Boekverslag : Leon De Winter - De Hemel Van Hollywood
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1893 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1893 woorden.
Leon de winter - De hemel van Hollywood
Beoordeling Ornée & Vermeer Tekstbureau
Leon de Winter , De Hemel Van Hollywood
Eerste druk: september 1997
Motto: “Ik weet niet op welk moment we ons gevoel en belangstelling voor de
werkelijkheid verloren hebben, maar op een bepaald moment werd er besloten dat de
werkelijkheid niet de enige optie was; dat je het kon vervangen door een aangenamer
product.” Ada Louise Huxtable, The unreal America
Opdracht: Voor Moos, Moon & Jes
Inhoudelijke kenmerken:
Opbouw:
De structuur van dit boek is vrij speciaal, het eerste hoofdstuk kan namelijk vergeleken
worden met de openingsscène van een film. De Winter maakt dat duidelijk door veel Engelse
filmtermen te gebruiken. Ik citeer een stukje uit het betreffende eerste hoofdstuk:
"De zaklantaarn van de dikke man onthult (close-up!) stapels bankbiljetten. Misschien
een pan langs de stapels om te benadrukken dat het hier om miljoenen dollars gaat. Een
reverse shot vanuit de kluis naar de drie mannen, die zwijgend naar het geld staren."
Deze typerende woorden laten je het eerste hoofdstuk meteen ook als een film lezen. De
Winters experiment is dus duidelijk geslaagd. Het verhaal dat in de samenvatting wordt beschreven, wordt chronologisch verteld met enkel een paar kleine tijdsprongetjes, en is
geschreven in de derde persoon. Een opmerkelijk feit is, dat aan het eind van het boek het
gehele verloop van het leven van Green als een soort biografie tot de lezer gebracht
wordt. Daarna volgt er nog een stuk dat de Winter schrijft vanuit de ikpersoon van
Charlie, hij was ook bij de actie van de drie acteurs aanwezig als uitkijkpost voor het
huis. Charlie krijgt elf maanden na de moorden het script van "De hemel van
Hollywood" thuisgestuurd, met als afzender Tom Green. Het script heeft een paar
kleine verschillen met de gebeurtenissen van elf maanden geleden, maar de overeenkomsten zijn onnoemelijk groot. Dit geeft een hele vreemde wending aan het boek, omdat je nu als lezer moeilijk kan zeggen wat de ware gebeurtenissen zijn en wat de fictieve. Het verhaal blijkt het script van Green te zijn, dat hij later maakte, de werkelijke gebeurtenissen waren net iets anders.
Thema:
In bijna alle boeken van de Winter staat dezelfde thematiek centraal. Een
identiteitscrisis komt ook in dit boek weer behoorlijk naar voren. Ook in dit boek is de
hoofdpersoon een Joodse schrijver die aan lager wal is geraakt. De Winter laat goed zien
hoe moeilijk het kan zijn om zonder geld te overleven in de harde wereld van Hollywood. In
de biografie van Green aan het eind van het boek, komt ook de strijd tussen vader en zoon
naar voren. Vader wil dat zijn zoon ook de zakenwereld ingaat, maar de zoon wil veel
liever toneelspelen. Dit tot groot ongenoegen van zijn vader, die op een gegeven moment ook
stopt met het financieel steunen van zijn zoon.
Verklaring van het motto:
Het motto slaat op het feit dat het script van Tom Green als hoofdverhaal gekozen is,
omdat dat misschien wel beter was dan de werkelijkheid. Als de werkelijkheid namelijk als
hoofdverhaal gekozen was, zou Tom Greens vriend, Floyd Benson ,sterven aan een pistoolschot, gelost door één van de gangster. In het script sterft Benson echter een natuurlijke dood, wat het verhaal aantrekkelijker maakt.
Opbouw:
Hoofdstuk 1 doet verslag van het begin van de eigenlijke diefstal. Daarna springt het
verhaal (in het verhaal) terug naar twee weken eerder, met als gevolg dat hoofdstuk 2 tot
en met 31 feitelijk gaan over de voorbereiding op de diefstal van de casino-medewerkers en
de diefstal zelf. Vervolgens springt het verhaal in het laatste hoofdstuk, dat een nummer
moet ontberen, naar elf maanden na de diefstal, naar het feitelijke verhaal dus eigenlijk
en niet naar het verhaal in het verhaal. Daarin krijgen we te horen over Frederick Smith en de
autobiografie van Thomas Grünfeld, alias Tom Green. Bovendien vangen we nog wat vreemde verwarrende gesprekken op over het script.
Voornaamste personen:
Tom Green (Thomas Grünfeld): hij is een arme, kwetsbare man, die tranen weg moet slikken
als hij denkt aan zijn ex-geliefde, naar wie hij nog altijd terug wil. Verder is hij niet
erg emotioneel. Hij maakt nogal (te) veel gebruik van leugentjes om eigen bestwil, ook als
dat leugens worden in plaats van leugentjes. Daarom was het ook nodig dat hij tijdelijk
de bak in draaide, hoewel hij van de twaalf maanden er maar zeven heeft gezeten. In zijn
kindertijd was hij nogal baldadig en onafhankelijk, en daarvan waren ook in zijn laatste
jaren nog wat trekjes van te zien.
Jimmy Kage: hij is een andere ex-acteur. Hij heeft sinds zijn laatste film vaak te veel
gezopen. Hij zou graag het script van Green tot een nieuwe film maken, met hem, Green en
Benson in de hoofdrollen. Verder heeft hij een pistool waarvan hij volhoudt dat
het nep is, terwijl het toch echt is. Dat laatste blijkt pas als hij het gebruikt tegen de
laatste van de misdadigers, die zijn vriendjes heeft neergeknald en naar de kluis toekomt
om hem te bewaken.
Floyd Benson: ook hij is ex-acteur, maar is een betere acteur geweest dan de andere
twee. Hij heeft daarom ook een Oscar in zijn bezit. Hij heeft een groot huis, en een
vrieskist waarin het lijk van Tino opgeborgen ligt. Hij is een kalme, gezette man, die
verknocht is aan zijn auto, een Olds. Hij heeft leverkanker en wil in de woestijn sterven,
maar het lijkt zo te zijn dat hij reeds werd doodgeschoten door de laatste der
misdadigers.
Thema:
Het thema van dit boek is het verschil tussen de Europese en de Amerikaanse manier van
omgaan met de verbeelding. Europeanen passen hun verbeelding aan aan de werkelijkheid,
terwijl Amerikanen de werkelijkheid proberen aan te passen aan hun verbeelding. Een
belangrijk motief in dit boek is de leugen. Het komt overal in terug, van het eerste
hoofdstuk tot het voorlaatste, want het laatste hoofdstuk lijkt mij juist een groot deel
van de leugens op te heffen. Verder gaan er ook erg veel mensen dood, zodat dit ook een
motief zou kunnen zijn.
Samenvatting van de inhoud
.. begint met drie mannen die gaan inbreken in een huis. Het lijkt alsof zij
politieagenten zijn. Er is verder slechts weinig duidelijk; de mannen rijden in een auto,
de jongste, die achter het stuur zit, wordt Green genoemd door één van de anderen. De
mannen zijn zenuwachtig. Ze lopen linea recta naar een kluis toe in het huis, waar ze
moeten zijn. Ze hebben er de sleutel van, maar ze vragen zich af, of zij "ze genaaid
heeft". In de kluis ligt veel geld.
Vervolgens verspringt het verhaal na een fade-out naar twee weken eerder. Een ander
verhaal ontrolt zich: langzamerhand krijgt de lezer inzicht in een deel van de levensloop
van een mislukte acteur, die Tom Green heet en in Nederland geboren is. We bevinden ons in
het begin op een terrasje ergens in de buurt van Hollywood en kijken mee met de
hoofdpersoon als derde persoon, als een soort onzichtbare camera, die echter ook gedachten
van onze hoofdpersoon kan vastleggen. We zien in zijn gedachten dat hij zeven maanden
heeft vastgezeten in de gevangenis, waarna hij probeert zichzelf een beetje te
reclasseren. Hij probeert met het kleine beetje geld dat hij nog heeft, rond te komen en
een kamer te vinden. Ook probeert hij een baan te vinden. Dat lijkt bijna te lukken, maar
de werkgever, een oude vriend, overlijdt een nacht later. Tom heeft een script geschreven,
“Fire”, dat hem in de gevangenis heeft doen belanden. Hij wil het echter alsnog in de
publiciteit brengen. Hij verandert de titel in dat van een script dat door zijn
ex-vriendin Paula is geschreven, "De Hemel Van Hollywood".
De nacht na de dood van zijn oude vriend, wanneer hij straalbezopen is, ontmoet hij een
andere vriend, die hem op dat moment helpt. Op de begrafenis van zijn oude vriend, komt
zijn andere vriend, die Jimmy Kage heet, nog een vriend van hem tegen, die Floyd Benson
heet. Het zijn alle drie ex-acteurs, die nu echter niks meer te doen hebben. Samen denken
ze na, hoe ze weer hogerop kunnen geraken. Na de begrafenis echter, als ze veel hebben
gedronken, vinden ze een lijk, vlakbij het teken van Hollywood. Ze nemen het lijk mee, en
omdat ze bang zijn van moord te worden beschuldigd omdat ze geen alibi hebben, stoppen
het lijk in de vrieskist bij Floyd Benson thuis.
Floyd herkent het lijk als dat van een zekere Tino Rodriguez en traceert het spoor naar
een oud huis, waar hij, de Oscar-winnaar, werkt als elektricien. Ze ontdekken een komplot
van vijf mensen die proberen het casino op te lichten. Langzamerhand begrijpen ze het
allemaal en gaan ze proberen het geld dat de misdadigers van het casino gestolen hebben
weer van hen terug te stelen. Uiteindelijk bedenken ze een plan waarbij ze wel hun
acteertalenten nodig hebben. Ze gaan voor politieagenten spelen. Maar Tom komt erachter
dat één van de misdadigers Paula is, naar wie hij nog steeds hunkert. Hij gaat bij haar
op bezoek als politieagent, maar zij doorziet hem, en vanaf dat moment speelt zij het spel
mee aan de kant van de acteurs. Ze lokken de boeven naar het politiebureau en halen
vervolgens het geld weg met behulp van de sleutel die ze van Paula hebben gekregen. Eén
van de boeven komt dan binnen, maar hij wordt neergeschoten door Jimmy voordat hij iets
heeft kunnen doen.
Dan gaat ieder zijn eigen weg met zijn deel van het geld, Paula en Tom gaan samen.
Het laatste deel van het boek verhaalt over een man, Frederick Smith, die in een hotel
aan de Franse kust zijn intrek neemt, elf maanden later. Tien dagen lang zit hij overdag
vooral veel te schrijven. Aan het eind van veertien dagen, wordt er een lijk gevonden van
een verbrande man. Hij had een koffer bij zich waarin zich vijf verschillende paspoorten
en een heleboel Amerikaanse kleding bevindt. Bovendien zit er een afbeelding in van een
man die via het Nederlandse woord "maart" op een kalender op de achtergrond, kan
worden geïdentificeerd als Max Grünfeld, een zakenman, die in 1978 is gestorven en één
zoon heeft nagelaten, Thomas Grünfeld. Deze zou in 1980 naar Amerika vertrokken zijn en
daar de naam "Tom Green" hebben aangenomen. Een foto van Tom wordt vervolgens
herkend door de staf van het hotel als de man die zich uitgaf voor Frederick Smith.
Er volgt een autobiografie van Tom Green, die hij heeft geschreven tijdens zijn
verblijf in het hotel, maar ik heb het idee, dat deze niet erg interessant of relevant is.
Als laatste volgt een verwarrend stuk, dat lijkt te komen vanuit de persoon van Charlie,
een helper van de drie acteurs. Het lijkt er eigenlijk op, dat het vertelde verhaal,
alleen een verhaal was, een verhaal in een verhaal dus, geschreven door Paula, die
eigenlijk Vanessa Wallace blijkt te heten. Bovendien schijnt Tom Green te zijn vermoord,
maar Floyd Benson ook al, tijdens de diefstal van het geld in de kluis. Jimmy is niet dood
maar slechts verdwenen. En drie van de boeven zijn ook dood. Twee van de oorspronkelijke
misdadigers lijken nog in leven te zijn: Paula (Vanessa) en Tino, waarvan in het verhaal
het lijk is gevonden en in een vrieskist gestopt. Tino geeft zich echter al die tijd uit
voor Green. Tenminste, zo schijnt het in de voorlaatste zin van het boek. Al met al is
het verhaal dus nogal verwarrend.
Eigen mening
Ik vond dit boek erg spannend. Ik bleef lezen tot ik het uithad. Ik vond het laatste stukje van het boek, het
laatste hoofdstuk, een beetje verwarrend, omdat het het hele beeld van de verhaallijn weer in de war schopt.
Hoewel de pers absoluut niet te spreken is over dit boek en eigenlijk het hele oeuvre van De Winter voornamelijk in het buitenland populair is, en veel minder in Nederland, ben ik zodanig onder de indruk van dit boek, dat ik zeker andere
boeken ga lezen van Leon De Winter. Ik hoop daarom ook dat hij nog een paar boeken van dit soort schrijft!
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen