Boekverslag : Virginia Andrews - Flowers In The Attic / Bloemen Op Zolder
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3557 woorden.

Bloemen op zolder



De titel van het boek heeft een grote betekenis op het boek. Want het verhaal gaat over 4 kinderen die opgesloten zitten op een zolder. De kinderen worden steeds slechter behandelt, krijgen minder eten worden mishandelt en daardoor worden ze steeds vaker ziek. Dus eigenlijk verwelken ze weg net zo als bloemen doen die ook slecht verzorgd worden.



Op de kaft van het boek staan de vier kinderen die opgesloten zitten op de zolder: Christopher, Cathy, Carrie en Corrie. Zij zijn eigenlijk de vier hoofdpersonen van het boek en de kaft laat eigenlijk een beetje zien hoe ze er uit zien.

De schrijfster van het boek is Virginia Cleo Andrews. Virginia Cleo Andrews wordt geboren op 6 juni 1923 in Portsmouth. Op haar vijftiende zou ze in een rolstoel terechtkomen na een ongelukkige val en verkeerde operaties. Na de dood van haar vader verhuist ze met haar moeder en begint ze met haar carrière als kunstschilder en illustrator. Na een kort verhaal te hebben gepubliceerd in een tijdschrift begint ze aan een roman. Er wordt haar verteld dat het verhaal ‘potentieel’ heeft, maar er wel een en ander aangepast moet worden. Het boek ‘Flowers on the Attic’ (Bloemen op Zolder) wordt een megahit als het een jaar later (1979) van de persen afrolt. Meteen na het verschijnen van haar eerste roman, Bloemen Op Zolder, kwamen de geruchten over een ongelukkige jeugd op gang. Maar niets is minder waar. 'Ik heb geen vreselijke jeugd gehad. Het vreselijke eraan waren misschien wel de dingen die ik fantaseerde omdat mijn leven zo gewoon was, en ik wilde dat het spannender was. Het wordt een serie van 5 boeken en het begin van een lange traditie. Virginia zelf maakt het hoogtepunt van haar succes niet mee, want ze overlijdt in 1986 aan kanker. Sindsdien schrijft een ghostwriter onder haar naam om de traditie en legende die ze is in ere te houden.

Na haar overlijden op december 1986 verschenen twee nieuwe boeken, waarbij de familie verklaarde dat nog meer van Virginia's verhalen zouden verschijnen in de toekomst. Pas na voltooiing van de Casteel-serie onthulde de familie Andrews in een open brief dat ze werkten met een zorgvuldig geselecteerde ghostwriter, wiens identiteit strikt geheim wordt gehouden. In samenwerking met deze spookschrijver ordende de familie Andrews verhalen uit de imposante nalatenschap van Virginia en werkte ze verder uit, zodat haar lezers konden blijven genieten van haar bijzondere vertelkunst. Om het werk zo goed mogelijk te doen heeft de ghostwriter eerst alle verhalen van Virginia Andrews ingevoerd in de computer en ze geanalyseerd.

Het boek werd voor het eerst gedrukt in 1982.

Je kan niet goed zeggen wanneer het verhaal zich afspeelt. Het moet niet héél lang geleden zijn want er komen auto’s in voor en tv’s. Maar ik denk dat het boek zich gewoon afspeelt in de tijd wanneer het ongeveer geschreven is, omdat Virginia nogal veel fantaseerde om dat ze haar leven wat spannender wou laten maken, dat is dus rond 1980.

Een van de belangrijkste hoofdpersonen van het boek is Cathy Dollanger. Ze is op het begin van het boek een meisje van ongeveer 12 jaar. Ze werd altijd net zo als haar broer een porseleinen poppetje genoemd omdat ze heel mooi blond haar had en een mooi gezicht op had. Ze is erg lief en wil niks of niemand kwaad doen. Ze is wel soms een erg angstig en onzeker meisje en ze gelooft iemand niet snel als die gene hem iets belooft. Ze was voordat haar vader stierf gewoon iemand die na school ging, maar als ze opgesloten word op de zolder kan ze niet meer naar school toe gaan. Haar grootste passie is Ballet. Ze is al vanaf toen ze een klein kind was bezig met ballet. Op de zolder heeft ze daarom ook een speciaal hoekje gemaakt voor zich zelf waar ze nog een beetje weg kan dwalen van al het kwaad en alle dingen om haar heen. Haar leven was eerst helemaal volmaakt maar nu ze word opgesloten samen met haar broer Christopher en haar zusje Carrie en haar broertje Corrie word ze steeds ongelukkiger. Ze was eerst dan best gelukkig en had alles wat ze maar kon krijgen. Maar na een tijd word ze steeds ongelukkiger en soms vraagt ze zich af waarom ze eigenlijk nog leeft. Ook hield ze eerst ziels veel van haar moeder maar na een tijdje horen ze niks meer van haar en gelooft ze niet meer in haar moeder.

De Dollanger-Serie bestaat uit 5 boeken. Bloemen op zolder is het eerste deel ervan. Het boek heeft 22 hoofdstukken en het boek heeft 392 bladzijdes.

Ik vind het stukje waarin Corrie het broertje van Cathy heel erg ziek is erg spannend en aangrijpend, daarom zou ik dat stukje aan iemand anders laten lezen. Het is vanaf bladzijde 343 (we gingen weg) tot en met bladzijde 353 (opende haar mond en schreeuwde).

Ik heb het boek van bloemen op zolder gekozen omdat het boek me heel erg aangreep. Je leeft eigenlijk helemaal met de kinderen mee, je voelt je blij als zij zich blij voelen en je voelt je droevig als zij iets rots mee gemaakt hebben. Ook was dit een van de mooiste boek die ik heel snel met veel aandacht heb uitgelezen.

Hier komt even een samenvatting over het boek:

Chris, Cathy, en de tweeling Cory en carrie zijn de 4 kinderen van Christopher en Corrine Dollanganger. Het was de zesendertigste verjaardag van Christopher, en zijn vrouw en kinderen wachtte hem thuis op, met een supriseparty. In plaats daarvan komen twee agenten vertellen dat Cristopher door een verkeersongeluk overleden is. De moeder Corinne heeft geen baan en nu is er geen geld meer om te kunnen blijven wonen in het grote, luxe huis waar ze nu in wonen. Corrine’s ouders zijn heel erg rijk maar daar heeft ze al jaren geen contact meer mee, aangezien haar ouders niet konden accepteren dat zij met haar halfoom Christopher was getrouwd. Toch schrijft zij haar moeder een brief waarin zij vraagt of ze bij hen mag komen wonen met haar 4 kinderen. Ze krijgt antwoord dat ze daar voor een tijdje mag komen, maar dat haar vader mag niet weten dat ze kinderen heeft, en dat die dus een tijdje op zolder moeten verblijven, totdat de grootvader dood gaat en dat zou snel gebeuren. Ze gaan erheen en de 4 kinderen worden in het grote huis op een grote zolder gezet voor, zo werd hen verteld, hoogstens een week. De kinderen krijgen elke dag eten gebracht door grootmoeder die eigenlijk een hekel aan hen heeft en hun moeder komt elke dag even langs om cadeautjes te brengen. Ondertussen is Corrine hard bezig om er voor te zorgen dat haar stervende vader haar weer opneemt in zijn testament. Vier-en-een-half jaar gaat er voorbij en de kinderen zitten nog steeds op zolder en groeien daar op. Chris en Cathy beginnen hun lichaam te ontdekken, en ook hun gevoelens voor elkaar. Chris is zeer intelligent en leest veel boeken over geneeskunde en biologie, hij wil later dokter worden. Als Cathy niet voor moeder speelt voor de tweeling, dan danst ze. Chris had een barre voor haar gemaakt, met spiegels erachter, zodat zij haar balletoefeningen kon doen. Haar droom is om een prima ballerina te worden, onder de naam Catherina Doll. Cory en Carrie zijn allebei veel te klein voor hun leeftijd, en zijn doodsbang voor het dak, war Chris en Cathy elke dag opklimmen, om van de zon te genieten. Onder andere door het gebrek aan zon zijn de twee kleintjes nooit zo groot geworden als ze hadden moeten zijn. Chris houd nog steeds veel van zijn moeder, en kan maar moeilijk geloven dat zij niet meer langskomt, en dus minder van hen houd dan hij aanvankelijk dacht. Cathy is woedend op haar moeder, en verwijt haar alles wat er misgaat in hun leven. Zij wil weg van de zolder, terwijl Chris nog steeds geloofd dat ze er op een gegeven moment wel uitgelaten zullen worden. Cory en Carrie leven in de veronderstelling dat Chris en Cathy hun ouders zijn, aangezien zij zich hun vader niet meer kunnen herinneren, en zij Cathy meer zien dan hun echte moeder. Hun moeder komt steeds minder vaak langs en het eten wordt ook steeds minder. Dan komt moeder vertellen dat ze opnieuw getrouwd is met een rijke man, Bartholomew Winslow, maar zodra grootvader dood is zullen ze gelukkig worden met zijn allen en kunnen de kinderen Bart leren kennen. Cory gaat dood op de zolder en later komt uit dat dit komt door voedselvergiftiging. Corrine neemt hem mee als hij bewusteloos word, en zij zegt tegen haar andere kinderen dat zij hem naar het ziekenhuis zal brengen. Daar is echter niets van waar, aangezien zij hem gelijk in een kast in het huis verbergt, om te sterven. Dit komt echter in het tweede boek pas aan het licht. Het blijkt dat de Corrine en haar moeder de vier kinderen donuts met arsenicum gevoerd hebben, en dat Cory daar aan gestorven is. Ondertussen is Carrie zeven en een half, maar zij ziet eruit als een meisje van drie. Hun moeder komt nu helemaal niet meer langs. Door middel van een houten namaaksleutel lukt het Chris om een paar keer de zolder uit te komen en op onderzoek uit te gaan, en hij ontdekt dat hun grootvader al lang dood is. Hun moeder is er vandoor met het fortuin van haar vader en haar nieuwe echtgenoot. Hun grootmoeder houdt hen daar gevangen, want in het testament van grootvader stond dat als er ooit werd ontdekt dat Corrine kinderen zou hebben van haar overleden man, zou al het geld weer worden teruggenomen. Blijkbaar wist hun grootvader al van hun bestaan af. Chris gaat vaker naar buiten, en steelt dan al het geld dat hij te pakken kon krijgen. Cathy gaat een keer mee, maar dan ziet zij de man van haar moeder, Bart, slapend in een stoel zitten. In haar korte, lichtblauwe nachtjapon loopt zij naar de man toe, en geeft hem een kus op zijn wang. Dan, omdat zij bang is dat hij wakker zal worden, gaat zij zonder geld weer naar de zolder. Chris en Cathy bedenken een plan om van de zolder af te komen en uiteindelijk ontsnappen zij, door dezelfde houten sleutel die Chris al eerder gebruikte, met zijn drieen. Chris, Cathy en Carrie terug in de buitenwereld na vier jaar, zes maanden, en zestien dagen.

Over het onderwerp:

- Ik vond dit verhaal heel erg mooi en ik houd meer van dit soort dramatische boeken. Ik ben het boek gaan lezen omdat mijn moeder tegen me had gezegd dat dit een erg mooi boek was en echt iets voor mij was. Ik had dus het idee voordat ik het boek ging lezen dat het een erg mooi boek zou zijn. En toen ik het uit had vond ik het nog mooier dan ik had verwacht.

- Het onderwerp was niet echt iets waar ik over nadacht. Ik vond het wel erg mooi hoe het boek was geschreven: de hoofdpersoon Cathy verteld je in het boek eigenlijk wat ze allemaal heeft meegemaakt en dat grijp dan erg aan. Ook al is het niet echt met die mensen gebeurt. Het mishandelen of opsluiten van kinderen gebeurt overal op de wereld wel.

- Ik ben het met een paar mensen in het boek helemaal mee eens over het onderwerp maar met andere mensen ben ik het weer niet eens. Bijvoorbeeld de moeder van de vier kinderen. Dat zij haar kinderen zo laat mishandelen. Ik vind dat je daar dan gewoon iets aan moet doen.

- Het onderwerp word goed uitgewerkt in het boek en alles is erg goed beschreven. Soms vind ik het eigenlijk op sommige punten té precies in de details verteld. Dan is het bijvoorbeeld iets te grof.

- Ik heb wel vaker een boek gelezen dat over mishandeling ging. Maar dat was dan meer een kinderboek en dat sprak mij niet zo veel aan als dit boek doet. Dit boek heeft me op een of andere manier erg goed geraakt.



De gebeurtenissen:

- Een van de belangrijkste gebeurtenissen uit het boek is toch wel toen de vier kinderen met hun moeder na Foxworth hal gingen naar hun opa en oma waar ze werden opgesloten op de zolder. Op dat moment hadden ze nog een gelukkig leven en ze dachten op dat moment ook dat dat altijd zo zou blijven.

- Eigenlijk ligt er op de gedachten én op de gevoelens een nadruk. Er wordt erg uitgebreid verteld over de dingen die ze mee maakten. Maar hoe ze denken word erna ook erg duidelijk weer gegeven.

- Het boek blijft constant spannend en als ze eigenlijk van een probleem af zijn komt het andere er achteraan. Of er gebeurt iets heel gelukkigs waar door je toch een beetje blijft geloven dat er nog hoop is voor de kinderen.

- De gebeurtenissen hebben altijd een goed verband met elkaar. De gebeurtenissen lopen eigenlijk altijd aan elkaar over. Het goede word met het slechte verbonden en dat gaat het hele verhaal goed door.

- Ik vond het boek erg spannend omdat er steeds iets gebeurde en het je nooit echt verveelde dus daarom vond ik het boek ook erg boeiend. Het boek was erg dramatisch, want telkens gebeurde er erge dingen die je in het dagelijkse leven normaal niet mee maakt. Soms was het boek ook wel erg schokkend, bijvoorbeeld als iemand sterft in het boek of als de kinderen worden mishandelt.

- In het boek vond ik de meest indrukwekkende gebeurtenis hoe het broertje van Cathy heel erg ziek word en dat niet overleefd. Dat kwam toen zo hard aan in het boek ook een beetje omdat het zo een klein jongetje was.

- Ik heb na het lezen van het boek wel vaker gedacht of mensen kinderen zo slecht en erg kunnen behandelen.

- Het boek heeft een hele trieste en droevige sfeer. Het boek bestaat uit een groot gedeelte hele erge trieste dingen. En toen ik een stuk van het boek had gelezen moest ik toch soms even omschakelen naar het echte leven waarin ik leef.

- De gebeurtenissen maakte een best grote indruk op me. Ik kon me bijvoorbeeld zo voorstellen hoe de kamer en zolder uitzag waarin de kinderen waren opgesloten.

- Het verhaal was heel erg compleet en ik hoefde eigenlijk niet veel aan te vullen. Dat was wel fijn want zo leef je het meeste met het boek mee.

- Mijn leven is helemaal niet zo dramatisch hoe het in het boek word verteld en daar ben ik ook heel erg blij voor. Maar het boek heeft toch een betekenis voor me omdat andere kinderen misschien dit wel mee maken.

- Ik heb ooit wel eens een verhaal gelezen over een kind dat word mishandelt. Maar niet zo erg als in dit boek. En dit boek vind ik ook nog altijd het beste en daarom heb ik natuurlijk hier mijn leesverslag over gehouden.



De personages

- De hoofdpersoon is een gewoon meisje dat heel veel leed heeft en ik zou daarom ook echt niet op de hoofdpersoon willen lijken.

- Ik kan me ook erg goed in de problemen van de verhaalpersonen plaatsen, want de gedachten worden heel erg duidelijk weergeven.

- Eigenlijk zijn alle personen uit het boek echt gaan leven voor mij in het boek, maar dat heb ik meestal wel als ik een boek lees.

- Ook alle personen lijken gewoon echte mensen.

- Ik bewonder het hoe de kinderen met de omstandigheden omgaan en toch nog een beetje iets goeds van willen maken. Want ze deden alles om de kamer en zolder maar een beetje gezellig te maken.

- De hoofdpersonages zijn nog maar kinderen dus die denken nog niet echt kwaad. Alleen de oudste jongen; Chris, die denkt wel een beetje fout, want hij gaat op een verkeerde manier van zijn zus Cathy houden.

- De personen in het verhaal hebben me niet echt beïnvloed, maar het verhaal zelf heef me wel kunnen bewijzen dat ik het veel beter heb dan sommige kinderen die dit mee maken.

- Het gedrag heeft mij niet echt aan het denken gezet.

- De personages die reageren niet echt altijd voorspelbaar, daarom is het verhaal misschien ook zo spannend en niet saai.

- Van Cathy kom je het meeste te weten, omdat zij het verhaal eigenlijk verteld. En daarom word het eigenlijk ook heel duidelijk hoe zij denken of hoe zij zijn, want het word eigenlijk gewoon beschreven net of zij het écht hebben meegemaakt.

- Je hoefde eigenlijk bijna niets zelf in te vullen of te bedenken hoe de personen innerlijk waren, dat is eigenlijk ook best wel fijn, want dan kun je het boek eigenlijk als een soort film voor je zien afspelen.

- Eigenlijk veranderen alle 4 de kinderen die opgesloten zitten op de zolder heel erg, want ze worden ouder en steeds onzekerder omdat ze al zo lang zaten opgesloten. Maar niet alleen zij veranderen, ook hun moeder verandert heel erg, want eerst was ze er heel erg veel voor haar kinderen, maar na de rand liet ze hun eigenlijk in de steek.

- Ik ben het met de beslissing eens toen ze wouden ontsnappen en geld hadden mee gepikt, want dan krijgen de mensen die hun hadden opgesloten tenminste hun verdiende loon. Ik was het niet eens met wat de oma allemaal deed, die deed ze heel erg veel mishandelen en soms één week helemaal geen eten geven.

- Ik ben het helemaal mee eens hoe de personages hun problemen doen oplossen, ik zou zelf niks beters weten te verzinnen.

- In het verhaal kan ik bij sommige personages mezelf wel een beetje terug vinden, want bijvoorbeeld bij Cathy die geloofde er eigenlijk allemaal niet in en ze raakte al snel in paniek en ik zou dat zelf denk ik ook wel hebben gedaan. En met wie ik bijvoorbeeld helemaal niet met overeenkom is met de oma, die leeft zo streng volgens de kerk, dat doe ik dus eigenlijk niet.



De bouw

- Ik vind dat het verhaal heel goed aan elkaar zit. Het springt zeker niet van hak op de tak. Het stroomt allemaal mooi in elkaar door.

- Ik vind het verhaal echt heel erg spannend. Als er net iets ergs is gebeurt, gebeurt er na 5 bladzijdes weer iets ergs, of net iets leuks. En omdat het verhaal zo goed afwisselt met leuke gebeurtenissen en niet zo een leuke blijft het verhaal het hele boek spannend.

- Het verhaal blijft heel erg boeiend, eigenlijk het zelfde antwoord van de vorige vraag.

- Het is een verhaallijn, want één meisje verteld het verhaal en ze zegt ook echt precies alles wat ze zogenaamd heeft meegemaakt. En dat vind ik eigenlijk wel fijn, want anders is het soms best moeilijk te lezen.

- Er word niet echt met de tijd gespeeld, het word gewoon bij het begin begonnen en het verhaal stopt bij het einde. (Bloemen op zolder is wel het eerste deel van de Dollanger-Serie en bij het laatste boek word het begin vóór bloemen op zolder verteld.)

- Ik vind de bouw zeker goed bij het verhaal passen, ik zou niet weten hoe je het anders moest doen bij dit verhaal, want anders word het té verwarrend.

- Er zit eigenlijk maar één terugblik in het verhaal, dat is die van Corine (moeder van Cathy, Chris, Corrie en Carrie) daar denk ze terug hoe de ruzie ging met haar ouders. Ik vind het eigenlijk wel fijn dat er niet zo veel terugblikken zijn, want soms kan het een verhaal erg verwarrend maken.

- Je ziet de gebeurtenissen het hele boek door Cathy’s ,,ogen,, omdat zij het verhaal eigenlijk verteld. Ik vind dat ook heel goed is gelukt en het past ook helemaal bij het verhaal.

- Het einde van het boek is eigenlijk in dit boek niet het einde, want op het einde zijn ze net ontsnapt van de zolder, maar in de andere vier boeken gaat het verhaal verder. Dus het einde van dit boek maken ze eigenlijk zo spannend dat je wilt weten hoe het afloopt. Dus eigenlijk blijft er nog een groot deel van het verhaal onduidelijk, bijvoorbeeld; Hoe gaat het met de drie kinderen als ze zijn ontsnapt? Waarom was die oma zo’n kwaad mens? En waar is hun moeder nu?” Op die vragen krijg je eigenlijk antwoord als je de andere boeken van de Dollanger-Serie leest.



Het taalgebruik

- Het verhaal is best makkelijk en snel te lezen, maar soms zitten er wel een paar moeilijke woorden tussen waarbij je even de betekenis naar moet zoeken.

- Aan de stijl van het taalgebruik is me eigenlijk niets vreemd opgevallen, alleen dat het soms een beetje kindertaal was omdat een kind het verhaal vertelde.

- Er zijn vooral gesprekken en gedachten in het boek, alleen in de inleiding vertellen ze je even kort over het verhaal. Maar ik vind de verhouding zo goed, want als je steeds beschrijving tussen het verhaal krijgt kan je je niet meer zo goed met het verhaal meeleven.

- Ik vind de manier van vertellen op een goed tempo, het mag ook niet sneller want anders snap je niet meer wat in het boek gebeurt. Alleen soms, op sommige momenten is het wat langdradig en dat zorgt dan soms een beetje voor verveling.

- Ik vind de taal heel goed passen, het word een beetje in een kindertaal gesproken bij de kinderen, en de oudere mensen praten wat netter en verstandiger.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen