoeven, weet hij dat hij zich vergist heeft. Diezelfde dag blijkt Maarten steeds vergeet achtiger te worden. Hij bevindt zich plotseling in het washok, scheurt zonder enkele reden een krant aan stukken en kan de kruiswoordpuzzel niet meer oplossen.
De volgende dag – het is maandag – geeft hij zijn vrouw suiker bij de koffie, terwijl ze al meer dan tien jaar geen suiker meer gebruikt. Hij gaat met zijn hond Robert wandelen, maar hij verdwaalt. Tot overmaat van ramp raakt hij ook nog eens zijn hond kwijt. Maarten wandelt naar de antiquair en koopt een boek. De antiquair informeert naar zijn mening over de vorige aanschaf, maar Maarten weet niet waar de man het over heeft. Vera pikt hem uiteindelijk met de auto op, nadat hij al een halve dag van huis is geweest. Die avond beweert Maarten zich dingen te herinneren die volgens Vera nog nooit zijn gebeurd. De verwarring neemt toe als Maarten zich boven wil gaan scheren; iets wat hij al vijf jaar niet meer heeft gedaan. Maarten informeert bij Ellen naar haar (overleden) man. Een pijnlijke vergissing.
Maarten vindt plotseling een ansichtkaart van Kitty in zijn zak. Hij vraagt zich af wie dat is. Na een uitgebreid ontbijt vertrekt Maarten naar zijn werk – waar hij al vier jaar niet meer werkt. Om naar binnen te kunnen forceert hij een gesloten deur en spreekt met denkbeeldige bestuurders van de visserij toen. Opeens beseft hij waar hij is en haast zich weer naar huis. Op advies van de huisarts toont Vera hem het familiealbum. Maarten kan zich haast niets meer herinneren van al die mensen op de foto’s. Alleen de oude foto’s roepen vage herinneringen op. De huisarts komt langs en Maarten heeft ineens moeite met zijn Engelse uitspraak.
De vergissingen worden steeds omvangrijker. Maarten herkent zijn eigen huisarts niet meer en wantrouwt hem. Hij ziet zijn eigen vrouw aan voor zijn moeder en gooit, om de hond binnen te laten, een raam in. Uiteindelijk schakelt Vera hulp in van een verzorgster en Maarten wordt vastgebonden in bed. Vera en de verzorgster krijgen overal de schuld van en Maarten uit grof taalgebruik. Hij bevuilt zijn eigen bed en krijgt de kans om weg te lopen. Hij verdwaalt, maar de vuurtorenwachter brengt hem weer bij zijn vrouw terug.
Op de laatste dag – zaterdag – verscheurt Maarten alle foto’s uit het album in een poging om het lot af te wenden. Diezelfde dag brengt de ziekenwagen Maarten naar een inrichting.
Extra Opdracht nummer 4 :
Maarten wordt wakker op maandag. Zijn vrouw vraagt of Maarten mee een stukje gaat lopen. Maarten doet Robbert aan de lijn. En loopt naar buiten. Vijf minuten hoort Maarten iets achter en hij kijkt om, het is zijn vrouw Vera. Maarten is vergeten dat hij met Vera een stukje ging wandelen. Ze lopen samen naar het centrum van de stad. En gaan naar een restaurant. Vera bestelt een kom warme chocolade melk. Maar Maarten weet niet wat hij moet bestellen. Hij is ook al vergeten dat hij koffie met gebak wil, want dat bestelt hij al vijf jaar als hij in dit restaurant gaat eten. Vera weet niet wat ze met Maarten moet doen. Er is iets aan de hand maar ze weet niet wat.
Als ze door het bos naar huis lopen, zoals altijd, laat Maarten Robbert los. En Robbert rent als een speer het bos in. Vera en Maarten moeten Robbert gaan zoeken, want ze zijn al een paar minuten aan het roepen, maar ze kunnen hem niet vinden. Maarten rent naar het strand, waar Robbert altijd de meeuwen probeert te vangen. Vera rent het bos in om daar te zoeken.
Maarten kijkt tegen een wit plafon. En Vera vraagt of het goed gaat. Maarten weet niet hoe hij hier te recht is gekomen. Maar Vera legt het hem uit. Je bent gevallen over een kei en toen met je hoofd op een boomstronk te recht gekomen. En toen heb ik met mijn mobiele telefoon de ambulance gebeld en nu lig je al een uur hier in het AMC. Je hebt een zware hersenschudding.
Eenmaal thuis moet Maarten twee tot vier weken rust houden. Maarten wordt thuis goed verzorgt door zijn vrouw en door zijn dochter Kitty, die is overgekomen nadat haar moeder had opgebeld, dat haar vader op de intensive care van het AMC lag. Zij schrok zo dat ze meteen het eerste vliegtuig pakte naar de Verenigde Staten van Amerika.
Na twee weken is Maarten weer helemaal de oude. En hij heeft ook geen last meer van zijn geheugenverlies. Hij weet weer welke dag het is, dat hij al vier jaar niet meer werkt, dat hij van koffie met gebak houdt, dat zijn vrouw al elf jaar geen suiker meer in haar koffie hoeft en dat zijn vrouw Vera heet en dat hij twee kinderen heeft Kitty en Fred.
Totaal aantal woorden : 396
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen