Boekverslag : Renate Dorrestein - Want Dit Is Mijn Lichaam
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2176 woorden.

Hoofdstuk I

§1

Titel: Want dit is mijn lichaam.

Auteur: Renate Dorrestein

Uitgever: Uitgeverij Contact

Jaar van uitgave: 1997

Eerste druk: 1997

Aantal bladzijden: 94 bladzijden



§2

INHOUD:

Een oude schilder heeft alleen zijn dochter opgevoed, die als gevolg van polio mank is geworden. Hij heeft haar altijd gebruikt als model voor zijn schilderijen, die overal in musea hangen. Op latere leeftijd krijgt hij een veertig jaar jongere vriendin, Felicity, en hij trouwt met haar. Zijn dochter Maria heeft een zoon Cas. Hij is getrouwd met Xandra en ze hebben hun leven helemaal gepland; Xandra is zwanger van hun eerste kind, de genderkliniek heeft ervoor gezorgd dat het een jongetje wordt. Als Xandra jarig is, geeft Cas haar een nieuwe neus, als het tweede kind (wat een meisje wordt) geboren is krijgt Xandra nieuwe borsten en de kinderen een labrador. Zo is hun leven gepland.



Door het huwelijk van Job en Felicity worden er veel taken van Maria overgenomen, die altijd voor het huishouden heeft gezorgd. Uiteindelijk neemt Felicity ook de taak als model over, en Job gaat met computers werken.

Achter in hun tuin ligt een put met zwavelwater. Elke dag drinkt Job drie glazen van dit water, het helpt tegen zijn haaruitval. Hij hoopt dat het ook helpt tegen zijn incontinentie. Door een langdurig aanhoudende droogte moet er een pomp gegraven worden bij de put. Bij het graven wordt zijn overleden vrouw opgegraven, die hij in de tuin had begraven. Hij moet haar lichaam laten cremeren en er wordt geen aanklacht tegen hem ingediend. Na de crematie strooien ze het as uit in de tuin.

Ondertussen gaat het niet goed tussen Cas en Xandra. Xandra zit altijd op hem te vitten dat hij te veel eet. Volgens Xandra heeft zijn moeder Maria hem vroeger volgepropt en dik gemaakt.



Job is gestopt met “Maria’s Wereld” en Felicity is nu zijn model, hij is gefrustreerd geraakt door zijn kwaal en hij snapt zijn vrouw niet(waarschijnlijk omdat er een behoorlijke generatiekloof is).

Ze wil altijd praten en dat wil hij niet. Felicity wil dat Maria het huis uitgaat zodat ze samen met haar man een nieuw leven kan beginnen. Job kan alleen het besluit niet nemen.



Tijdens het eten krijgen Cas en Xandra ruzie en Xandra gaat boos naar huis.



Als Felicity tijdens het poseren over Maria begint wordt Job heel boos en begint met “Maria’s Wereld” te smijten en wil het kapot maken. Op dat moment belt Maria dat ze dorst heeft. Hij kalmeert en ziet dat het doek niet goed meer ziet, hij hersteld het.



Maria kijkt uit het raam, terwijl Job thee voor haar aan het zetten is. Ze ziet haar zoon, Cas, het atelier inkomen. Hij en Felicity worden intiem. Als dat gebeurt begint het eindelijk na maanden te regenen. Maria krijgt ruzie met haar vader omdat ze niet meer voor hem wil poseren en laat hem het gordijn open doen wat zij dicht had gedaan om het atelier te verbergen. Als Job het gordijn open doet en Cas en Felicity in het atelier ziet is stopt het boek.





§3

MIJN EERSTE INDRUK:

Mijn eerste indruk van het boek was wel een beetje raar: ik was op zoek naar een boek voor m’n presentatie van Renate Dorrestein en toen ik dit boek zag viel mij dat meteen op. De voorkant viel me op door de kleurrijke ‘tekening’ en de titel “Want dit is mijn lichaam”. De titel sprak mij aan omdat ik dacht dat het boek wel zou gaan over hoe je met je lichaam om gaat en hoe vrouwen erover denken.

Dat leek me wel een interessant onderwerp en daarom heb ik dit boek gekozen.





















































































Hoofdstuk II

Biografie Renate Dorrestein.



Renate Maria Dorrestein wordt op 25 januari 1954 geboren in Amsterdam. Ze groeit op in Amstelveen in het gezin van een advocaat en een voormalige onderwijzeres, samen met een oudere zus en een zusje en broer die jonger zijn.

Schrijven doet ze al op de lagere school: ieder jaar voltooit ze een ‘jaarboek’ waaruit ze moet voorlezen als het af is. In Amstelveen volgt ze het gymnasium aan het Keizer Karel College. In die jaren beweegt ze zich regelmatig langere tijd voort oop krukken of in rolstoelen, omdat ze herhaaldelijk operaties waarbij kraakbeen operatief verwijderd wordt. Na het behalen van het gymnasiumdiploma besluit ze niet te gaan studeren, maar te gaan werken. Ze komt terecht bij de uitgeverij Spaarnestad waar ze als ‘proefkonijn’dient voor een nieuw op te zetten interne opleiding. Ze wordt verslaggever voor “Panorama”(de eerste vrouw in de zestigjarige geschiedenis van het blad) en maakt in die tijd veel verre reizen. Twee jaar later vestigt ze zich als zefstandig tekstschrijfster en in 1981 is ze korte tijd hoofdredacteur van het tijdschift “Mensen van Nu”. In datzellfde jaar vindt een dramatische gebeurtenis plaats: haar jongere zusje maakt op 20-jarige leeftijd een eind aan haar leven.

De laatste jaren worden sterk bepaald door haar ziekte ME (Myalgische encephalomyelitis) wat ook wel als chronisch vermoeidheidssyndroom wordt aangeduid. In het boek “Heden ik” (1993) schrijft ze oer haar leven met deze ziekte. Na het verschijnen daarvan richt ze het ME-fonds op dat onderzoek naar de ziekte moet stimuleren.



Al haar boeken hebben in feite maar één thema: de dood van haar zusje en het schuldgevoel daarover, aldus Renate Dorrestein.

Voor het schrijven van die romans formuleerde ze eens ‘De Wetten van Dorrestein’ die als volgt luiden:

1. Een aantal kwinkslagen

2. Een aantal stoten onder de gordel

3. Minimaal één zin waarin ik iets verstandigs zeg

4. Een einde waarin ik het voorgaande geheel op z’n kop zet.



Zo is ‘Buitenstaanders’, de roman waar ze in 1983 mee debuteerde een uitbundig en origineel boek geworden.

De romans van Dorrestein zijn weleens in verband gebracht met het genre ‘Gothic Novel’ dat vooral aan het eind van de achttiende eeuw zeer geliefd was. De verklaring daarvoor ligt in de voorliefde van de schrijfster voor het fantastische, gruwelijke en gewelddadige. Moord, verkrachting en mishandeling worden ook steeds vaker beschreven.



PRIJZEN

‘Een sterke man’ werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs en

‘Verborgen gebreken’ voor de Gouden Uil. Voor heet gehele werk kreeg ze in 1993 de Annie Romein-prijs van het blad ‘Opzij’. Een erkenning van haar kwaliteiten als auteur en haar populariteit bij een breed publiek vormde ook het feit dat zij werd gevraagd het Boekenweekgeschenk (‘Want dit is mijn lichaam’) te schrijven voor de Boekenweek van 1997.

RECENSIES:

NRC: Deze recensent is vrij positief over het boek. Hij vindt het verhaal goed en vindt dat Dorrestein een verrassende wending maakt doordat ze suggereert dat er onmenselijke krachten zijn. En dat God daar een grote rol bij speelt. “Mijn God” is tevens ook het thema van de Boekenweek 1997.



Groene Amsterdammer: Deze recensent vindt dat alle boekenweekgeschenken onder het kunnen van de schrijver liggen. Zij vindt dat Renate Dorrestein in dit boek nergens de geestkracht, grilligheid, woede en ontroering van haar andere romans haalt.

Ze vindt de persoonlijke problemen van de hoofdpersonen te extreem. Ook vertelt ze het te snel en is het net iets te grappig. Ze schrijft niet alleen ironisch over de pijnlijke gevolgen van het onvoorwaardelijke geloof in de maakbaarheid van het lichaam; ook haalt ze uit naar de moderne oplossing van het oplossen van relaties: het eeuwig uitpraten.













































































Hoofdstuk IIA



TITELVERKLARING:

Het boek gaat over veranderen van het lichaam, het plannen van dingen zoals je neus veranderen en het beslissen of je een jongetje of een meisje wilt. De hoofdpersoon van het boek (Job Olson) heeft een kwaal die niet te genezen is. Allen kan, behalve die kwaal genezen; dat is zijn lichaam. Verder verwijst de titel naar het evangelie van Matheus, waarin Jezus het brood breekt en tegen zijn apostelen zegt: neemt en eet, want dit is mijn lichaam.



MOTTO:

Het boek bevat geen motto.



OPBOUW:

Het boek is ingedeeld in drie hoofdstukken. De hoofdstukken zijn niet genummerd, maar hebben een naam. De naam is de maand waarin het zich afspeelt. De maanden zijn april, augustus en december.



NOOT VAN DE AUTEUR:

Achter in het boek staat een noot van de auteur waarin beschreven staat dat Maria’s wereld afgeleid is van Christina’s world, een werkelijk bestaande schilderijencollectie.



RUIMTE:

De ruimte waar het zich afspeelt is het huis van Job, of de achtertuin Verder speelt het verhaal zich heel soms in het huis van Cas. De ruimte heeft wel een functie in het verhaal, in de achtertuin staat een boom die Maria veel aan vroeger doet denken. Verder is de kamer van Maria tegenover het atelier, zodat ze Cas en Felicity kan betrappen.



PERSPECTIEF:

Het verhaal wordt steeds vanuit iemand anders zijn ogen verteld. Niet door middel van een ikpersoon, maar bij bijvoorbeeld een alinea worden de gevoelens van slechts een persoon beschreven. Elk karakter komt zo in het verhaal mee te doen.



TIJD:

De verteltijd is 94 pagina’s. De vertelde tijd is negen maanden. Het begint in april en eindigt in december. In het verhaal zijn wel flashbacks zoals de jeugd van Maria en van Cas.



THEMA:

Het boek gaat over de overtuiging dat de mens zijn eigen maker is. Job denk dat hij meester is over alles en iedereen. Felicity, zijn vrouw, en Maria, zijn dochter, zijn dat op een gegeven moment beu en laten dat ieder op hun eigen manier merken. Ze zijn tenslotte niet geboren om job te dienen of zoiets. Iedereen is anders en heeft zijn eigen waarde. Elk mens is anders en leeft op zijn eigen manier, hoe ze het zelf willen.



ONDERWERP:

Het onderwerp van het boek is het plannen van je leven en baas zijn over je eigen lichaam.



GENRE:

Het boek behoort net als vele andere boeken van Renate Dorrestein tot het ‘Gothic Novel’.



BEDOELING SCHRIJFSTER:

De bedoeling van Renate Dorrestein is te laten zien dat iedereen baas is over zijn eigen lichaam en dat je niet alles van tevoren moet plannen. Er kunnen namelijk altijd nog dingen gebeuren waar je geen rekening mee kunt houden en die je niet op kan lossen met plastische chirurgie.



SPANNING:

De spanning in het boek wordt opgebouwd door de vooruitwijzingen zoals het plannen van nieuwe borsten van Xandra, de labrador voor de kinderen en dat de genderkliniek bepaald heeft dat ze eerste een jongen en daarna een meisje krijgen. Ook is er sprake van directe spanning bij het vinden van het lijk van de eerste vrouw van Job: Claudia.



MOTIEF:

Er komen enkele motieven voor in dit boek:

- baas zijn over je eigen lichaam

- het plannen van je leven

- het schilderen van Job

- het zwavelwater drinken door Job



SLOT:

Het boek heeft een open einde, want als Maria het gordijn open doet voor Job, dan ziet hij Felicity en Cas in het atelier vreemdgaan. Op dit punt stopt het verhaal en kan het dus nog op alle mogelijke manieren verder gaan.

























































Hoofdstuk III

Ik ben het persoonlijk meer met de laatste recensent eens. Ik vind dat het boekje te dun is voor Dorrestein om echt een goed verhaal met inhoud te vertellen.

De andere boeken van Dorrestein zijn dikker en bevatten daardoor ook een beter verhaal. In de verteltijd die ze in de andere boeken gebruikt komt ze meer tot een echt goedlopend verhaal.



Ik was voor de presentatie wel een beetje zenuwachtig, maar ik vond het wel leuk om te doen.

Het was aan het begin even aftasten hoe het is om voor de klas te praten. Kijken of je wel hard genoeg praat, kijken of je contact met de klas kan maken, zorgen dat je geen onderdelen vergeet. Het was ook de eerste presentatie die gehouden werd, dus we hadden ook geen voorbeeld van: zo moet het. Dat was wel lastig, maar het gaf ons wel de vrijheid om onze eigen originaliteit erin te stoppen. Zo begonnen we met een stukje uit het boek “Heden ik” en eindigden we met het laatste stuk uit “Heden ik”. Daaruit kwam erg goed naar voren hoe Renate Dorrestein zich voelde tijdens haar ziekte ME. Ook heb ik zelf nog een stukje voorgelezen uit mijn boek, dat is op zich wel fijn omdat je dan weer even de rust in jezelf kan vinden. Je hoeft het niet uit je hoofd te doen maar kan het even lekker ‘oplezen’.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen