Boekverslag : Anna Blaman - Vrouw En Vriend
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2019 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2019 woorden.
Vrouw en vriend, Meulenhoff, Amsterdam, 1985-21, 197 blz. (eerste druk 1941), roman
Er is geen motto en het boek is aan niemand opgedragen. Er is geen voorwoord, maar het boek begint met twee recensies van W. L. M. E. van Leeuwen en Simon Vestdijk
Ik heb dit boek gelezen in de voorjaarsvakantie en heb er ongeveer een week over gedaan.
Ik heb het boek gekozen, omdat het boek mij wel interessant leek, toen ik een tijdje geleden een korte samenvatting van de inhoud las. Ook sprak de diepere gedachte er achter, liefde kan een gevoel van eenzaamheid en leegte niet altijd opvullen, mij erg aan.
Samenvatting:
George Blanka is een jongen van begin twintig die een baan heeft bij een krant waar hij wekelijks een verhaaltje voor schrijft, later in het boek moet hij van zijn baas geschiedenis-verhalen schrijven die betrekking hebben op zijn omgeving.
Hij heeft bij een wat oudere vrouw in huis zijn eigen kamer waar hij altijd zijn eten gebracht krijgt. George vertelt aan het begin van het verhaal over zijn enige echte liefde Sara, die hem verliet voor een ander. Ze waren samen op vakantie geweest naar Zwitserland en zaten in de trein onderweg naar Basel. Bij hen in de coupé was een man gekomen waarmee ze gezellig hadden gepraat en gegeten, pas later die avond krijgt George door dat Sara zich aangetrokken voelt tot deze man, maar hij weet dat hij er niks aan kan doen en laat het voor wat het is. Sara heeft hem gezegd dat ze niet echt van hem houdt, ze is niet verliefd op hem, maar dat maakt George niet uit als hij bij haar kan zijn en van haar gezelschap kan genieten. Op het station aangekomen gaan ze ieder hen eigen weg.
Jonas is een goede vriend van George, hij is ongeveer 5 jaar ouder. Als ze op een dag samen naar Rustoord gaan, een inrichting, vertelt Jonas aan George dat hij verliefd is op een van de zusters daar. Al langere tijd bezoekt hij trouw iedere week Rustoord zodat hij haar kan zien. Nu had hij eindelijk de moed om haar te vertellen wat hij voor haar voelde en bleek dat de zuster, Marie, hetzelfde over hem dacht, hoewel nog in mindere mate. Ze gaan een paar keer samen uit en naarmate ze meer met elkaar omgaan, des te leuker Marie Jonas gaat vinden.
Op een gegeven moment besluit George om Sara te gaan opzoeken in het huis waar zij een kamer heeft maar als ze daar aankomt hoort hij dat ze naar een concert is van een man waar op ze verliefd is en deze man is ook verliefd op haar.
Wanneer de moeder van de vrouw waar George in huis woont, overlijdt, komt hij Sara tegen, voor het eerst weer sinds een hele lange tijd. Als ze elkaar zien, realiseert George zich pas goed hoe erg hij Sara heeft gemist en ze komen dan ook weer bij elkaar. Eerst is George heel erg blij dat om weer terug te zijn bij Sara maar hij merkt dat het hem geen voldoening geeft, omdat Sara niet echt van hem houdt. Aan het eind van het boek als George op weg is naar zijn kamer begint hij na te denken over zijn gevoel, hoe eenzaam hij zich vaak voelt en bedenkt zich dat hij misschien wel niet van Sara houdt, maar graag van zijn eenzaamheid wil afkomen en dat hier hierdoor weg probeert te vluchten van zijn eenzaamheid.
Verhaaltechniek:
Ruimte (plaats en tijd):
In het boek wordt niet de naam van de plaats genoemd, maar het verhaal speelt zich af in een stad, waar aan de rand een dijk ligt. Grote delen van het boek spelen zich af bij Sara of George thuis en in cafes of iets dergelijks. De omgeving vormt hierbij een overeenstemming met het verhaal. De eenzaamheid van George vindt je terug in de verlaten en kale dijk en de plaatsen waar men iets afspreekt, in een klein cafetje of iets dergelijks, waar alleen sprake is van een kort en oppervlakkig contact tussen mensen.
Nergens staat exact genoemd wanneer het verhaal zich afspeelt, maar ik vermoed ergens eind jaren ’30 of begin jaren ’40, dus gewoon in de tijd waarin het verhaal geschreven is.
Het verhaal neemt een week in beslag, van een zondag op een zondag.
Het verhaal is niet chronologisch want bijvoorbeeld al in het eerste hoofdstuk begint het met een terugblik op de relatie tussen George en Sara. Door de hoodstukken heen wordt ongeveer ieder hoodstuk 1 dag beschreven. Het boek bestaat dan ook uit zeven hoofdstukken. De ene dag wordt wat uitgebreider besproken dan de ander, afhankelijk van de gebeurtenissen.
Verhaalfiguren:
George Blanka: Een jongen van drieentwintig. Hij woont op zichzelf in de stad bij een oudere vrouw in huis. Hij is vrij op zichzelf, maar probeert zich wel een beetje met anderen te bemoeien. Hij voelt zich van binnen erg eenzaam en door het contact met anderen en door liefde te zoeken probeert hij zijn eenzaamheid te verminderen, maar met weinig succes.
Jonas: Een jongen van achtentwintig jaar. Hij is lang en een beetje slungelig en hij heeft sluik haar. Hij lijkt veel ouder door zijn sloomheid, zijn zwijgzaamheid en zijn mager, bijna trieste gezicht.
Wat Jonas precies heeft is niet duidelijk maar hij is heel vaak ziek en ook vrij ernstig, een keer raakt hij zelfs zomaar bewusteloos, na inspanning is hij al heel snel moe.
Sara Obreen: Sara is de vriendin van George geweest, maar hield nooit van hem, zegt ze. Toch had ze een relatie met hem, omdat ze het fijn vond om bij iemand te zijn en later komt ze ook weer bij hem terug. Ze heeft hem gemist en denkt dat ze misschien toch wel van hem houdt. Ze is een beetje eigenwijs, ze doet graag wat ze zelf wil en laat zich niet door anderen zeggen wat ze moet doen.
Vertelwijze:
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit een ik-perspectief en een hij-perspectief. De ik-persoon is George. Iedere keer wanneer het over hem gaat wordt het met ‘ik’ beschreven en andere personen met hij of zij, maar soms weet je ook wat meer over andere personen, zoals hun gedachten en gevoelens, bijvoorbeeld wanneer Jonas zijn verhaal verteld over zijn liefdesverklaring aan Marie.
Motieven:
Motieven in dit verhaal zijn eenzaamheid en behoefte aan liefde. George heeft wel vrienden, maar toch voelt hij zich erg eenzaam en hij probeert deze leegte op te vullen met een vriendin.
Thema:
Het thema van dit dit verhaal is eenzaamheid. Keer op keer komt terug hoe eenzaam George of Marie zich voelen en hoe ze dit op willen lossen.
Titelverklaring:
George probeert door middel van een relatie met Marie (vandaar 'vrouw') zijn eenzaamheid op te lossen en Jonas is een zeer goede vriend (vandaar 'vriend'). Marie en Jonas zijn de belangrijkste personen in zijn leven.
Schrijfstijl:
Het taalgebruik is niet zo moeilijk te begrijpen, ondanks het feit dat het boek meer dan zestig jaar geleden geschreven is.
Lange zinnen worden met korte afgewisseld. Door het hele verhaal was het zeer opvallend dat alles heel uitgebreid werd beschreven. Vooral ruimtes en omgevingen werden vaak tot in detail beschreven, met behulp van veel bijvoeglijke naamwoorden, om een goed beeld te geven van alles om de persoon heen. Maar niet alleen met betrekking tot ruimte waren er veel beschrijvingen, ook wel met betrekking tot gevoelens, vooral die van de hoofdpersoon, was de schrijfster erg uitgebreid.
Beeldspraak of andere stijlmiddelen kom je niet erg veel tegen.
Over de auteur:
Anna Blaman (31 januari 1905, Rotterdam - 13 juli 1960, Rotterdam) was het pseudoniem van Johanna Petronella Vrugt, een Nederlands schrijfster. Ze studeerde Frans alvorens zich aan haar schrijversloopbaan te wijden.
Zij vestigde haar naam in 1941 met 'Vrouw en vriend'. Enige jaren later, in november 1948, verscheen 'Eenzaam avontuur', dat wegens homoseksueel getinte passages een langduring schandaal veroorzaakte. Als hoogtepunt van dit publieke schandaal werd het boek op 8 februari 1949 middelpunt van een georganiseerd schijnproces. Met 'Eenzaam avontuur', dat fel werd aangevallen door de Nederlandse reformatorische en katholieke pers, vestigde Blaman haar naam definitief. De literatuur van Anna Blaman verwoord vaak een psychologische analyse van (erotische) relaties. Dit maakt haar erg baanbrekend.
In 1956 ontving ze voor 'Op leven en dood' een literatuurprijs van de gemeente Amsterdam. In 1957 kreeg ze de P.C. Hooftprijs voor haar gehele oeuvre. Blaman was onder meer medewerker van De Groene Amsterdammer en Het Vrije Volk. Het in Leeuwarden gevestigde archief annex biliotheek op het gebied van homoseksualiteit draagt de naam Anna Blaman-huis.
Blaman overleed op 13 juli 1960 aan de gevolgen van een hersenembolie.
Bibliografie:
romans
1941 Vrouw en vriend
1948 Eenzaam avontuur
1954 Op leven en dood
1960 De verliezers (onvoltooid)
novellen
1943 Ontmoeting met Selma (clandestien)
1950 De kruisvaarder
verhalen
1951 Ram Horna
1957 Overdag
wagenspelen
1956 In duizend vrezen
1957 Het Costerman-oproer
1958 Het De Vletter-oproer
1959 De Prinselijke Wagenmaker
poëzie
1992 Verzamelde gedichten
simultaan
1940 Het gele huis te huur
1951 De doolhof
nagelaten proza
1978 Fragmentarisch (inclusief onvoltooide roman met Josepha Mendels)
1985 Droom in oorlogstijd
briefwisselingen
1988 Ik schrijf het je grof-eerlijk. Briefwisseling met Emmy van Lokhorst en Sonja Witstein
(bezorgd door A. Meinderts)
1990 Dit tussen ons is geen Eenzaam avontuur: brieven aan Marie-Louise Douclart de la en
Alie Bosch (ingeleid en bezorgd door Aad Meinderts)
diversen
1963 Anna Blaman over zichzelf en anderen (herdrukt als Mijn eigen zelf), artikelen,
gedichten en beschouwingen
vertalingen in het Duits, Italiaans en Hongaars van o.m. Vrouw en vriend (Italië,
1942), Op leven en dood (Duitsland, 1954) en Eenzaam avontuur (Zwitserland, 1988)
1961 Hella Haasse en Alfred Kossmann, Anna Blaman, twee lezingen
1973 Henk Struyker Boudier, speurtocht naar een onbekende, Anna Blaman en haar
Eenzaam avontuur
1976 Corrie Lührs, Mijn zuster Anna Blaman
1993 A. van Heijst. Leesbaar lichaam, verhalen van lijden bij Blaman en Dorrestein
Verder o.m. Aad Meinderts, diverse inleidingen en publicaties
Ik heb lang gezocht naar een recensie, maar ik heb er helaas geen kunnen vinden.
Citaat:
'My life, since I loved you, has been one prolonged agony.' Dit is een citaat uit een boek dat Sara vertaalt en het komt meerdere malen terug in het verhaal. Ook al lijkt dit op eerste gezicht een onbelangrijke zin, eigenlijk is dit de kern van het verhaal. George denkt dat zijn eenzaamheid en pijn wel weg zal gaan zodra hij een vriendin heeft, maar uiteindelijk merkt hij dat hij nog steeds eenzaam is en pijn heeft, omdat Sara niet echt van hem houdt.
Beoordeling:
Het boek vond ik niet bijster leuk, maar het onderwerp was wel weer interessant. Het eenzame gevoel van de hoofdpersoon is denk ik vrij herkenbaar voor mensen, iedereen heeft wel eens van die momenten dat hij het gevoel heeft dat hij er helemaal alleen voor staat, ook al zijn er nog zo veel mensen die je wel willen en kunnen steunen. Er werd wel vrij diep op het onderwerp ingegaan, maar misschien niet altijd even duidelijk. De relatie met Sara gaf de eenzaamheid van George aan, omdat hij er genoegen mee nam dat ze niet van hem hield.
De gebeurtenissen uit het boek waren niet erg spannend, er gebeurde niet erg veel; ik denk mede doordat het een gevoelens-verhaal was. Van mij had er wel wat meer mogen gebeuren, wat meer spanning erin. De afloop van het boek was nogal vaag, er zat geen echt duidelijk einde aan, het was niet erg duidelijk hoe het nou verder zal gaan met George en Sara en bijvoorbeeld of Jonas wel beter zou worden.
De personen in het verhaal werden goed en duidelijk beschreven en hadden allemaal een goed bedacht karakter, met ieder zo hun eigen trekjes. Wat ook erg leuk was gedaan, dat alle personen in het verhaal onderling eigenlijk wel weer iets met elkaar te maken hadden op de een of andere manier.
Doordat het boek al wat ouder is, werden er nog wel eens woorden gebruikt die vroeger vaker voorkwamen maar nu niet meer, maar als je er eenmaal aan gewend bent, is dit niet hinderlijk. Als je een beetje in het boek zit leest het niet erg moeilijk, het taalgebruik is goed te volgen. Soms is het een beetje langdradig door de vele bladzijden met ontzettend gedetaileerde beschrijvingen, waardoor het lezen weer iets minder snel gaat, je moet je echt goed concentreren dan met het lezen. De beschrijvingen gaven aan de andere kant wel een heel goed beeld van de ruimtes, waardoor je je een goed beeld kon vormen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen