Boekverslag : Yvonne Keuls - Het Verrotte Leven Van Floortje Bloem
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 916 woorden.

Geen ondertitel

Geen motto



Verklaring: De titel van dit boek is ontleend aan een gesprek dat Floortje op bladzijde 96 heeft met haar konijn. Ze zegt: "Ik ga jou het verhaal vertellen van het verrotte leven van Floortje Bloem." In feite slaat de titel dus op het hele boek, want het boek gaat constant over haar leven.



Opbouw: Ik vond het perspectief van dit boek erg opvallend. Floortjes leven tussen haar geboorte en haar vijftiende jaar wordt door haarzelf verteld. Er wordt echter ook door anderen verteld, zoals Beppie, haar moeder en tante Gerda. Zij vertellen ook allemaal in de ik-vorm. Er is dus een wisselend perspectief. Dat maakt het boek erg levendig. Omdat in hoofdstuk drie alleen Floortje verteld, is dat hoofdstuk iets minder levendig dan hoofdstuk een en twee.



Het verhaal wordt chronologisch verteld, zonder vooruitwijzingen of flash-backs.



Beginzin: " Mijn moeder had niet veel om in te pakken."



Slotzin: "Ik zocht als een bezetene naar mijn lief konijn, naar mijn lief konijn met zijn kapotte nekje, naar mijn lief konijn dat ik van Gerben had gekregen..."



Belangrijkste personen: Floortje, zij is de hoofdpersoon in dit boek. Ze heeft geen vader, haar moeder weet niet wie dat is. Ze groeit op in pleeggezinnen en internaten. Door haar zus raakt ze zo rond haar dertiende op het verkeerde pad. Ze gaat stelen, roken, drinken en tenslotte raakt ze aan de drugs. In een rapport van een kindertehuis staat: "Floortje Bloem is ontbeerlijk, bang en wreed. Ze vernielt andermans speelgoed en ze treitert hulpverleners. Maar ze heeft ook een andere kant: trouw en aanhankelijk als mensen haar normaal benaderen." Ik denk dat dit een goede omschrijving van Floortje is.



Beppie, de zus van Floortje. Zij is er verantwoordelijk voor dat Floortje op het verkeerde pad raakt. De meeste figuren in dit boek zijn flat characters; ze worden in een korte tijd volledig aan de lezer gepresenteerd. Er zijn maar weinig echte typen in dit boek. Een daarvan is Sjon, de buurtwerker. Hij is student, maar tegelijkertijd een beetje zweverig en vaag. Hij probeert om zich in de meisjes te verplaatsen. Later wordt hij opgenomen in een psychiatrische kliniek.



Thema: Het thema in dit boek is vrij duidelijk. "Heroïne-hoertjes hebben een mensonwaardig bestaan." Er komen echter veel motieven in het boek voor, die met het thema te maken hebben. Voorbeelden daarvan zijn: een ontwricht gezinsleven, de verhouding tussen pleegouders en pleegkinderen, ontsporingen op seksueel gebied, verslaving, uitbuiting, chantage, het functioneren van de maatschappelijke hulpverlening en het leven in internaten. Dit boek is duidelijk een tendensroman. In dit boek worden de misstanden in de meisjesprostitutie en de hulpverlening aan de kaak gesteld. Daarom zegt de schrijfster voor het verhaal ook dat alle gebeurtenissen in het boek echt zijn gebeurd.



Verwachting vooraf: Voordat ik dit boek ging lezen had ik al een boek van Yvonne Keuls gelezen, De moeder van David S. Dat boek vond ik niet zo leuk, maar omdat een klasgenoot mij dit boek aanraadde, ben ik het gaan lezen. Dat was in de derde klas. Toen wist ik nog niet dat dit boek maar een punt waard was. Als ik dat had geweten, was ik er nooit aan begonnen.



Waardering achteraf: Ik vond het boek erg makkelijk te lezen. Het verhaal interesseerde mij echter bar weinig. Bovendien zit er wel een thema en een moraal in dit boek, maar dat wist ik ook wel voordat ik dit boek gelezen had. Ik vind ook dat Yvonne Keuls in het voorwoord net doet alsof anderen (de minister van justitie) niets van deze problematiek afweten. Zij was echt de eerste niet die zich met deze problemen bezighield, en ze zal ook zeker de laatste niet zijn. Hiermee wil ik niet zeggen dat ze geen moeite heeft gedaan een goed, levensecht boek te schrijven. Er zullen best mensen zijn die dit een fantastisch boek vinden, maar ik behoor dus absoluut niet tot die groep. Ik vind dit boek, met alle respect, een typisch Mavo-boek.



Meest boeiende: Ik vind het erg moeilijk om het meest boeiende aspect uit dit verhaal te kiezen, aangezien ik het boek nou niet echt boeiend vond. Als ik dan toch een keus moet maken, dan kies ik voor de ruimtes waarin Floortje zich vaak bevind. Floortje verblijft meestal in kleine, onhygiënische kamertjes, bijvoorbeeld in het kraakpand en het kamertje in het Turkse logement. Yvonne Keuls beschrijft de deprimerende sfeer van deze vertrekken erg goed.



Vergelijking: Misschien dat het motief van het ontwrichte gezinsleven ook wel terug te vinden is in Turks Fruit. De relatie tussen Floortje en haar moeder is erg slecht, Floortje schaamt zich voor haar moeder en heeft een hekel aan haar. Op bladzijde 75 staat: "Ik keek vol walging naar dat tandeloze gezicht, dat maar roder en roder werd en lelijker en lelijker. Deze vrouw was mijn moeder. Ze had mooi moeten zijn, zoals ik haar gedroomd had, een maanmens met lange, blonde, golvende haren. En ze stond daar als een tandeloze heks met een ingevallen mond, verwarde zwarte haren en magere zwaaiende armen. Oh godjezus help me, ik zal nooit van haar kunnen houden!"



De relatie tussen Olga en haar moeder is ook verre van optimaal. Olga heeft haar angst om kinderen te krijgen te danken aan haar moeder, die haar verweten heeft dat zij schuldig was aan haar borstkanker. Verder is het moeilijk om dit boek met andere boeken op mijn lijst te vergelijken. Dat komt vooral omdat dit soort boeken mij absoluut niet aanstaan en dus lees ik ze niet. Ik raad het mijn klasgenoten dan ook ten zeerste af.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen