Boekverslag : - Karel Ende Elegast
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1302 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1302 woorden.
Jaar van Uitgave = 1964
Type:
Frankische ridderroman, Karelroman, voorhoofse ridderroman (bruut geweld, krijgshaftigheid, trouw aan de leenheer en ondergeschiktheid van de vrouw)
Titeluitleg:
Hoofdpersoon is Carel die een avontuur meemaakt met Elegast.
Personages:
Carel = Adelbrecht
Elegast, leider van de elfen, hij kan de taal der dieren verstaan (kruid)
Eggheric van Eggermonde
vrouw van Eggheric, is zus van Carel
Beoordelingswoorden:
- Niet reëel = Elegast kan met dieren praten. Kan niet in realiteit.
- spannend = Als Carel en Elegast gaan inbreken in het kasteel van Eggeric.
Titelverklaring:
Het slaat op de hoofdpersonen Carel en Elegast.
Onderwerp: Ja, het onderwerp spreekt me aan. Maar het is niet echt een onderwerp waarover ik al eens heb nagedacht. En het heeft me ook weinig nieuwe kanten laten zien.
Door het lezen van dit boek. Ben ik eigenlijk niet echt “slimmer” geworden. Zo’n boek is het ook niet. Volgende keer neem ik wel een iets educatiever boek.
Ik ben ook niet anders over dit onderwerp gaan denken want het is ook niet echt een onderwerp waar je vaak over nadenkt.
Het is knap geschreven en verzonnen. Zo iets vind ik wel knap om te doen. Want het is toch verzonnen maar sommige stukken komen wel “geloofwaardig” over.
Ik ben het eens met het de meningen van dit boek. Zo ging het ook echt vroeger,en de mensen die dachten ook echt zo. Niks heeft naar mijn mening te weinig aandacht gekregen. Het is gewoon een vet boek.
Gebeurtenissen:
Ja, het verhaal bezit genoeg gebeurtenissen om het boeiend te vinden.
Alle gebeurtenissen lopen wel een beetje in elkaar over. Het “klikt” allemaal wel het verband is dus niet zo moeilijk te verklaren.
Ik vind de gebeurtenissen herkenbaar. Van het ene komt het ander. En zo is dat ook in het boek. Haalt de ene dit uit, dan voel je het al aankomen dat de andere weer iets anders doet. Dat gevoel heb je ook wel in je eigen leven. Een soort van wraak is het.
De gebeurtenissen zetten me wel aan het denken. Je gaat je afvragen waarom een persoon dat bijvoorbeeld nou doet. Wat later natuurlijk in het verhaal wordt duidelijk gemaakt.
De meest indruk makende gebeurtenis was dat Elegast van het kasteel verbannen werd. Dat vond ik wel fascinerend om te lezen.
Personages:
De hoofdpersoon is natuurlijk Carel. En ik denk dat ik toch wel het liefst hem zou zijn. De andere spelers die zijn allemaal niet zo vredig. Carel ook niet, maar hij is toch wel het rechtsvaardigst van alle spelers. Dus ik denk wel dat ik hem het liefst zou zijn.
Ja de personen hebben dingen die ik verafschuw. Bijv Eggeric probeert de koning te vermoorden. En Elegast met hem een gevecht aan te gaan. Dat zijn dingen die ik verafschuw.
De vrouw van Carel die is wel gewoon. Die zou niet “opvallen” in deze cultuur.
De personages reageren wel voorspelbaar. Maar dat vind ik niet erg. Want dat was namelijk al te voorspellen. Dat ze voorspelbaar zouden reageren. Dat is bij de meeste verhalen.
Je komt van Carel het meeste te weten. Je leest ook over zijn gedachten en daarvan leer je het meest zijn gedrag kennen.
Ja, dat kan ik niet zeggen in die tijd ging dat zo. Niemand zou zijn problemen zo oplossen zoals in het boek omschreven staat. In mezelf niet indenken hoe ik het in die tijd gedaan zou hebben !! Maar in deze tijd zou ik het zeker ander doen.
Er zijn wel wat overeenkomsten in het boek die voor mij ook normen zijn. Voorbeeld: Iemand vermoorden is niet goed dat snapten ze in het boek nog net wel. Dat is een overeenkomst. Maar dat is ook de enige. In de begin Middeleeuwen waren de normen compleet anders dan dat de normen nu zijn.
Bouw:
Het verhaal hangt prima samen volgens mijn mening.
Het is ook een spannend verhaal om te lezen. Als lezer wil je graag doorlezen wat er gaat gebeuren. En om dat gevoel te hebben moet het toch wel enige spanning hebben.
Het is niet echt een erg boeiend verhaal. Dat valt wel op zich wel mee.
De bouw van het boek is best wel ingewikkeld. Want je moet er wel met je kop bij blijven anders snap je het gelijk niet meer. Het is niet zo gemakkelijk om te volgen soms. Sommige stukken moest ik dan even nog een keer over lezen om het helemaal goed te begrijpen. En daardoor is het interessanter geworden om te lezen.
De bouw van het verhaal past best goed bij dit onderwerp. Het is wel mooi opgebouwd. Waardoor je steeds verder komt qua diepgang van het verhaal.
Er zitten veel terugblikken in het verhaal. Tussen de regels door lees je nog over dingen die al eerder gebeurd zijn, en daar vallen ze dan op terug. Dat vind ik dan als lezer erg handig. Dan herinnerd het je er aan wat er al eerder gaande is geweest.
Bij veel boeken vind ik het eind slecht opgesteld. Maar bij dit boek had ik dat absoluut niet. Ik vond het einde mooi “afgerond” Het was natuurlijk niet helemaal duidelijk maar het meeste begrijp je aan het einde van het verhaal wel.
Sommige zinnen waren een beetje oud Hollands opgebouwd. Maar dat komt omdat het een oud boek is.
De beschrijvingen van de gedachten en gevoelens vond ik wel redelijk goed beschreven. Ze kwam niet al te ver naar voren, maar ze werden wel geuit.
Ja, de manier waarop ze praten en discussiëren met elkaar past er exact bij.
Samenvatting
Op een nacht, de nacht voor de hofdag, ligt Karel de Grote te slapen in zijn kasteel in Ingelheim aan de Rijn, als hij plots geroepen wordt door een engel. Nadat de engel drie keer zegt dat Karel uit stelen moet gaan, gaat hij, want het is bevel van God. Tot zijn verbazing zijn alle deuren al voor hem geopend, daar zorgde God voor. Karel rijdt op zijn paard het kasteel uit en gaat een nabijgelegen bos in. Omdat hij uit stelen moet gaan, denkt hij aan Elegast, die hij van het hof verbannen heeft, die nu ook de aan kost komt met stelen. Op een kruising komt hij een in het zwart geklede ridder tegen. Nadat ze geen van beiden elkaar het eerst willen begroeten (dan geef je toe dat je ondergeschikt aan de ander bent) begint een langdurig tweegevecht, wat Karel uiteindelijk wint. Karel, die de naam Adelbrecht gebruikt, en de zwarte ridder, die Elegast blijkt te zijn, besluiten om samen uit stelen te gaan.
Karel stelt voor om bij de koning te gaan stelen, maar Elegast verwerpt dat als een trouwe vriend v.d. koning. Elegast weet wel waar ze kunnen gaan stelen, namelijk bij de zwager van Karel de Grote, Eggeric van Eggermonde. Daar aangekomen blijkt dat Elegast heel handig en Karel heel onhandig in inbreken is. Nadat ze wat toverkruid in de mond nemen en de dieren horen spreken gaat Elegast naar binnen en steelt net zo veel als hij wil, doordat hij iedereen in het kasteel in slaap kan brengen.
Daarna wil Karel weggaan, maar Elegast wil eerst een zadel van Eggerics kamer stelen. De bellen aan het zadel maken echter zo\'n lawaai dat Eggeric wakker wordt en Elegast zich onder het bed moet verschuilen. Daar hoort Elegast Eggeric over een moord op de koning (Karel de Grote) praten. Eggerics vrouw is het daar niet mee eens en Eggeric mept haar een bloedneus. Elegast vangt wat bloed op als bewijs en brengt dan het echtpaar van Eggermonde in een diepe slaap.
Buiten vertelt Elegast alles aan Karel, die Elegast zegt dat hij de volgende morgen naar de koning moet gaan, terwijl hijzelf het aan de koning vertelt. Karel komt veilig weer in zijn kasteel vertelt aan zijn vertrouwelingen over de komende aanslag. Ze nemen Eggeric en diens volgelingen gevangen en er volgt een tweegevecht tussen Eggeric en Elegast, om Eggerics schuld te bewijzen. Elegast bidt eerst tot God, Eggeric niet. Na een lang gevecht wint Elegast en wordt hij weer in ere hersteld, hij krijgt Eggerics vrouw, zuster van Karel de Grote als vrouw
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen