Boekverslag : Renate Dorrestein - Verborgen Gebreken
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 617 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 617 woorden.
Boek: Verborgen gebreken
Schrijfster: Renate Dorrestein
Genre: Spanning
Het boek is in de alleswetende verteller geschreven, en dat zorgt voor spanning; omdat je weet dat Christine haar broer vermoord heeft (later in het boek schiet ze ook een man neer), terwijl ze zelf denkt dat hij na haar duw vanaf de kade niet op een rots is terechtgekomen, maar dat hij naar een ander eiland is gezwommen.
“Waldo die dacht dat ze hem om zijn nek vloog. En die toen achterover smakte. Het krakende geluid waarmee zijn hoofd op de stenen sloeg. (….) “Waldo is aan de overkant.” zegt Tommie vol ontzag. “Hij is daar helemaal naartoe gezwommen, hé Agnes?” Chris staart haar met open mond aan. Haar geschrokken uitdrukking verandert bliksemsnel in argwaan. “Hoe weet jij dat?”
Het boek speelt zich af in Schotland, Een familie (Sonja, Jaap en hun 3 kinderen) gaan naar schotland op vakantie. Maar de oudste zoon (Waldo) wil een paar dagen in zijn eentje bergen beklimmen op Skye. Christine (de dochter) wil helemaal niet op vakantie met haar ouders, Ze neemt haar jongste broertje Tommie mee naar een openstaande auto op de boot naar schotland, en ontsnapt zo aan een vakantie met haar ouders.
“”Tussen de toeristen die aan de overkant rondschuifelden, ontwaarde Sonja haar twee jongste kinderen. Zonder op of om te zien draafden ze met tgebogen hoofden voort. Als geslagen honden, nota bene. Elk ander kind vond het geweldig om op vakantie te zijn, de hare deden alsof het een soort ramp was. Sonja dacht: “houd nu een een keer rekening met mij.”
In schotland staat het huis van de familie Stam. Agnes Stam neemt daar elk jaar met een paar nichtjes of neefjes haar intrek. Maar dit jaar wou er niemand met haar mee. Aangekomen bij het huis ontdekt ze dat er twee kinderen in haar auto zitten. Ze vind het maar vreemd, maar bednkt zich dat sommige kinderen af en toe de behoefte hebben van hun huis weg te zijn.
“Ze heeft nooit ingegrepen, de kinderen nooit achtervolgt en teruggehaald. Weglopen heef t haar altijd een serieus te nemen aangelegenheid geleken, die volwassenen niet moeten bederven. En heeft de ervaring niet geleerd dat elk kind uiteindelijk maar een ding wil; veilig terug naar huis?”
Het huis is al erg oud, en heeft veel ruime kamers. Het is mooi gelegen dicht bij rotsen, kliffen, grasvlaktes, strand en een weggetje. De omgeving maakt het boek een stuk spannender.
“Ze houdt van het strenge landschap, van de rotsen die micakleurig blikkeren, van de schaarse bomen die met knoestige takken om zich heen grijpen, van de grasklokjes in de berm, de bloeiende heide. Overal water, dat van de huivels omlaag gorgelt. De muggen zullen wel overuren maken.”
De tijdsopbouw is niet chronologisch. Er worden heel veel flashbacks gemaak, iets wat het verhaal veel spannender maakt, Je hoort af en toe stukjes van hoe het vroeger was, en hoe het komt dat iedereen op een andere manier naar agnes kijkt en met haar omgaat. De broer van agnes is kortgeleden overleden. Hij beheerde het huis, Agnes heeft nog 3 broers, en haar schoonzusters mogen haar niet. Met behulp van Christine en Tommie komt ze in de problemen, maar de kinderen helpen haar ook door de koper van het huis neer te schieten, maar of dat nou de oplossing is ...?
“Het lichaam naast de hare beweegt niet. De arm die haar omvat is slap en zwaar. Er heerst een onwerkelijke stilte, en een oneindige hartklop lang, als dit alles tot haar doordringt, is het Agnes te moede alsof zij stikt. Maar bijna meteen slaan haar ontzetting en afgrijzen om in een onwerkelijke kalmte. Ze ligt naast een dode op het tuinpad.”
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen