Boekverslag : Lance Armstrong - Door De Pijngrens
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1253 woorden.

Algemene Gegevens

Titel: Door de pijngrens (vertaling van: It’s Not About the Bike. My Journey Back to Life)

Schrijver: Lance Armstrong met Sally Jenkins (vertaalt door Ed van Eeden en Edwin Krijgsman)

Jaar van uitgave

Bron: samenvatting: zelf gemaakt





Samenvatting:



In “Door de pijngrens” vertelt Lance Armstrong over zijn leven. Er werd bij hem in 1996 een ernstige vorm van kanker geconstateerd, maar aan die constatering gaat nog een heel verhaal vooraf.

Lance Armstrong vertelt over zijn jeugd, hij werd opgevoed door zijn moeder, zijn vader verliet hem al heel snel. Zijn moeder had daarna nog wel relaties met andere mannen, maar met geen van die mannen klikte het. Een van die mannen mishandelde hem zelfs. Lance was een extreme jongen in zijn jeugd, hield van extreme dingen. Maar bovenal was hij vanaf zijn 13e triatleet. Op school was hij buitenbeentje, doordat hij zich anders kleedde maar voorla omdat hij de typische Amerikaanse sporten niet leuk vond en niet zo goed kon. Hij besloot aan triatlon te gaan doen, nadat hij mee had gedaan in een wedstrijd bij hem in de buurt. Hij was zeer getalenteerd en al snel behoorde hij tot de top, waarin hij veruit de jongste was. Nadat hij een tijdrit voor wielrenners had gewonnen, werd hij uitgenodigd om voor de VS uit te komen op het WK. Hij kende nog niets van techniek, maar maakte indruk door lange tijd in zijn eentje op kop te rijden. Een jaar later reed hij in Amerika voor het Subary-Montgomery team, maar wist dat hij voor het echte wielrennen in Europa moest zijn. Twee jaar later kreeg hij een aanbieding van het Motorola team van Jim Ochowicz. Zijn eerste zware wedstrijd werd een grote teleurstelling, want hij eindigde als laatste, en hij dacht er zelfs over te stoppen. Hij vocht zich toch terug en een paar weken later won hij al een wedstrijd, en hij had lak aan alle grote namen. Lance begon steeds beter te rijden en in 1993 werd hij als volstrekte outsider wereldkampioen. Nadien haalde hij nog meer grote resultaten. 1996 was zijn topjaar, met veel zeges in zware wedstrijden.

Aan het einde van het seizoen ’96 kreeg hij klachten wat begon met kloppende hoofdpijn en bloed kotsen. Hij had overal wel een verklaring voor, maar toen hij een opgezwollen testikel kreeg begon hij zich toch zorgen te maken en bezocht hij een dokter. Hij werd onderzocht en toen bleek wat hij helemaal niet verwacht had, hij had kanker. Hij was helemaal verslagen, hier had hij geen rekening mee gehouden. Het eerste wat hij dacht was echter niet “ik ga dood”, maar “ik kan nooit meer fietsen”. Later besefte hij hoe erg het was, en een dag later onderging hij al zijn eerste operatie. Zijn tumor zou verwijderd worden, wat lukte. Een week later zou zijn eerste chemokuur beginnen. Omdat de kans dat hij na zijn chemokuren nog vruchtbaar zou zijn, moest hij nog langs de spermabank. Lance vond dat verschrikkelijk, maar het lukte hem. Zijn chemokuren konden beginnen, een tijd van lijden was aangebroken. Er waren al uitzaaiingen geconstateerd in zijn lichaam, dus hij moest op de ergste manier behandeld worden. In Indianapolis waren ze gespecialiseerd in kanker aan testikels dus ging Lance daar heen, om zich daar te laten behandelen. Maanden moesten vechten voor zijn leven, en hij kende hele beroerde dagen waarbij alles pijn deed. De doktoren gaven hem misschien 10% overlevingskans, maar zeiden dat niet tegen Lance zelf. Lance vocht en vocht, en beetje bij beetje ging het beter met hem. Maar hoe beter de cijfers voor hem werden, hoe beroerder hij zich ging voelen. Dat was het effect van de chemokuren. Na heel veel chemokuren, en heel veel lijden werd hij uiteindelijk weer genezen verklaard. Na zijn genezen verklaring, begon hij alweer een beetje met fietsen maar echt goed ging het nog niet. Voordat hij kanker kreeg was hij een brede, geblokte wielrenner, maar nu was hij een tenger persoon geworden, doordat de chemokuren al zijn spierkracht gesloopt had.

Hij besloot ook een fonds op te richten, wat de Lance Armstrong foundation werd. Dit organiseerde elk jaar de ‘Ride for the Roses’, wat een groot succes werd. Veel bedrijven steunden Lance hierbij, wat hem goed deed. Bij de organisatie van de ‘Ride for de Roses’ leerde hij een vrouw kennen wat later zijn vrouw zou worden en waarmee hij een kind kreeg.

Lance wilde weer gaan serieus gaan fietsen, kreeg een aanbieding van een Amerikaanse ploeg(voor een minimumloon). In zijn eerste wedstrijd na zijn ziekte behaalde 14e, wat werd gezien als een uitstekende prestatie, maar Lance vond het niet zo bijzonder, hij was gewend te winnen. Toen hij bij zijn tweede wedstrijd in extreme weersomstandigheden moest rijden stapte hij af en wilde er weer mee stoppen. Hij stopte voor zichzelf maar werd toch weer omgepraat. Hij stapte weer op de fiets, en kreeg weer doelen. Hij wilde nu de Tour winnen. Hij ging hiervoor ook door een hel, maar hij vond het minder zwaar dan het overwinnen van kanker. Hij won de Tour de France, maar zijn allerbelangrijkste overwinning in zijn leven was toch het overwinnen van kanker.



Verwachtingen

Ik heb dit boek gekozen, omdat ik van wielrennen hou en ik wilde weten hoe Lance Armstrong het nou allemaal beleefd had. Ik verwachtte dat hij zijn leven zou gaan vertellen, en dat deed hij ook, dus dat was niet zo moeilijk.



Reactie

Ik vind het een zeer interessant boek, maar dat komt vooral doordat ik zelf ook wielrenner ben. Daarbuiten, zijn verhaal over zijn overleving van kanker sprak mij heel erg aan. Hij heeft veel geluk gehad, maar zeker ook door zijn doorzettingsvermogen en optimisme, heeft hij zijn levensbedreigende ziekte overleefd, en voor zo’n iemand heb ik heel veel respect. Af en toe was het wel een beetje saai, maar door de andere boeiende stukken was het toch een erg boeiend boek.



Analyse

De schrijfstijl van het boek is niet erg moeilijk, maar als je helemaal niet in de wielerwereld thuis bent, zal het wel iets lastiger zijn. Toch waren er ook moeilijke stukken, vooral wat zijn ziekte betrof en er medische termen aan te pas kwamen. Er waren ook wel wat fouten in het boek, bijvoorbeeld door te zeggen dat Tom Steels kandidaat winnaar was voor de Tour, terwijl dit helemaal niet het geval was. En zo waren er nog wel wat fouten.

Het boek speelt zich af van zijn geboorte jaar 1972, tot aan zijn eerste zege in de Tour de France, in 1999. Het speelt zich af in de hele wereld, maar het grootste deel daarvan in de VS, bij zijn woonplaatsen Austin en Nice, en in het ziekenhuis in Indianapolis. Het belangrijkste verhaalfiguur is natuurlijk Lance Armstrong zelf, maar ook zijn moeder en zijn vrouw Kik spelen een belangrijke rol. Zij moeder staat hem altijd bij en heeft een hechte band met hem. Verteltijd is 284 bladzijden, verdeelt over 10 hoofdstukken.



Eindoordeel

Al met al vond ik het een erg mooi, interessant en boeiend boek om te lezen. Als je niet van wielrennen houdt zal het wat minder zijn, maar voor mij als wielrenner zijnde was het erg mooi. Maar vooral zijn overwinning op kanker was indrukwekkend. Ik heb door dit boek te lezen geleerd dat je niet zomaar bij de pakken neer moet gaan zitten en altijd blijven doorzetten en positief blijven. Door bepaalde passages waarin hij vertelt over zijn lijdensweg, ben ik ook wel iets anders naar het leven gaan kijken.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen