Boekverslag : Multatuli - Saidjah En Adinda
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1320 woorden.


Zakelijke gegevens:



  1. Auteur: Eduard Douwes Dekker (multatuli)

  2. Titel: Saïdjah en Adinda

    Uitgever: Uitgeversmaatschappij Ad. Donker bv

    Plaats van uitgave: Rotterdam

    Jaar van uitgave: 1988

    Druk: eerste druk (1988)

    Aantal bladzijdes: 76 bladzijdes

  3. Genre: Toneelstuk



Eerste reactie:



  1. Keuze: Ik heb dit boek gekozen, omdat ik veel over Multatuli had gehoord, maar nooit iets van hem had gelezen. Ik ging naar de bibliotheek, maar daar was “Max Havelaar” al uitgeleend, dus ik koos een andere, die ook op de boekenlijst stond. Ook wilde ik dit boek lezen, omdat ik door het boek “oeroeg” te lezen, interesse heb gekregen voor Indonesië tijdens de bezetting van de Nederlanders.

  2. Inhoud: Om een indruk van het boek te krijgen, heb ik in de bibliotheek de eerste bladzijde van het boek gelezen. Dit sprak me wel aan, omdat het in een makkelijk te begrijpen taal was geschreven. Ook op de achterkant stond een stukje over het boek en dat sprak me ook wel aan.



Samenvatting:



  1. Begin situatie: Het verhaal speelt zich af tijdens de gezagvoering van Nederland in Nederlands-Indië. Daar woonden, in Lebak, Saïdjah en Adinda. Zij waren door elkaars vader aan elkaar uitgehuwelijkt. Het verhaal begint als Saïdjah ongeveer zeven jaar oud is. De buffel van zijn vader werd afgenomen door het districtshoofd. Twee jaar later gebeurt hetzelfde met de tweede buffel. De volgende buffel was wel niet zo goed als zijn voorgangers, maar redde toch het leven van Saïdjah door een tijger te doden.

  2. Verloop: Saïdjah's vader vluchtte nadat deze buffel geslacht was omdat hij bang was dat hij gestraft zou worden nu hij geen inkomsten meer had en de landrente niet meer kon betalen. Saïdjah was toen vijftien jaar. Hij besloot om werk te zoeken in Batavia. Eerst ging hij naar Adinda, zijn toekomstige vrouw, om afscheid van haar te nemen. Zij spraken af om na zesendertig manen elkaar terug te zien onder een boom. Toen hij aankwam in Batavia werd hij meteen aangenomen als bediende en raakte gewend aan de rijkdom daar. Hij vertrok na drie jaar met dertig spaanse-matten, genoeg om drie buffels voor Adinda te kopen. Op de weg terug dacht hij alleen maar aan Adinda en luisterde niet naar wat men hem vertelde. Zo hoorde hij niet dat het nieuwe districtshoofd een veel mildere was en dat er in zijn woonplaats veel veranderd was.

  3. Eindsituatie: Toen hij 's nachts de boom bereikte vond hij Adinda niet, maar hij bleef op haar wachten. De volgende dag bleef hij wachten, maar Adinda zag hij niet. Op het laatst rende hij het dorp in en begon te zoeken, maar vinden deed hij haar niet, zelfs haar huis niet. Ook vond hij zijn eigen familie niet. Saïdjah luisterde niet naar wat men hem vertelde: over zijn vader die gevlucht was en gestorven was in de gevangenis, over zijn moeder die van verdriet gestorven was en over Adinda die met haar vader gevlucht was naar een plek waar opstandelingen kwamen. Uiteindelijk barstte hij in een gelach uit en een oude vrouw neemt hem mee naar haar huis. Toen het weer wat beter met hem ging, vertrok hij naar de opstandelingen en sloot zich bij hen aan om Adinda te zoeken. Op een dag liep hij door een dorp van opstandelingen dat het Nederlandse leger platgebrand had. Hij vond het lijk van Adinda's vader en even later ook het mishandelde lijk van Adinda. Doodongelukkig stortte hij zich daarop in de bajonetten van de soldaten en stierf.



Titelbespreking:



  1. Relatie titel-boek: Saïdjah en Adinda zijn de namen van de hoofdpersonen.



Belangrijke personages:



  • Saïdjah, hij is de hoofdpersoon van dit verhaal. Hij groeide op in een arm deel van Indonesië. In het verhaal komt vooral zijn verlangen naar zijn vrouw naar voren. Je zou hem eigenlijk kunnen zien als een vertegenwoordiger van het overgrote deel van de Indonesische bevolking. Hij wordt keer op keer teleurgesteld, eerst met zijn buffels, daarna met Adinda.

  • Adinda, het meisje dat de vrouw van Saïdjah had moeten worden. Ze maakte kleden.



Thematiek:



  1. Het boek gaat over een jongen die als kind een arm leeft. Hij is uitgehuwelijkt aan een meisje. Om geld voor hun later bestaan te verdienen, gaat hij naar de grote stad en daar verdient hij in 3 jaar veel geld. Als hij na de 3 jaar weer thuis komt, is het meisje weg en blijkt ze in een ander dorp te wonen. Als hij haar emaal heeft gevonden, is de bezetter net in het dorp van het meisje geweest en was ze vermoord. De jongen is zo boos dat hij de bezetters aanvalt en bij die aanval overlijdt hij.

  2. De schrijver heeft dit boek geschreven, om de armoede van de Indonesiërs tijdens de Nederlandse bezetting duidelijk te maken.



Structuur:



  1. Het verhaal speelt zich af in de tijd dat het Nederlandse leger Indonesië bezette.

  2. Het verhaal speelt zich af in Indonesië. Een deel in de stad en een deel op het platte land.

  3. Het verhaal duurt ongeveer 13jaar. Het verhaal begint als hij 7 is en eindigt als hij ongeveer 20 is (volwassen).

  4. Het verhaal is in “hij-zij perspectief” geschreven.

  5. Ik vind de schrijfstijl heel makkelijk te begrijpen. Ik denk zelfs dat een kind van 8 dit boek makkelijk had kunnen lezen.



Beoordeling:


Ik vond het een boeiend verhaal, wel zielig. Er wordt goed in beschreven hoeveel ellende de Indiërs hadden onder de Nederlandse macht. Multatuli heeft als titel "De eentonige geschiedenis van den Javaan Saïdjah" het knappe vind ik dat hij door dat eentonige aan te geven, zijn verhaal heel sober maakt. Waarschijnlijk bedoelt hij ook niet eentonig van saai, maar dat dit soort verhalen vaak voorkwamen in Nederlands-Indië.

Plaats in de Literatuurgeschiedenis:


Het boek behoord tot de periode 1500-1850 in de literatuurgeschiedenis.

Hier volgt een stukje over de schrijver:

“Multatuli is een pseudoniem voor Eduard Douwes Dekker, wat in het Latijn "ik heb veel gedragen" betekent. Deze werd als zoon van een zeekapitein geboren in 1820 te Amsterdam. Toen hij 18 jaar oud was werd hij, samen met zijn broer Jan, door zijn vader meegenomen naar Java om aldaar fortuin te maken. Hij krijgt een functie te vervullen bij de Rekenkamer te Batavia. Om carrière te maken dong hij naar een betere positie; in 1842 vertrok hij als controleur naar Natal op Sumatra's Westkust. Hij belandde in een tamelijk oproerige streek, waar vrijwel geen Nederlanders woonden, zodat de verantwoordelijkheid voor de rijkelijk jonge vertegenwoordiger van het gezag groot was. Toen men hem naar Padang had teruggeroepen ontdekte men een kastekort, dat hij niet verantwoorden kon omdat hij niet de beschikking had over de bescheiden. Naar aanleiding hiervan werd hij geschorst, wat tot gevolg had dat hij lange tijd gebrek moest lijden. Eerst in onze tijd is gebleken dat het deficit nooit heeft bestaan; het betrof een boekhoudkundige fout…… De verwikkelingen te Natal vertonen enige overeenkomst met de latere te Lebak, vandaar dat de schrijver ze in de Havelaar heeft verwerkt. Dekker was een man met hart voor de bevolking en hij werd benoemd tot assistent-resident. In een officieel schrijven aan de resident uitte hij zijn verdenkingen en beschuldigingen tegen de regent en diens trawanten, en hij stelde voor, eerstgenoemde naar de Bantamse hoofdplaats Serang te doen ontbieden en de anderen voorlopig in arrest te stellen, ten einde vrije getuigenissen mogelijk te maken. Deze gemaakte inbreuk op de ambtelijke hiërarchie was misschien nog erger dan de aanklacht zelf. Dekker kreeg overplaatsing benevens een officiële afkeuring in een kabinetsmissive; dit laatste accepteerde hij niet en daarom bood hij zijn ontslag aan, dat onmiddellijk werd verleend. Na zijn ontslag begon hij rond te reizen. Zo kwam hij er in 1859 toe, zijn geschiedenis in zijn mansardeverblijf te Brussel als roman neer te schrijven; in zeer korte tijd kwam de Max Havelaar tot stand. Met dit boek wilde hij, wanneer een laatste beroep op de regering niet mocht baten, de openbare mening winnen voor de zaak van de Javaan en die van hemzelf. De Lebakzaak had geleid tot het ontstaan van de Havelaar, en ze maakte daarmee de ex-ambtenaar Douwes Dekker tot de schrijver Multatuli. Hij wilde het Nederlandse volk bevrijden van onwetendheid, bekrompenheid en vooroordelen. Hij wilde zijn medemensen opvoeden tot zelfstandig denkende mensen met eigen verantwoordelijkheidsgevoel.”

Bron: Internet
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen