Boekverslag : Yasmine Allas - Idil, Een Meisje
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3693 woorden.


Inleiding


Mijn mening over het lezen van fictie:


Ik vind het lezen van fictie leuk, maar het moet wel realistisch blijven. Als het geen realistisch boek is vind ik het niet leuk om te lezen. Ik kan me dan niet zo goed inleven en kan me dan niet zo goed een voorstelling maken van het verhaal.

Ik lees al heel erg lang realistische boeken. Voorheen las ik altijd boeken van Carry Slee. Deze zijn ook realistisch en ik heb ze daarom ook altijd met veel plezier gelezen.

Ik vind het ook erg interessant om non-fictie verhalen te lezen. Ik vind dat in waargebeurde verhalen iets meer inhoud zit. Je leest deze verhalen op een andere manier.

Hoe en waarom heb ik voor dit boek gekozen?


Mijn zus had dit boek al eerder een keer gelezen en had het afgelopen vakantie meegenomen om nogmaals te lezen. Ze had dit boek toentertijd erg mooi gevonden. Toen zij het boek uit had is mijn moeder het gaan lezen en die vond het ook al erg mooi. Ik had op de terugweg van vakantie naar huis geen leuk boek meer om te lezen en ben toen aan dit boek begonnen. Ik heb het laatste stukje van het boek toen thuis nog uitgelezen. Ik ben dus eigenlijk gestimuleerd, door mijn moeder en mijn zus, om het boek te gaan lezen.

Verwachting:


Mijn verwachtingen waren niet heel hoog. Ik hoorde natuurlijk wel heel veel positieve reacties van mijn moeder en zus, maar toen ik de achterkant van het boek las wist ik niet zo goed wat ik ervan moest denken. Ik las dat het ging over de Islamitische godsdienst en ik wist niet of dat onderwerp mij zo aan zou spreken. Bij de titel kon je je niet zo veel voorstellen. Het is een erg simpele titel.

Eerste reactie na het lezen van het boek:


Ik vond het een erg apart boek om te lezen. Dat komt denk ik omdat het één van de eerste keren is dat ik met echte romans in aanraking kom, maar ook omdat ik het onderwerp van het boek voor mij nieuw is. Ik heb nog nooit een boek gelezen dat over een bepaalde godsdienst ging. Het is ook geen onderwerp waar je veel mensen over hoort praten.

Ik kon me goed identificeren met de hoofdpersoon, omdat gedachten en gevoelens goed onder woorden worden gebracht.

Het was een realistisch boek, omdat de gebeurtenissen die in het boek besproken worden ook nu nog in het echt voorkomen in de islam.

Het was een zielig boek. Je las hoe Idils leven eruit zag en dat was echt zielig. Volgens het Islamitische geloof moeten de vrouwen gehoorzamen aan de mannen en zijn vrouwen minderwaardig. Je leest ook de besnijdenis die Idil ondergaat wanneer ze voor de eerste keer ongesteld is geworden. Dat is ook erg zielig.

Ik vond het interessant om te lezen over het leven van Idil en over de Islamitische cultuur. Je leest wat de gewoonten in deze godsdienst zijn en dat vond ik erg interessant.

Samenvatting:


Idil is een Islamitisch meisje afkomstig uit Afrika (Nigeria). Sinds haar geboorte is haar vader ontevreden. Dat komt doordat hij dacht dat hij een zoon zou krijgen, maar dit was niet het geval. Hierdoor was hij diep teleurgesteld en gaf hij geen aandacht meer aan zijn vrouw en dochter.

Idil gaat nog wel naar school, maar op een dag besluit haar vader dat ze privé koran les krijgt van Harun (de koranleraar). Idil gehoorzaamt hem. Harun verkracht Idil elke keer tijdens haar ‘koranles’. Idil kan dit echter niet aan haar ouders vertellen, want volgens haar hoort dat zo. Aan de ene kant is ze zeer ontevreden dat haar leraar haar verkracht. Maar anderzijds is ze tevreden, want ze krijgt aandacht van iemand, een ervaring die ze niet vaak meemaakt.

Ondanks dit alles krijgt Idil toch voldoende aandacht van haar tante Mimay. Ze vindt troost bij een tante die ongetrouwd is gebleven, omdat ze, eigenwijs als ze is, zich voor de meeste mannen te goed voelde. Zij helpt Idil in goede en slechte tijden. Daarom geeft ze ook het advies, wanneer Idil ongesteld raakt, dit beter te verzwijgen. Dit doet Idil ook, maar lang kan ze het niet volhouden. Uiteindelijk komen haar ouders erachter dat Idil een vrouw is geworden. Hierna volgt er een pijnlijke moment voor Idil. Ze wordt besneden, een gruwelijk ritueel dat erg pijnlijk moet zijn geweest. Alle vrouwen om haar heen, inclusief haar moeder, staan erbij te kijken alsof het een feest is. Haar ingewanden worden letterlijk en figuurlijk uit haar lichaam gehaald. Daarna wordt haar vagina weer dicht genaaid met een naald. Na haar besnijdenis gaat Idil niet meer naar school en komt ze niet meer uit bed.

Op een dag brengt haar vader een gast mee, genaamd Zade. Hij is een oude vriend van vader en logeert voorlopig bij hun. Idil vindt hem al vanaf het begin een afschuwelijke man. Haar vader probeert Zade en zijn dochter bij elkaar te brengen (de korte vakantie). Alsof het leven van Idil niet slechter kan, wordt ze tenslotte nog uitgehuwelijkt aan Zade. Idil protesteert hier tegen, maar dit heeft toch geen zin. Toch heeft ze nog geluk, want ze verhuist samen met haar man en ouders naar de stad. Daar vindt haar trouwerij plaats. Op haar huwelijksdag krijgt ze een eigen kamer met Zade. Ze ziet al gelijk zijn hongerig blik, maar wil niet met hem naar bed. Maar er zit niets anders op, dan hem te gehoorzamen. Zade, haar man, opent met een schaar haar vagina en verkracht haar. Dit zal niet de laatste keer zijn.

Ze wil weg van hem, ze wil vrijheid. Idil wil voor zichzelf leven maar dat mag niet, want een vrouw is gemaakt om te gehoorzamen en om achter haar man te staan. Vrouwen bestaan alleen maar voor genot. Maar Idil wil voor zichzelf opkomen zoals haar tante Mimay haar heeft geleerd om te doen. Ze verlangt naar een wereld waar ze vrij kan zijn.

Dan komt Idil erachter dat er een blanke man naast haar woont. Maurits komt uit België. Idil is op slag verliefd op hem. Haar tante Mimay komt daar achter evenals haar moeder. Idil bezoekt Maurits regelmatig, ze bedrijft zelfs de liefde met hem, hierdoor raakt ze zwanger. Idil vindt haar grote geluk met Maurits en wil graag met hem verder leven. Maurits denkt daarover na en regelt paspoorten om te ontsnappen. Idil vertelt haar moeder en tante dat ze weg wil. Haar moeder is het niet met haar eens, maar snapt dat dit de enigste manier is waarop haar dochter geluk kan krijgen. Zade is voor een tijdje weggegaan en zegt terug te komen wanneer Idil een buikje heeft. Dit is haar kans om te ontsnappen met Maurits. Wanneer Idil bij Maurits thuis is, komt Zade plotseling binnen en schiet Maurits dood. Zade wordt door de politie opgepakt. Dan blijkt dat Zade helemaal niet is weggegaan, hij is erachter gekomen dat Idil een verhouding met Maurits heeft en heeft hem vermoord.

Hierna wordt Idil naar een gekkenhuis/inrichting gestuurd. Idil weet dat ze haar kindje nog moet krijgen en ze is ervan overtuigd dat ze zwanger is van Maurits en niet van Zade. En het kind is dan ook van Maurits, want wanneer haar baby geboren is ziet ze dat het kind een lichte huidskleur heeft. Het is een meisje. Idil besluit haar kind Mimay te noemen, net zoals haar tante die voor zichzelf heeft durven opkomen en die niet gelooft dat een vrouw onderdanig is aan een man. Mimay is altijd een voorbeeld geweest voor Idil.

Dan hoort Idil dat Zade de voogdij over haar kind zal krijgen. Idil is bang, bang dat ze haar dochter zullen verkrachten, mishandelen en vernederen zoals ze met haar hebben gedaan. Ze besluit haar kind naar een betere plaats te sturen, een plaats waar kleine Mimay samen kan zijn met haar vader Maurits. Volgens haar is dit de enige uitweg en uiteindelijk doodt ze haar kindje met een kussen…



Bron: http://huiswerk.scholieren.com

Ik heb het van internet afgehaald en heb daarna zelf nog kleine dingen veranderd. Ik heb het eerst zelf goed bestudeerd en heb het daarna een klein beetje aangepast.

Je leeservaring grondig beschrijven:


Het onderwerp:


Het onderwerp van het boek sprak mij heel erg aan. Ik vond het echt een heel leuk boek om te lezen. Ik had nog nooit een boek gelezen over de Islamitische godsdienst en had er ook nog niet echt veel over gehoord. Ook heb ik er nooit echt zo bij stil gestaan wat de rituelen zouden zijn in de Islamitische godsdienst. Ik vond het achteraf best interessant om over dit onderwerp te lezen en zou het anderen ook zeker aanbevelen om het te lezen.

Ik ben door dit boek meer over het onderwerp na gaan denken. Toen ik las dat Idil besneden werd ging er een hele rilling door mij heen en ik zou er niet aan moeten denken dat je uitgehuwelijkt word, geen eigen keuzes hebt. Ik ben dus blij dat ik niet tot de Islamitische godsdienst behoor.

Gebeurtenissen:


Het verhaal bevat genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien. Steeds gebeurde er weer iets anders waardoor je steeds maar weer aangespoord werd om verder te gaan met lezen. Doordat het verhaal gaat over het leven van Idil komen de gebeurtenissen ook uit een logisch verband voort. Ze sluiten goed op elkaar aan.

De gebeurtenissen waren verassend, ik had niet verwacht dat Maurits doodgeschoten zou worden. Ook had ik niet verwacht dat Idil haar kindje zelf zou vermoorden. De gebeurtenis dat Idil besneden werd vond ik erg schokkend. Ik wist helemaal niet dat dat in het Islamitische geloof gebeurde en schrok daar best wel van. De gebeurtenissen hebben me wel een beetje aan het denken gezet. Hoe zou mijn leven eruit zien als ik een Islamitisch meisje zou zijn? Hoe zou ik met de gebeurtenissen omgaan? Zou ik net zo sterk in mijn schoenen staan als Idil? Over dit soort vragen ging ik nadenken.

De gebeurtenis die de meeste indruk op mij heeft gemaakt is dan ook de besnijdenis. Wanneer de ouders van Idil erachter komen dat ze ongesteld is geworden, wordt ze besneden. Het lijkt net een feest zoals het in het boek beschreven wordt. Alle vrouwen uit de buurt en ook haar moeder komen om Idil heen staan en kijken toe. Eerst word er met een knuppel op Idils vagina geslagen zodat die opzwelt. Dan wordt met naald en draad haar schaamlippen aan elkaar genaaid. Ze laten maar één klein gangetje over zodat ze kan plassen. Dit vinden mannen schijnbaar aantrekkelijk. Ik denk omdat ze dan zien dat ze nog maagd is. Maar het was gewoon heel indrukwekkend om te lezen hoe het er daar aan toe gaat. Dit is voor ons niet normaal en het is daarom ook heel erg indrukwekkend om dit allemaal te lezen.

Personages:


Idil, de hoofdpersoon, is wel iemand op wie ik zou willen lijken. Haar karakter is zo sterk. Ze durft zich te verzetten tegen het geloof en de onderdrukking. Ze is niet bang, komt voor haarzelf op en durft haar mening tegen anderen te uiten. Ze is een heel sterk persoon. Alle personen in het verhaal gingen voor mij leven, dat kwam doordat gedachten en gevoelens goed onder woorden werden gebracht en de personages eigenschappen hadden van echte mensen.

Van Idil kom ik het meeste te weten en ik kan haar ook wel begrijpen. Ze was helemaal niet blij met haar leven en wilde er toch ondanks alles nog iets van proberen te maken. Ze gaat toch naar Maurits toe hoewel ze weet dat in haar geloof blanke mensen niet goed en onrein zijn. Ik begrijp haar gedrag wel. Ze was nieuwsgierig naar blanke mensen en probeert daardoor in contact te komen met Maurits. Dat vind ik heel begrijpelijk.

Ze was niet blij met haar leven en dat ze er dan toch het beste van probeert te maken vind ik ook heel begrijpelijk. Ik ben het eens met haar gedrag. Ze had een sterke persoonlijkheid en wilde ook haar eigen dingen kunnen doen. Doordat ze dat wou is ze ook met Maurits in contact gekomen en dat heeft haar erg goed gedaan.

Bouw:


Alle gebeurtenissen hangen goed met elkaar samen. Het word verteld in een logisch verband.

Het verhaal is ook wel een beetje spannend. Je wist niet goed wat Zade van plan was. Toen hij zei dat hij naar het buitenland ging dacht ik er niet echt bij na dat hij Idil zou gaan bespioneren en later Maurits zou gaan vermoorden. Ook toen Idil in het gekkenhuis terecht kwam wist je niet goed wat er met haar ging gebeuren en met haar kindje.

Het is een boeiend verhaal, doordat er steeds weer iets nieuws gebeurt. Door de vele verschillende gebeurtenissen blijft het verhaal je boeien.

Er zitten niet heel veel terugblikken of herinneringen in het verhaal. Af en toe verteld Mimay wel over vroeger, maar meer ook niet.

Ik vond het een heel mooi eind. Het slot in het boek hoeft van mij niet altijd goed te zijn. Idil heeft haar kindje gedood om haar te beschermen tegen het ongelukkige leven wat Idil heeft geleid. Ik vind dat er geen mooier eind kon zijn.

Taalgebruik:


Ik vind het niet echt een lastig boek om te lezen, maar ik vind het ook niet gemakkelijk. Er komen toch wel een aantal moeilijke woorden in voor, maar doordat de gebeurtenissen goed samenhangen is het toch niet echt moeilijk om te lezen.

Ik vind dat het taalgebruik goed bij de personages past maar ook bij het onderwerp. De personages hebben ieder hun eigen taalgebruik, waardoor je ook weer wat meer komt te weten over het karakter van de personages. Ik vind dat alles ook goed word beschreven, waardoor je een indruk krijgt waar het zich afspeelt en zodat je een besef hebt van het tijdsverloop.

Verdiepingsopdracht 1: Personages


A) Hoofdpersoon:


Idil: de hoofdpersoon in het verhaal, omdat je je het beste met haar kunt identificeren. Gedachten en gevoelens worden van haar ook het meeste onder woorden gebracht.

Idil is een Islamitisch Afrikaans meisje. Haar naam betekend: ‘De volmaakte’. Ik denk dat ze rond de 13/14 jaar is wanneer ze gaat trouwen (dan worden de meeste meisjes voor het eerst ongesteld).

Ze heeft een hele andere opvatting over de Islam cultuur en is het er niet mee eens dat vrouwen alsmaar onderdrukt worden. Ze durft zich te verzetten tegen het geloof en de onderdrukking. Ze is niet bang, komt voor haarzelf op en durft haar mening tegen anderen te uiten. Ze is een heel sterk persoon.

Idil kan heel erg goed praten met haar tante Mimay. Bij haar kan ze alles kwijt en dat vind ze erg fijn.

Ze vind het niet leuk dat ze zo weinig liefde krijgt van haar ouders en ze heeft ook helemaal geen vriendjes en vriendinnetje, omdat haar vader ervoor zorgt dat ze aparte lessen krijgt. Idil vind haar moeder maar een zwak persoon, omdat ze in haar ogen het slaafje is van haar vader.

Ze wil later ook niet zo worden als haar moeder, maar net zoals haar tante Mimay. Een sterk persoon en onafhankelijk van mannen.

Idil is round character in het verhaal, omdat er een innerlijke ontwikkeling bij haar plaatsvindt. In de loop van het verhaal durft ze zich steeds beter te gaan verzetten tegenover haar familie. Ze durft voor haar eigen mening uit te komen en zich te verzetten tegen de strenge regels van haar geloof.



Bijpersonen:

Mimay: bijpersoon, je komt geen gedachten en gevoelens van haar te weten.

Mimay is een bijpersoon in het verhaal, omdat je over haar niet zo heel veel te weten komt. Ze is de tante van Idil en Idil kan altijd alles bij haar kwijt. Mimay is heel erg behulpzaam, ze zal iedereen helpen die problemen heeft en kan ook heel erg goed met mensen praten.

Mimay is een ongehuwde vrouw, omdat zij geen maagd meer was voor het huwelijk. Zij wil Idil proberen te laten zien dat ze iets beters van haar leven kan maken dan dat Idils moeder ervan heeft gemaakt.

Mimay is een type in het verhaal, omdat zij eigenlijk maar één echte karakter eigenschap heeft. Dat is dat ze altijd iedereen wil helpen. Ook is ze onveranderlijk. Ze veranderd niet in de loop van het verhaal.



Vader van Idil: bijpersoon, je komt niet veel van hem te weten.

De vader van Idil is sinds haar geboorte al niet blij met haar, omdat hij gehoopt had een jongen te krijgen. Idil merkt dit ook, dus de band tussen haar vader en haar is niet goed.

Hij komt alleen thuis om te eten en te slapen.

Soms slaat hij Idils moeder en vind dat normaal. Ik vind hem dus erg gemeen. Hij weet dat haar dochter niet gelukkig is, maar doet er niets aan om haar op te vrolijken. Ook verzint hij allemaal gemene plannetjes. Het is een ontevreden, gemene en helemaal geen aardige man.

De vader van Idil is ook een type in het verhaal. Hij heeft één opvallende karakter eigenschap en dat is dat hij erg onaardig is. Hij is ook onveranderlijk in het verhaal. Hij veranderd niet in de loop van het verhaal.



Moeder van Idil: bijpersoon, je komt niet veel van haar te weten.

Ik heb het idee dat de moeder van Idil toch wel van haar dochter houdt, maar omdat zij ook bang is voor haar eigen man, niet echt van haar dochter durft te houden. De relatie tussen Idil en haar moeder is zeker niet vijandig en ook zeker niet goed.

Ik vind haar niet zo sterk, ze laat zich gewoon als slaafje behandelen en doet alles wat haar wordt gevraagd.

Het is geen vrolijke vrouw. Ze houdt van haar dochter maar is erg ontevreden over haar levenswijze.

De moeder van Idil is een type in het verhaal. Ze is onveranderlijk en heeft vele karakter eigenschappen. Het is een bange, ontevreden, aardige, slappe en rustige vrouw.



Maurits: bijpersoon: hij komt pas heel laat in het verhaal erbij, waardoor je niet veel weet van hem.

Maurits is een grote,blanke man met blonde haren waar Idil verliefd op wordt.

Hij is al eerder getrouwd geweest en heeft ook kinderen in België.

Hij wordt niet geaccepteerd door de familie van Idil en dat weet hij ook, maar weet er erg goed mee om te gaan. Volgens de familie van Idil hoort het niet om met blanke mensen om te gaan. Deze zouden onrein zijn en niets kunnen. Hij trekt zich er niet erg veel van aan.

Het is een hele lieve man. Hij wil Idil beschermen tegen het kwade en hij geeft haar de liefde die ze nodig heeft. Ze zijn het laatste deel van het verhaal erg intiem geweest. Ze zouden samen weggaan, vluchten voor Zade.

Maurits is een flat karakter in het verhaal. Hij is onveranderlijk en heeft veel karakter eigenschappen. Het is een lieve, rustige, behulpzame en open man.



Zade: bijpersoon, omdat je van hem niet veel te weten komt.

Zade is de man van Idil. Hij is een oude vriend van de vader van Idil. Zade is smerig, vies en lelijk. Hij is ouder dan de vader van Idil, maar zegt toch de hele tijd dat hij Idil zo aantrekkelijk vind.

Ik vind hem erg gemeen. Hij verkracht Idil en doet dingen die zij helemaal niet wil. Hij bespioneert haar ook, omdat hij het gevoel heeft dat ze niet gehoorzaam aan hem is. Hij is zelfs in staat geweest om Maurits dood te schieten. Dat vind ik echt heel gemeen.

Zade is een type in het verhaal. Hij is onveranderlijke en heeft eigenlijk maar één echte karakter eigenschap en dat is dat hij erg gemeen is.

Interview


Waarom ging je altijd naar Mimay toe en niet naar je moeder?

Antwoord: Mimay was mijn grote voorbeeld en bij haar voelde ik me goed. Zij gaf mij echt liefde. Ook kon ik altijd erg goed met haar praten.



Waarom was je zo blij toen je hoorde dat jullie gingen verhuizen?

Ik dacht dat ik daar misschien een nieuw leven zou kunnen beginnen.



Je durfde je bijna tegen alles te verzetten. Waarom dan niet tegen je vader toen hij je uithuwelijkte met Zade?

Ik was heel bang en ik moest accepteren dat dat erbij hoorde. Zade beloofde ook dat hij heel lief zou zijn voor mij. Maar dit was gewoon iets wat erbij hoorde.



Vond je het niet raar toen je besneden werd en iedereen stond toe te kijken?

Jawel, ik wou helemaal niet dat iedereen toekeek. Liever was ik natuurlijk helemaal niet besneden, maar ja daar kon ik niets tegen doen, maar ik kon ook niet begrijpen waarom al die mensen er zo nodig bij moesten staan. Maar dat is gewoon een ritueel in de Islamitische godsdienst.



Je bent toch naar Maurits gegaan, hoewel ze je wel gewaarschuwd hadden dat dat niet hoorde. Waarom ben je dan toch bent gegaan?

Ik vond het erg interessant. Ik had nog nooit zo iemand gezien en ik had nog nooit contact gehad met een blanke persoon. Toen Zade en pappa op een dag weg waren had ik de kans om met hem te gaan praten. Ik ben sterk geweest en ben mijn eigen gevoel gevolgd.



Is er iets waar je achteraf spijt van hebt?

Ja, dat ik niet beter op heb gelet of Zade en pappa wel echt weg waren. Ik had beter op moeten passen met wat ik deed. Maar ik was gewoon zo verliefd dat ik er niet eens meer bij nadacht. Ik vond het erg fijn als ik wist dat ik Maurits weer kon gaan zien en vergat dan ook alles om me heen.



Ben je achteraf blij dat je kleine Mimay hebt gedood?

Ja, ik heb er ook niet lang over na hoeven denken. Ik had kleine Mimay toch geen beter leven kunnen geven. Ze zou met pappa mee gemoeten hebben. Dat wilde ik niet. Ik wou haar niet hetzelfde leven geven als ik heb gehad. Dit was echt beter voor haar. Ik was overigens wel heel blij met haar.

Verzin 3 andere titels:


Ik vind de titel van dit boek helemaal niet goed. Het zegt niets over het boek zelf. Het zegt niets over de inhoud. Erg jammer!!!

3 andere titels:

  1. De verboden liefde

  2. Onderdrukking

  3. De verzwegen liefde


Waarom?

  1. De verboden liefde, omdat Idil niet verliefd mocht zijn op de blanke man. Iedereen die het wist probeerde haar te vertellen dat blanke mensen onrein zijn en dat die niet geaccepteerd worden in het islamitische geloof.

  2. Onderdrukking, omdat de vrouwen heel erg onderdrukt worden in het islamitische geloof. Ze moeten gehoorzamen aan de mannen en mogen hun mening niet uiten.

  3. De verzwegen liefde, omdat Idil haar liefde voor Maurits verzwijgt tegenover haar vader en Zade (haar man).
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen