Boekverslag : Nicholas Evans - The Horse Whisperer / De Paardenfluisteraar
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 637 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 637 woorden.
Titel
De paardenfluisteraar (The horse whisperer)
Schrijver
Nicholas Evans
Korte inhoud
De dertienjarige Grace is het enige kind van de prominente Newyorkse journaliste Annie en van Robert, een jurist.
Terwijl een enorme truck met oplegger door het besneeuwde landschap zijn weg zoekt rijden Grace en Judith met hun paarden door het bos. De sneeuw knispert onder de hoeven, maar hier en daar, ook bij de kruising waar de truck nadert, is het verradelijk glad. Pilgrim, het paard van Grace, glijdt uit en komt voor de truck. Hoewel Grace en Pilgrim ernstig gewond zijn overleven ze beiden het ongeluk.
Het dier is dermate getraumatiseerd dat de veearts die zijn leven heeft gered daar inmiddels spijt van heeft. Hierna begint een lange weg naar heling en genezing.
Annie en Grace verhuizen met Pilgrim naar Choteau, waar de 'paardenfluisteraar' Tom Booker woont. Deze gaat de grote uitdaging aan het paard te genezen. Het paard gaat langzaam vooruit net als de verhouding tussen Tom en Annie.
Eigen mening
Het boek is opgedeeld in vijf delen. De eerste twee delen gaan voornamelijk over het ongeluk.
Ik heb dit boek gelezen voor een auto-ongeluk, waardoor een goede vriendin van mij om het leven kwam en een andere vriendin voor 5 maanden in coma raakte.
Het ongeluk in het boek wordt erg dramatisch beschreven, en het is ook wel vreselijk wat er gebeurd is. Als ik het boek nu zou moeten lezen, zou ik dat niet meer kunnen, want het grijpt je zo enorm aan.
Toen ik het las stond ik er nog niet zo bij stil maar nu ik dit schrijf, weet ik precies wat de ouders voelen. Het meisje raakt een been kwijt, en houdt alleen een stompje over waar een nep-been wordt aangezet. Ze vertelt over hoe ze naar school ging, dat iedereen haar zo aan kijkt en dat ze geen vriendinnen meer heeft.
Ik kan me dat wel voorstellen en het zou me vreselijk lijken om zo te moeten rondlopen.
In het tweede deel beginnen Annie en Grace aan de reis naar Tom Booker. Dit deel vind ik goed geschreven, omdat de gevoelens van Grace maar ook die van Annie heel goed door de schrijver benadert worden. Zoals bijvoorbeeld dit stukje over Annie:
" In de afgelopen maanden was zij de sterkste geweest. Ze had zichzelf ook voorgespiegeld dat Grace dat nodig had. De waarheid was dat ze niet wist hoe ze anders moest reageren. Omdat ze van zichzelf vervreemd was, was ze nu ook het contact met haar kind kwijt, en daarom werd ze verteerd door schuldgevoel.
Handelen was in de plaats gekomen van voelen, of in ieder geval het uiten van gevoelens. En om die reden was ze dit krankzinnige avontuur met Pilgrim aangegaan, realiseerde ze zich nu. "
Als ze daarna bij Tom booker zijn aangekomen verandert het verhaal in wat eerst aaneengesloten droevige stemmingen waren in een indringend verhaal over liefde.
Deze liefde tussen Annie en Tom Booker wordt in de loop van de tijd steedst sterker.
Ik vind dat dit laatste stuk veel meer iets weg heeft van zo’n slijmerige kwijlroman, waarin het echt bijna alleen over Annie en Tom gaat.
Mijn totaalbeeld over het boek is dat ik het heel goed geschreven vind, omdat de schrijver zich goed heeft ingeleefd in het verhaal, zodat het voor de lezer lijkt alsof je een van de personen bent.
Het eerste deel heeft me enorm aangegrepen en zal ik nooit vergeten. Het laatste deel vind ik te veel gekwijl als je zo droevig begint.
Ik vind dit bovendien een boek om maar een keer te leven, en om maar een keer te 'beleven', omdat het je zo aan je hart gaat.
Raak niet verstrikt in de uiterlijke verwarring,
Blijf niet hangen in de innerlijke leegte
Wees kalm in de eenheid der dingen,
Dan verdwijnt de tegenstrijdigheid vanzelf
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen