Boekverslag : Kees Van Kooten - Hedonia
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1766 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1766 woorden.
Bibliografie
Gelezen druk: Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam, pocket 80, 1991.
Eerste druk in 1984.
Samenvatting
Barbara, de vrouw van Kees van Kooten: de schrijver, aan wie het boek is opgedragen, is voor een paar dagen naar New York waar ze zal proberen Woody Allen te interviewen.
Barbara kent de films van Allen goed, want zij heeft er de Nederlandse ondertiteling van verzorgd.
Kees blijft achter met zijn kinderen waarvoor hij nu alleen moet zorgen. Soms belt Barbara op uit New York, maar dan reageert hij korzelig. Hij is jaloers op Allen die hij overigens als humorist bewondert.
Aan het einde van het boek vraagt hij Barbara, die inmiddels weer thuis is, of ze met Allen naar bed is geweest. Zij antwoordt met een wedervraag: 'Zou je dat leuk vinden?' Alleen thuis zou Kees zich een leven vol plezier en avontuur kunnen veroorloven. Alles is daartoe aanwezig: geld, drank, hasj, muziek, boeken enz. Hij komt echter tot niets zonder Barbara (net als in "Veertig"). Hij mijmert over zijn kinderjaren in Den Haag en vraagt zich af: wat was toen leuk? Leuk was toen in elk geval niet de platte humor van dijenkletsende dubbelzinnigheid, die op bruiloften zo gebruikelijk was. Echt leuke dingen leert hij pas kennen bij zijn eerste bezoek aan Wim Kans’ ABC-cabaret.
Sedertdien heeft hij grote bewondering voor Kan, die hij slecht een enkele keer heeft ontmoet. De eerste keer was in 1964 toen Kees met Barbara in de Vara-studio een play-back-optreden van de Beatles bijwoonde. Ook Wim Kan en Corry Vonk behoorden tot het publiek. Het hoogtepunt in zijn contacten met Kan was een gezamenlijk optreden van Kees van Kooten, Wim de Bie en Wim kan. Wim Kan speelde de rol van de hoge ambtenaar drs. Van Puthoven.
De beschrijving van de TV-opnamen van dit optreden is het hoogtepunt van het boek. Een deel van het verhaal gaat over Frans F., een oude schoolvriend van de schrijver, die na enkele jaren Nijenrode uitgegroeid is tot een succesvolle, trendgevoelige, blufferige zakenman. Hij noemt zich al naar de mode Public Relations Consultant of Leisure Counselor.
De kinderen Van Kooten mogen 'oom' Frans niet. 'Oom' is hij overigens voor straf, want normaal noemen ze de kennissen van hun ouders bij de voornaam. Kees heeft weinig meer met zijn schoolvriend gemeen, maar laat zich toch steeds weer door hem inpalmen. Als introductie heeft Frans deze keer een polaroidfoto bij zich van Woody Allen en Barbara (op sommige uitgaven van het boek is deze op de omslag te zien) opgenomen in New York.
De foto wekt de jaloezie van van Kooten. Frans jaagt het genot na: cocaïne, seks, porno en flitsend leven, maar kan het geluk niet vinden. Hij is van zijn vrouw gescheiden en kan niet alleen zijn. Frans slaagt er niet in contact te maken met zijn medemens. Voor zijn oude, eenzame vader heeft hij niets over.
Nadat hij Frans van zich heeft afgeschud en nog even voor het slapen gaan de honden uitlaat, heeft Van Kooten een gesprek met een buurvrouw, mevrouw 't H. Deze is geheel in de ban van de Masdaznan-beweging en probeert haar buurman er voor te interesseren.
Aan het eind van het verhaal is Barbara gelukkig weer terug. Zonder haar is genieten niet echt mogelijk.
Tijd & Ruimte
Er is sprake van een informatieve opening, want hij (Kees van Kooten) legt uit in welke situatie hij zich bevindt. De functie is, dat de lezer daardoor een idee heeft waar hij begint te lezen.
Het verhaal verloopt chronologisch. Het verhaal begint als hij alleen in de kamer is en het eindigt als zijn vrouw terug is. Maar er komen heel veel flashbacks in voor. De functie ervan is, dat alles na elkaar volgt.
Flashback:
Als hij thuis nadenkt over het feit dat hij vroeger al leuk was. En als die vervolgens in een succes agenda terugbladert. De functie is verklarend, over het feit dat hij vroeger ook al leuk was.
Flashforwards:
Als hij eraan denkt dat zijn vrouw misschien 's avonds naar de voorstelling van hun dochter kan komen kijken. De functie is de lezer een hint geven over wat er zou kunnen gebeuren. Als Barbara belt en zegt dat de vleugels in de dekenla liggen, de functie ervan is dat je een hint krijgt, ook om de lezer een zekere spanning te geven en de druk om door te lezen.
Spanningsgrafiek:
Het gaat in dit boek voor mij, niet zo zeer om de spanning, zoals in De Aanslag, van Harry Mulisch, maar om de humor en de boeiende manier van schrijven.
Het boek eindigt met een open einde, je weet niet wat voor antwoord zijn vrouw zou geven.
Belangrijke ruimtes waar het verhaal speelt:
Thuis bij Kees van Kooten;
In New-York, waar zijn vrouw, Barbara zit;
In Den Haag, waar hij als kind woonde;
Er is geen sprake van een functionele ruimte beschrijving, het speelt zich wel in een ruimte af, maar het had niet persé zijn huis hoeven zijn.
Het sociale milieu:
Kees van Kooten: de hoofdpersoon, daar waar het hele verhaal om draait;
Barbara van Kooten: zijn vrouw die in New-York zit voor een interview met Woody Allen;
Woody Allen: een entertainer in New-York, waar Kees helemaal in opgaat;
Zijn kinderen: een jongen en een meisje, die zich rot ergeren aan Frans, en verder gewone kinderen zijn;
Frans, een "vriend" van Kees: die onverwacht langs komt, een typische man, waar Kees eigenlijk niets meer mee te maken wil hebben;
Er is denk ik wel sprake van een functionele beschrijving van het sociale milieu, want daar draait het hele verhaal om. Het boek is geschreven in 1984 en je merkt niet echt veel van de tijd wanneer het boek geschreven is. Er is dus ook geen sprake van een functionele beschrijving van het milieu van de tijd;
Vertel situatie
Het is een ik-verhaal, subjectief dus. Het is een opstel, over de dagen dat hij alleen met zijn kinderen thuis is, zonder zijn vrouw. Het feit dat het een ik-verhaal is, is dus erg functioneel.
Personages
Kees van Kooten:
-round character: hij is de hoofdpersoon waar alles om draait;
-chaotisch: in zijn manier van huishouden;
-nonchalant: om het feit dat
-wantrouwend: hij denkt dat Barbara met Woody Allen naar bed is geweest;
Barbara van Kooten:
-flat character: zij speelt mee in het boek, maar daar draait niet alles om;
-nonchalant: op de manier waarop ze met Woody Allen en niet denkt om het feit dat Kees jaloers zou kunnen worden;
-uitdagend: de vraag waar het boek mee eindigt;
-strevend: naar een interview en naar perfectie;
Frans F.:
-flat-character: hij speelt een belangrijke rol in het deel van het verhaal, maar sprake van een round character, is hier zeker niet.
- waardeert geen ouderen: op de manier van omgaan met zijn vader;
-seksistisch: hij kijkt pornobanden;
-nonchalant: in zijn manier van leven;
De kinderen:
-flat characters: zij spelen een belangrijke rol in het dagelijks leven, maar niet in dit boek;
-kritisch:
-eigenwijs:
-pienter:
Er is in dit verhaal geen sprake van speaking names. De namen van de figuren zijn naar mijn oordeel, op waarheid gebaseerd.
Contrasterende figuren zijn: Kees en Frans, zij zijn het in een heleboel dingen niet eens, zijn ook geen echte vrienden, denken anders, doen andere dingen en gaan heel verschillend met mensen om.
De functie hiervan is om een reactie van de lezer op te wekken. Door ze als het ware tegen elkaar op te laten spelen, in de hoop dat de lezer zich een mening vormt, en beter nog; een partij kiest.
Thematiek
Het belangrijkste motief uit dit verhaal is humor. De hoofd- persoon is voortdurend bezig om grappige voorvallen uit zijn jeugd te vertellen. Ook heeft hij het vaak over Wim Kan en Woody Allen, die hij allebei erg bewondert.
Een ander motief is genieten van het leven. De hoofdpersoon van dit verhaal wil wel van het leven gaan genieten terwijl zijn vrouw en New York zit, maar zonder zijn vrouw is alles toch wel minder leuk. Frans daarentegen doet wel erg zijn best om van het leven te genieten.
Woordspeling is ook een motief wat vaker voorkomt.
Verleden is een motief wat vaker voorkomt, hij denkt vaak na over vroeger.
Vergeetachtigheid is ook een motief, Kees vergeet vrij veel dingen.
Humor = leidmotief;
Genieten van het leven = leidmotief;
Woordspeling = verhaalmotief;
Verleden = literair- historisch motief;
Vergeetachtigheid = verhaalmotief;
Thema
Dit boek heeft meerdere thema’s:
Het thema van dit verhaal is hoe een man van het leven wil gaan genieten terwijl zijn vrouw een paar dagen weg is, maar daarbij gehinderd wordt door het feit dat hij zonder zijn vrouw niet echt kan genieten. Het niet in praktijk kunnen brengen van het hedonisme.
Het tweede thema is het leuk zijn, van Kooten vind dat hij minder grappig is dan vroeger, maar wil desondanks nog graag leuk zijn.
En het derde, het feit dat hij jaloers is op Woody Allen. Die op het moment dat hij thuis is misschien wel met zijn vrouw in een of ander cafeetje zit.
Boekbeschrijving & Titel
Hedonisme is het nastreven van geluk en genieten van het leven.
Hedonia is de plek waar dit plaats zou moeten vinden. Dit is dan ook precies wat Kees van Kooten wil gaan doen terwijl zijn vrouw weg is.
Literatuur geschiedenis
Tim Krabbé werd geboren in 1943. Hij schrijft o.a. over schaken en wielrennen, twee sporten die hij zelf ook fanatiek heeft beoefend (Nieuwe schaakcuriosa, 1977, De renner, 1978, 43 Wielerverhalen, 1984). Krabbé debuteerde in 1967 met de pscychologische thriller De werkelijke moord op Kitty Duisenberg. Hij schrijft ook gedichten (Vijftien goede gedichten, 1974) en verhalen (De stad in het midden, 1978).
De meeste critici hadden wel wat aan te merken op Het Gouden Ei (iemand vond bijvoorbeeld dat de moord op de twee kampeerders nergens op sloeg), maar over het algemeen vond men het boek toch wel lezenswaard.
Eigen mening
Ik vond het een heel leuk boek, de schrijver bouwt het boek goed op. Hij vertelt alles op een leuke en vriendelijke manier.
Een pakkend begin is zeker aanwezig. Flashforwards in mindere mate, maar de flashbacks daarentegen weer heel veel. Hij heeft voldoende afwisseling en een leuk open einde, je slaat namelijk de laatste bladzijde om, in de hoop een antwoord op de vraag te krijgen.
Toeval speelt niet echt een grote rol, alleen dat Frans langs komt, maar dat noem ik niet echt toeval.
Kees van Kooten gebruikt geen moeilijke woorden en schrijft een beetje in spreektaal. Het taalgebruik is verder goed.
Het verhaal is zeker origineel, niet het feit dat hij schrijft over de dagen dat zijn vrouw weg is, maar op het feit dat hij van het leven wil genieten in deze dagen, wat hem uiteindelijk niet lukt.
Het thema is wel een beetje actueel, want hedonisme is een vorm van ethiek, die dus aardig blijft bestaan. Het thema is onbewust aardig diepgaand.
Overige
Symbolen heb ik in het boek niet kunnen vinden, waarschijnlijk omdat het verhaal (hoogstwaarschijnlijk) op waarheid berust.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen