Boekverslag : Rene Appel - Los Geld
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 4209 woorden.

Gebruikte editie

Eerste druk: 2006

Gebruikte druk: 1e

Aantal bladzijden: 268

Uitgever: Prometheus, Amsterdam



Gegevens voorkant

Op de voorkant staat het silhouet van een vrouw.



Genre

“Los geld”is een psychologische thriller en Appel is min of meer de vader van dit genre in Nederland.



De thriller is geschikt voor …

Psychologische en literaire thrillers staan wel hoog op de verlanglijstjes van middelbare scholieren, maar meestal minder hoog op de literatuurlijsten van docenten Nederlands. Het genre wordt literair niet hoog aangeschreven, maar zo langzamerhand is boeken lezend Nederland toch wel veroverd door auteurs als Simone van der Vlugt, Saskia Noort en Esther Verhoef. Appel al langere tijd als thrillerauteur actief kan daarvan waarschijnlijk mee profiteren. Zijn romans zijn altijd erg actueel en spannend. Het zijn meestal geen “whodunits” maar er wordt meer aandacht besteed aan de motieven waarom gewone mensen in de misdaad verzeild raken. Dat brengt identificatiemogelijkheden van de lezer met zich mee en daardoor wordt het inlevingsvermogen van de lezer vergroot. Bovendien heeft René Appel geen gewelddadige scènes of passages met seks nodig om te blijven boeien. Met veel vaart en veel gebeurtenissen in zijn vertelling leidt hij zijn lezer naar het einde. Die blijft geboeid tot de laatste bladzijde. Voor VMBO-TL (eindexamenklas) en Havo-bovenbouw is “Los geld”een heel geschikte roman om op de lijst te zetten: actueel (de gebeurtenissen spelen in 2005) en heel spannend. Ook zijn er geen moeilijke structuurelementen: er zijn twee vertellers die elkaar aanvullen en heel diep graven naar symbolische betekenissen hoeft de lezer ook niet. Voor de bovengenoemde doelgroep vind ik een waardering van 2 punten op zijn plaats. Zou een vwo-leerling het boek op de lijst plaatsen, dan zou ik een waardering van 1 punt toekennen.



De flaptekst

Ivo Verstegen is makelaar in onroerend goed. Hij werkt met onder anderen Karel Huttinga, een handige solist in de wereld van het vastgoed. Huttinga kent alle wegen om legaal, en als het moet een beetje illegaal, snel veel geld te verdienen. Ivo raakt volstrekt in paniek als op een dag zijn vrouw Mirjam wordt gekidnapt, en de ontvoerders een onvoorstelbaar hoog bedrag van hem eisen. Maar de afloop van die ontvoering is heel anders dan gedacht, en maken de problemen voor Ivo alleen maar groter; zó groot dat hij eraan te gronde lijkt te gaan. Los geld is een intens spannend boek over een man en een vrouw met een ogenschijnlijk gelukkig huwelijk, dat ernstige barsten begint te vertonen als de druk van de buitenwereld groeit, en hun beider belangen anders liggen dan het aanvankelijk lijkt. Daardoor is het vooral ook een meeslepende thriller over liefde en loyaliteit, en over dat andere, sinistere duo: bedrog en verraad.

René Appel was met zijn werk tienmaal genomineerd voor de Gouden Strop, die hij uiteindelijk tweemaal won. Hij bevindt zich daarmee in de voorste gelederen van de Nederlandse misdaadliteratuur. In 2005 was hij de schrijver van het Geschenk van de Maand van het Spannende Boek.



Motto en opdracht

Er is geen motto en ook geen opdracht



Structuur en verhaalopbouw

Het verhaal is opgebouwd uit 24 genummerde hoofdstukken die geen titel hebben. Er zijn twee verhaallijnen: een lijn wordt verteld door de mannelijke helft van een echtpaar Ivo Verstegen en de andere lijn wordt verteld door zijn vrouw Mirjam van der Hoek. Ze vertellen vrijwel in chronologische volgorde en wisselen elkaar af zelfs binnen een hoofdstuk.. Er zijn geen hoofdstukken die de tijdsvolgorde grondig doorbreken. De thriller heeft ook nog een open einde, maar de lezer kan vrij goed afmaken wat er in het open einde staat te gebeuren.



Perspectief

Zoals hierboven vermeld zijn er twee vertellers: Ivo Verstegen, een makelaar, die zijn visie in de hijvorm (personaal perspectief) aan de lezer meedeelt en de andere verteller is zijn vrouw Mirjam die in de zijvorm vertelt (eveneens personaal perspectief) Door de vertelwijze wordt de thriller spannend, omdat de beide echtelieden niet van elkaar weten wat ze van plan zijn. Ook de lezer blijft dan in spanning tot het einde om te weten te komen wat er gaat gebeuren.



Tot op de laatste bladzijde blijft de spanning bewaard. Op die pagina verandert het perspectief, want Mirjam ziet niet dat er een auto achter hen aan rijdt met daarin een medewerker van de man die ze hebben gedood. Hij zint op wraak en het perspectief verschuift naar een alwetende verteller.



Titelverklaring

De titel is niet moeilijk te verklaren. In de ontvoeringszaak wordt een bedrag geëist om de vrouw van Ivo terug te krijgen. In criminele termen is zo’n bedrag een losgeld. Opmerkelijk is wel dat de titel uit twee woorden bestaat. Is het een symbolische aanduiding voor de breuk die er tussen Ivo en Mirjam is gekomen ?

In de thriller komt ook nog één keer de letterlijke tekst van “los geld” voor. Op blz. 101 telt Ivo wat “los geld “ neer om de serveerster te betalen.



Grappig is wel dat de term “vastgeld” (aaneen geschreven) ook in de roman voorkomt. Op blz. 120 vindt Ivo dat het geld dat Mirjam heeft geërfd die aanduiding verdient, omdat hij niet aan het geld kan komen, terwijl hij het eigenlijk nodigt heeft om de schuld aan Huttinga te voldoen. Maar het geld zit vast in de erfenis van zijn vrouw.



Tijd en decor

Het belangrijkste decor is Amsterdam, waar de makelaar Ivo zijn werkzaamheden uitvoert. De stad is herkenbaar aan concrete plaatsen en straatnaamaduidingen, zoals bijvoorbeeld de P.C. Hooftstraat en de Conradstraat.

Een belangrijk ander decor is in de buurt van Han-sur-lesse in de Belgische Ardennen, waar de vastgoedhandelaar Huttinga om het leven wordt gebracht.



De tijd waarin de thriller zich afspeelt, is vrij goed vast te stellen, nl. gedurende een aantal maanden in 2005. René Appel die in zijn boeken altijd heel dicht op de werkelijkheid zit, geeft een aantal concrete aanwijzingen.

- Op blz. 35 wordt gesproken over een Nederlandse snowboardster die naar de komende Olympische Spelen gaat (Spelen van Turijn in 2006)

- Op blz. 78 ziet Ivo op de televisie de gevolgen die de orkaan Katrina in New Orleans heeft veroorzaakt. (augustus 2005)

- Blz. 223: De hoofdfiguur bezoekt een vakantiehuisje van zijn vriend Michiel in de Belgische Ardennen. Het is koud en we leven in november. Hij zegt dat hij er twee en half jaar eerder (Hemelvaartdag 2003) ook samen met zijn vriend was. Ze waren beiden wielerfanaat en trainden met elkaar (november 2005)



Thematiek

Zoals zo vaak gaat het in de thrillers van Appel vaak om de motieven die gewone mensen ertoe drijven om een misdaad te plegen. Ivo en Mirjam zijn een gewoon getrouwd en ogenschijnlijk gelukkig stel, totdat er twee dingen gebeuren die hun leven beïnvloeden. Mirjams vader sterft, waardoor ze een grote erfenis krijgt en tegelijkertijd maakt Ivo foutjes in zijn vak. Hij werkt half legaal/half illegaal voor een vastgoedhandelaar en die zet hem onder grote druk om de financiële gevolgen van zijn fouten aan hem terug te betalen. Het leidt tot een zware psychologische druk, waarin het huwelijk tussen Ivo en Mirjam scheuren begint te vertonen. Ivo wil meegenieten van de erfenis om zijn schulden te betalen en Mirjam wenst dat niet te doen. Bovendien blijkt dat ze een verhouding heeft met de beste vriend van Ivo. Zo komen beiden in de problemen en ze werken zich steeds verder in de nesten, wat uiteindelijk leidt tot een geënsceneerde ontvoering van Mirjam en een dubbele moord. En ja, die moet ook nog in iemands schoenen worden geschoven. Bij dit soort zaken speelt natuurlijk ook wraakzucht een grote rol. Het leidt tot een vrij verrassend einde.



Motieven die een rol spelen in deze psychologische thriller zijn:

- overspel en vreemd gaan

- beroepsproblemen (in de vastgoedwereld)

- vriendschap

- verraad aan de vriendschap (Ivo wordt bedrogen door zijn beste vriend Michiel)

- moord (op een vastgoedhandelaar en diens broer)

- afpersing en bedreiging

- wraak



Samenvatting van de inhoud

Ivo Verstegen is een Amsterdamse makelaar die voor zichzelf werkt, maar anderzijds ook opdrachten vervult voor de vastgoedhandelaar Karel Huttinga. Hij wordt daarmee een “eenpitter” genoemd en het is hem de afgelopen jaren best wel voor de wind gegaan. Hij heeft kunnen profiteren van enkele profijtelijke acties van Huttinga. Zijn vrouw Mirjam werft advertentiecampagnes voor bladen als Viva en Esta en is daar ook een geslaagde zakenvrouw. Ook hun huwelijk lijkt ogenschijnlijk goed op de rails te staan. Maar dan gaan er een aantal vervelende dingen gebeuren.



Huttinga verstrekt aan Ivo de opdracht een aantal krakers uit een pand te krijgen, zodat ze dat gebouw als een nieuwbouwproject kunnen exploiteren. Hij krijgt daarvoor een bedrag van € 35.000 om ze uit te kopen. Tussendoor moet hij nog wat gewone makelaarsopdrachten afhandelen, zoals het bij elkaar brengen van kooplustige en verkoopgrage echtparen. Dat is natuurlijk het gewone makelaarswerk. Het verwijderen van de krakers lijkt een gemakkelijke opdracht, maar het blijken in de praktijk taaie onderhandelaars. Wanneer het niet lukt, zijn de financiële gevolgen voor Ivo, laat Karel Huttinga weten.

Mirjam heeft intussen een vervelende boodschap gekregen, want haar vader is ernstig ziek in het ziekenhuis opgenomen. Ze houdt heel erg van de zelfstandig wonende man (in Abcoude), zeker na de dood van haar moeder.

Mirjam en Ivo hebben een bevriend stel met wie ze veel optrekken. Michiel is de studievriend van Ivo: hij werkt in een biologisch laboratorium en is bezig met een wetenschappelijk onderzoek over speeksel, waarvoor helaas te weinig geld beschikbaar is. Zijn vrouw Iris heeft MS en dat is al in een vergevorderd stadium, waardoor ze zich in een rolstoel moet verplaatsen.



Op de twee probleemgebieden gaat het gaandeweg het verhaal steeds slechter. De krakers willen alleen voor een hoger bedrag het pand verlaten, nl. 44.000 €, waardoor Ivo uit eigen zak een bedrag moet bijpassen en de vader van Mirjam takelt steeds verder af. Als Ivo een deal met Taco de kraker heeft gesloten, blijkt enige tijd later dat ze het pand helemaal niet verlaten hebben. Taco doet net of zijn neus bloedt. Er komt nog een andere fout van Ivo aan het licht. Bij de verkoop van een monumentaal pand heeft hij vergeten een onderzoek naar de toestand te laten doen, waarna de nieuwe koper komt aanzetten met een groot aantal gebreken en als gevolg daarvan komt er ook een financiële claim. Huttinga legt het prijskaartje ook alvast maar neer bij Ivo. Ook de eventuele financiële gevolgen van het niet kunnen bouwen op de plek van het kraakpand zal Huttinga van Ivo Verstegen opeisen. Die komt dus in steeds grotere problemen. Hij heeft dat geld namelijk niet op zijn rekening.



Lichtpuntje is echter voor hem dat de vader van Mirjam toch nog vrij plotseling sterft. Die was rijk en hij heeft een mooie koopwoning in Abcoude. Op die manier hoopt Ivo toch wat geld te kunnen benutten voor het aflossen van zijn schuld aan Karel Huttinga. Die denkt daar overigens ook zo over. Hij stuurt zijn broer Leo langs in de woning van Ivo. Deze sportschooljongen komt hem bedreigen en knakt o.a. zijn vinger. Zo kan Ivo niet echt doorleven, want de spanningen zijn te groot. Intussen is aan de lezer ook duidelijk geworden dat Mirjam iets heeft met Michiel. Ze hebben een liefdesrelatie. Iris is natuurlijk een zielig vrouwtje en Mirjam ziet het wel zitten met Michiel. Ze weet dat hij geld nodig heeft voor zijn wetenschappelijk project in het speekselonderzoek en stopt een gedeelte van de erfenis in het project zonder dat Ivo dit weet. Die heeft wel steeds geprobeerd geld los te krijgen uit de erfenis, maar het is zogezegd “vastgeld.”



Dan wordt Mirjam geblinddoekt ontvoerd en opgesloten in een landhuis: enkele uren rijden van Amsterdam. Ze weet niet waar ze is beland en wat men van haar wil. Een grote man die ze Kolos noemt, geeft haar te eten en bewaakt haar. Ivo vindt bij thuiskomst een papier waarop staat dat Mirjam ontvoerd is. Hij gaat niet naar de politie vanwege de zaken die hij doet met Huttinga. Wel belt hij zijn vriend Michiel, maar die kan hem ook niet echt helpen.



Uit de gedachten van Ivo en de gesprekken die hij met Huttinga heeft, blijkt dat de twee hebben samengespannen om Mirjam te ontvoeren teneinde haar onder druk te zetten om een deel van het geërfde geld aan Huttinga te geven. Die blijkt namelijk meedogenloos te zijn. Maar Mirjam weigert mee te werken; ze weet intussen nog steeds niet waarom ze ontvoerd is en krijgt van haar bewaker ook weinig reacties. Hij is steeds vermomd met een bivakmuts of zij is steeds geblinddoekt. Toch weet ze op een gegeven moment de bevestiging waarmee ze aan een paal gebonden is los te krijgen en ze kan uit de kamer ontsnappen. In de kamer waarin ze terechtkomt, ligt een pistool op tafel en ze is in staat het wapen net op tijd te richten op Leo Huttinga (die de Kolos is) Ze schiet hem dood. Midden in de nacht staat ze dan voor de neus van Ivo en deze schrikt ook erg als hij haar ziet. Hij wordt nog bleker om zijn neus, wanneer hij hoort dat ze de bewaker Leo Huttinga heeft doodgeschoten. Hij vraagt of ze wat mist ( haar horloge en later mist ze ook nog haar mobiel) Het ergst mist ze nog Michiel en ze belt hem dan ook op, waarna ze een ontmoeting hebben.



Ivo wil met Mirjam naar het huis waar ze heeft gezeten om haar horloge op te halen. Ze vinden wel de plek maar het huis is helemaal afgebroken (binnen enkele dagen). Ook het lijk is dus verdwenen, maar dat duikt enkele dagen later weer op in hun eigen kofferbak wanneer ze na een etentje weer naar huis rijden. Ivo herkent het lijk van Leo Huttinga. Wat moeten ze nu weer met het lijk doen? Nog steeds overwegen ze geen moment om de politie te waarschuwen.



Mirjam keert weer terug naar haar werk en krijgt een betere functie van haar teamleider, omdat ze boven het maaiveld uitsteekt. ’s Nachts werkt Ivo het lichaam van Leo weg in een Zijkanaal in de buurt van IJmuiden. Hij weet natuurlijk wel dat Karel Huttinga nu helemaal achter hem aanzit. Die heeft nu twee redenen om hem te zoeken: geld en wraakzucht. Dat klopt ook, want niet lang daarna wordt hij op zijn scooter door een auto klemgereden, maar hij overleeft de aanslag. Wanneer hij thuiskomt, biecht hij aan Mirjam op dat hij heeft meegewerkt aan de ontvoering van haar. Mirjam is terecht woedend.



Ivo ervaart dat ze nu achter hem aan zitten. Een man deponeert een envelop in zijn brievenbus met een foto erin waarin hij dood staat afgebeeld. Een gefotoshopte afbeelding, maar Ivo wordt echt wel bang. Mirjam vertelt die avond ook dat ze het geld van de erfenis heeft gestoken in het project van Michiel. Het was dus “vastgeld”geworden. Ivo is verbijsterd. Ook Michiel vindt het de volgende dag niet zo leuk dat ze het verteld heeft. De twee overspelige minnaars hebben elkaar nodig.



Ivo wordt op dat moment door Karel Huttinga in de val gelokt bij een gespeelde verkoop van een huis. Jos Speelman blijkt geen verkoper maar een handlanger te zijn van Huttinga. In zijn huiskamer wacht Huttinga op Ivo. Ivo vertelt van de investering van Mirjam en Karel is “not amused”. Maar er is nog het huis in Abcoude: als Mirjam nu iets zou overkomen, erft Ivo het huis en kan hij met de opbrengst ervan zijn schuld aan Huttinga voldoen. Karel suggereert dus een moord op Mirjam, waarna Ivo over de gehele erfenis kan beschikken.



Wanneer ze dagen later van een bezoek aan Michiel en Iris terugkeren naar huis, zien ze dat hun huis in de brand gestoken is. Al hun persoonlijke bezittingen zijn ze kwijtgeraakt. Ze vluchten daarop naar de Ardennen; Michiel heeft een vakantiehuisje waarin ze mogen verblijven. Maar de idylle kan ook daar niet lang duren. Michiel neemt contact met hen op en staat ook kort daarop voor hun neus. Blijkbaar kan hij zijn geliefde Mirjam niet lang missen en die twee gaan in het nabijgelegen Rochefort boodschappen doen. Dan komt Karel Huttinga binnen: hij is Michiel achterna gereden en die heeft hem gebracht bij het vakantiehuisje. Karel vertelt Ivo van de relatie tussen Michiel en Mirjam (“ze liggen nu in Rochefort te neuken”) en die is daarvan erg ondersteboven: hij kan niet geloven dat zijn beste vriend hem met Mirjam bedriegt. Karel geeft aan de volgende dag terug te komen om het geld nog een keer op te eisen. Wanneer Michiel en Mirjam terugkeren, vertelt Ivo eerst niets over het bezoek van Karel. Maar als Michiel weer weg is, licht hij Mirjam wel in. Die bedenkt dat Karel Huttinga ook dood moet en dat Ivo dat moet doen met het pistool dat ze niet heeft weggegooid, nadat ze Leo had gedood.



Zo gebeurt het ook: Mirjam houdt Karel de volgende dag aan het lijntje en Ivo doodt hem met een pistoolschot. Nu hebben ze opnieuw een lijk waarvan ze zich moeten ontdoen.

De vuilnisbelt blijkt een ideale bergplaats te zijn, maar als Ivo daarheen rijdt om het lijk te verstoppen, wordt hij gestoord door politiemensen die op aanraden van “sa femme”naar de belt komen kijken. Ze heeft hem verraden. Ze heeft dus waarschijnlijk toch iets met Michiel. In Rochefort waren Mirjam en Michiel inderdaad in een hotelletje geweest om seks te bedrijven.



Ivo vlucht weg en weet liftend Nederland te bereiken waar hij naar het huis van zijn zus gaat. Die leefde samen met een lesbische vrouw, maar die vertelt dat de relatie net verbroken is en dat Anne nu samenleeft met een kunstenares in het kraakpand aan de Conradstraat. Ivo gaat er meteen heen en wanneer hij in het kraakpand is, blijken de eerste krakers (Taco c.s.) vertrokken en zou de oplossing voor Karel Huttinga dus gewoon onder handbereik zijn geweest. Kortom, de moorden zijn gewoon voor niets gepleegd, wanneer ze enige rust zouden hebben kunnen opbrengen. Ivo is verbijsterd. Hij gaat naar Abcoude en ziet dat de auto van Michiel voor het huis van zijn overleden schoonvader staat.



Hij betrapt Michiel en Mirjam op een intieme omhelzing. Het is dus toch waar. Hij kruipt in de auto van Michiel en komt aan het einde van de rit tevoorschijn. Zijn beste vriend heeft hem bedrogen. Ze raken daarover in gesprek en het wordt een Judasgesprek. Ivo zegt dat Mirjam hem heeft verraden aan de politie en Michiel doet net of hij dat niet weet. Intussen heeft hij zelf de politie gebeld, terwijl hij deed of hij te drinken haalde. Ivo vlucht weg via de tuin, maar alles loopt dood. In het laatste hoofdstuk wordt hij verhoord door de (Belgische?) politie, maar al te veel bewijs is er nog niet. Hij overweegt om de schuld in Mirjams schoenen te schuiven, maar doet dat uiteindelijk niet. Wel weigert hij haar te ontvangen. Ooit zou ze de onbetrouwbaarheid van Michiel inzien en dan zou ze bij hem terugkomen.



Michiel en Mirjam rijden kletsend weg van het politiebureau. Michiel zegt dat hij zijn vakantiehuisje in de Ardennen wel kan opdoeken, want hij kan er niet meer in terugkeren na alles wat er gebeurd was. Hoe moet hij het aan zijn vrouw vertellen?



Ze zien niet (door de verandering van perspectief naar auctoriaal) dat een auto met een Nederlands kenteken hen achtervolgt. Het is Jos Speelman (de medewerker van Karel Huttinga) Hij was meegereisd naar België en neemt waarschijnlijk wraak op de twee overspelige geliefden. Hij weet dat hij hen van de weg zal rijden op een plek waar een aantal bomen langs de snelweg staan. Hij begint aan zijn inhaalmanoeuvre. (open einde)





Recensies

De site voor de bespreking van misdaadromans is natuurlijk www.crimezone.nl. Op 12 mei bespreekt Sonja “Los geld” Ze geeft de thriller 3 punten op een schaal van 5.



De makelaardij: snelle jongens, verkoop van gebakken lucht, pappen en nathouden. Het hoort er allemaal bij. Ivo is een eenpitter en doet het redelijk op de huizenmarkt. Om een extra centje te verdienen doet hij soms wat in- en verkoop voor Karel. Overduidelijk dat hierbij regelmatig de mazen van de wet worden opgezocht. Maar wat zou dat, een beetje spanning in het leven hoort erbij. Toch?



Appel weet mij altijd in minder dan 500 woorden in zijn greep te hebben. De haartjes op mijn armen gaan alvast overeind staan, het klamme zweet breekt al bijna uit, terwijl er helemaal nog niets spannends is gebeurd. Maar je voelt het in al je zenuwen: dit loopt slecht af! Het hoe, met wie en waarom wordt echter pas later duidelijk, snel doorlezen dus. In alle andere boeken van René Appel houdt die spanning altijd aan, van begin tot eind. Bij het lezen van Los geld bekroop mij echter voor het eerst het gevoel bezig te zijn in het zoveelste spannende boek van Appel.



Het middengedeelte van het boek blonk wat mij betreft niet uit in originaliteit. Hoofdpersoon Ivo werkt zichzelf steeds verder in de nesten, de bedreigingen worden ernstiger, de druk wordt opgevoerd. Maar Ivo zoekt niet naar oplossingen, praat er niet over, hoopt dat de ellende gewoon overwaait en dat is vaker het geval in de boeken van Appel. Tijdens het lezen van Los geld stoorde me dat, het was duidelijk tijd voor actie en daadkracht en daar ontbrak het aan. Ik vind René Appel sterker in zijn op de actualiteit gerichte boeken dan in zijn fictieve verhalen en hoop dan ook dat we binnenkort weer een dergelijk boek mogen verwelkomen. Maar, Appel is en blijft een fantastische misdaadauteur. Het einde van Los geld is daverend spannend en onverwacht. Al met al zorgde dat er toch voor dat ik met een heerlijke zucht de laatste bladzijde omsloeg!



Over de schrijver

René Appel werd geboren in 1945 in Hoogkarspel, een dorpje tussen Hoorn en Enkhuizen. Hij bezocht de Rijks HBS te Enkhuizen, waar hij in 1962 het diploma HBS-B behaalde. Na een korte, maar teleurstellende studie Scheikunde van een half jaar, schreef hij zich in voor de universitaire studie Nederlands MO. Het diploma Nederlands MO-B behaalde hij in 1967. Tijdens de studie Nederlands ontwikkelde hij - zoals veel collega studenten - een voorzichtige ambitie om te gaan schrijven, maar hij publiceerde nooit iets. Na een korte militaire carrière van 2½ maand, voortijdig afgesloten wegens gebleken psychische instabiliteit, werd hij leraar Nederlands op de Gemeentelijke Scholengemeenschap te Hilversum.

In 1969 pakte hij zijn studie Nederlands weer op, waarbij hij zich ging specialiseren op de Nederlandse taalkunde, vooral omdat - naar eigen zeggen - al z'n vrienden zich al met letterkunde bezighielden. In 1970 hield hij op met lesgeven en werd kandidaat-assistent bij de Faculteit der Letteren, aanvankelijk bij Nederlandse Taalkunde, later bij Algemene Taalwetenschap. In 1972 studeerde hij af bij Algemene taalwetenschap, waar hij zich voornamelijk met de onderdelen taalverwerving en sociolinguïstiek bezighield. Hij werd wetenschappelijk medewerker bij de vakgroep Ontwikkelingspsychologie van de Universiteit Utrecht. In de loop van de jaren zeventig ging hij zich binnen zijn universitaire werk vooral richten op de tweedetaalverwerving van allochtonen en het Nederlandse taalonderwijs voor deze groep.

Begin jaren zeventig leidde de ambitie om te gaan schrijven ook tot daadwerkelijke productie. Hij schreef korte verhalen in onder meer studentenweekblad Propria Cures (was ook een tijdje aspirant-redacteur), Hollands Maandblad en Maatstaf. Daarnaast publiceerde hij enkele gedichten in Hollands Maandblad. In deze periode was hij ook enige tijd freelance voetbalverslaggever bij de Volkskrant. Met name door persoonlijke omstandigheden stopte de (korte) stroom aan eigen creatief werk. Vanaf 1976 was hij wel recensent voor misdaadliteratuur van NRC-Handelsblad, een functie die hij tot 1986 uitoefende.

Wat betreft zijn academische activiteiten het volgende. In 1980 keerde hij terug naar de vakgroep Algemene Taalwetenschap van de Universiteit van Amsterdam. In 1984 promoveerde hij daar cum laude op Immigrant children learning Dutch; sociolinguistic and psycholinguistic aspects of second language acquisition. Mede op basis van dat proefschrift ontwikkelde hij zich steeds meer tot een (landelijk erkend) deskundige op het gebied van taal en minderheden. Hij heeft dan ook verschillende publicaties op zijn naam staan over dit en aanpalende onderwerpen, vaak geschreven in samenwerking met collega's, zoals het boek Nederlands als tweede taal in het basisonderwijs (met Folkert Kuiken en Anne Vermeer) en Bilingualism and language contact (met Pieter Muysken). Van 1994 tot 2003 was René Appel bijzonder hoogleraar 'Verwerving en didactiek van het Nederlands als tweede taal' namens de Gemeente Amsterdam. Sinds 2003 werkt hij als schrijver.

Rond 1985 werd de ambitie om zelf fictie te gaan schrijven weer groter, met name omdat het bespreken van boeken van anderen op den duur weinig bevredigend was. Daar kwam bij dat René Appel als recensent had kennis gemaakt met psychologische thrillers van auteurs als Patricia Highsmith en Ruth Rendell, die hem mede inspireerden tot het schrijven van een misdaadroman. Dat werd Handicap, dat in 1987 verscheen (zie verder de bibliografie op deze site, ook voor vertalingen, nominaties voor prijzen e.d.). Na een flinke serie boeken voor volwassenen verscheen in 1999 zijn eerste (spannende) kinderboek, Complot voor de leeftijdsgroep 10+. In 1997 schreef hij het scenario voor de korte tv-film Betaalde liefde, uitgezonden door de IKON. René Appel is getrouwd en heeft twee kinderen. Hij woont in Amsterdam.



Enkele bekende thrillers

-Tweestrijd (1998)

- De echtbreker 2000

- Zinloos geeld (2001)

- Doorgeschoten (2003)

- Misbruik wordt gestraft (2004)

- Loverboy (2005)
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen