U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : ? - Tacitus: Moedermoordenaar Vertaling Ingezonden Door: Black.
Deze versie komt van http://www.scholieren.be/huiswerk/show_stuk.php?id=815 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Overig en het aantal woorden bedraagt 847 woorden.

MOEDERMOORDENAAR



DE LAATSTE KOMEDIE VAN DE MOEDER



Daar overdenkend dat ze daarom uitgenodigd was met een bedrieglijke brief en was bejegend met uitzonderlijke eer en dat het schip dicht bij de kust, niet door de wind gedreven, niet tegen een rots gebotst, van zijn hoogste deel, zoals een mechanisme in het toneel, was ineengevallen, zelfs de dood van Acerronia bekijkend, tegelijk haar eigen wonden bemerkend, voelde ze dat de enige remedie tegen de hinderlaag was, als die niet zou worden begrepen; en ze zond de vrijgelaten slaaf Agerinus, die aan haar zoon meldde dat ze door de welwillendheid van de goden en dankzij zijn lot ontsnapt was aan het zware ongeval en dat ze hem smeekte, hoe erg hij ook in paniek was door het gevaar van zijn moeder, de zorg om haar te bezoeken uit te stellen, dat ze nu rust nodig had. En ondertussen, nadat de onwetendheid (?) geveinsd was, wendt ze geneesmiddelen aan voor haar wonden en kompressen voor haar lichaam, beveelt ze het testament van Acerronia te zoeken en haar bezittingen te verzegelen, alleen dit zonder veinzerij.



DE PANIEK VAN EEN MOORDENAAR



Maar aan Nero, wachtend op het bericht over de uitgevoerde misdaad, werd gemeld dat zij door een lichte slag gewond, ontsnapt was en slechts in zoverre … (?) door de misdaad dat de dadel niet in twijfel zou worden getrokken. Toen, buiten zichzelf van paniek, bevestigde hij met grote nadruk dat ze al aanwezig zou zijn, gehaast voor de wraak : indien ze het slavenpersoneel zou bewapenen of het leger naar haar hand zou zetten, of indien ze tot de senaat en het volk zou doordringen om hen de schipbreuk de wonde en de gedode vrienden voor de voeten te werpen, welk hulpmiddel zou hij daartegenover hebben? Tenzij Burrus en Seneca… Hij ontbood hen dadelijk, het was onzeker of ze vooraf op de hoogte waren. Zo volgde bij beiden een lange silte , omdat ze niet zonder doel zouden afraden ofwel geloofden ze dat het zover gekomen was dat, tenzij men Agrippina verhinderde, Nero zou moeten sterven. Daarna was Seneca in zoverre meer bereidwillig dat hij Burrus aankeek en navroeg of de moord aan een soldaat moest worden bevolen. Die antwoordde dat de pretorianen verknocht waren aan het gehele keizerlijke huis en dat ze, denkend aan Germanicus, niets wreeds tegen zijn nageslacht durfden doen : dat Anicetus zijn belofte moest volbrengen. Die eiste zonder aarzelen de voltooiing van de misdaad. Bij die uitspraak verklaarde Nero openlijk dat op die dag het bevel aan hem gegeven was en dat de dader voor zo’n geschenk de vrijgelaten slaaf was : hij moest haastig gaan en de bereidwilligsten tot het bevel leiden. Zelf, nadat hij gehoord had dat de bode Agerinus, gezonden door Agrippina, was gekomen, bereidde hij bovendien nog de komedie van een aanklacht voor, en hij gooide een zwaard tussen zijn voeten terwijl hij de boodschap overbracht. Toen, als het ware op heterdaad betrapt, beval hij hem in de boeien te slaan, … (???) zijn moeder de ondergang van de keizer had beraamd en dat ze,uit schaamte voor de betrapte misdaad, spontaan zelfmoord zou plegen.



3. GEEN TWEEDE MAAL



“VENTREM FERI !”



Ondertussen, nadat het gevaar van Agrippina verspreid was alsof ze aan een ongeval was ontkomen, liep iedereen naar beneden naar de kust zodra men het had vernomen. Sommigen beklommen dammen, anderen de meest dichtbijgelegen visserssloepen; anderen,gingen de zee in zoveel als hun lichaam toeliet; sommigen staken hun handen vooruit ; de hele kust werd gevuld door klachten, wensen en geroep van verschillende mensen die iets vroegen, of onzeker antwoordden (???). Een geweldige massa kwam toestromen met licht en toen overal bekend werd dat ze ongedeerd was, maakten ze zich klaar om haar geluk te wensen, totdat ze door de aanblik van de bewapenden en de dreigende slaglinie uiteen werden gejaagd. Anicetus omsingelde de villa met een wachtpost en nadat de deur was opengebroken sleurde hij de slaven die hen tegemoetkwamen weg. Dus kwam hij aan de dubbele deur van de slaapkamer ; daar stonden weinigen, de overigen waren doodsbang weggelopen uit angst voor de indringers. In de kamer was een matig licht, en één slavin,, terwijl Agrippina meer en meer bang werd omdat niemand was van haar zoon (?) en ook Agerinus niet : het aangezicht van een vrolijke zaak zou anders zijn, nu was er eenzaamheid en plots lawaai en heel erge aanwijzingen. Vervolgens ging de slavin weg : “Laat jij mij ook in de steek?” zei ze en merkte Anicetus op, vergezeld van Herculeius , kapitein van een trireem, en Obaritus, honderdman van de vloot, en zei dat als hij gekomen was om haar te bezoeken, dat hij moest melden dat ze hersteld was, : als hij kwam om een misdaad te plegen, dan geloofde ze niets van haar zoon; hij had geen moedermoord bevolen. De moordenaars kwamen rond het bed staan en Herculeius sloeg eerst met een knuppel op haar hoofd. Toen door de honderdman reeds … (??) stak zij haar baarmoeder vooruit en riep “Tref me in de buik!”, en met vele wonden is ze gedood.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen