Boekverslag : Jef Geeraerts - Double-face
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2811 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2811 woorden.
Double-face
Jef Geeraerts, Double-face, (?1e druk?)
Uitgeverij: Manteau Antwerpen/Amsterdam, 3e druk 1990
1. Beschrijving:
Korte motivatie:
Eerst wilde ik graag Z-17 van Jef Geeraerts gaan lezen, maar die waren allemaal uitgeleend, toen kreeg ik het boek Double-face in mijn handen en toen ik de flap tekst had gelezen, dacht ik dat het een heel spannend boek moest zijn. Ik ben dus van Z-17 “afgestapt” en ben Double-face gaan lezen. Andere mensen in de klas waren ook enthousiast over het boek, dus vandaar deze boekkeuze.
Persoonlijke reactie:
Ik vond het echt een heel spannend boek, omdat het ging over een seriemoordenaar die 7 of 8 moorden in België heeft gepleegd. Ik hou wel van een beetje spanning en van detective verhalen.
Het verhaal is niet echt herkenbaar voor mij, ik heb nog nooit in mijn omgeving zoiets meegemaakt, dat er moorden werden gepleegd. Dus ik kan me moeilijk voorstellen hoe de sfeer in een stad of dorp dat is, maar toch werd de sfeer wel een beetje uitgelegd in het boek dus je kunt je wel een beetje voorstellen hoe het zou zijn.
Ik vind het wel een echt/werkelijk verhaal, het verhaal zou zelfs op de werkelijkheid gebaseerd kunnen zijn, maar ik denk niet dat, dat het geval is.
Hoe verder je leest hoe nieuwsgieriger je wordt naar wie de moordenaar is. Je komt op een gegeven moment in aanraking met de dader (maar dat weet je dan nog niet) en dan krijg je al gauw het sterke vermoeden dat hij de enige is die de moorden heeft kunnen plegen.
Sommige scènes zijn heel smerig, er wordt dan precies beschreven hoe een hoofd van een dode vrouw eraf gehakt wordt, maar ondanks dat het zo smerig is, maken die scènes het boek wel heel erg spannend.
Korte samenvatting:
In België worden blonde vrouwen van rond de 20 a 25 jaar vermoord, er zijn er tot nu toe 5 vermist en op een gegeven moment worden de lijken ontdekt door een voorbijganger. De politie neemt de zaak hoog op en stelt een crisiscentrum op. Langzaam komt alles op zijn plaats: ze hebben een zaak in Amerika erbij gehaald waarbij 5 vrouwen op identieke wijze zijn vermoord. De onderzoeken welke mensen er zijn geëmigreerd uit Amerika naar België, dit zijn 4 mannen. Een verdachte valt al af, want die had een goed alibi. De het vergelijken van DNA-fingerprints komen ze tot de dader: Duncan Morris. Nu moeten ze hem alleen nog vinden, ze krijgen enkele tips en vallen een huis binnen, maar de man die daar woont blijkt niet Duncan Morris te zijn. De dagen daarop verzamelen ze tips, en dit keer belt de politie bij het goeie huis aan. Duncan probeert te ontsnappen, maar nadat hij bijna politieagent Verstuyft heeft geraakt schiet deze terug en raakt hem in zijn kuit. Duncan is uitgeschakeld en wordt naar het ziekenhuis gebracht.
De politie verhoord hem natuurlijk, maar hij wil nog niet bekennen, maar door al de bewijzen die tegen hem zijn gevonden is het 100% zeker dat hij de dader is. Ook door de DNA-fingerprints en die te vergelijken, blijkt dat hij ook de dader is van de 5 moorden in Amerika.
Als Duncan even naar de wc moet wordt hij begeleid door twee agenten, als hij klaar is opent hij de wc deur en vliegt de agent naar de keel en slaat hem dood, hij pakt het pistool van de agent af en schiet de andere agent ook neer.
Na een wilde achtervolging schiet Verstuyft hem uiteindelijk neer, dit keer dodelijk.
2. Verdieping:
Thematiek:
- Thema van het verhaal is: de dood. Ik vind dit, omdat het boek eigenlijk min of meer in het teken van de dood staat, het begint en eindigt met de dood. En de dood is ook de reden waarom de politie iemand zoekt, degene de moorden pleegt doet iets wat niet mag. In het begin van het boek worden er op de heide een aantal lijken van jonge vrouwen gevonden. Het verhaal komt dus opgang door die moorden, hier wordt de rest van het boek op gebaseerd. Het boek eindigt ook met de dood, want dan wordt de ontsnapte Duncan Morris met een kogel geraakt en maakt even later een einde aan zijn eigen leven. “Freddy Verstuyft ziet hoe de man opschokt van een klap die hem even van het trottoir lijkt te tillen. Het wapen valt kletterend op de straatstenen. Het lichaam glijdt voorover. Vindt volgend de onveranderlijke wetten van de zwaartekracht de meest natuurlijke positie. En beweegt niet meer.”
- Motief: haat gevoelens, de persoon is heel intelligent (IQ van 140), maar in zijn hoofd zit het een en ander niet helemaal lekker in elkaar. Hij maakt zichzelf wijs dat iedereen tegen hem is, dat niemand hem mag en daarom wil hij wraak nemen. Hij haat de mensen omdat ze hem niet mogen, maar dat praat hij zichzelf aan. In het verhaal krijg je ineens het dossier van Duncan Morris voor je neus, daar leer je hem heel goed kennen, en zie je ook dat hij vroeger ook geen lieverdje was: “Hij werd door haar eens betrapt, toen hij een kat met samengebonden poten in het vuur gooide.”
- Ik heb geen idee waar de titel opslaat, het kan zijn dat ik iets in het boek niet heb meegekregen, maar ik hem echt geen idee wat de verklaring van de titel is. In het boek wordt wel een man ondervraagt die heet: Double-U (of iets wat er op lijkt) maar dat heeft volgens mij niks te maken met de titel.
- Er staan drie motto’s in het boek: - “Seriemoorden hebben diepe wortels” dit verwijst ernaar dat het motief van een seriemoordenaar vaak heel ingewikkeld is. – “Met andere woorden: de vrouw moet op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. Dan komt de Modus Operandi vanzelf. De kwestie is, niet uit je rol te vallen.” De moordenaar kiest voor zijn wraak actie willekeurig een vrouw die aan zijn eisen voldoet, je bent dus precies op de verkeerde plek en op de verkeerde tijd in de buurt van de moordenaar, en dan ben je zo goed als dood. –“Iedereen heeft zijn motieven. Ook schurken. En hoe groter de schurk, des te interessanter de motieven.” Duncan Morris had een duister verleden, het was dus een grote schurk en zijn motieven waren erg interessant.
- Het motto, thematiek staan met elkaar in verband, het gaat over de dood en moorden die gepleegd worden, de titel staat hier volgens mij ver buiten, maar ik weet dus niet waar de titel opslaat, maar volgens mij had de schrijver beter een andere titel kunnen bedenken. Iets spannenders zoals: Serial killer. Dat had wat beter bij het boek gepast.
Plaats en ruimte:
- De heide speelt een belangrijke rol, hier worden de lijken ontdekt en begint het verhaal. Verder speelt de kamer 312 een belangrijke rol, hier wordt druk overlegt en gedacht wie de dader zou kunnen zijn, verder reizen de 3 politie agenten: Vincke, Verstuyft en De Leenheer veel en ondervragen veel mensen.
- De plaats waar de lijken worden ontdekt is het belangrijkst, omdat hier de DNA-fingerprint van de dader kan worden opgesteld. Hierdoor is het veel makkelijker om de dader te pakken te krijgen, ook kun je de werkwijze van de dader in kaart brengen en dat leidt weer tot het sneller oppakken van de moordenaar.
- De beschrijving van de ruimtes geeft vaak veel spanning, bijvoorbeeld op de heide waar de lijken worden gevonden, dit wordt niet echt beschreven hoe het er daar terplekke uitziet, maar wel met alle details erbij van hoe de lijken eruit zien wordt het samen een spannend en mysterieuze plaats. Dit is in het hele boek zo, de ruimtes worden niet tot in detail bijschreven, maar door wat er allemaal plaatst vind en de mensen die er komen, maak je zelf wel een beeld van de situatie.
- Het is dus moeilijk om hier voorbeelden bij te geven, want dat beeld ontstaat pas na verloop van tijd en als je echt een voorbeeld zou moeten geven dan krijg je misschien wel 3 blz. tekst.
- Het verband tussen plaats en thematiek: thema: de dood. Er is duidelijk een verband te herkennen tussen plaats en thematiek. Er worden moorden onderzocht op het politie bureau, dit heeft te maken met thematiek, ook wordt er een tijdje uitvoerig bijschreven hoe de autopsies worden verricht in de autopsiezaal. De lijken die op de heide worden ontdekt spelen ook een rol in het verband tussen plaats en thematiek.
Leesbeleving:
Onderwerp:
- Het onderwerp is dat er moorden worden gepleegd door een nog onbekende dader. Ik vind dit echt een interessant onderwerp, het is spannend, want zolang ze de dader nog niet hebben gepakt wordt er nog rustig door gemoord door de dader. Hij zal pas stoppen als hij wordt opgepakt. Je wordt nieuwsgierig naar wie de dader is van de moorden en daarom blijf je doorlezen. Ook vind ik het wel een interessant boek, omdat je vaak van die verhalen hoort in de VS over serial-killing. Vind ik het wel interessant om te lezen hoe agenten nou precies een onderzoek aanpakken en de zoektocht naar de verdachte inzetten.
- Ik heb wel eens nagedacht over het onderwerp, de mensen die anderen vermoorden moeten de rest van hun leven achter slot en grendel. Zelf zou ik nooit iemand vermoorden, lijkt me niet echt nodig, je kan problemen ook anders oplossen vind ik.
- Het onderwerp is goed uitgewerkt, de wordt goed bij het onderzoek van de politie betrokken, je komt ook vaak in aanraking met de gedachten en angsten van mensen, je wordt dus echt als het ware meegesleurd in het verhaal. Dat vind ik wel spannend.
Gebeurtenissen:
- De nadruk in het verhaal ligt op de gebeurtenissen, de lijken die gevonden worden en ook later, dan zie je even een stukje uit de ogen van de moordenaar en hoe hij zijn worde afreageert op een hoofd dat van het lichaam is gescheiden. Ook kom je veel in aanraking en de gedachtes van de 3 agenten, zij lopen natuurlijk de hele dag te denken en proberen de puzzel stukjes in elkaar te leggen.
- De moorden volgen elkaar logisch op, het gaat hier om een serie moordenaar die er niet eerder mee op houdt dan dat hij wordt gepakt. Dus volgt de ene moord na de andere, dat kun je ook wel voorspellen als je de eerste bladzijden van het boek hebt gelezen.
- De indrukwekkendste gebeurtenis was toch wel dat de moordenaar een vrouw ging onthoofden, dit werd zo beschreven dat je daar toch wel even kippenvel van krijgt, dit maakt toch de meeste indruk op mij, want het bewees hoe wreed de man eigenlijk was.
- Je hoefde zelf niks in te vullen in het verhaal, je volgde gewoon het onderzoek naar de moordenaar en je was natuurlijk benieuwd wie het was, maar je liep gewoon stap voor stap mee in het onderzoek en aan het einde van het verhaal was er ook niks meer onbeantwoord.
- Ik vind het dat het boek wel iets weg heeft van de film: silence of the lambs. Hier speelt ook een serie moordenaar in, die regelmatig toeslaat, maar natuurlijk heeft elk verhaal zijn eigen einde.
Hoofdpersoon:
- ik zou niet op de hoofdpersonen willen lijken (Vincke, Verstuyt en De Leenheer), ik vind het wel spannend om te lezen over zo’n onderwerp, maar om nou zelf een onderzoek te doen naar een moord of serie moorden, nee dat is niks voor mij, dat moeten anderen maar voor mij doen.
- Iedereen die zich met het onderzoek bemoeide had geen kwaad in het gezin, om het onderzoek in de soep te laten lopen. Dat was dus een goeie eigenschap van alle personages.
- Ondanks dat je veel in aanraking kwam met de 3 hoofdpersonen en met hun gedachtes, gingen ze niet echt voor me leven, ik zag ze als het ware niet voor me. Ik denk dat ze dat nog meer van hun karakter hadden moeten prijs geven, maar dit was niet het geval.
- De ideeën van de 3 agenten zijn logisch, ze baseren hun ideeën op de feiten en bewijzen die ze hebben gevonden in de moordzaak. Het gedrag van deze is dus ook heel voorspelbaar: mensen ondervragen, lijken onderzoeken, enz.
- Met het innerlijk van de 3 agenten heb je niet zoveel te maken, ze moeten gewoon hun werk doen, dus over hun innerlijk hoef je zelf niks in te vullen.
Bouw:
- De bouw is niet ingewikkeld, de gebeurtenissen volgend elkaar in logische volgorde op, onderzoek doen, bewijzen verzamelen, enz. Je wordt al het ware vanzelf meegenomen in het verhaal, tot dat de dader is gepakt.
- Het verhaal komt meteen opgang, want er worden 5 lijken gevonden in de heide, dan begint het verhaal direct.
- Het verhaal is spannend en boeiend, er worden mensen in vermoord, en dat vind ik heel spannend, ook het onderzoek en de jacht naar de dader is heel spannend en omdat je perse wilt weten wie de dader is lees je door, het is dus een boeiend verhaal.
- Er zitten 2 verhaallijnen in, de eerste is gewoon het leven van de 3 agenten en hoe ze met het onderzoek bezig zijn. De tweede is maar heel kort, in het midden van het boek zie af en toe een paar stukken tekst uit de ogen van de moordenaar, maar dan weet je nog niet wie het is.
- Aan het einde van het verhaal is alles duidelijk: het motief, wie de moordenaar is, waarom enz.
- Er is niet met de tijd gespeeld, het verhaal begint op: zaterdag, 4 augustus 1990, 5.20 AM en eindigt op: vrijdag, 31 augustus, je volgt het onderzoek van dag tot dag.
- Je ziet de gebeurtenissen door 6 ogen (3 personages) en dat zijn: Vincke, Verstuyft en De Leenheer: die beleven de gebeurtenissen toch allemaal op een iets andere manier, de een trekt het zich bijvoorbeeld meer persoonlijk aan dan de anderen.
Taalgebruik:
- Het taalgebruik is niet moeilijk, het boek leest echt heel snel en dat vind wel fijn soms kom je wel een moeilijk woord tegen zoals: Modus Operandi maar die betekenis leer je wel kennen in de loop van het verhaal. Als de boeken van allemaal zo snel lezen en zo spannend zijn dan wil ik die graag gaan lezen.
- De manier van vertellen is goed, het is niet te hoogdravend of te wijdlopig, het is precies goed. Het boek is zo vertelt dat het heel boeiend blijft en je gaat je niet vervelen omdat er stukken saaie tekst tussen zitten.
- Soms is de taal die wordt gebruikt vaktaal, dit past wel bij de personages, want het zijn perslot van rekening agenten. Die vaktaal is trouwens best te begrijpen, een voorbeeld is weer: Modus Operandi.
Samenvattend eindoordeel:
Ik vond het echt een mooi boek, het bleef boeien tot aan het eind en het was ook nog spannend door al die moorden die gepleegd werden.
Het boek las heel erg snel, zodat je als het ware niet zo lang hoeft te wachten tot dat de dader wordt gepakt. Ik zou het boek echt aan iedereen aanraden die wel van een beetje detective boeken houd, het boek lijkt op het eerste gezicht heel erg dik, maar je bent er echt zo doorheen. Het taalgebruik is niet moeilijk, dus wat wil je nog meer?! Ik denk dat is nog wel meer boeken van Jef Geeraerts ga lezen, want deze is me echt zeer goed bevallen.
Evaluatie:
Eindoordeel:
Ik vond het een boeiend verhaal, omdat ik wilde weten wie de dader was bleef ik geboeid om las door.
Het verhaal was niet herkenbaar voor mij, in Nederland gebeurt zoiets bijna nooit, misschien 1 keer in de 10 jaar, nou en dan raak je er nog niet echt bij betrokken dus ik kan me niet echt voorstellen hoe dat zou zijn als je midden in een onderzoek zit.
Het verhaal is af en toe wel shockerend, want er wordt op een gegeven moment beschreven hoe de moordenaar een hoofd afhakt. Nou dan moet je wel even slikken hoor.
Het verhaal maakt je nieuwsgierig naar wie de dader zou kunnen zijn, daardoor blijf je ook doorlezen.
Ik vind het indrukwekkend te zien hoe sommige mensen zo onmenselijk kunnen zijn, ze maken gewoon iedereen af die ze tegen komen, maar ja, niet iedereen kan “normaal” zijn.
Uitvoeren van de verdiepingsopdrachten:
- Het werken aan de verdiepingsopdrachten was niet moeilijk, en bij dit boek vond ik het niet echt nuttig want het boek zit makkelijk in elkaar en is makkelijk te begrijpen
- Bij de opdrachten wist ik alleen niet of er nou 1 of 2 verhaallijnen waren, maar volgens mij zijn er toch 2.
- Ik heb geen beter inzicht in het boek gekregen, omdat het boek me al helemaal duidelijk was, ik had geen onbeantwoorde vragen meer en alles was duidelijk.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen