Boekverslag : Reak - Geschiedenis Van De Hip Hop Ingezonden Door: Inge Goffart
De taal ervan is Overig en het aantal woorden bedraagt 975 woorden.

INLEIDING




Snoop Dogg, outkast, Dr Dre, 2pac, Busta Rhymes, Cypress Hill, Ice Cube , Old dirty bastard, D12, Outlawz, P Diddy, Xzibit, IcT, Rkelly, Wu Tang Clan,….




Hiphop is van oorsprong een zwarte danscultuur, afkomstig uit New York. Daar zweepte rond 1975 dj Hollywood in een discotheek in de zwarte wijk de South Bronx het publiek op met een mengsel van nieuwe dansmuziek, zwarte straathumor en draaitafeltechniek. Met zijn 'hip hop the hippy hop the body rock' bezorgde hij de hiphop zijn naam en zette hij de trend voor een nieuwe manier van dansen: electric boogie en breakdancen. Naar dat breakdancen noemden hiphoppers zichzelf B(reak)-Boys. Al snel volgden andere dj's uit de South Bronx en Harlem zijn voorbeeld. Vanuit New York , vanuit de grootstedelijke getto’s verbreidde de hiphopcultuur zich over Amerika en vooral via de videoclips en films ook daarbuiten. Het groeide dus van een plaatselijk undergroundfenomeen tot een universeel uitdrukkingsmiddel rond vier assen: ‘deeyaing’, rap, breakdancing en graffitikunst. Vier verschillende componenten.








KLEDING




één van die vernieuwingen waar hiphop voor zorgde was de creatieve bijdragen van de hiphopscène aan de commerciële mode en lifestyle, met name de wisselwerking tussen de straat en de catwalks. Zo bijvoorbeeld opende in 1978 de 1ste echt hip hop klerenwinkel ‘Hip-Hop Nation’, wiens muziek en theatrale stijl enkele van de meest bekende hedendaagse hiphopsterren beïnvloed hebben. De ‘look’ van de artiest is binnen hiphop een cruciaal gegeven. Jullie kennen dat wel.. broeken met het kruis tot op de enkels en skateboard sneakers, een sikje en eeuwig voorzien van een rugzak




GRAFFITI




Zoals ik al zei is deze muziekstijl ontstaan aan het eind van de jaren zeventig onder kansloze, meestal zwarte jongeren in de Amerikaanse binnensteden. Zij hebben via muziek, beweging (breakdance) en graffiti, gezocht naar vormen van expressie. Zo beschilderden ze de grauwe stadsmuren met voorstellingen en vooral teksten. Door wagons van de ondergrondse te beschilderen kwamen die boodschappen ook in andere delen van de stad terecht. Er ontstond dan een jeugdcultuur die zich grotendeels ondergronds, buiten het officiële circuit van kunst en cultuur om, manifesteerde.




Bovendien ligt Amerikaanse graffiti ook gelinkt naar haar geografische oorsprong. In sociale probleembuurten zoals o.a. Harlem , waar veel werkloosheid was, waar het onderwijs slecht was, waar geen naschoolse opvang voor jongeren was, ontstonden jongerenbendes. In zo een wijk moest je gewoon tot een bende behoren om te kunnen overleven. Om hun onfrisse activiteiten in leven te houden - er werd lustig gedeald in drugs, wapens, afpersing,... - waren bendes afhankelijk van een bepaald territorium. De andere jeugdbendes werden door de graffiti op de hoogte gehouden van de afbakeningslijnen van de territoria, m.a.w. door middel van de bendegraffiti.
























MUZIEK








De hiphopcultuur had een duidelijke politiek-sociale functie. Zonder geld om dure instrumenten te kopen konden jongeren de muziek maken die ze wilden. Een simpele beat en de stem waren voldoende om op een swingende manier een boodschap te verkondigen. Daarmee werd hiphop een zeer geschikt middel om misstanden uit de eigen omgeving aan de kaak te stellen.




Eerst hielden de grote platenmaatschappijen begin jaren tachtig zich nog verre van hiphop. De rappers namen geen blad voor de mond en dat was heel beangstigend voor conservatief Amerika. Zij vonden dat dit 'zwarte monster de mond gesnoerd moest worden. Maar al snel volgden andere dj's uit de South Bronx en Harlem en verbreidde de hiphopcultuur zich over heel Amerika. Begin jaren tachtig, werd hiphop door artiesten als de Beasty Boys zo groot dat MTV er niet meer omheen kon. In nog geen dertig jaar is het uitgewaaierd over de hele wereld,- van de Verenigde Staten tot Europa, Azië en Afrika.




Hip hop muziek ligt gecontreerd rond de rap het ritmisch opzeggen van teksten op muziek die veelal is samengesteld uit zgn. samples, bewerkte fragmenten van bestaande platen (meestal in genres als r&b, soul, disco en funk), op het podium vaak gerealiseerd door een DJ. Daarbij maakte de DJ dan gebruik van allerlei technieken zoals bv scratchen (het heen en weer bewegen van een plaat met de naald in een bepaalde groef)








Hip hop groeide van het thuisland uit tot een miljoenenbusiness, waarbij commercieel succes was weggelegd voor alle inhoudelijke varianten, van pretentieloos (De La Soul) tot strijdvaardig(Public Enemy) en van de gewelddadige en seksistische gangstarap (Ice-T, Ice-Cube) tot het vercommercialiseerde zoals Vanilla Ice. In de jaren negentig ontstonden er geleidelijk aan twee polen. Aan de ene kant de idealistische oostkust (New York, bijvoorbeeld Wu-Tang Clan) en de hedonistische westkust (Los Angeles, bijvoorbeeld Cypress Hill), waarbij ook doden vielen (2Pac). Elders in de wereld geniet hip hop hoofdzakelijk muzikale betekenis.








Binnen de hiphopbeweging heerst geen echte duidelijkheid of een bepaald iets nu wel of niet "hiphop" is of erbij kan worden gerekend. Daarom kan naargelang de persoonlijke instelling van hiphoppers de scène erg beperkt, of juist ruim en veelomvattend zijn. Het probleem van afbakening wordt nog bemoeilijkt door het bestaan van interne wrijvingen en fracties die mekaar tegenwerken of elkaar de titel "hiphop" ontzeggen. Zoals ik al zei is Hiphop hoofdzakelijk gebaseerd op 4 pijlers: breakdance, rap, DJ-ing en graffiti. Het bindmiddel daarbinnnen is gewoon stijl.. Een individu kan gemakkelijk hiphopkledij, spuitbussen of een mengpaneel aanschaffen. Brengt het individu geen eigen stijl, dan wordt hij niet beschouwd als hiphopper. Sinds de commercialisering van de hiphopscène eind jaren '80, begin jaren '90 is het visueel moeilijk uit te maken wie tot de scène behoort, en wie er wenst toe te behoren.
















Lang niet alle rapmuziek gaat over " niggas, bitches, fuck en weed" hoor.Rap is meer, veel meer dan alleen dat. Net zoals er in alles muziekgenres verschillende artiesten zijn met hun eigen visie is dat in de rap scene net zo.




In de hip hop scene heb je idd rappers die een overdreven vuil taalgebruik hanteren, maar daarnaast heb je de meer onbekende (lees betere) rappers die over alledaagse dingen rappen (politiek, liefde, hun leven in de ghetto, balangrijke zaken in de wereld, media enz)
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen