Boekverslag : -- - Schone Handen - René Appel
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1854 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1854 woorden.
Primaire gegevens van het gelezen werk:
Auteur: René Appel
Titel: Schone handen
Motto: ‘You can check out any time you like, but you can never leave.’
The Eagles, ‘Hotel California’
Verschenen in: 2007
Uitgever: Anthos
Verwachtingen vooraf: Bij de schrijver René Appel moet ik gelijk denken aan een spannend boek. Hij heeft twee maal de Gouden Strop gewonnen en is regelmatig genomineerd. Daardoor zijn mijn verwachtingen hoog gespannen: een goed geschreven boek dat ik niet kan wegleggen als ik eenmaal ben begonnen.
Samenvatting van de inhoud:
Sylvia en Eddie wonen in een mooi huis in Amsterdam-Zuid. Financieel ontbreekt het aan niets. Hun twee kinderen krijgen alles wat ze wensen en Eddie houdt genoeg geld over om zijn minnares te onderhouden. Sylvia krijgt er steeds meer problemen mee dat Eddie het geld verdiend binnen het criminele circuit. Dit is niet goed voor hun relatie.
Na lang dubben hakt Sylvia de knoop door, ze vlucht met de kinderen. In Almere bouwen ze een nieuw leven op. Sylvia gaat weer werken en krijgt een vriend.
Eddie neem de dreigementen van zijn vrouw eerst niet serieus. Hij gelooft niet dat ze in staat is haar luxe leventje op te geven. Ondertussen zit het hem financieel tegen. Eddie neemt steeds hardere maatregelen tegen zijn ‘zakenpartners’.
Eddie's vrienden hebben steeds minder vertrouwen in hem. Ze zijn bang dat Sylvia gaat praten tegenover de politie, ze weet te veel. Eddie staat onder steeds meer druk: schulden, zijn minnares is zwanger en zijn vrienden laten hem vallen. Het groeit hem boven het hoofd en hij gaat rare dingen doen om zijn vrouw en kinderen terug te krijgen: stalken, brandstichting, een aanrijding. Zonder resultaat, Sylvia blijft bij haar besluit.
Als laatste poging om zijn vrouw terug te krijgen ontvoert Eddie de kinderen. Dit kan Sylvia niet laten gebeuren. Ze eist haar kinderen terug. Bij een handgemeen doodt ze Eddie met een asbak. Een oude zakenpartner laat het lichaam verdwijnen. Sylvia kan nu met de kinderen en haar vriend opnieuw beginnen, zonder lastig te worden gevallen door haar ex-man en zijn criminele verleden.
Titelverklaring:
René Appel heeft het boek de titel Schone handen gegeven. Deze titel is een tikje ironisch; beide hoofdpersonen hebben geen schone handen. Eddie is vanaf het begin een crimineel, maar ook Sylvia maakt zich schuldig aan illegale praktijken. In tegenstelling tot Eddie komt zij er mee weg, ze wast haar handen in onschuld!
Opbouw:
Het boek heeft 29 hoofdstukken en is helder en overzichtelijk opgebouwd. Het verhaal wordt verteld vanuit Eddie of Sylvia. Als in een hoofdstuk beiden aan bod komen, wordt dit aangegeven met een zwart vierkantje tussen de twee delen. Dit is niet nodig om het verhaal beter te begrijpen. Als lezer schakel je gemakkelijk over naar de andere persoon.
Taalgebruik:
Schone handen is een vlot geschreven boek vol populair taalgebruik. Zo roept Eddie tegen een agent: ‘Iedereen probeert je altijd te naaien. Stelletje profiteurs.’ Regelmatig komen scheldwoorden als fuck, shit en eikel voorbij. Gezien het milieu waarin het zich afspeelt, blijft het allemaal relatief keurig. ‘Hij wilde haar verrot trappen. Dood moest ze... weg, kapot, finaal kapot, dat achterlijke, dikke wijf.’ De vrouw sterft uiteindelijk aan haar verwondingen. De schrijver laat de bloederige details aan de fantasie van de lezer over.
Tijd:
Het verhaal speelt zich af tussen het najaar 2006 en het voorjaar van 2007. De schrijver noemt werkelijke gebeurtenissen die het verhaal plaatsen. Zoals het kerstverhaal in 2006: de twee kinderen die door hun vader zijn ontvoerd en ontsnappen naar de ambassade. Maar ook de storm in januari 2007 dat Nederland een dag plat legt.
Het verhaal wordt chronologisch verteld, telkens een paar dagen, hooguit een week verder. Alleen het laatste hoofdstuk maakt een sprong in de tijd en speelt een half jaar later; na de zomervakantie. Het is een afsluiting en de schrijver vertelt hoe het met Sylvia gaat.
Het boek telt in totaal 293 bladzijdes, ik heb het in zo’n vijf uur uitgelezen.
Plaats en ruimte:
Het boek speelt zich vooral af in Amsterdam. De woning van Sylvia en Eddie in Amsterdam-Zuid is belangrijk. Het is de basis, hier ontmoeten ze elkaar. Het is de plaats waar Eddie zich terugtrekt. De enige plek waar hij geen ruimte geeft aan zijn criminele activiteiten. Het werkterrein van Eddie zijn vooral anonieme plekken in de hoofdstad: hotels, parkeerplaatsen en kroegen.
Sylvia’s wereldje is kleiner: het huis, de school en haar familie. Dit verandert als ze naar Almere verhuisd. Heel symbolisch begint ze een nieuwe leven in deze relatief jonge stad. Van een afhankelijke moeder verandert ze in een zelfstandige vrouw.
Spanning:
De schrijver bouwt de spanning in het verhaal langzaam op. Als lezer heb je snel door dat Eddie zich met onzuivere zaken bezighoudt. Je verwacht dat hij en zijn foute vriendjes gaan zorgen voor de spanning en sensatie. Dit wordt gevoed door een schietincident. Gaandeweg krijgt Sylvia een steeds grotere rol in het verhaal. Ze komt in opstand. Eddie kan hier slecht mee omgaan en dat is het begin van zijn ondergang. De spanning verschuift van de drugstransacties naar de relatie tussen de hoofdpersonen: welke keuzes maakt Sylvia en welke reactie roept dat op bij Eddie.
Het verhaal bereikt zijn hoogtepunt als Sylvia daadwerkelijk samen met de kinderen onderduikt bij een vriendin. Deze beslissing maakt haar sterk. Bij haar man gebeurt het tegenovergestelde, hij raakt de weg steeds meer kwijt. Sylvia’s hoogtepunt is Eddie’s dieptepunt. Hij wordt agressiever en gewelddadiger en zakt steeds dieper weg in het moeras.
Vertelperspectief:
De alwetende verteller vertelt het verhaal zowel vanuit Eddie als Sylvia. Hierdoor kun je als lezer beide hoofdpersonen volgen, hun bezigheden en de keuzes die ze maken.
Personages:
De personen in het boek worden niet uitvoerig beschreven. Ze blijven vrij oppervlakkig en clichématig: de drugscrimineel die kickt op status en geld, het domme vrouwtje dat niets liever doet dan geld uitgeven en twee lamlendige verwende pubers heeft.
Eddie is een dertiger, getrouwd en heeft twee kinderen. Daarnaast heeft hij een minnares, wiens nieuwe borsten hij heeft betaald. Eddie zit al jaren in het criminele circuit in Amsterdam. Daar verdient hij een smak geld mee, maar hij wil meer. Dit is het begin van het einde. De politie zit hem op de hielen; één schietpartij en Sylvia loopt weg. Eddie raakt het overzicht kwijt, hij raakt meer en meer in paniek. Hij wordt steeds agressiever en slaat compleet door. Zijn omgeving pikt zijn gedrag niet meer en neemt wraak.
Sylvia, getrouwd met Eddie, heeft weinig om handen. Haar leven bestaat uit het opvoeden van de kinderen, sporten en winkelen. Ze is eenzaam. Door de bezigheden van haar man willen mensen niets met haar te maken hebben. Daardoor komt ze steeds meer in opstand. Ze kan niet meer tegen de geheimzinnigheid en gevaren die de criminele wereld meebrengen. Sylvia komt voor zichzelf op en durft keuzes te maken die haar leven op de kop zetten. Ze groeit uit tot een zelfstandige vrouw. Het criminele milieu heeft wel z’n erfenis achtergelaten. Zonder schroom neemt ze een tas vol geld mee en blijkt ze weinig moeite te hebben met een moord!
Daphne en Yuri zijn de door en door verwende kinderen van Eddie en Sylvia. Ze krijgen alles wat hun hartje begeerd. Door de activiteiten van hun vader hebben ze het moeilijk op school, veel kinderen mogen niet met hen omgaan. De kinderen spelen geen grote rol in het verhaal. Ze zijn als het ware accessoires in de relatie van hun ouders.
Anouk is de minnares van Eddie. Haar leven bestaat vooral uit wachten tot hij tijd voor haar heeft. Haar zwangerschap maakt haar bezitterig; ze neemt geen genoegen meer met een bijrol. Al haar pogingen om een grotere rol te krijgen in Eddie’s leven mislukken.
Charly, Oscar en Daan zijn Eddies vrienden en partners in crime. Uiteindelijk blijkt de vriendschap niet diep te gaan. Vanaf het moment dat het slecht gaat met Eddie laten ze hem vallen als een baksteen. Hij is een risico geworden.
Floor is een oude vriendin van Sylvia. Zij vangt haar op als ze onderdak nodig heeft. Dankzij Floor durft Sylvia te kiezen voor een leven zonder Eddie.
Nick is de nieuwe vriend van Syvia. Zijn karakter is tegenovergesteld aan Eddie. Hij is begaan met zijn medemens en geeft niet om maatschappelijke status.
Thema en motieven:
Het thema van het boek Schone Handen is keuzes maken. Door het heft in eigen handen te nemen, blijf je regisseur over je leven. Hiermee hebben beide hoofdpersonen te maken. Alleen is de uitkomst voor beide totaal anders. Eddie denkt dat hij zijn leven onder controle heeft: ‘Niet toegeven, controle, alles in eigen hand, daar ging het om.’ Hij gelooft dat zijn familie, minnares en vrienden tegen hem opkijken en naar hem luisteren. Vanaf het moment dat Eddie doorkrijgt dat zijn invloed weinig voorstelt, raakt hij in paniek. Hij verliest alle controle.
Sylvia’s leven draait in het begin om Eddie en de kinderen. Vanaf het moment dat ze hierin in verzet komt zie je haar groeien als persoon. Ze wordt sterker en durft voor het eerst haar eigen leven uit te stippelen.
In het boek speelt ook nog het verschil tussen de onderwereld en bovenwereld, gepersonifieerd in de geliefden van Sylvia: Eddie als ultieme schurk waarmee het slecht afloopt en Nick is de hardwerkende man waarbij Sylvia uiteindelijk haar geluk en rust vindt. Sylvia beweegt zich op de grens tussen deze twee werelden. Ze deinst niet terug voor diefstal en moord om haar rust te krijgen. ‘Misdaad loont niet’ gaat in dit boek niet op!
Genre:
Schone Handen is een psychologische thriller en speelt zich af in het criminele circuit in Amsterdam. De spanning zit in de relatie tussen de hoofdpersonen Eddie en Sylvia. Het wordt de lezer al snel duidelijk dat ze niet op één lijn zitten. De strijd tussen de twee wordt steeds harder.
Eigen literaire recensie:
Het boek Schone Handen is al de achttiende thriller van schrijver René Appel. Vanaf hoofdstuk één is duidelijk waar de schrijver zijn inspiratie vandaan heeft. Afgelopen jaren is er in de media veel aandacht voor Nederlandse criminelen: liquidaties op klaarlichte dag, politie-invallen, bedreigingen en verklaringen van politie-informanten. De namen Holleeder, Endstra en Van Hout komen de meeste Nederlanders wel bekend voor. Hoofdpersoon Eddie komt zo uit deze wereld gelopen.
De schrijver blijft in het boek hangen in clichés, zowel bij de personages als gebeurtenissen. De mannen zijn de schurken, de liefjes hebben alleen aandacht voor hun uiterlijk en ontmoetingen vinden plaats op parkeerplaatsen en donkere kroegen. Hierdoor is het lastig om sympathie voor de personages te krijgen. Zelfs als Syvia, Eddie’s vrouw, verandert van een gangsterliefje in een zelfstandige vrouw –iets wat ik alleen maar kan toejuichen- leef je niet mee. Als lezer blijf je op een afstand.
In Schone Handen komt de onderwereld naar voren als een eenzame wereld. Je kan niemand vertrouwen en je komt er niet meer (levend) uit. Het lukt Sylvia wel om uit dit leven te stappen. Het boek heeft een happy end, maar als ik haar was zou ik er niet op vertrouwen dat Eddies oude vrienden dit accepteren.
Het is een vlot geschreven boek, dat lekker doorleest. Ik vind het een verademing om een spannend boek te lezen zonder al te veel geweld en bloederige scènes. Maar door de vlakke personages en de vele clichés blijft de inhoud niet lang hangen. Dit maakt het boek wel geschikt om te lezen voor het slapen gaan.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen