Boekverslag : Maria Gripe - Kevers Vliegen In De Schemering
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1431 woorden.

Titel

Kevers vliegen in de schemering



Auteur

Maria Gripe



Korte inhoud

Dit boek gaat over de belevenissen van Jonas, David en Annika. Jonas droomt dat hij een onbekend huis binnengaat. Enkele dagen later verjaart hij en krijgt hij een cassetterecorder. Hij gaat daar allerlei geluiden mee opnemen, zo ook het geluid van een voorbijrijdende trein. Deze trein heeft echter vertraging en hij gaat naar een vijver die in de buurt ligt om het geluid van water op te nemen. Er komt echter een man afgevaren. Die gaat het struikgewas in. Jonas volgt hem en ontdekt huis. Jonas herinnert zich het huis van zijn droom en hij gaat binnengluren. Daar ziet hij een vrouw. Een paar dagen later komt de eigenares van dat huis vragen of Jonas, David en Annika de planten willen water geven. Dit willen ze natuurlijk doen. Zo moeten ze ook een zonderlinge plant water geven. De bladeren van deze plant wijzen naar de trap. Ze gaan de trap op maar halverwege valt Jonas over een koperen pot. Uit deze koperen pot komt een sleutel waar op staat ‘zomerkamer’. Jonas, Annika en David gaan op zoek naar deze kamer. Ze vinden deze ook. Ze doen de deur open en gaan binnen. Als ze binnen zijn ontdekken ze bij toeval een kistje dat onder de houten vloer verstopt zat. Ze openen het en er zitten brieven in. Ze lezen deze brieven zeer nauwkeurig en ontdekken dat deze geschreven zijn door Andreas, de vriend van Emilie. Emilie was vroeger eigenares van dat huis. In die brieven staat dat Andreas een oud Egyptisch beeld ontdekt heeft en hij het naar Zweden wil laten komen. Jonas, Annika en David willen dit beeld vinden en gaan het zoeken. Ze gaan eerst in het graf van Emilie zoeken. Daar ligt het niet. Dan beluisterd Annika nog eens naar één van de cassetten. Daarop hoort ze een stem die zegt :”... handelaar ...”. Ze gaan terug naar de kerk en zien daar een graf waarin een handelaar ligt. Ze openen het graf en de kist. In de kist vinden ze een gouden scarabee en een opschrift dat zegt :“Gemini geminos quaerunt”. Dit betekent: ”De tweelingen zoeken elkaar”. Zo komen ze bij het graf van een tweeling. Later blijkt dat deze tweeling de kleinkinderen van Emilie waren. Later blijkt ook dat de zoon van Emilie het beeld in het graf van de tweeling had gelegd. Een paar maanden later bedenkt hij zich plots en neemt het beeld mee naar Engeland, waar hij het aan een museum schenkt. David belt naar dat museum in Engeland en dan blijkt dat een stuk van het beeld waar ze zolang naar gezocht hebben in Engeland in een museum ligt. Het andere stuk is nog altijd spoorloos.



Beschrijving van 2 hoofdpersonages

Jonas Berglund: Hij is 1 van de 3 hoofdpersonages. Hij wordt 13 jaar in het begin van de boek. Hij eet graag salmiak. “Moet je ook een salmiakje hebben?” Dit is een soort van drop maar dan met een sterkere smaak waardoor je het gevoel hebt dat je op de top van je kunnen leeft, aldus Jonas. Jonas durft veel o.a. wildvreemde mensen afluisteren. “Niet zo dicht bij, Jonas!” Dat was Annika, maar haar stem ging verloren in het gedreun van de trein. Op de band rapporteerde Jonas schreeuwend: “Met gevaar voor eigen leven neem ik nu het geluid op van de passerende sneltrein naar Stockholm! Het is nu - 21.26 uur, de afstand tot de geluidsbron is circa 1,3 meter.” Hij is degene die de bandrecorder voor zijn verjaardag ontvangt. Zo begint eigenlijk het verhaal. Hij wil immers het geluid van een trein hebben (zie citaat uit de tekst) maar deze is te laat en zo komen ze bij de huis van de dame. Hij heeft ook zeer veel fantasie. “O o o ... alleen maar een stapeltje brieven!” Jonas klonk teleurgesteld. Hij had een schat verwacht, goud, zilver, edelstenen ... . Een paar regeltjes verder Jonas’ verwachtingen stegen weer. Hij bedacht dat de brieven geheime kaarten en documenten konden bevatten en aanwijzingen voor de bergplaats voor een schat. Jonas praat ook heel veel. Immers, hij spreekt alles wat hij meemaakt in op zijn bandrecorder.

Annika Berglund: Annika is de oudere zus van Jonas. Ze is 1 jaar jonger dan David. Ze is wel veel volwassener dan David en Jonas dit wil zeggen dat ze haar verantwoordelijkheid opneemt. Annika is ook zeer gevoelig. Annika hield op met lezen en het bleef stil in het kamertje. Ze had moeite gehad de laatste regels te lezen, ze was ontroerd en had tranen in de ogen. enkele regels verder “Jawel ... “ Annika knikte en veegde een traan weg. “Hier staat ... ze heet ... Emilie,” fluisterde ze zo zachtjes dat het nauwelijks te verstaan was. Zelfs Jonas was van streek. enkele regels verder Annika glimlachte zwakjes. Ze droogde haar ogen af.



Het thema

Deze tekst heeft verschillende thema’s. Eén van de thema’s van deze tekst is dat als je met iets begint, dat je het dan ook moet afmaken. “Zeker wel, we gaan nu beginnen!” zei Jonas en wierp zich op het kistje. Een ander thema is dat het leven berust op toevalligheden. Dat de geschiedenis die hier verteld gaat worden tenslotte bekend werd, berustte in feite op twee gebeurtenissen, twee schijnbaar zuivere toevalligheden. We zullen nooit weten of wat er gebeurd is toeval was of noodlot; we kunnen er alleen maar naar gissen. Wat gebeurde was het volgende: eerste toevalligheid: De trein van Stockholm heeft vertraging; tweede toevalligheid: Jonas krijgt een bandrecorder voor zijn verjaardag. Een derde thema is dat niemand weet wat er in zijn leven gaat gebeuren, wat zijn lot is. “In vergetelheid? Dacht je dat een mens een drieduizend jaar oud beeld kan vergeten? Nee, nee, de bedoeling is natuurlijk dat wij het vinden! Wij zijn misschien wel door het lot uitgekozen.”



Fragmenten uit de tekst

Julia (dit is de vrouw die tussen Emelie en de huidige eigenares in het huis gewoond heeft) is dood,” fluisterde hij nauwelijks hoorbaar. “Ze is op 27 juni gestorven...” Hij trok het zich erg aan, hij was niet in staat meer te zeggen. Dat hoefde ook niet, de anderen wisten maar al te goed dat dat de dag was dat ze voor het eerst in huize Selander waren geweest en dat Jonas de nacht daarvóór over de Selandria (dit is de zonderlinge plant op de vensterbank) had gedroomd. Ze keken elkaar met witte gezichten en opengesperde ogen aan. Dit vind ik de emotioneelste passage omdat Jonas - die normaal heel levendig is, veel praat en zich niet laat raken door dingen - zich toch laat raken door iets en bijna begint te wenen. “Jawel, Annika,” zei hij,” ze (de brieven) bevatten een kern van waarheid die in elke tijd thuishoort. En als ik er goed over nadenk, geloof ik dat niemand het recht heeft een oordeel over zijn eigen tijd te vellen. Dat noem ik hoogmoed. Andreas had zijn denkbeelden aan zijn tijdgenoten moeten toevertrouwen. We moeten altijd vertrouwen stellen in onze eigen tijd, ook al is dat soms moeilijk, anders falen we ... “. Dit vind ik de passage die het meest ingewikkeld is en het moeilijkste leest. Dit stukje moet je minstens drie maal lezen voordat je de inhoud fatsoenlijk begrijpt. Dit wordt natuurlijk gezegd door David. Ze staken de sleutel in het slot van de blauwe deur. Geen van hen had zin om te praten, zelfs Jonas niet. Er zat een onrust in de lucht die ze niet konden duiden. Ze gingen de kamer binnen die nu in een zacht groen avondlicht lag. Het was een eenzame kamer, voelde Annika opeens, een kamer voor eenzame mensen, een kamer stil van eenzaamheid. Ze voelde dat als ze echt van iemand zou houden, ze hier graag alleen voor het raam zou willen zitten, de geur van de lindebloesems opsnuivend, van het uitzicht genietend en aan hem denken. Het was niet meer dan een vluchtige gedacht die ze meteen weg woof. Ze was niet verliefd op iemand. Dit vind ik de beste passage omdat de schrijfster in dit stuk een gevoel opschrijft (dit vind ik persoonlijk zeer moeilijk). Dit gevoel neem je ook waar als je de tekst leest.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen