Boekverslag : Tessa De Loo - Isabelle
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 587 woorden.

Samenvatting
1) Wat verwachtte je van dit boek voordat je het ging lezen? Geef duidelijk aan hoe het kwam dat je dat verwachtte (titel, achterflap etc.). Geef ook aan waarom je dacht dat dit boek goed in dit thema zou passen.

Het leek mij een spannend boek met veel tegenstrijdigheden van de achterflap. Het boek leek mij goed in het thema passen, omdat het spannend leek.

2) Welk personage vond je het sympathiekst? Welk vond je het minst sympathiek? Leg bij beiden uit waarom en gebruik daarbij citaten.

Ik vond Bernard het sympathiekst, omdat die zich er niet bij neerlegde en bleef zoeken.

4)
A) Vanuit wie wordt het verhaal verteld?

Het verhaal wordt vanuit de schrijfster verteld.

B) Wat is, denk je, hiervan het gevolg?
In het verhaal wordt precies verteld wat er echt gezegd is.

6)
B) Is er iemand in het verhaal die jou doet denken aan jezelf of iemand die je persoonlijk kent? Geef drie citaten en leg ze uit.

Ja, Bernard. Ik leg me ook nooit ergens bij neer.

7) Geef drie citaten die weergeven wat dit boek jou te zeggen

Tenslotte opende hij de kelderdeur. Zonder aarzeling daalde hij de keldertrap af; halverwege viel zijn oog op een luchtrooster waar hij zijn merkwaardige vondst had gedaan. Knijpend met bijziende ogen tastte hij de ruimte af. Hij zag oud tuingereedschap, weckpotten, strobalen verroeste pannen op een plank een oude verzameling, tegen elkaar aan leunende deuren. Hij zag Isabelle. Hij tilde de bril van zijn neus en zette hem weer op. Zijn mond voelde droog aan, hij slikte. De donkerte in de keuken in de kelder sloot hem in, de bedompte atmosfeer alsof hij zich mijlendiep onder de oppervlakte van de zee bevond. Hij kon zich niet bewegen. Het was een patstelling: hij kon haar niet aanraken, maar hij kon ook niet weglopen. Toen bewoog haar hand. Hij maakte een traag, wenkend gebaar alsof hij een los van het lichaam een eigen leven was gaan leiden. De stille, bijna onmerkbare wenken verplaatste hem met een schok naar een met vaste tussenpozen terugkerende droom uit zijn jeugd, waarin plotseling in de kerk het Mariabeeld tot leven kwam. Het wenkte hem tersluiks met twee handen, de lippen die bewogen, er woei een blies door de plooien van haar sluier en mantel. Hij was helemaal met haar alleen, in een sfeer van heimelijkheid en intimiteit Net als in die droom rende hij niet verschrikt weg maar deed werktuiglijk een stapje naar voren, om te tonen dat hij, in plaats van bang te zijn voor de onwerkelijkheid, gereed was voor het fantastische. "Los...los..." klonk, nauwelijks alsof hij door een laag watten drong, haar stem. Nu pas durfde hij, in de donkere holtes, haar ogen te zoeken. Ze keken niet star en glazig voor zich uit als de ogen van een dode, maar waren, uitpuilend van benauwdheid, strak op hem gericht. Opnieuw bewoog haar hand. Hij zag dat hij op de strobalen wees die naast haar lagen en daarna omhoog. Langzaam drong tot hem door wat van hem verwacht werd. In een toestand van verdoving stapelde hij enkele balen zodat zij haar voet erop kon zetten. Op het moment dat haar lichaam niet langer hing maar stond, bracht zij haar handen naar de strop, rukte hem los en trok haar hoofd eruit. Even bleef ze verbaasd en gedesoriënteerd staan. Bernard wilde iets zeggen maar kon geen woord uitbrengen. Het zinderde in zijn hoofd. Hoezeer hij ook bereid was het ongelooflijke te accepteren.


Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen