U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Tim Krabbe - De Grot.
Deze versie komt van http://www.studentsonly.nl/uittreksels/bv.asp?BvID=269 en is laatst upgedate op Onbekend.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3123 woorden.

Samenvatting
Egon Wagter reist af naar Ratanak, de hoofdstad van Ratanakiri, om een koffer met drugs te bezorgen op een parkeerplaats. Hij neemt een kamer en probeert zich te gedragen als een toerist zodoende gaat hij alle bezienswaardigheden langst. De bedoeling hiervan is dat hij een alibi opbouwt mocht hij gearresteerd worden. Daarnaast gaat hij langst de gevangenis van Ratanak die hem herinnert aan Herbert Doornenbosch die daar is geëxecuteerd vanwege drugssmokkel.
De reden dat Egon Wagter drugs smokkelt is dat hij met het geld dat hij verdient een excursie te betalen.
Bij het vertrek uit een disco in Ratanak geeft hij een manke jongen twintig dollar omdat deze op zijn auto heeft gepast. Aangekomen op de parkeerplaats geeft hij volgens afspraak de koffer aan een vrouw die ook voor het eerst drug smokkelt. Door de spanning omhelzen en kussen ze elkaar en raken in gesprek, zonder hun namen te noemen. Egon weet dat dit de vrouw van zijn leven is, maar vraagt zich af of hij haar tegen moet houden voordat ze wegrijdt.
Hoofdstuk twee zich af in waar zomerkamp waar Egon naar toe ging toen hij veertien was. Hier ontmoette hij Axel van de Graaf. Axel kan mensen bijna alles laten doen wat hij wil, hij durft alles en handelt in softdrugs. Ook ontmoet hij hier Marjoke Heffels waar hij verliefd op wordt. Axel koppelt Egon aan Vera. Axel organiseert een vrijpartij met Vera en Florrie, allebei ouder dan zijzelf. Nadat ze gewisseld zijn van meisje worden ze echter gesnapt.
Later ontmoet Egon Axel weer, Egon is dan student geologie, Axel studeert rechten. In het dispuuthuis ‘de Grim’, hier worden wilde feesten gehouden. Axel is inmiddels ook betrokken bij mensenhandel, hiervoor worden studenten gebruikt die al meerdere keren zijn gepakt. Een journalist, Michel Polak schrijft hierover een artikel in de krant maar moet alle connecties met ‘de Grim’ en Axel van de Graaf verwijderen voordat het gepubliceerd wordt.
Dan leert Egon zijn vrouw kennen, Adriënne, de relatie komt echter onder grote druk te staan als Egon er achter komt dat ze in ‘de Grim’ met Axel naar bed is geweest.
Wanneer Egon Axel weer tegen komt is deze inmiddels maffiabaas, hierna wordt hij opgepakt omdat hij verwikkeld was geraakt in een schietpartij waarbij hij overigens zelf ook gewond raakte en daardoor een beetje mank gaat lopen. In het artikel dat hij deze keer schrijft noemt Michel Polak de namen wel.
Egon en Adriënne scheiden. Hierna wil Egon graag nog een keer mee met een grote geologie-expeditie maar dat kan hij niet betalen.
In hoofdstuk drie gaan we weer terug naar Ratanakiri hier worden op een parkeerterrein in Ratanak twee lijken gevonden, het ene lijk is van Egon Wagter het andere van een vrouw met een vals paspoort en kan zodoende niet geïdentificeerd worden. Michel Polak reist af naar Ratanak. Hier bezoekt hij de moeder van Oum Phen, de man die ter dood is veroordeeld vanwege de moord op de twee toeristen op het parkeerterrein omdat hij een biljet van twintig dollar bij zich had (dat had Egon Wagter hem gegeven om op zijn auto te passen. Verder bezoekt hij generaal Sophal de leider van Ratanakiri, Polak weet dat de invalide Oum Phen niet eens de kracht had om een dubbele moord te plegen. Maar voor Sophal is de behoefte aan een dader belangrijk dan de feiten. Volgens hem waren Egon en de vrouw dan ook geen drugssmokkelaars maar toeristen. Polak mag naar de executie van Oum Phen gaan maar besluit niet te gaan na het zien van de lijken die in een omhelzing liggen.
Hoofdstuk lijkt niet echt aan te sluiten bij de voorgaande hoofdstukken, het gaat over een vrouw die uit Nederland kwam maar is verhuisd naar Amerika hier is ze getrouwd met David en heeft twee zonen gekregen Arthur en Jason. Arthur was de laatste die zijn moeder zag voordat ze verdween. Marcie was helemaal weg van stenen, haar eerste steentje was een stukje olivijnbasalt en opende zelfs een winkeltje waar ze ze verkocht het winkeltje was echt geen succes. De eerste twee jaren had David de huur voor het winkeltje betaald en hij wilde nu dat ze het sloot. Maar Marcie zegt dat als hij het niet betaald ze het geld dan wel ergens anders vandaan haalt. Twee dagen later verdwijnt ze. Ze komen er achter dat ze het winkeltje inderdaad heeft gefinancierd met geld waarvan ze niet weten waarvan het vandaan komt. Als ze Marcie haar spullen opruimen vinden ze een boekje met adressen in dit boekje staan ook Egon Wagter en Axel van de Graaf.
Het laatste hoofdstuk brengt ons weer terug naar het zomerkamp. Egon en Marjoke hebben een uitgebreid gesprek waarin Marjoke verteld dat ze misschien naar Amerika moet verhuizen als haar vader daar werk kan krijgen. Ze nemen een excursie naar de grotten van Hurennes. Daar zien ze het breukvlak tussen twee geologische tijdperken die honderd miljoen jaar uit elkaar liggen: kalksteen en olivijnbasalt. Hier kocht Marjoke het eerste steentje voor haar verzameling een stukje olivijnbasalt en besloot Egon dat hij geoloog wilde worden.
Als Egon met Marjoke bessen wil gaan plukken dringt Axel zich tussen hen in en duwt Vera in zijn armen.


Personages
Gingen de personages voor je leven? Zijn ze herkenbaar?

Volgens mij zijn de personages in dit boek echter dan die in bijvoorbeeld ‘Het Goddelijk Monster’, ze zijn minder theatraal. De personages gingen wel voor me leven, hoewel je ze ook weer niet zo heel goed leert kennen. Ik geloof niet dat ik echt met de personages meeleefde, behalve dan met Marcie toen het niet goed ging met haar stenenwinkeltje. De personages bleven ergens toch wel vreemden voor me doordat je niet echt een beeld krijgt van hun gedachtenwereld en ook doordat niet alles wat ze zeggen en doen logisch is.

Raakte je betrokken bij de problemen van de personages? Kun je je in hun problemen verplaatsen?

Ik denk dat je niet altijd de kans kreeg om je betrokken te raken bij de problemen van de personages. Zo wordt er bijvoorbeeld wel gezegd dat Egon graag nog één keer mee wil met een expeditie en het feit dat hij niet kan gaan omdat hij niet genoeg geld heeft, maar dit verlangen wordt niet echt uitgewerkt en dus is het meer een mededeling, gezien de rest van het verhaal is dat ook wel goed, maar meeleven kan op die manier niet. Bij Marcie is dat heel anders, daar worden de problemen veel uitgebreider uit de doeken gedaan en kun je je meer inleven.

Welke personages vind je sympatiek en welke niet?

Omdat de personages in dit verhaal verschillende kanten stereotypen zijn is het moeilijk om één van de personages echt te haten, maar ik denk dat Axel toch de minst bewonderenswaardige van het stel is vooral omdat hij niet geïnteresseerd is in iemand anders z’n mening en andere mensen gebruikt om er zelf beter van te worden. Daarnaast is er de journalist Polak, van hem vind ik dat hij te weinig doet om Oum Phen vrij te krijgen, wat kan hem nou eigenlijk gebeuren? Hij is een Nederlandse journalist, en het is natuurlijk onaanvaardbaar dat iemand om zijn mening op te sluiten zeker als ‘ie uit Europa of Amerika komt, dan komt de politiek pas echt in actie anders is er een vriendelijk vingertje dat er op wijs dat je dat nou eenmaal niet kunt doen. Polak kan dus weinig overkomen maar van zijn macht maakt hij geen gebruik. De overige personages zijn slachtoffers voornamelijk van Axel en dus sympatiek.

Vind je dat de personages zich gedragen zoals het hoort?

Ik denk niet dat de personages zich buitengewoon asociaal of onbegrijpelijk gedragen, maar niet alle dingen die ze doen zijn juist. Het is begrijpelijk dat Polak zich niet extreem negatief over generaal Sophal wil uitspreken, maar door aan het eind Oum Phen te omschrijven als een indringer schuift hij ook de verantwoordelijkheid, die hij heeft tegenover hem nu hij afweet van zijn onschuld, van zich af. Je kunt wel zeggen dat mensen nou eenmaal wel eens ten onrechte ter dood worden veroordeeld worden in dat soort landen maar dat maakt het nog niet juist.
Daarnaast is er natuurlijk Axel die nogal wat wetten overtreedt en zich dus ook onjuist gedraagt.


Onderwerp
Is het onderwerp duidelijk? Vind je het onderwerp interessant? En was de uitwerking even interessant?

Het boek heeft volgens mij meerdere onderwerpen, ten eerste is er de drugshandel, het beeld dat de schrijver schept is heel anders dan het stereotype beeld dat de meeste mensen hebben van drugshandelaars, drugshandelaars zijn zelf geen verslaafden of engerds die met het geld een enorme villa bouwen, dat zijn de mensen zoals Axel die mensen zoeken om de drugs te vervoeren. In het boek wordt eigenlijk verteld dat iedereen wel om de een of andere reden drugs kan gaan smokkelen, wie weet sta ik over tien jaar ook wel zenuwachtig met een koffertje in mijn hand voor de douane in Kwadalumpur.
Als tweede is er de macht die anderen hebben op het leven van mensen zo bepaalt Axel bijna het gehele leven van Egon. Op de één of andere manier zijn alle gebeurtenissen op hem terg te leiden.
Ik denk dat dit inderdaad wel interessante onderwerpen zijn. Ook de uitwerking is goed, vooral omdat het boek niet te lang is blijft het spannend.

Ligt het onderwerp binnen jouw belevingswereld?

Ik handel niet dagelijks in drugs, hoewel ik wel eens langs een winkel fiets waar je softdrugs kan kopen, als je boven de achttien bent tenminste. Ik denk dat drugs wel een deel van onze samenleving zijn, overal hangen kettinkjes met zilveren wietplantjes er aan. Maar met echte drugs heb ik nog nooit te maken gehad.
Wat betreft het tweede onderwerp ligt het iets moeilijker, wanneer bepaalt iemand je leven, als een leraar een repetitie bepaalt hij/zij wel een gebeurtenis in je leven maar de gevolgen heb je (tot op zekere hoogte) in eigen hand. Misschien hangt het ook wel af in hoeverre de gevolgen van een actie de rest van iemand zijn/haar leven bepaalt. Als Egon niet met Vera en Axel was meegegaan maar bij Marjoke was gebleven, wat was er dan gebeurt. Het was een kleine beslissing, of eerder iets dat hem werd opgelegd door Axel, maar de gevolgen waren desastreus, zij was degene van wie hij echt hield en hij liet haar wegglippen.
Maar wat als het toch nog goed was gekomen en ze wel waren getrouwd dan zou niemand het ooit meer over Vera hebben gehad en had Axel niet Egon zijn leven niet bepaald omdat alles toch nog was gelopen zoals eigenlijk de bedoeling was. Dat kun je tenminste uit het boek opmaken omdat Egon weet als hij Marjoke weer ziet dat dit de vrouw is waar hij de rest van zijn leven aan zal denken.

Vind je het onderwerp oppervlakkig of diepgaand benaderd?

Ik denk niet dat het boek erg uitweidt over drugshandel het verhaal van Egon, Marjoke en Axel is het belangrijkste. De macht die Axel op Egon uitoefent wordt niet specifiek genoemd of in het verhaal behandeld. Er wordt wel duidelijk verteld wat de personages voelen maar niet heel erg uitvoerig, de meeste tijd wordt besteedt aan het uitleggen van de gebeurtenissen.


Stijl
Is het verhaal zo beeldend dat je de gebeurtenissen voor je zag?

Ja, wat helaas niet altijd even aangenaam was, zoals aan het begin als er op de weg een nog half levende rat met een platgereden achterlijf ligt, ik had het boek toen bijna weggelegd. Ik was wel opgelucht dat de darmen verdere inhoud van de buiken van de mensen op het parkeerterrein niet op dezelfde levendige wijze was beschreven. De rest van de gebeurtenissen is nauwkeurig en beeldend beschreven, eigenlijk zag ik alles wel voor me behalve die darmen op het parkeerterrein.

Vind je de verhouding tussen beschrijving, dialoog en weergave van gedachten en gevoelens prettig of juist niet?

Ik denk dat het verhaal wel enigszins een tekort aan gedachten heeft, ik denk niet dat je echt een goed inzicht krijgt wat de personages nu echt denken. Verder denk ik dat de verhouding wel goed is, hoewel ik ook vind dat er te weinig aandacht aan het huwelijk tussen Adriënne en Egon. Ook denk ik dat er soms erg veel tekst nodig is om de gebeurtenissen te beschrijven en dat er dan te weinig gezegd of gedacht wordt.

Vind je de manier van vertellen te wijdlopig, te uitgesponnen, te hoogdravend of juist niet?

Ik denk dat het verhaal in gewoon Nederlands wordt verteld, hoewel ik vind dat opmerkingen als ‘De angst ruiste als een verliefdheid door zijn bloed.’ Toch wel vrij hoogdravend, ik vind trouwens ook dat je angst niet met verliefdheid kunt vergelijken. Het is op zich wel een mooie zin, maar ik denk niet dat deze omschrijving op z’n plaats is in dit geval. Als je zo’n zin bedenkt is het natuurlijk erg verleidelijk om ‘m te gebruiken, maar ik vraag me af of dat hier juist is.
Ik denk niet dat het verhaal te uitgesponnen of te wijdlopig, misschien had er op sommige plaatsen nog wel iets toegevoegd kunnen worden.

Welke eigenaardigheden in taal en stijl zijn je opgevallen?

De enige eigenaardigheid is de verschillende manieren van schrijven die de schrijver gebruikt, meestal zijn het hele gewone zinnen, maar soms worden die afgewisseld met mooie of eigenaardige constructies als ‘De angst ruiste als een verliefdheid door zijn bloed’. Daarnaast is er af en toe een zin die wat eigenaardig aandoet alsof de schrijver de juiste woorden niet kon vinden.


Analyse
Vind je de bouw ingewikkeld? Hoe komt dat?

De bouw van het verhaal is wel ingewikkeld, dat komt doordat er veel heen en weer wordt gegaan tussen ruimte en tijd en doordat een van de personages onder twee namen in het verhaal voorkomt (Marcie en Marjoke zijn dezelfde persoon).
Verder is het ook een vrij ingewikkeld verhaal, in het begin lijkt het verhaal meer betrek te hebben op Axel en Egon, ze leren elkaar kennen op zomerkamp, studeren in dezelfde stad en uiteindelijk gaat Egon drugs smokkelen wat waarschijnlijk door Axel georganiseerd is, maar uiteindelijk blijkt alleen het verhaal van Egon en Marjoke verteld.

Lopen er verschillende verhaallijnen door elkaar? Is dat lastig?

Op het eerst gezicht lopen er verschillende verhaallijnen door elkaar, maar aan het einde komen ze samen omdat het verhaal van Marcie direct verbonden blijkt te zijn met dat van Egon. Een tweede verhaallijn zou die van Axel kunnen zijn maar zijn verhaal wordt niet afgemaakt, aan het einde lijkt het er op dat hij door de dood van Egon tot inzicht is gekomen en een einde wil maken aan zijn criminele praktijken. Maar of dat zo blijft en of de anderen binnen het criminele circuit daar wel blij mee zijn is een ander verhaal. Misschien wordt ‘ie wel enkele dagen later vermoord.
Ook het verhaal van Polak is niet af, wat schrijft hij bijvoorbeeld in zijn artikel over Egon en Marjoke, wordt het een aanval op generaal Sophal? Onthuld hij de waarheid over de reden van het verblijf van Marjoke en Egon in Ratanak.

Zitten er veel terugblikken of herinneringen in het verhaal?

Het verhaal laat veel terugblikken zien vooral op het zomerkamp en enkele van Polak over de tijd van ‘de Grim’. De terugblikken op het zomerkamp worden niet vanuit een bepaald personage gezien, dat kan ook niet want iemand die is overleden kan niet terugkijken op het verleden.
De terugblikken van Polak laten duidelijk zien dat hij meer aandacht had voor Axel dan voor Egon, die hij zich nauwelijks kan herinneren. Ook noemt hij het feit dat hij spijt heeft dat hij niet heeft geprobeerd om toch ‘de Grim’ en Axel van de Graaf wel met naam in het artikel te vermelden dat hij schreef over de mensensmokkel, omdat later bleek dat hij gelijk had.

Komt het verhaal langzaam op gang of zit er meteen vaart in?

Ik denk niet dat er meteen vaart in het verhaal zit, het begint niet zoals ‘het goddelijke monster’ met een spectaculaire openingszin. Ik denk trouwens dat gezien het heen en weer gaan tussen heden en verleden, dat het verhaal ook wel had kunnen beginnen met de twee lijken die vermoord lagen op parkeerplaats, daarna had de rest van het verhaal verteld kunnen worden. Aan de andere kant denk ik dat je dan niet, zoals nu,de spanning over wie de vrouw naast hem op de parkeerplaats is tot het einde kunt bewaren.


Overige
Heeft het verhaal een strakke, heldere verhaallijn?

Volgens mij wel als je het boek uit hebt is het je heel duidelijk wat er gebeurt is. De opbouw is wat vreemd omdat er heen en weer wordt gegaan tussen heden en verleden en in hoofdstuk vier zich zomaar wordt overgegaan op wat een heel ander verhaal lijkt.

Zijn de gebeurtenissen spannend, boeiend, herkenbaar, dramatisch, humoristisch, zwaarwichtig of geloofwaardig?

Het is een nogal vreemd verhaal, maar volgens mij niet geheel onmogelijk, ik denk dat de gebeurtenissen wel echt overkomen. Het is ook wel een spannend boek, maar omdat je niet verwacht dat je er nog achter komt wie die vrouw is die samen met Egon is vermoord zit je niet daarom het boek te lezen als het dan Marjoke blijkt te zijn is dat nogal onverwacht. Aan de andere kant worden vragen als: Wie heeft Marjoke en Egon vermoordt? niet opgelost en dat vind ik zelf erg jammer want dat had ik toch wel willen weten.
Ik denk dat het verhaal het boeiendst is op het moment dat het is afgelopen omdat je het dan pas snapt en er over na kunt denken.
Daarnaast vind ik de gebeurtenissen ook wel dramatisch omdat Egon en Marjoke elkaar toch min of meer zijn misgelopen. Daarnaast is er nog de vrij trieste levensgeschiedenis van Marjoke die met haar fascinatie voor stenen door niemand begrepen werd en uiteindelijk zelfs voor ze is gestorven, net zoals Egon voor zijn beroep.

Is het einde bevredigend of juist niet?

Ik denk dat het einde redelijk bevredigend is, er blijven wel nog vragen onbeantwoord maar de vraag is of die met de geschiedenis die je nu kent nog wel ter zake doen. Als je die vragen zoals :Wie vermoordde Egon en Marjoke? Zou beantwoorden dan kwam je eigenlijk weer terecht bij een heel ander verhaal terecht dat misschien helemaal niet zo interessant is.

Vind je de gebeurtenissen logisch uit elkaar voortkomen of juist niet?

Ik vind de gebeurtenissen niet logisch uit elkaar voortkomen, het is niet logisch dat iemand als Egon Wagter iemand als Axel van de Graaf leert kennen. Het is ook vreemd dat iemand wel de douane door komt maar vervolgens wordt vermoord op een parkeerterrein. Het is niet logisch dat hij hier uitgerekend Marjoke tegenkomt en haar vervolgens niet herkent. Eigenlijk is het hele boek onlogisch maar omdat je niet bepaalt wie je waar tegenkomt blijft het verhaal toch geloofwaardig. Je komt soms mensen op de meest vreemde plaatsen tegen, of gewoon heel onverwacht.


Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen