Boekverslag : Tessa De Loo - Isabelle
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2753 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2753 woorden.
Tessa de Loo, Isabelle
Samenvatting:
De eigenlijke hoofdpersoon in het boek is Jeanne Bitor. Zij woont al jarenlang alleen
in een groot huis, samen met haar 2 pitbull-terriërs, in een rustig dorpje in Frankrijk.
Ze is nooit getrouwd geweest, omdat ze heel lelijk is. Het vreet echter aan haar, dat de
mensheid lelijkheid zo verafschuwt. Ze voelt dat ze niet echt bij de mensen hoort en ze
wilt daarom wraak nemen op de gehele mensheid. Deze haat wordt nog meer aangewakkerd,
doordat tijdelijk de beeldschone Franse filmster Isabelle Amable in haar dorpje bij haar
ouders logeert. Deze Isabelle krijgt alle mannelijke aandacht die ze wenst, in
tegenstelling tot Jeanne. Samen met haar 2 honden ontvoert ze Isabelle tijdens haar
dagelijkse wandeltocht in de bergen vlakbij het dorpje. Ze dwingt haar om mee naar haar
huis te gaan en daar onthult ze haar obscure plan. Ze wilt Isabelle langzaam laten
verhongeren en elke dag een schilderij van Isabelle maken, totdat ze uiteindelijk sterft.
Want behalve kelner in het dorpscafé is ze in haar vrije tijd ook schilderes. Ze is
vooral bekwaam in het vastleggen van dode dieren in verschillende fasen, totdat
uiteindelijk alleen het skelet nog overblijft. Natuurlijk is ze hier niet beroemd en
geliefd mee geworden.
Niemand anders weet dat Isabelle ontvoerd is door Jeanne. Er komt een grootscheepse
zoekactie, maar Isabelle blijft onvindbaar en na maanden van zoeken worden de acties
gestaakt. Alleen Bernard Buffon, een leraar op de dorpsschool en al jarenlang een
hartstochtelijke fan van Isabelle, nadat zij hem vroeger eens had geholpen om de pesters
van Bernard weg te jagen, zoekt nog steeds door. Hij knoopt met iedereen gesprekken aan om
maar een kleine aanwijzing op te vangen over Isabelle, maar tevergeefs.
Intussen weet Isabelle zich van haar eerste angst te ontdoen en begint ze beetje bij
beetje steeds meer in te praten op Jeanne. Ze doet zich voor dat ze haar helemaal begrijpt
en dat ze zelf heel veel problemen heeft gehad, zoals verkrachting, juist door haar
oogverblindende schoonheid. Jeanne, die nooit vriendschap heeft gekend, beschouwt dit als
iets wonderbaarlijks en ze geeft steeds meer toe aan Isabelle. Zo krijgt Isabelle genoeg
te eten, vertelt Jeanne al haar geheimen aan de blondine en mag Isabelle zelfs in de oude
kamer van Jeanne’s vader slapen.
Maar de avond voordat dit gebeurt gaat Jeanne zoals gewoonlijk naar het café om achter
de bar te gaan staan. Daar spreekt Bernard Buffon haar aan over Isabelle. Deze is er nl.
achter gekomen dat hij ongeveer met iedereen een gesprek over haar heeft aangeknoopt,
behalve met Jeanne, terwijl haar huis het laatste van het dorp is voordat je de bergen in
gaat. Als hij echter over Isabelle begint doet Jeanne heel merkwaardig en vertelt ze over
de vertrouwelijke dingen die Isabelle aan haar heeft verteld. Maar Bernard weet, van een
hartsvriendin van Isabelle, dat deze beweringen gelogen zijn. Als hij dit beweert schrikt
Jeanne heel erg en trekt zich terug, maar Bernard heeft argwaan gekregen.
Jeanne weet nu dat ze al die tijd is bedrogen door Isabelle en ze gaat weer verder met
haar duistere plan, al kost het haar wel moeite. Isabelle weet dat ze nu geen kans meer
maakt en bedenkt een list om te ontsnappen. Met een truc kan ze zichzelf ongeveer 5
minuten ophangen, zonder dat ze stikt. Als Jeanne haar dan zo opgehangen ziet, zal ze
vluchten en dan heeft Isabelle de kans om via wat strobalen naar beneden te klimmen en te
ontsnappen. Het plan mislukt echter doordat 1 van de honden de strobalen omgooit waarlangs
Isabelle weer naar beneden zou moeten klimmen. Gelukkig is Bernard intussen bij het huis
van Jeanne, die onmiddellijk haar spullen heeft gepakt en is vertrokken, genaderd en hij
ziet Isabelle hangen. Hij redt haar en samen vluchten ze het huis uit.
Alles komt weer goed. Isabelle is weer veilig thuis en de 2 honden worden afgemaakt.
Maar Jeanne blijft, tot opluchting van Isabelle, onvindbaar en Bernard’s liefde voor
Isabelle is verminderd. Hij beperkt zich nu in het zoeken naar de nog steeds
voortvluchtige Jeanne.
Analyse en interpretatie
Titel:
De titel is “Isabelle”. Het is geen symbolische titel, maar de naam van 1 van
de belangrijkste personen in het verhaal. Zij wordt ontvoerd door Jeanne Bitor, die ik
eigenlijk zelf de hoofdpersoon vind en waarnaar de titel misschien zou moeten verwijzen.
Isabelle is echter wel degene om wie het verhaal zich afspeelt.
Genre:
Het boek behoort tot het genre roman. Maar natuurlijk behoort het ook tot een subgenre.
Eigenlijk 2, nl.:
Een misdaadsroman. Dit is het voornaamste subgenre. Het hele boek draait eigenlijk om de
ontvoering van Isabelle en de verwikkelingen, zoals de ontsnapping, er om heen.
Een psychologische roman. Als 2e subgenre kan het hier ook toe gerekend worden, maar het
1e is sterker. De psychische kant komt eigenlijk alleen van Jeanne Bitor en is niet echt
uitgediept. Je komt wel iets te weten over haar diepere lagen, maar het blijft toch
bovenal oppervlakkig.
Thema, motief en wereldbeeld:
Het thema in het boek is het verschil tussen lelijk en mooi zijn,
en dan vooral het onrechtvaardig behandelen van deze 2 uiterlijke verschillen.
Er zijn verschillende motieven die tot dit thema leiden.
Als eerste is het de obsessie van Jeanne naar de knapheid van Isabelle om ook mooi te zijn.
Zij verwijst uiterlijke schoonheid naar gelukkig zijn.
Als 2e de wraak van Jeanne op Isabelle. Wraak nemen op de mensheid, die haar, als één van de
groep van lelijkerds, onterecht behandelen.
En als 3e de zoektocht en obsessie van Bernard Buffon naar de beeldschone Isabelle in
het begin en naar de oerlelijke Jeanne op het eind. De schrijfster maakt deze omwenteling
om de lezer in de richting van het goede thema te duwen.
Ik denk dat er in de wereld van vandaag, zoiets best voor zou kunnen komen. Misschien
is het niet alleen de schoonheid die belangrijk wordt geacht, maar ook van welk ras je
komt enz. De schrijfster geeft met de knap-lelijk tegenstelling alleen maar een uitgewerkt
voorbeeld.
Symbolen en beelden:
De ontvoering van de knappe Isabelle symboliseert de wraak van Jeanne Bitor (zie
thema). De lelijkheid van deze Jeanne symboliseert eigenlijk het slechte van de mensheid,
het gefrustreerde, de jaloezie. Terwijl de schoonheid van Isabelle daarentegen, de top van
de mensheid, de mensen die alles, soms oneerlijk, bereikt hebben, symboliseert. Er zijn
ook beelden in het verhaal. Zo is de kelder, waarin Isabelle opgesloten is, erg
achterstallig en triest. Ook de 2 valse honden zijn beelden van de slechtheid van Jeanne
Bitor. Een ander beeld hiervan zijn de schilderijen die Jeanne vastlegt van dode dieren.
Opbouw, structuur en spanning:
Het boek wordt verteld in de alwetende vertelsituatie, wat een objectief beeld vormt
van de personages. De structuur is wel chronologisch, maar er zitten wel veel stukken van
beschrijvende flashbacks in, wat het verhaal beter te begrijpen maakt. Het zorgt ook voor
een spanning, omdat je niet weet wat er gebeuren gaat. En de ontvoering zelf zorgt
natuurlijk ook voor spanning.
Personages:
Er is maar 1 round character in het boek en dat is Jeanne Bitor. Zij is de lelijke dame
die eigenlijk nooit geluk heeft gekend. Dit vreet aan haar en ze geeft de mensheid, die
mooi zijn als volwaardigheid beschouwt, de schuld. Haar karakter bestaat vooral uit
jaloezie en frustratie. Als ze Isabelle heeft ontvoerd, begint echter haar jaloezie van
Isabelle in medelijden te veranderen en krijgt ze zelfs sympathie voor haar slachtoffer.
Als echter Bernard Buffon haar dingen over Isabelle vertelt, verandert haar karakter weer
in afgunst en wraakgevoelens. Een diepere ontwikkeling is er echter niet in dit boek, wat
me toch wel tegenvalt. De andere karakters zijn Isabelle en Bernard, maar dit zijn slechts
flat characters. Isabelle denkt alleen maar aan listen om te kunnen ontsnappen en Bernard
is alleen geobsedeerd door het zoeken naar Isabelle.
Tijd:
De tijd in het verhaal is chronologisch. Het boek beschrijft een paar maanden vanaf het
begin van de ontvoering, totdat Isabelle weer veilig thuis is. De tijd verloopt niet zoals
in het echt. Sommige stukken tijd worden gewoon overgeslagen.
Perspectief:
Ik vind dat er niet veel diepte in het verhaal zit. Misschien dat er naar voren komt
dat bij de mensheid alleen de volmaakten meetellen en dat de andere bij de restgroep
worden gegooid. Veel critici vinden ook dat er geen diepere bedoeling in zit.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich af in een mysterieus klein dorpje, dat stiekem helemaal
verscholen ligt tussen de omringende bergen, in het immens grote en onbekende Frankrijk.
Taalgebruik en stijl:
Het taalgebruik en de stijl vind ik maar matig. Zo worden er te veel clichés gebruikt
en hele ouderwetse uitdrukkingen. Bv.: Een huid die glom alsof hij pas in de boenwas was
gezet. Soms is het ook te sentimenteel geschreven. De stijl is ook erg vlak. Gelukkig
staan er wel veel dialogen in, wat het verhaal weer makkelijker te lezen maakt.
Eigen mening
Mijn mening over het boek is in het algemeen een beetje negatief.
Het heeft als onderwerp vooral de ontvoering van de beeldschone Isabelle in zich. De
ontvoering en de verwikkelingen daar omheen vind ik zeer interessant. Dit komt
voornamelijk ook doordat het een realistisch onderwerp is wat op de dag van vandaag vaak
voorkomt. Het is echter jammer, dat het denken er omheen, van Jeanne en van Isabelle, heel
oppervlakkig is, wat het boek geen extra dimensie geeft. Het is natuurlijk ook geen
origineel onderwerp, maar het thema in het boek, het verschil tussen lelijk en mooi zijn,
vind ik echter wel origineel.
De nadruk in het boek ligt echt op de gebeurtenis, de ontvoering van Isabelle, de
zoektocht van Bernard, het listen bedenken van Isabelle en de uiteindelijk ontsnapping.
Dit zijn echter alle gebeurtenissen, zodat het verhaal eigenlijk zo verteld is. De
gebeurtenissen zijn gelukkig wel spannend verteld, waardoor het toch nog enigszins boeiend
wordt om te lezen. Maar wel zijn de gebeurtenissen zeer voorspelbaar: iemand is ontvoerd,
zoekactie van een persoon, listen bedenken van de ontvoerde, de ontsnapping. Ze roepen
daarom ook geen bepaalde gevoelens bij me op. De afloop, (Isabelle ontsnapt en Jeanne
verdwijnt spoorloos) is echter wel naar mijn zin, doordat het gedeeltelijk open is.
Isabelle is gelukkig weer veilig thuis, maar Jeanne, voor wie je toch enige sympathie
krijgt, blijft onvindbaar.
De opbouw in het verhaal is makkelijk opgebouwd, doordat alles in volgorde van tijd
verloopt. Dit is wel begrijpelijk, doordat je nu het verhaal op de voet volgt, maar als er
nu gewoon hele stukken uit weg gelaten waren, dan had het tenminste nog zin om tot het
einde toe door te lezen. De tijd verloopt niet als in werkelijkheid, want de ene week dat
Isabelle in gevangschap wordt niet beschreven, terwijl de andere wel over 10 bladzijdes
beschreven wordt.
Het slechtste punt van het boek zijn de personages. De enigste van wie je nog een
beetje een goed beeld krijgt is Jeanne Bitor, maar voor de rest is het zeer oppervlakkig.
Je kon zo ook helemaal niet betrokken raken bij de gebeurtenissen van de personen. Vooral
de flat characters reageren zeer voorspelbaar, en dat is jammer, want zo konden de
gedachtes van deze personen mij niet beïnvloeden. Andere negatieve gevolgen van het
slecht beschrijven van de personages, zijn dat je geen sympathie kan krijgen voor iemand
en je niet kan verplaatsen in de problemen van de hoofdpersoon. Kortom: dit viel mij zeer
tegen.
Een andere negatief punt is het taalgebruik en de stijl. Er worden zeer veel clichés
gebruikt en ook heel veel uitspraken die nergens op slaan. Ook zijn er vaak hele lange
zinnen, met zeer veel bijzinnen erin, wat het ook moeilijker maakt om te lezen. Het
grootste gedeelte van het verhaal zijn beschrijvingen, maar gelukkig zitten er ook veel
dialogen bij, wat het verhaal weer iets levendiger maakt.
Recensies
Ik heb in de bibliotheek verschillende recensies gevonden over het
boek en ik heb er 2 geselecteerd. De eerste is die van B. Polak uit het Parool.
Hij vond het boek een oppervlakkige roman, met “diepgang als van een
stuiverroman”
Hij vond dat de schrijfster een hele zwakke stijl van schrijven heeft: “Een
schrijfstijl waarmee zelfs een leerling op de meest genivelleerde Middelbare
Meisjes-School bij de meest verdraagzame leraar Nederlands gedurende op zijn minst de rest
van deze eeuw nog op geen stukken na een zes-minnetje zal weten te halen.
Als laatste vond hij de beeldspraken en de dialogen van een ontroerend laag niveau.
De 2e recensie is van J. Huisman uit het Algemeen Dagblad.
Deze vindt dat Isabelle een roman is met echte thrillerachtige allures.
Hij vindt dat de roman door de schrijfster precies is opgeschreven zoals het hoort, nl.
sober en zakelijk.
Er zit volgens hem geen gebrek aan humor in.
Je kijkt na het lezen van het boek heel anders aan tegen wat lelijke en mooie mensen
zijn.
Hij geeft het boek een definitie: Lezen wat je al wist, maar waarvoor je de woorden niet
kende.
Ik ben het eens met het eindoordeel van Polak dat negatief was. Het oordeel van Huisman
dat het boek weldegelijk een positief eindoordeel verdient ben ik het niet mee eens.
De overeenkomsten tussen Polak en mij, zijn vooral de kritiekpunten op het taalgebruik
en de schrijfstijl. Ook ik vond de diepgang in het verhaal zeer oppervlakkig. We
verschillen echter wel van mening dat hij de dialogen heel slecht vindt, terwijl ik die
nog het sterkste punt van de schrijfstijl vind. Ook gebruikt Polak alleen maar
stilistische argumenten, terwijl ik ook de emotivistische argumenten gebruik.
De overeenkomsten tussen Huisman zijn ver te zoeken. Misschien dat ik de ontvoering net
zoals hem goed opgeschreven vind, maar verder komt het niet. De verschillen zijn echter
wel in een groot aantal aanwezig. Zo vindt hij de schrijfstijl goed, er humor in zitten en
dat je na het lezen van het boek anders tegen de 2 dingen aankijkt. Ik zelf ben het hier
absoluut niet mee eens. Huisman gebruikt echter wel verschillende argumenten, wat een
duidelijk beeld geeft over het boek.
Mening over een recensie
Ik geef mijn mening over de recensie van Huisman. Op zich is het een goede recensie.
Hij beschrijft het verhaal, de gebeurtenissen goed, maar verraadt het plot nog niet. Ook
geeft hij over verschillende punten zijn mening en geeft hij er ook goede argumenten voor.
Hij gebruikt ook geen moeilijke taal of vakjargon, maar het is jammer dat ik het met zijn
oordeel helemaal niet eens ben.
De waarderingsgeschiedenis van Tessa de Loo
Ik heb als informatiebronnen het Lexicon van Literaire werken en een verslag van Tessa
de Loo, uitgegeven tijdens de uitreiking van de publieksprijs in 1994,
Het eerste boek van Tessa de Loo, haar echte naam is Tineke Duyvene de Wit, is de
meisjes van de suikerwerkfabriek. Dit boek is meteen volgens de criticaster haar beste
boek geweest en ze werd daardoor ook zeer positief ontvangen door het publiek. Maar
doordat haar debuutboek zo’n succes was geworden, werd het voor haar heel moeilijk om
nog zo’n goed boek te schrijven. De novelle Meander, werd daardoor ook zeer negatief
ontvangen, evenals Het rookoffer, dat ze schreef als boekenweekgeschenk in 1987. Haar 2e
roman Isabelle, werd door de meeste criticaster ook als zeer negatief ontvangen, al waren
er ook nog een paar die positieve punten konden ontdekken. Haar terugkeer beleefde Tessa
de Loo in 1994 met haar 3e roman De tweeling, waarmee ze haar criticaster de mond snoerde.
Haar laatst boek, Toen zat Lorelei nog op de rots, werd echter weer negatief ontvange.
Voor het publiek is de schrijfster echter nooit een idool geweest. Alleen de meisjes
van de suikerwerkfabriek en de tweeling werden in grote mate gelezen, maar voor de rest is
het een grote onbekend.
Ik vergelijk deze waarderingsgeschiedenis nu met mijn eigen kijk op de schrijfster. Ik
vindt het net als de criticasters en het publiek een slecht schrijfster, hoewel ik alleen
Isabelle van Tessa de Loo heb gelezen.
De waarderingsgeschiedenis over “Isabelle“
Na het raadplegen van het Lexicon van literaire werken heb ik een
waarderingsgeschiedenis over Isabelle op kunnen schrijven.
Het algemene oordeel over het boek was zeer negatief. Slechts enkele vonden dat het
boek tot de literatuur behoorde. Ook het publiek was erg negatief over het boek en daarom
kan het boek maar het beste achterin een kast weggestopt worden.
Ik ben het met deze waarderingsgeschiedenis absoluut eens en ik raad ook iedereen af om
dit boek te lezen, omdat het gewoon zonde is van je tijd.
Secundaire Literatuurlijst
Nederlands leerboek; Op niveau literair
Lexicon van Literaire werken
Recensies van Polak en Huisman
Interview met Tessa de Loo
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen