|
U kijkt nu naar de cache versie van het boekverslag : Harry Mulisch - De Aanslag.
Deze versie komt van http://www.verslagen.com/index.php?page=boek_toon&boek_id=555 en is laatst upgedate op 30/11/-0001. De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 623 woorden. |
Personage Het hoofdpersonage Anton Steenwijk is een hele nuchtere jongen. Op het eerste gezicht lijkt het alsof de dramatische gebeurtenis op het eind van de oorlog op hem weinig of geen indruk gemaakt heeft. Zijn houding blijft zeer stabiel. Maar toch laat die oorlogservaring hem niet los. Het komt steeds terug aan bod in zijn leven en hij wil er ook steeds meer over weten. Zo ontstaan er in het boek 5 episodes, waarin Anton steeds meer op onderzoek gaat. Maar toch lijkt het alsof Anton niet echt een oordeel kan vellen over goed en kwaad. Dit kun je onder meer afleiding uit een gesprek met Cor Takes tijdens een toevallige ontmoeting: “Cor Takes, zei hij. En jij heet Steenwijk. Anton Steenwijk. ‘Voor hun ben ik Gijs,’ zei hij met een hoofdbeweging naar het café en ging zitten. Anton ging naast hem zitten. Hij wilde dit helemaal niet. Hij had het gezegd ondanks zichzelf, in een reflex, zoals een zenuw reageert op de tik van een peeshamer. Takes haalde een pakje sigaretten te voorschijn, trok een sigaret half er uit en hield het hem voor. Anton schudde zijn hoofd, draaide zich naar hem toe en zei: ‘Luister. Laten we opstaan en weggaan en er nooit op terugkomen. Er valt niets op te lossen, werkelijk niet. Wat gebeurd is, is gebeurd. Ik zit nergens mee, geloof me; het is meer dan twintig jaar geleden. Ik heb een vrouw en kind en een goeie baan, alles is in orde. Ik had alleen mijn mond moeten houden.” (pg. 151) Uit dit fragment blijkt duidelijk dat Anton zeer nuchter blijft. Hij ontmoet hier de persoon die eigenlijk de aanleiding was voor het drama dat zich in Anton’s familie voordeed. Het lijkt bijna alsof het hem niet intereseert dat hij een belangrijke schakel ontmoet uit het verleden. Anton toont bijna geen emoties. Het zijn steeds weer toevalligheden die ervoor zorgen dat hij informatie krijgt over het verleden. Maar anderzijds kunnen we ook zeggen dat bijna heel zijn leven, heel vaak ongewild, in het teken staat van de gebeurtenissen tijdens de oorlog. Een duidelijk voorbeeld hiervan is de belangrijkste herinnering die Anton aan de oorlog overgehouden heeft, het onbewuste beeld van Truus. Pas jaren na zijn huwelijk met Saskia gaat hij beseffen dat zij sprekend op het beeld van Truus lijkt. Kort nadat hij een foto ziet van Truus, scheidt hij van Saskia. De reden wordt niet vermeld maar is wel duidelijk. Hij heeft gehouden van het beeld van de vrouw die de oorzaak was voor de ramp die zijn familie trof. Dit kunnen we duidelijk uit volgende fragment afleiden: “ Saskia leek op zijn voorstelling van Truus. Truus had onder die omstandigheden een beeld in hem opgeroepen, waaraan Saskia bleek te beantwoorden, en dat was in orde, want dat beeld was niet van Truus maar van hem, en waar het vandaan kwam was een mysterie zonder belang, Trouwens, misschien zat de zaak wel omgekeerd in elkaar. Saskia had hem bij de eerste blik in zijn hart getroffen, en misschien verbeeldde hij zich om die reden nu achteraf, dat ook Truus er zo uit moest hebben gezien. Maar in dat geval was het natuurlijk Truus die hij onrecht deed, en dan was het zijn plicht om niet alleen te weten hoe zij heette, maar ook hoe zij er werkelijk uitgezien had, zij zelf: Truus Coster.” Ik vind dat het personage van Anton niet sterk genoeg naar voor komt. Het is alsof hij vaak als een toeschouwer naar zijn eigen verleden kijkt. En toch heeft hij een trauma opgelopen door de gebeurtenissen tijdens de oorlog, dit wordt doorheen het verhaal steeds duidelijker. Want een gebeurtenis in het verleden heeft een bepalende invloed op het heden. Je kan nooit een gebeurtenis vergeten, wel verdringen en het is dit dat Anton zo lang mogelijk doet. |
|
Andere boeken van deze auteur: |
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen |