Boekverslag : Willem Frederik Hermans - Het Behouden Huis
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1186 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1186 woorden.
Het leesverslag Anneke Planting, Het behouden huis
Spannend: Erg
Meeslepend: Een beetje
Ontroerend: Een beetje
Grappig: Een beetje
Fantasierijk: Erg
Interessant: Erg
Origineel: Een beetje
Goed te begrijpen: Erg
Optimistisch: Niet
Goed geschreven: Erg
Ik vond dit een heel leuk boek om te lezen, heb hem in een keer uitgelezen. Ik vermijd meestal boeken over de tweede wereldoorlog mar omdat ik dit boek toch thuis in de kast had en lekker kort is ben ik er toch in begonnen. Het viel dus héél erg mee! Het is kort en bondig geschreven en je hoeft niet alles heel langzaam te lezen omdat het moeilijk te begrijpen is. Dit boek spreekt me aan omdat de hoofdpersoon niet doet wat je van hem verwacht, hij is onvoorspelbaar. En omdat de soldaat onmenselijk is geworden door de situatie waarin hij verkeert.
Auteur
Willem Frederik Hermans
Titel
Het behouden huis, de bezige bij, Amsterdam, 1989, 20e druk, 79 blz. (eerste druk 1951).
Genre
Novelle
Thema’s
De onmenselijkheid in een oorlog
Chaos
Motieven
Taal; niemand spreekt Nederlands
Eenzaamheid; de soldaat leeft alleen
Angst;
Titel
De titel geeft een verkeerd beeld. De hoofdpersoon denkt dat hij in het behouden huis is, de oorlog bestaat even niet meer. Na een tijd komt hij erachter dat het huis eigenlijk helemaal niet zo veilig en geborgen is. Aan het eind van het verhaal heeft de hoofdpersoon alle vertrouwen in de behoudendheid van het huis verloren. "Het was of het ook aldoor komedie had gespeeld en zich nu pas liet zien zoals het in werkelijkheid altijd was geweest: een hol, tochtig brok steen, inwendig vol afbraak en vuiligheid." (blz. 79).
Structuur
Het verhaal begint als alle soldaten bijeen worden geroepen. Er komt een beetje uitleg over de situatie van de soldaat. Het verhaal begint midden in de gebeurtenissen. Aan het einde van het verhaal blaast de soldaat het huis op en is het verhaal echt afgelopen. Je blijft niet met vragen zitten en ik ben ook niet benieuwd naar hoe het verder gaat met de soldaat.
Personages
De hoofdpersoon het enige uitgewerkte personage. Hij is in november 1940 opgepakt door de Duitsers wegens spionage. Hij is ontsnapt en heeft zich aangesloten bij een partizanen leger waarin soldaten met verschillende nationaliteiten zitten, oa Spanjaarden, Polen, Bulgaren, Tsjechen en Roemenen.
De soldaat leeft alleen voor zichzelf en tegen de Duitsers. Hij is helemaal vervreemd van het normale leven. Dat ik voor het eerst sinds lang een werkelijk huis betreden zou (p. 18) en dat hij in geen drie jaar in een huis had geslapen.
De soldaat handelt naar zijn instinct.
Historische tijd
Het verhaal speelt zich aan het einde van de Tweede Wereldoorlog af wanneer de Duitsers werden verslagen. Het belangrijkste is de oorlog. Dit verhaal zou zich net zo goed in bv in de jaren ’90 in een badplaats of wintersportplaats in Bosnië hebben kunnen afspelen.
Ruimte
Het verhaal speelt zich af in een huis van rijke mensen in een Duits Kurort.
Tijdsduur
Ongeveer een week
Tijdsvolgorde
Chronologisch
Perspectief
Ik-vorm
Idee
Mensen laten zien en laten nadenken over hoe een normaal mens onmenselijke dingen kan doen door de situatie waarin hij zit. De hoofdpersoon wordt geleefd door de gebeurtenissen.
Relatie met ander werk van deze schrijver
Ik heb Au Pair een paar jaar geleden gelezen en Nooit meer slapen een paar maanden geleden. Over Au Pair kan ik dus weinig meer zeggen. De hoofdpersonen van BH en NMS zitten beide in een situatie die ze niet prettig vinden en uit kunnen komen als ze willen maar ze doen niks. Beide hoofdpersonen zijn ook ver van huis en het dagelijks leven wat ze hadden voor de expeditie of oorlog. Au Pair gaat ook over iemand die ver van huis is en in een vreemde situatie zit.
Literaire stroming
Existentialisme
Samenvatting
Een Nederlandse soldaat heeft zich aangesloten bij een Oost-Europees partizanen leger. Hij komt met zijn groep in een Duits stadje wat voor de oorlog een luxe Kurort was. Het partizanenleger is aan de winnende hand, de Duitsers worden uit de stad verdreven.
De soldaat gaan een huis binnen waarvan de bewoners net gevlucht zijn. De soldaat realiseert zich dat hij in geen 3 jaar in een normaal huis geslapen heeft. De soldaat geniet van het huis en doet zich voor als de Duitse bewoner als er een aantal Duitse officieren en een kolonel in het huis komen om een paar dagen te blijven. Hij blijft aardig tegen hen en hoopt dat zij hem niet lastig vallen zodat hij in het huis kan blijven.
De soldaat wil op een dag iets lezen, hij gaat naar de bibliotheek in het huis en vind er alleen maar boeken over vissen. In het huis is een kamer waarvan de deur op slot is. De zwerfkat die bij de soldaat in huis is krabt steeds aan de gesloten deur. De soldaat weet niet wat in de kamer is maar breekt de deur niet open. Als op een dag alle Duisters weg zijn gaat hij via de ramen naar binnen kijken. Als hij op een ladder tegen de muur staat komen de bewoners terug, een man en een vrouw. de soldaat schiet de man neer en wurgt de vrouw.
Als de soldaat naar boven gaat ziet hij dat er licht uit de gesloten kamer komt. De deur is open en er zit een sleutelbosje in. Ongewapend gaat de soldaat de kamer in en denkt dat dat zijn einde is. Boven op een trapje staat een man die zo oud was als de soldaat nog nooit iemand had gezien. De man reageert niet angstig maar begint heel koel over zijn vissen te praten.
Ondertussen zijn er bommen gevallen en wordt er veel geschoten. De kolonel belt aan en verteld dat ze ingesloten zijn door de bolsjewisten (het leger van de soldaat). De soldaat trek onmiddellijk weer zijn uniform aan. “Daar stond ik, precies zoals ik begonnen was, een smerige soldaat op de tapijten tussen de marmerwanden van een vreemd huis. De tijd had de helling niet kunnen nemen en rolde terug.” (p. 63)
De soldaat geeft de oude man een briefje; “Deutschland kaputt. Jetzt kommen die Sowjets. Nie mehr Heil Hitler sagen. Sonst machen die Russen Sie tot und fressen Ihre Fische auf.” (p. 78)
De soldaat gaat direct de straat op en met de partizanen mee. Hij zegt dat hij een Duister gevangen genomen heeft en de partizanen komen met hem mee naar het huis. Ze vernielen het hele huis. In de gesloten kamer zijn alle aquaria kapot, de kranen staan open, schilderijen zijn kapotgesneden en het behang wordt van de muren getrokken.
Als het licht wordt gaat de soldaat naar buiten en ziet de man die hij vermoord had in de tuin liggen. Hij neemt het horloge en de twee fotocamera’s van de man mee. De oude man, de vrouw en de kolonel hangen alledrie dood in een boom in de tuin van het huis.
De partizanen hebben het huis verlaten en de soldaat vind dat het huis er nog gaaf uit ziet van buiten. De soldaat gooit een handgranaat naar binnen en als hij wegmarcheert ontploft het huis. De soldaat voelde dat hij heel populair zou worden.
“Het was of het ook aldoor komedie had gespeeld en zich nu pas liet zien zoals het in werkelijkheid altijd was geweest: een hol, tochtig brok steen, inwendig vol afbraak en vuiligheid.” (p.79
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen