Verslag van de leeservaring:

De gebeurtenissen in het verhaal hebben in grote lijnen wel een heldere verhaallijn maar doordat er zoveel gedachten door elkaar spelen word het in sommige stukken wel een beetje onduidelijk. De gebeurtenissen liggen duidelijk met elkaar in verband. zoals met de mening van Chamon over liefde en hoe Boeboe dat dan weet te koppelen aan de werkelijkheid over een relatie tussen Chamon en Nora. Wat natuurlijk niet duidelijk zichtbaar is. De gebeurtenissen zijn niet echt spannend maar eerder interessant. Daarom kan ik me voorstellen dat sommige mensen dit boek niets aan vinden. De gebeurtenissen spelen zich wel een beetje in een gespannen sfeer af door de onderlinge irritaties over liefde en politiek. Het verhaal heeft geen bepaalde gevoelens bij mij opgeroepen. Het einde is wel logisch omdat de onderlinge spanningen het hele boek toenemen. Maar toch wel een beetje verassend. De gebeurtenissen zijn goed beschreven. Vooral doordat je "tussen de regels door" spanningen kon merken of juist ontspanningen. Het boek blijft van het begin tot het einde boeien als je een beetje door het eerste stuk heen bent en je een beetje in de personen kunt kruipen. Je moet dit boek ook in een keer lezen anders is er niets aan.

De opbouw van het verhaal vind ik mooi gekozen. Een heel relatiepatroon in een dag tot een uitbarsting laten komen. Eigenlijk stap je in het verhaal als voor de spelers de laatste stukjes op hun plaats vallen. Het verhaal bestaat uit korte hoofdstukken waardoor je het gevoel ebt snel te lezen. Er lopen op een gegeven moment vijf verhaallijnen door elkaar: Boeboe met zijn gedachten aan de vorige avond

• Manchi met zijn gedachten over Solema
• Janchi met zijn gedachten over de belofte van Solema
• Chamon met zijn twijfels over zijn relatie met Nora
• Nora met haar pogingen om Chamon te spreken te krijgen.

De personages zijn niet zoals in Isabelle erg ver gezocht. Het zijn allemaal types die ook in het dagelijks leven voorkomen. Je raakte zeker wel betrokken bij de problemen van de personen doordat het op zich niet echt rare problemen zijn. Het zijn problemen die iedereen weleens meemaakt. Behalve dan vreemdgaan, maar ik kan het gevoel me wel voorstellen. Ik kan met geen van alle personen echt meeleven doorat er niet echt een hoofdpersoon is, (misschien Boeboe) maar daar kan ik me niet echt in verplaatsen. De personen gedragen zich niet zoals ik vind dat het hoort, maar wel zoals het bij hun karakter zou passen. Door de uitspraken van de personages of door hun gedrag ben ik niet beïnvloed, maar dat is niet gek want zoiets gebeurd niet snel bij mij. Ik vind Janchi sympathiek, behalve dan over zijn ideeën over vrouwen maar verder is hij de gene waar ik me het meest in kan vinden. Je komt het meest te weten over Boeboe Fiel.

Het is niet in moeilijk Nederlands geschreven, maar soms is het wel moeilijk om al de politiek en de regels van het domino te volgen, omdat ik daar van te voren niets vanaf wist. De verhouding tussen gedachten, gesproken dingen en beschrijvingen was niet helemaal mooi. Er wordt iets te weinig over de regels van domino en de grondslag van de politiek uitgelegd, waardoor dat warrig kan worden. En verder is de verhouding tussen dialogen en gedachten wel goed. Er moeten trouwens niet meer gedachten in staan, want dan kan het vaag worden, bijvoorbeeld hoe ze zich tegenover elkaar gedragen. Het boek bevat wel beeldspraak maar dat is makkelijk te herleiden, want echt diep gaat het niet zoals in Robinson, dus levert het geen problemen op.

• De Laatste Vrijheid
• Afscheid Van De Koningin