Boekverslag : Hubert Lampo - Helene Defraye
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1520 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1520 woorden.
Bibliografie
Complete titelbeschrijving.
De volledige titel van het boek is Hélène Defraye, geschreven door Hubert Lampo.
Het boek is uitgegeven door Manteau n.v. te Brussel..
Het boek dat ik gebruik is de dertiende druk, 1975
De omslag is ontworpen door Robert Nix/ Gratama & De Vries.
Het boek is opgedragen aan Leentje, Hubert Lampo's dochter.
Er zijn twee motto's voorin het boek.
Samenvatting
De hoofdpersoon in dit boek is Hélène Defraye, een vijfentwintig jarige arts en laboratoriumassistente van prof. Joris Morée. Ze woont in een flat in Brussel en wordt op een dag per telegram uitgenodigd door haar vader voor een belangrijke bespreking. Daar verteld haar vader haar dat hij wil hertrouwen met de veel jongere Vera. Hélène moedigt hem aan, maar haar broer Erik staat afwijzend tegenover het huwelijk. 's Avonds weer terug thuis wordt ze opgebeld door professor Morée om te assisteren bij een operatie. De professor brengt haar daarna naar huis en valt in de stoel bij haar thuis in slaap. De avond daarna gaat ze naar een huisconcert van een vriend waar ze Herman Morée ontmoet. Hij is leraar en verteld haar over de zieke moeder van een van zijn leerlingen en zij gaat met hem mee naar de vrouw toe. De vrouw blijkt kraamvrouwenkoorts te hebben en wordt naar het ziekenhuis gestuurd. Hélène zit in tweestrijd; ze houdt van Herman, maar ook van zijn vader. Ze zet haar relatie met Herman door en na een lange wandeling bekennen ze elkaar dat ze van elkaar houden. Een tijdje later keert ze terug naar huis, waar haar vader haar de sleutel geeft van haar moeders kamer. Daar leest ze brieven van een vriendin van haar moeder en brieven die haar moeder aan haar had geschreven. Daar leest ze in dat haar moeder een verhouding heeft gehad en dat haar broer waarschijnlijk niet van haar vader is. Dan wordt er in hoofdstuk tien een brief beschreven van professor Joris Morée aan zijn zoon, waarin hij bekend verliefd te zijn op Hélène, maar dat hij vrede met hun relatie heeft. Dan krijgt Herman te horen dat zijn moeder een hartaanval heeft gehad en ze bezoeken haar sterfbed. De oorlog breekt uit en Herman moet het leger in en zijn vader gaat met hem mee. Ook Hélène en Erik gaan met hun mee.. Dan komt er het bevel binnen dat alle mannen tussen de 16 en de 35 zich moeten melden in een cruteringscentrum., zodat Hélène en professor Morée alleen achterblijven. Professor Morée wordt zwaargewond wanneer een vliegtuig neerstort op de legertent waarin bij een kraamvrouw is. Hij vraagt Hélène om hem uit zijn lijden te verlossen.
Motto
Er staan twee motto's in het boek.
De eerst is van Jan van Nijlen:
Van al de wijsheid die ons de eeuwen brachten,
Kortstondig laaiend in der tijden gloed,
Blijft slechts deze ene troostende gedachte:
Laat ons, o ziel eenvoudig zijn en goed!
Het tweede motto is van William Shakespeare:
Like as the waves make toward the pebbled shore
So do our minutes to their end:
Each changing place with that which goes before,
In sequent toil all forward do contend.
Tijd & Ruimte
Het verhaal speelt zich af voor en gedurende de Tweede Wereldoorlog.
Het verhaal is chronologisch verteld.
De verteltijd is korter dan de verhaaltijd.
Het verhaal speelt zich af in Brussel.
Personages
De hoofdpersonen in het boek zijn Hélène Defraye, professor Joris Morée en zijn zoon Herman Morée.
Hélène is een vijfentwintig jarige arts en laboratoriumassistente. Ze is een gesloten en stille vrouw, wiens rust en stilte op iedereen effect heeft.
Professor Joris Morée is een stille ondoorgrondelijke man van vijfenvijftig jaar. Hij is heimelijk verliefd op Hélène.
Herman Morée is de zoon van Joris Morée. Hij is onderwijzer op een basisschool en tegelijkertijd ook student. Hij woont bij zijn moeder en kan niet goed opschieten met zijn vader.
De bijfiguren in dit boek zijn Richard Defraye, Erik Defraye, Vera Defraye en Lea Morée.
Richard is de vader van Hélène en Erik. Hij is zestig jaar oud en rouwt nog erg om de dood van zijn vrouw Anne. Ondertussen is hij weer opnieuw getrouwd met Vera.
Erik is de broer van Hélène. Hij is twintig jaar en in het begin niet al te blij met de komst van Vera, maar nadat ze hem in vertrouwen heeft genomen, stapt hij toch van zijn standpunt af.
Vera Defraye is de nieuwe vrouw van Richard. Zij heeft een hele rottige jeugd gehad en heeft ook nog een jaar met Joris Morée samengewoond.
Lea Morée is de ex- vrouw van Joris Morée en kwijnt nog steeds weg van verdriet om hem.
Thematiek
Er zijn twee hoofdthema's in dit boek die door elkaar heen lopen: solidariteit met de zwakkeren in de maatschappij en het evenwicht tussen droom en realiteit.
Motieven
De motieven in dit boek zijn religie en het geloof in een andere werkelijkheid.
Idee
Lampo beschouwt het magisch- realisme als een levenshouding en als een methode om dieper inzicht in zijn eigen persoonlijkheid te krijgen.
Boekbeschrijving & Titel
De titel Hélène Defraye slaat op de hoofdfiguur Hélène Defraye. Zij is niet een bestaande vrouw, maar de belichaming van een droom; de droomgeliefde.
Opbouw
Het boek telt 168 pagina's en als je uitgaat van een verteltijd van 50 bladzijdes per uur, is de totale verteltijd ruim drie uur.
Het boek heeft een nawoord en twee motto's.
Het boek bestaat uit dertien hoofdstukken, die niet afzonderlijk getiteld zijn.
De vertelsituatie ligt bij de derde persoon, die van ieder de gevoelens en gedachtes beschrijft.
Literatuur geschiedenis
Hubert Leon Lampo werd op 1 september 1920 in Antwerpen geboren. Hij groeide op in een socialistisch milieu. Zijn moeder was onderwijzeres en zijn vader werkte bij de PTT.. In 1934 ging hij naar de Stedelijke Normaalschool in Antwerpen. In 1938 behaalde hij het onderwijzersdiploma en stond tot 1944 voor de klas. Na een korte militaire dienst verliet hij het onderwijs en ging de journalistiek in.. Sinds 1965 deelt Lampo zijn leven met Lucia, zijn derde vrouw. In de periode 1972- 1973 was hij voorzitter van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen.
Zijn boeken:
Hélène Defraye; onderscheiden met de prijs voor de beste roman van de provincie Antwerpen in 1947, de Arthur Merghelynvkprijs van de Koninklijke Academie voor De Duivel en de maagd in 1957.
De komst van Joachim Stiller; der Staatsprijs voor Vlaams verhalend proza.
Ook heeft hij prijzen gewonnen met de boeken De Heks en de Archeoloog, Malpertuis en De zwanen van Stonehenge.
Analyse
Ik heb dit keer maar een dun boekje genomen, omdat ik niet veel tijd meer had en ik toch al behoorlijk dikke boeken heb gelezen, dus vond ik wel dat een boek van deze dekte er wel voor een keertje doorheen kon.
Ik vond dit boek heel gaaf, doch (om maar even in de trant van het boek te blijven) verwarrend om te lezen, want er wordt veel moeilijke taal in gebruikt. Vooral Joris en Hélène filosoferen heel veel en gebruiken veel vakjargon, waardoor het lezen enigszins belemmerd word.
Ook heeft Lampo de neiging om verouderde woorden te gebruiken, zoals doch e.d. Aangezien ik dit soort taalgebruik niet vaak tegenkom, is dat weer even anders om te lezen, omdat je dan even bij de betekenis van die woorden moet blijven stilstaan.
In dit boek lopen de werkelijkheid en de droomwereld c.q. gedachtenwereld vaak door elkaar heen, waardoor je af en toe de weg een beetje kwijt raakt.
Maar ondanks deze obstakels is het boek goed te lezen en zeker ook heel erg interessant. Ik hou zelf ook heel erg van die filosofische gedachtes en laat me daar ook vaak in meeslepen, dus dit is een spekkie naar mijn bekkie.
Dit jezelf verliezen in je gedachtes doet me heel erg sterk denken aan een stroming in de Engelse literatuur, genaamd "stream of consciousness". Dit moet natuurlijk niet opgevat worden in de extreemste zin van het woord, want in dit boek worden vaak de gedachtes tussendoor afgebroken en men gaat ook niet zo erg extreem erg op in de gedachtes, maar het lijkt er af en toe wel op.
Ondanks dat dit het eerste boek is dat ik van Hubert Lampo lees, spreekt zijn stijl mij wel aan. Het zit een beetje tussen de zakelijkheid van Jan Wolkers en de mooischrijverij in. Ik zal zeker na dit boek nog andere boeken uit het oeuvre van Lampo gaan lezen.
Ik kan nou niet echt zegen dat ik sympathie of geen sympathie voor de figuren in het boek heb. Wel heb ik medelijden met Vera en Herman.
Met Herman, omdat Hélène niet onvoorwaardelijk van hem houdt, maar juist van hem houdt omdat hij de zoon is van Joris Morée.
Met Vera heb ik medelijden, omdat zij een rottige jeugd heeft gehad, maar ik heb dan ook respect voor de manier waarop de dat afgerond heeft en dat ze erover durft te praten.
Lea vind ik gewoon zielig. Ze is nu al zo lang gescheiden van Joris en nog steeds kwijnt ze weg voor hem.
Verder heb ik niet veel te vertellen over dit boek, behalve dat het een aanrader is voor de mensen die niet van al te dikke boeken houden, maar wel een goed verhaal willen lezen.
Overige
Genre.
Dit boek is een sociaal gerichte en humanistisch ingestelde psychologische roman.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen