Boekverslag : Tatjana Wassiljewa - Iedere Dag Telt
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 970 woorden.

Bibliografische gegevens:

· Titel: Iedere dag telt, vertaald uit het Duits (Ab jetzt zählt jeder Tag.) door Annelies Hazenberg, originele uitgave in het Russisch (Sled bel’verdy.)

· Schrijfster: Tatjana Wassiljewa

· Jaar van uitgave: 1995 (2e druk), Russisch boek kwam in 1990 uit.

· Uitgever: Lemniscaat

· Aantal pagina’s: 156

· Thema: 2e Wereldoorlog





Inhoud:

Het verhaal draait om Tatjana Wassiljewa, zij woont in Rusland in een dorpje, 60 kilometer afstand van Leningrad (St. Petersburg), Wyritza. Samen met haar vader, moeder en kleine zusje. Tot nu toe hebben ze geen slecht leven en lijden geen honger. Dit veranderde door de 2e wereldoorlog. Dus moest Tanja (zo wordt Tatjana ook wel genoemd) er op uit om in de graanlanden voedsel te halen. Dit overleefd ze bijna niet maar ze zet door, met de gedachte aan haar zieke vader en zusje, Ze heeft een sterke wel en zo komt ze uiteindelijk thuis met voedsel zodat ze weer even door kunnen.

Dan komen opeens de Nazi’s hun stad binnenvallen en dan moet Tatjana mee om als dwangarbeidster in Duitsland te gaan werken. Als ze daar aangekomen is krijgt ze de keuze tussen de fabriek of het platteland. Ze kiest voor het platteland, omdat ze dit haar hele leven al gedaan heeft. Maar dit werk is veel te zwaar voor haar en ze wordt overgeplaatst naar de fabriek in Magdeburg. Ze krijgt onderdak in Belvédère. In de fabriek, een drukkerij, krijgt ze goed werk. Dat is helemaal niet zwaar, want ze moet plaatjes bij elkaar zoeken. Dit vind ze fijn werk, want zo kan ze ook nog een beetje lezen tijdens het werk. Maar het eten is slecht dus gaat ze naar de personeelschef toe, waar ze al gauw goede vrienden mee wordt. Van hem krijgt ze medicijnen, fruit en elke keer als ze langskomt een stuk worst mee.

Op een slechte dag, wordt ze alweer overgeplaatst naar een Wapenfabriek. Zo raakt ze haar goede vrienden kwijt. Maar maakt ze ook weer nieuwe vrienden, vooral met Nina kan ze goed opschieten. Dat is een meisje die in een buurdorpje woonde, vlak bij Wyritza. Ze moet en elke dag in de marscolonne naar de fabriek lopen, die zo’n 6 km van de barak afligt. Nina helpt Tanja door haar zware tijd heen en ze steunen elkaar zo goed mogelijk.

Dan komt uiteindelijk toch de tijd dat ze bevrijd gaan worden, het luchtalarm klinkt de hele dag door. Ook 's nachts en dus zitten ze de meeste tijd van de nacht in de schuilkelder. Dan worden ze gered door drie Duitse soldaten die toch nog iets goeds in hun hart hebben. En worden afgevoerd naar een opvangkamp. Hier is niets te eten en Tatjana vlucht met een andere vriendin, Tamara weg. Zo komen ze op de trein te zitten en stapt Tamara in Frankrijk uit om met de man te trouwen die ze op de trein hebben ontmoet. Tatjana reist door naar België, waar ze Michel ontmoet, die erg op haar gesteld is. En hij vraagt meerdere keren aan haar om bij hem in België te blijven, maar Tatjana blijft bij haar besluit om terug naar haar familie in Rusland te keren. Eenmaal in Rusland, is alles vernield maar ze gaat weer een bestaan opbouwen en ze gaat studeren om onderwijzeres te worden.



3. Mening en argumenten

Ik vond het een heel goed verhaal, het was af en toe ook heel spannend. Bijvoorbeeld dat ze gebombardeerd werden, bleef Tatjana gewoon boven en ging niet naar de schuilkelder omdat ze te moe was om op te staan. Gelukkig liep dat goed af. Je kon heel goed met de personen meeleven, want het is heel levendig geschreven, dit komt vooral denk ik omdat Tatjana over haar eigen leven vertelde. Zij heeft dit zelf ook allemaal meegemaakt. De opbouw was heel goed, het boek was in drie delen opgesplitst; Mijn kindertijd, In gevangenschap en De bevrijding dus heel logisch eigenlijk. Mij viel op aan het taalgebruik dat ze veel buitenlandse woorden (Duits, Frans) gewoon onvertaald liet staan, je had er geen woordenboek voor nodig ofzo maar het las af en toe lastig. Ze gebruikte ook afkortingen die ik niet kende, zoals kz en een ost-insigne of hj-insigne, ik wist dan nog wel wat de SS betekende, maar die andere niet. Ik vond het een heel mooi boek, omdat je je zo goed kon inleven.



4. Verwerkingsopdracht

In het boek zijn Hitler en de Duitsers (Nazi’s) de vijanden. Ze worden heel verschillend beschreven, maar vooral op hun uniform (groen met hakenkruis) en op hun leeftijd. Ze kijkt naar hun gezichten en vooral naar ogen. De meeste vindt ze onbetrouwbaar en blijft ze het liefst ver uit de buurt. Maar de mannen die hun uit de schuilkelder hebben gered hebben toch nog iets menselijks. Hierdoor veranderderd de kijk van Tatjana op Duitsers wel. De uiterlijke kenmerken worden niet beschreven in het boek. De goede hoofdpersonen zijn de Russische en de Amerikaanse legers. Daar zijn aardige mannen tussen die Tatjana en haar vriendin te eten gaven. Ook waren er mensen tussen die alleen maar achter hun aanzaten.

Ik vind dat de schrijfster het op een realistische manier verteld heeft, maar dat komt, zoals ik al gezegd had, doordat ze het zelf heeft meegemaakt. Ze laat sommige mannen ook goed zijn, waardoor je toch een goed menselijk beeld krijgt.

Ik kan absoluut geen begrip opbrengen voor de vijand, ze pakken onschuldige mensen op om voor hun te werken en vermoorden ze. Dat vind ik belachelijk. Het gaat alleen maar om macht en land, ze denken niet na bij wat ze die mensen aandoen. Voor de bevrijdingsmachten kan ik wel begrip op brengen, want die helpen de zwakkeren en zijn tegen duitsland. Toch hebben zij het zelf goed en die slachtoffers een stuk minder. Ze hadden wel wat meer met hun kunnen doen!!!

Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen