Boekverslag : =schoenen - Indianen
Ingezonden Door: Evi
Categorie: Spr
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1212 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1212 woorden.
spreekbeurt over indianen van Noord-Amerika. -Woongebieden
-Kleding
-Familie
-Totempalen
-Tipi’s
-Genezing&Genezers
-Kunst&Ambacht
Inleiding
Indianen komen aan hun naam door Columbus die dacht dat hij Indië betrad, maar hij betrad Amerikaans grondgebied. De benaming “roodhuiden” ontstond door het gebruik van rode verf als lichaamsbeschildering bij ceremonies en oorlogvoering. Er werden ca. 3500 à 4000 talen gesproken.
Woongebieden
Op deze kaart staan gebieden van de voornaamste stammen van de prairie indianen. Veel van deze volkeren trokken voortdurend van de ene plek naar de andere. Elke stam had zijn eigen cultuur en taal. Zij woonden hier voordat de kolonisten dit veranderden in tarwevelden.
Kleding
Eerst werden alle kleren van dierenhuiden gemaakt, maar toen de handel met de blanken begon, werden de dekens en stoffen die de handelaars verkochten ook voor kleding gebruikt. Het maken van kleren was werk voor de vrouw. Ze gebruikten de huiden van bizons, elanden en herten. In de hete zomer liepen de mannen het liefst in lendendoek en mocassins (=schoenen) . In de koude winter droegen de mannen van de zwartvoeten jassen van dekens, bontmutsen, wanten en met gras gevoerde mocassins. Een comanche met een Europese legerhoed. Toen de Indianen en de blanken vaker met elkaar in contact kwamen, deden niet-traditionele kleren hun intrede. Deze mantels droegen vrouwen van de Dakota-Sioux. Veel vrouwen droegen een jurk met franjes en waren versierd met kralenpatronen.
Familie
De man ging op jacht , vocht, en ging ook mee op verkenningstocht. De vrouwen hielden zich vooral bezig met het huishouden en het verzamelen en verbouwen van voedsel . Alles wat de familie bezat was toch van de vrouw afgezien de wapens en jachtspullen.
De indianen woonden met de hele familie bij elkaar en deelden de zorg over de kinderen. Daarom noemden de kinderen hun ooms en tantes ook wel moeder en vader. Dus als een van de 2 ouders overleed had het kind nog een paar vaders en moeders om voor hem te zorgen.
De meeste vrouwen trouwden tussen de 12 en 14 jaar. Sommigen trouwden uit liefde en sommigen werden aangewezen door de stamoudsten.
Soms hadden de mannen meer dan 1 vrouw bv een stel zussen en er waren strenge regels over wie met wie mocht trouwen.
De geboorte van een kind was een blijde gebeurtenis. De baby werd ingesmeerd met bizonvet en in een draagwieg gebonden : een houten onderstel met riemen.
Het was een symbool van bescherming maar ook een handige manier om de baby te dragen.
Totempalen
De Indianen maakten allerlei totempalen met verschillende bestemmingen .
Op deze totempalen waren mythische dieren in figuren afgebeeld die ook voorkwamen in legenden over de familie van de eigenaar. Soms stond een totempaal apart, soms was hij aan de voorkant van een huis bevestigd. Soms was de ingang van het huis ook uitgesneden aan de onderkant van de paal in de vorm van een opengesperde bek. Er waren totempalen om bepaalde personen of gebeurtenissen te herdenken. En er waren totempalen om de doodskisten van belangrijke dorpelingen te steunen.
Tipi’s
Een tipi is een behuizing bestaande uit een kegelvormig geraamte van palen overtrokken met bizonhuiden. De tipi’s waren degelijk en boden beschutting tegen de regen, zon en koude. De tipi van een familie was ruim en comfortabel, al moesten volwassenen zich wel bukken wanneer ze door de voorflap kwamen . In de winter, of als het slecht weer was, werden alle maaltijden klaargemaakt op het vuur dat in het midden van de tipi’s stond. Aan de bovenkant was een rookgat dat afhankelijk van het weer kon worden aangepast. Een tipi kamp werd in de vorm van een C geplaatst met de opening naar het westen gericht.
Genezing en genezers
Voor de indianen was het niet zo eenvoudig om een dokter te roepen. De medicijnman of vrouw probeerde met kruiden de ziekte te verhelpen en voerde een genezingsrite uit. Zij kenden dansen, gezangen, gebeden en ceremoniën die de stam geluk moesten brengen en de krachten gunstig zouden stemmen.
Sjamanen voorspelden de toekomst en vonden verloren voorwerpen terug. Jongelui moesten heel wat proeven afleggen voor ze Sjamaan konden worden. Slechts enkelen slaagden daarin.
In sommige stammen dacht men dat de buiklachten van slangen kwamen. Om dergelijke pijn te genezen maakte de medicijnman gebedsstokjes in de vorm van een slang. Genezers maakten met verpulverde gekleurde stenen zandtapijten op de vloer van de verblijfplaats van de zieken. Met kruiden en gezangen werd de ziekte verdreven. In de loop van het ritueel werd het kleurrijk tapijt vernietigd.
Rammelaars waren onmisbaar in de uitrusting van een tlinglitsjamaan. De wilde haarbos, de baard en de snor van deze rammelaar zijn gemaakt van menselijk haar.
Kunst en ambacht
Kunst en ambacht waren nauw verbonden met de gebruiken van de godsdienst en het dagelijks leven van de indianen. Voor hen was artistieke expressie even belangrijk als de jacht op de bizon.
De indianen maakten gebruiksvoorwerpen die zowel praktisch waren als heel mooi om te zien. Beschildering, snijwerk en borduursel vertelden verhalen en verwezen met tekeningen die bepaalde betekenissen hadden naar de geestenwereld. Ambachten zoals mandenvlechten, pottenbakken en weven werden eeuwenlang van generatie op generatie overgeleverd.
Turkois, door de stammen uit het zuid-westen opgedolven is een steen die vrolijkheid, gezondheid en geluk symboliseerd.
De stammen uit het zuid-westen verzamelden geluksbrengers die ze “fetisjen” noemden.
Ze bewaarden die in kommen die met verbrijzeld turkoois gekleurd werden.
Enkele fetisjen waren aan de buitenkant vastgemaakt.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen