Boekverslag : Anne Provoost - Vallen
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1251 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1251 woorden.
Titel: Vallen
Auteur: Anne Provoost
Jaar van uitgave: 1994
Datum van de 3e druk: maart ‘95
Plaats van uitgave: /
Naam van de uitgeverij: Houtekiet/Fontein
Korte inhoud:
Zoals elk jaar brengen Lucas en zijn moeder de zomer in het huis van zijn grootvader door. Maar deze zomer is niet zoals de vorigen, want Lucas’ grootvader is gestorven en voor het eerst beginnen de mensen te praten over zijn oorlogsverleden. Zijn moeder daarentegen praat nooit over zijn grootvader, hij moet dus zelf de waarheid proberen te achterhalen.
Zo komt hij toevallig in contact met Benoît, een jongen die zich voordoet als journalist, maar eigenlijk de leider is van een extreem rechtse groep. Benoît geeft Lucas het gevoel dat hij de moeite waard is en Lucas, die onzeker is, gaat steeds meer op Benoît steunen en maakt ook kennis met zijn ideeën in verband met vreemdelingen. Benoît vindt dat alle vreemdelingen terug naar hun land van herkomst moeten en geeft daarvoor argumenten die logisch lijken. Zijn talent om mensen om te praten en te overtuigen is zo groot dat Lucas er niet in slaagt hier iets tegenin te brengen. Al snel blijkt dat Benoît het ernstig meent en er niet voor terugdeinst geweld te gebruiken in zijn terroristische acties, waar hij tenslotte Lucas ook in betrekt.
Maar wanneer de jonge danseres Caitlin, Lucas’ ,vroegere, Amerikaanse vriendinnetje weer opduikt wordt alles weer een stuk ingewikkelder.
Want dankzij Caitlin komt Lucas te weten dat zijn grootvader, Felix Stocks, er van verdacht werd Joodse kinderen, die ondergebracht waren in een klooster tegenover zijn huis, te hebben verklikt. De andere mensen van het dorp verweten hem dan ook zich zo gewroken te hebben op de dood van zijn dochtertje, dat gestorven was aan ondervoeding. Deze Joodse kinderen kregen immers genoeg voedsel.
Lucas wordt verliefd op Caitlin en door haar te bespieden kan hij haar redden uit haar brandende auto, met als gevolg dat zij haar voet kwijt is, doordat die geklemd zat in de auto en Lucas die af had moeten zagen. Oorspronkelijk is iedereen vol lof over Lucas’ daad, maar wanneer blijkt dat de staaf, waaronder Caitlins voet zat gekneld, eigenlijk gemakkelijk kon worden weggetrokken en wanneer de pers te weten komt dat Lucas omgaat met extreem - rechts, vermoeden sommigen dat Lucas, Caitlin ook ongedeerd had kunnen redden. Maar Caitlins ongeval werd allereerst al veroorzaakt door Benoît, die zich wou wreken op Caitlin, omdat zij te veel kritiek had op hem, maar niemand lost het raadsel zo op.
Uiteindelijk wil Caitlin niet meer praten met Lucas en vertrekt Lucas weer naar huis.
Het thema:
Het thema is volgens mij racisme met de extreem rechtse ideeën die daar dan ook bij horen.
Citaten:
1.p82:
De stad was niet meer wat ze geweest was, met al die toeristen en die seizoenarbeiders. “Waar rijke vakantiegangers zijn komen goedkope werkers,” zei hij, “en omgekeerd”. Hij had zijn kepie op de tafel gelegd. De haarlokken hingen nu steil langs zij oren naar beneden. “ In het begin deden de problemen zich alleen in de stadskern voor”, zei hij terwijl hij het glas in zijn handen ronddraaide. ”Maar het dijt uit. Als daar niets meer te rapen valt, gaan ze de omgeving verkennen. Zelfs in de kleine dorpjes, in die plaatsen waar nog een man of honderd woont en de rest omgebouwd is tot vakantiehuisjes, breken ze ‘s nachts gewoon langs de voordeur binnen. Ze weten toch dat er niemand thuis is, hé, want als er toeristen in zitten dan staat er een auto voor de deur. En dan gaan ze met de huisraad lopen. Naar het depot en daarna in de bestelwagen. Heel Arabië eet uit onze pannen. En er is niemand, hé, niemand die iets ziet of hoort. Zo verlaten als de heuvels zijn. Neem nu hier. Aan deze kant van de heuvel. Hoeveel mensen wonen hier?” Ik maakte een snelle optelsom in mijn hoofd. “Vijf”, zei ik en ik schrok er zelf van. “Vijf”, herhaalde hij theatraal. Ik ging rechtop zitten. De thermostaat van de ijskast sloeg zoemend aan en er landde een blauwe vlieg op het tafelblad. “Vijf”, zei ik opnieuw en sloeg met vlakke hand de vlieg plat. “Vier vrouwen en ik”.
De agent, die normaal gezien geen vooroordelen zou mogen hebben, laat duidelijk zijn negatieve mening blijken over de vreemdelingen (toeristen en asielzoekers). En vooroordelen leiden volgens mij tot racisme, dus dan is dit een voorbeeld van het thema racisme.
2.p185
“Ik hoorde hem onlangs beweren dat Auschwitz een gewone gevangenis was”, zei ik, “waar mensen soms doodgingen”. Ze schrok. “Heeft hij dat werkelijk gezegd?” vroeg ze. Ze dacht een paar ogenblikken na. “Ik had het moeten weten”, zei ze uiteindelijk. “Hij is erin geslaagd me om de tuin te leiden. Maar ik had een vermoeden. Zijn soort wil Auschwitz vergeten om weer racistisch te kunnen worden. Niet uit schaamte, nee, ze zijn er zelfs trots op dat de Duitsers die massadeportaties voor elkaar kregen, maar omdat ze weten dat hun racisme geen kans krijgt zolang de mensen zich de bergen haren en schoenen herinneren”.
Het gaat hier over Benoît, de leider van een extreem rechtse groep. Hij is een duidelijke racist die de vroegere acties van Hitler (< WO II) goedkeurt.
3.p191
Die avond brak in de Cercle brand uit in een open opslagplaats van reserve- autobanden. Er ontstond een spectaculaire zwarte rookzuil die van af de heuvel duidelijk te zien was. Ik stond er vanuit de tuin van mijn grootvader naar te kijken en berekende dat het de plaats was waar Alex, Benoît en ik de avond dat we de linde rooiden hadden staan wachten. Later hoorde ik van Benoît dat het een “opwarmertje” geweest was. Alex had een andere versie. Hij zei dat het was omdat Benoît er die morgen achter gekomen was dat Caitlin een vuile jodin was.
Dit is weer een duidelijke vorm van racisme. Benoît discrimineert Caitlin omdat ze jood is.
Motieven:
 De kettingzaag keert constant terug en is dus een motief. Ze heeft een verbindende functie. Er is een verband tussen Lucas en zijn grootvader, ze zagen er beiden hout mee voor het klooster. Maar de kettingzaag heeft eerder een functie van verwijdering tussen Lucas en Caitlin: met die zaag heeft hij Caitlin wel gered, maar ze is haar voet voorgoed kwijt.
P185:
Al die tijd gebruikte en morste ik benzine. Ik liet de jerrycan opzettelijk openstaan. Elke dag zakte het peil. Ik vond nog een halve boomstam - duidelijk door een eerdere houthakker vergeten of achtergelaten - die ik eveneens in stukken zaagde. Wanneer Caitlin mijn kettingzaag hoorde, kwam ze naar me toe meestal met een paar poezen achter zich aan, waaronder steevast Copernique, niet alleen omdat ze het haar taak vond maar ook omdat ze zich toch niet op haar dans kon concentreren met het lawaai van de zaag buiten.
 Het pistool keert ook altijd terug in het verhaal en is daarom dus ook een motief. Benoît probeert Lucas bijna elke keer als ze elkaar zien een pistool op te dringen. Hij lijkt het pistool dan ook te zien als de aansluiting van Lucas bij zijn extreem rechtse groep, door het pistool aan te nemen aanvaard Lucas, volgens Benoît, zijn racistische ideeën.
p.110:
“Je vergeet het pistool”, zei hij. Hij liep naar de tafel waar ik het pistool gelegd had en nam het op. Ik bleef alleen staan, een beetje wankel, niet omdat mijn benen me niet konden dragen, maar eerder omdat mijn hoofd een en ander nog niet helemaal op zijn plaats zat. “Ik denk niet dat ik het nodig heb”, zei ik.
“Neem het tenminste mee tot je een nieuw alarmpistool hebt.”
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen