Boekverslag : J. Slauerhoff - Het Verboden Rijk
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1181 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1181 woorden.
Schrijver: Slauerhoff
Titel: Het verboden rijk
Samenvatting:
De historische dichter Camoes, uit Portugal verbannen, reist als gevangene naar Macao, China. In het donkere, vieze ruim van het schip schrijft Camoes zijn gedicht.
Zijn schip lijdt schipbreuk, maar toch komt Camoes met zijn gedicht in Macao aan. Eerst bij Pilar, die op de vlucht is voor haar vader, Campos, die haar wilt uithuwelijken aan de kapitein Ronquilho. Zij verzorgt de uitgeputte Camoes. Als hij van Pilar naar het vasteland moet gaan om te kijken naar het klooster wat in brand staat, omdat Campos denkt dat de gelovige Pilar zich daar schuil houdt, wordt hij gevangen genomen. De martelingen doorstaat hij, maar als hij weer verder schrijft aan zijn gedicht leest Campos daaruit de schuilplaats van zijn dochter.
Een 20e eeuwse marconist vertelt zijn geschiedenis. Hij voelt zich overal van buitengesloten en gaat met een schip mee, op zoek naar het geluk. Als hij een keer aan land is, wandelt hij in een tuin, waar hij eerder geweest moest zijn. Hij herinnerde zich allerlei dingen die direct naar Camoes verwijzen.
Maanden later werd zijn schip overvallen door zeerovers en werd hijzelf het binnenland ingebracht. De marconist en Camoes zijn een persoon geworden.
Dan is het weer de 16e eeuw. De Portugezen hadden een groot invasieleger verslagen, doordat de doodgewaande Camoes hen te hulp kwam. Hij vluchtte naar een rotshol, waar Pilar hem zijn gedicht terugbracht, maar Campos stuurde hem na een tijdje weg met het slechtste schip dat er was. Hij wilde vanuit Sjanghai recht het land intrekken, waar misschien het geluk te vinden was.
De Analyse:
-Het Thema:
Camoes en de marconist lijden een soort van reïncarnatie en maken hierdoor ongeveer dezelfde dingen mee.
-Perspectief:
In het verhaal komen verschillende perspectieven voor, zoals:
• Alwetende verteller: proloog, hoofdstuk 2, 3 en 7.
• Ik-perspectief: hoofdstuk 1, 4, 5, 6, 8, 9 (alleen deel 4).
• Hij/Zij-perspectief: hoofdstuk 5 (deel 2) en 9 (behalve deel 4).
-Personages:
• De hoofdpersonen van het verhaal zijn Camoes en de marconist. Camoes is een 16e eeuwse dichter die verbannen wordt uit Portugal en in China zijn leven verder slijt. Hij is constant op zoek naar het geluk, voelt zich eenzaam en zoekt troost in zijn gedichten. De 20e eeuwse marconist heeft geen naam en leeft in een isolement. Hij hoort nergens echt bij. Ook hij voelt zich eenzaam en is op zoek naar het geluk. Hij reist met een schip mee naar China om ook hier weer op zoek te gaan naar het geluk. Camoes en de marconist hebben veel gemeen en worden vrijwel een en dezelfde.
• Beide hoofdpersonen zijn uitgewerkte karakters.
• Belangrijke bijfiguren zijn Pilar, Campos en Ronquilho omdat zij ook een behoorlijk grote rol in het verhaal spelen en Camoes leven beïnvloeden, maar net niet belangrijk genoeg zijn om een hoofdpersoon het zijn.
Tijd en Ruimte. (samengevoegd)
• De gebeurtenissen spelen zich af in Portugal, China, Ierland en op zee.
• De gebeurtenissen spelen zich af in de 16e en de 20e eeuw.
• Plaats, milieu en tijd hebben als functie dat de lezer zich kan inleven in het leven van die tijd: de zeereizen en de kolonisatie. De gebieden waar de gebeurtenissen zich afspelen (China, de zee en de woestijn) zijn onmetelijk groot en leeg. Camoes en de marconist gaan zich hierdoor eenzaam en leeg van binnen voelen.
• De vertelde tijd in de proloog is ongeveer enkele maanden. Het verhaal van Camoes speelt zich af in enkele jaren en het verhaal van de marconist in enkele maanden. Dit is heel lastig te bepalen.
• Het boek is geschreven in 1932. Dit was de tijd van het modernisme. Toch behoort dit boek niet tot deze stijl, maar tot de neoromantiek. Neoromantische romans spelen zich af in het verleden en in exotische streken; hun grote thema’s zijn typisch romantische zaken als eenzaamheid, zwerflust, verzet tegen de maatschappij, onvervulde verlangens, dood en verval. Dit zijn precies de thema’s die ook in ‘Het verboden rijk’ voorkomen. Jan Jacob Slauerhoff was ook een typische neoromanticus.
Het Eindoordeel
Ik vond het een leuk boek om te lezen. Dit kwam door dat er verschillende gebeurtenissen plaats vonden. Deze gebeurtenissen waren verschillende omdat er in het verhaal op een gegeven moment meerder personen in het verhaal worden betrokken en dit betekend weer dat je het dus weer uit verschillende oogpunten ziet. Dit vond ik zeer goed gedaan van de schrijver, omdat je dan zelf ook gaat nadenken over het onderwerp en de gebeurtenissen. En hierdoor kan ik me meer inleven in de personages dan in een normaal boek.
Ook omdat alles goed werd uitgelegd en dit kwam weer door het feit dat twee personages het zelfde ondervonden. Door dat je van de aan iets niet kwam te weten kwam je het wel van de ander te weten. Dit was positief want hierdoor was het een heel erg kompleet verhaal.
De personen werden goed beschreven dus je kon je goed inleven in de personen. En je kon de personen ook eigenlijk zien staan. Ik herkende in de hoofdpersoon wel een beetje mijn opa, want dat is ook een doorzetter. Die wil ook alles bereiken wat hij bereiken kan. Vooral de hoofdpersoon nam soms verwarrende beslissingen. Dit kwam wel ten goede aan het verhaal, want zo wist je niet meteen wat er zou gaan gebeuren en bleef je dus maar lezen.
Ik vond het alleen jammer dat de tweede persoon pas later in het verhaal erbij komt. Ik denk namelijk dat als de tweede persoon er gelijk vanaf het begin bij zou zijn. Het makkelijker zou zijn geweest om het verhaal helemaal te volgen.
Je kon wel merken dat het en verhaal was dat bijna alleen maar uit flashbacks bestaat. Dit alleen ook logisch, want het verhaal is gebaseerd op de werkelijkheid. Namelijk op het paleis in China in de tijd van het keizerrijk. Ik vond het niet hinderlijk al die flashbacks. Want door al die flashbacks werd het verhaal alleen maar spannender. Dit gebeurde door het feit dat je wel weer wilde weten wat er nauw eigenlijk was gebeurd vroeger.
Ook was het zo dat soms door dat je terug ging in de tijd, dat het wat langdradig werd. Hierdoor we raakte ik soms van het verhaal af en moest ik me zelf echt concentreren op het verhaal, want anders sloeg ik zo een stuk over.
Dit verhaal heeft een open eind, normaal gesproken vind ik dat niet erg. Maar dit keer wel, want je wilt nu zo graag weten na alles wat je hebt gelezen, dat het jammer is dat je niks verder verteld krijgt. Dit vind ik echt een groot nadeel.
Het taalgebruik in dit boek is nogal oud. Er komen veel oude en moeilijke woorden in voor. Dit maakt het een stuk minder aantrekkelijk om het te lezen. De zinnen die in het boek staan zijn wat langer dan dat ik gewend was, maar dat is gewoon even wennen. Er worden totaal geen grappen gemaakt, echt alles is heel erg serieus. Ik vind dat een boek ook wel wat humor nodig heeft, dat miste ik dus in dit boek. Zoals iets met woorden werd beschreven was het heel erg goed en duidelijk te volgens, ondanks de moeilijke woorden af en toe.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen