Wat mij opviel was dat Dick zich overal nogal eenzaam voelt en daarom steeds maar weer rare gedachten maakt over het ontstaan en verdwijnen van het leven. Het viel mij ook op dat het element van het hoofdstuk in de laatste hoofdstukken steeds nadrukkelijker aanwezig is.



Het boek gaat over een over het leven en de dood filosoferende man die door iets dat hij uit een zekere eenzaamheid doet in een absurde situatie terecht komt die de dood tot gevolg heeft.



De gevoelens en gedachten van Dick worden zeer uitvoerig en duidelijk beschreven. Hij is een art director en is vader van twee kinderen: een zoon van negen, Dick, en een dochter van elf, Ida. Hij heeft ook een vrouw van 33 jaar en zij is mooi, slank en sportief. Dit lijkt het ideale gezin, maar is het niet, want Ida is nooit aardig tegen Regina en Dick kan het ook niet meer zo goed als vroeger met haar vinden. De enige normale is eigenlijk zoon Dick.



Ik vind het taalgebruik goed: het is duidelijk en normaal Nederlands, met af en toe een moeilijk woord. De stijl is redelijk, maar af en toe een beetje rommelig. Bij een nieuw hoofdstuk verandert de plaats drastisch en het wordt niet letterlijk gezegd waar het dan ineens is, dat moet je zelf maar uitzoeken. Er worden ook zeer veel en uitvoerig gedachten beschreven.



Het boek schrijven lijkt mij niet zo moeilijk meer als je het verhaal al kent. Maar juist het verhaal is moeilijk te verzinnen.



Het boek is in duidelijke taal geschreven en daardoor leest het makkelijk. De stijl is ondanks de verwarring goed. Je kunt je goed inleven in het personage, vooral natuurlijk in Dick omdat je van hem alles te horen (lezen) krijgt. Over hem worden ook alle gedachten en gevoelens beschreven en zoals boven genoemd, soms zorgt dit voor verwarring. Wat ik ook heel leuk vond was dat zoon Dick, een mannetje van 9 jaar, zijn vader vertelt wat er allemaal is gebeurd, dat gebeurt als ze bij een oud kasteel gaan kijken, en wat wetenswaardigheden vertelt. Net zo leuk zijn de opmerkingen van Ida tegen Regina. Ik vond wel dat het boek pas leuk werd toen je merkte dat er door allemaal toevalligheden steeds iets minder goed gaat. Het ingebeelde gevecht tussen Dick en zijn vrouw vond ik ook erg leuk, omdat er erg gevatte opmerkingen tussen waren. Ik vond het stukje dat Dick op de boot was met al die zakenmannen niet echt leuk. Dat kwam omdat ik niet goed begreep wat het doel daar precies van was, en het was ook een beetje verwarrend wie nu precies aan het woord was. De afloop van het boek vond ik perfect: doordat Dick op de bodem een beeldje ziet liggen en zijn eigen angst voor mensen die hem daarmee zien komt hij in een “water-loos”-vliegtuig. Ik vind het boek vanaf dat moment erg goed, omdat je, als Dick in die tank zit echt een benauwd gevoel krijgt. Je hebt dan ook nog niet door wat er precies aan de hand is, maar daardoor is het des te leuker als je ineens merkt dat hij in dat vliegtuig zit. Tijdens de val gaat Dick gewoon door met nadenken, en ook dat vind ik wel leuk. Ik vond het ook goed gevonden dat de bosbrand waarschijnlijk ontstaan was door Regina, omdat die haar sigaret nooit uitmaakte. Ik vind het wel onwaarschijnlijk dat zo’n vliegtuig zo vlak voor de kust water lost, vooral in Griekenland, met al die toeristen.

• Siegfried
• De Aanslag
• Bericht Aan De Rattenkoning
• Het Beeld En De Klok
• De Pupil