Boekverslag : Kader Abdolah - De Reis Van De Lege Flessen : Roman
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3140 woorden.


Inleiding:


a. Hoe en waarom gekozen.


Ik heb dit boek gekozen, omdat ik heb veel gehoord over dit boek en het verhaal gaat over een jongen van mijn leeftijdgroep. Een vriend van mij heeft dit boek gelezen en heeft me aanbevolen om het te gaan lezen. En de korte uitleg aan de achterkant maakte me nieuwsgierig om het te gaan lezen. Ik heb eerder een ander boek van deze schrijver gelezen en ik vond het heel goed en makkelijk om te lezen.

b. Verwachting.


Mijn verwachting van dit boek was dat het heel spannend zou worden. Dat er veel vechtpartijen zal voorkomen en dat Rash in moeilijkheden zou terechtkomen.

c. Eerste reactie.


Ik vond het heel mooi boek, omdat het gaat over een jongen van mijn leeftijdgroep. Ik vond makkelijk om te, want er komen geen moeilijk woorden of lange zinnen voor. Ik vond het ook interessant om te lezen hoe het voelt om alleen te wonen.

Samenvatting.


Met gemengde gevoelens gaat Rash voor het eerst op kamers wonen. Hij is tevreden met zijn vrijheid en ongebondenheid, maar hij is ook onzeker omdat hij nu voor zichzelf moet zorgen. Rash voelt zich niet thuis tussen de saaie collega’s op het makelaarskantoor waar hij stage loopt. Alleen zijn stagebegeleidster Simone interesseert zich voor hem. Ze ziet er goed uit en Rash voelt dat ze iets in hem ziet. Dat blijkt als ze hem uitnodigt voor iets speciaals: ‘zorg dat je sexy gekleed bent, de rest merk je vanzelf’(blz. 45). De afspraak blijkt bij een bijzondere discotheek te zijn: strakke muziek, flitsende lichten en overal sexy dansende mesen.

Rash vindt zichzelf geen groentje, maar hij verbaast zich toch over de naakte dansers, het condoom dat hij omgehangen krijgt en Simone, die bisseksueel blijkt te zijn. Het feest gaat verder bij Simone thuis, waar Rash vrijt met drie vrouwen. Hij geniet nog dagenlang na en voelt zich geweldig, maar door zijn smerige woning en ruzies van zijn huisgenoten keert hij in deprimerende werkelijkheid. Het leven op kamers blijkt tegen te vallen, maar Rash ziet het als een nederlaag om naar huis terug te gaan. Op zoek naar gezelschap ontmoet hij zijn oude vrienden van straatbende ‘de Crew’. Hun clubhuis blijkt vernield te zijn door gabbers van een andere bende. De gabbers haten de Crew, omdat het allemaal buitenlanders zijn. Bovendien is er ook een blanke bij de Crew en die hoort daar volgens de gabbers niet thuis. De racistische actie van de gabbers vraagt om wraak en dus sluit Rash aan bij zijn vrienden. Ze bestormen het clubhuis, smijten het meubilair omver en slaan op de gabbers in als Rash ziet dat zijn vriend Ronnie door vier gabbers afgetuigd wordt, raakt hij buiten zinnen en trekt zijn mes. Hij steekt het in het van Jos, de leider van de gabbers. Rash wil verder vechten, maar de politie is in aantocht en daarom vlucht iedereen weg. Rash wordt achtervolgd, maar weet te ontkomen.

In het clubhuis komt de groep weer samen: de eer is gered. Rash heeft echter tegenstrijdige gevoelens over de actie. Hij voelt wel sympathie voor de gabbers, maar hij genoot van het geweld en de saamhorigheid met zijn vrienden. Hij mist die kanten van het leven, maar heeft ook behoefte aan regelmaat en een vriendin. Hij voelt zich onzeker, vooral nadat hij door de verhalen van zijn toekomstloze huisgenoten merkt hij zelf ook aan de onderkant van de maatschappij zit.

Het machtloze gevoel van Rash wordt nog erger na een houseparty in Rotterdam. Op de dansvloer voelt hij zich geweldig, maar na afloop ziet hij een jongen die neergestoken is en op straat ligt. Als de jongen sterft beseft Rash dat hij zelf ook een moordenaar had kunnen zijn. Op de begrafenis van de jongen realiseert hij zich hoe zinloos geweld is. Hij denkt na over de klotewereld waarin hij leeft en vindt dat hij zichzelf niet meer is.

Om zijn problemen te vergeten gaat Rash met een stel vrienden kamperen in Zeeland. Hij wil zich helemaal uitleven en dat lukt; joints, waterpijp roken, alcohol, een nepdiscotheek en een hete vrijpartij met Riga in de tent. Tijdens de nachtelijke beachparty vrijt Rash verder. Hij wil genieten van het leven, zonder zich zorgen te maken over zijn toekomst: Én daarna? Niet aan denken, want daarna begint alles toch opnieuw’ (blz. 125)

Verdiepingsopdracht.


2)



  1. Gevoelens die door de gebeurtenissen in het verhaal opgeroepen worden.

    Ik vond dat er veel agressie in het verhaal voorkwam, omdat Rash maakt nogal gebruik van grove taalgebruik en het vechten. Vooral als hij boos is. Bijvoorbeeld toen ze met gabbers aan het vechten waren, zag hij dat zijn vriend Ronnie door vier gabbers afgetuigd werd. Hij nam meteen actie, trok zijn mes en stak het in het lichaam van Jos, de leider van de gabbers. Rash wilde doorgaan, maar de politie kwam en hij moest wegrennen. In het verhaal kwam ook liefde naar voren, bijvoorbeeld toen Rash Simone ontmoette en ze gingen vrijen met paar andere meiden. Ik kreeg gevoel van eenzaamheid. Vooral toen Rash op zijn kamertje zat denken aan thuis en vrienden. Hij wil terug, maar hij ziet het als een nederlaag om naar huis terug te gaan.

  2. Gevoelens die door de stijl opgeroepen worden.

    Ik vond de stijl heel goed, want er komen geen lange zinnen of moeilijk woorden voor. Ik heb het zonder moeite gelezen. De schrijfstijl van het boek spraak mij erg aan, want deze schrijver maakt gebruik van zogenaamde jongerentaal. Daardoor kon ik me goed inleven. Je leeft echt mee met die personen.

  3. Je morele normen.

    De manier waarop Rash denkt over de blanken vind ik erg slecht, want hij voelt zich dat hij gediscrimineerd wordt, maar zelf noemt hij de blanken kaaskoppen.

    Rash voelt zich meer thuis op straat bij zijn straatbende ‘de Crew’. Na zijn vakantie in Zeeland wil hij hiermee doorgaan. Dat vond ik slecht van hem, want hij moet ook aan zijn toekomst denken. Je kunt niet je hele leven op straat doorbrengen. Nu heeft hij een kans om een mooie toekomst op te bouwen straks is het te laat.

  4. De realiteitwaarde, de echtheid van de gebeurtenissen.

    Ik vond de gebeurtenissen heel realistisch, want zoiets kan ook in het echt gebeuren. In een grote stad als Den Haag komt dit vaak voor. Je leest vaak in de krant dat de politie heeft een Marokkaan gearresteerd wegens het gebruik van geweld of het dealen van drugs. De plaatsen waar het verhaal zich afspeelt komen realistisch voor. Deze zijn bekende plaatsen zoals Den Haag, Rotterdam, Zeeland etc. De personages komen realistisch over. De manier waarop ze omgaan met elkaar, bijvoorbeeld gabbers mogen de buitenlanders niet en ze gaan buitenlanders in elkaar slaan en hun spullen vernielen. En als ze ontdekken dat er een blanke tussen de buitenlanders zit, slaan ze hem helemaal in elkaar. Maar de buitenlanders mogen de gabbers ook niet en daarom gaat Rash met zijn vrienden wraak nemen.

  5. De structuur, de opbouw van het verhaal.

    Het boek is ingedeeld in hoofdstukken en dat vind ik fijn, want als ik een boek ga lezen, lees ik niet in een keer uit. Ik lees in stukjes. Het voordeel van het verdelen in hoofdstukken is, dat je bijvoorbeeld één of twee hoofdstukken leest en stopt. En als je later terug gaat lezen dan hoef je niet te denken van waar ging het ook alweer over die laatste pagina(‘s). het boek heeft 128 bladzijdes en dat makkelijk en snel uit te lezen. Het leuke aan het verhaal was, dat het chronologisch verteld is. Het begint bij het begin en eindigt bij de einde.

  6. De bedoeling achter het verhaal.

    Ik denk dat de bedoeling achter het verhaal is dat de schrijver wil aan de mensen laten zien hoe een jonge, criminele allochtoon in elkaar zit. Vooral voor mensen die zeggen dat de meeste criminelen zijn allochtonen jongeren en ze zijn altijd bij elkaar. In dit boek wil hij laten zien waarom dat zo is. Bijvoorbeeld gabbers haten buitenlanders en ze vinden dat de buitenlanders hier niet thuis horen. Ze slaan buitenlanders in elkaar en vernielen hun spullen. Daarom komen buitenlanders samen bij elkaar om sterk te zijn. Dan durven de gabbers niet te vechten.



3) Gevoelens die het verhaal bij me opriep.


Eerst gevoel, die het verhaal bij me opriep was eenzaamheid. Meteen in het begin toen Rash voor het eerst in zijn kamer ging zitten en dacht: ‘Op kamers! Deze ene kale ruimte met een bed, een tafel en twee stoelen. Hij had een paar posters op de muur geprikt van Public Enemy en om zich heen staan kijken van: dit is dan het nieuwe begin, eindelijk vrij, zelfstandig, niet meer dat eeuwig gezeik thuis van pa, van de kinderen met al hun problemen waar hij altijd voor op moest draaien, vrij!

Maar hij voelde ook dat andere, waar hij de laatste nachten thuis wakker van had gelegen: alleen, alleen, zonder iemand, terwijl hij altijd in een huis vol drukte en mensen had gezeten, waar je alles met iedereen deelde’.

Andere gevoel was onzekerheid. Ras heeft een heel hoop meegemaakt en nu zit hij te denken over zijn toekomst. Hij moet kiezen tussen het leven met zijn vrienden of een toekomst gaan opbouwen. Een voorbeeld ui het boek: ‘het werd hem de laatste tij steeds duidelijker dat hij moest kiezen. De keuze ging tussen: het leven met zijn vrienden zoals hij jarenlang had gekend, en waar hij helemaal bij hoorde, of een leven dat hem absoluut niet aantrok, een baan, een kantoor, zonder dat re ooit wat te beleven viel. Maar wat kon hij aders met zijn pakket economie? Zo heette dat, ‘economie’. Maar hij kon zijn eigen kleine economietje niet eens goed runnen, want hij stond altijd rood.

4) De persoon met je je het sterkste identificeerde.


Rash was de enige persoon, met wie ik me kon identificeren, omdat hij hoort in mijn leeftijdscategorie, verder vindt hij Hiphop muziek leuk en dat vind ik ook leuk, maar ik zou nooit drugs gebruik of drinken of criminele activiteiten uitvoeren. De keuze van mij heeft niks te maken met huidskleur van Rash.

5) Waarop is de spanning gebaseerd?


De spanning is gebaseerd op verhouding tussen twee groepen criminele jongeren, namelijk de gabbers en de bende van Rash ( de crew). Deze twee groepen jongeren zijn nooit relaxed. Ze willen elkaars spullen vernielen, elkaar in elkaar slaan, ene wil de baas spelen over de andere etc. ze doen alles om sterk te zijn.

Als ze elkaar zien, dan willen ze elkaar meteen afmaken. Ze zijn erg gevoelig voor elkaar.

De mening van Olfat & Dave


2.



  1. Olfat en ik zijn het redelijk met elkaar eens, Olfat zijn eerste opmerking was dat er veel agressie in het boek voorkwam. Het vechten en het grove taalgebruik viel hem op. Dave had dit ook opgemerkt in het boek. Beiden hadden ze ook opgemerkt dat er in de gebeurtenissen liefde naar voren kwam. Olfat merkte ook nog op dat hij een gevoel van eenzaam krijgt, als Rash alleen op zijn kamertje zit. Mist hij zijn vrienden en familie. Dave had dit niet opgemerkt, maar is het wel met Olfat eens.

  2. Dave vond het heel leuk en grappig dat de schrijver af en toe fonetisch schreef. Bijvoorbeeld (Pagina 44), waar Franky een mop tegen Rash verteld. ‘Leuk istie. Ik ken ook een goeie. Hoe noeme ze iemand die brandjes sticht? Een pyromaan, ja, heel goed. En hoe noeme ze iemand die ze hande niet thuis ken houe, die altèd steelt? Dat is een kleptomaan, ja. En hoe noeme ze iemand die het allebei doet? Weet je dat niet? Weet je best. Hoe dan? Een marokaan!’

    ‘Fuck you, Franky!’. Olfat had dit niet opgemerkt, maar hij is het er wel mee eens. Olfat vond het makkelijk lezen, omdat het makkelijke woorden waren en geen lange zinnen. Dave was het daar wel mee eens, maar vond het niet bij deze vraag passen.

  3. Olfat vond dat Rash zich verkeerd opstelde tegen de buitenwereld, hij voelt zich bijvoorbeeld gediscrimineerd. Hier was Dave het volkomen mee eens. Olfat vond het ook slecht dat hij dat baantje bij het makelaarskantoor liet schieten. Hier is Dave het niet mee eens, want je moet natuurlijk wel werk vinden waar je ook plezier in hebt, als Rash dat dan niet heeft, moet hij maar ander werk gaan zoeken. Dave vond de gabbers zeer slecht, ze discrimineerde niet alleen, maar maakten ook nog dingen van de “zwarte” stuk. Hier is Olfat het ook mee eens, hij merkte ook op dat de steekpartij van de gabbers zeer slecht was, omdat ze niet zeker wisten of ze wel de goede te pakken hadden. Olfat vond dat Rash af en toe toch wel sympathiek was, omdat hij vond Franky zielig dat hij niemand had, maar hij was wel een gabber. En gabbers staan bekend als racisten. Hier kon Dave wel enige kern van waarheid inzien.

  4. Olfat en Dave zijn het met elkaar eens dat het verhaal zeer realistisch is. Olfat merkt op dat vooral de plaats realistisch is, want in de grote stad, vind men vaak zulke dingen. Zoals ruzies, dealen van drugs. We vinden allebei dat de personen zich realistisch gedragen. Dave vindt dat de seksscène wat minder realistisch is en daar is Olfat het mee eens.

  5. Dave en Olfat zijn het hier volkomen met elkaar eens. Dat is nog niet zo gek, want deze vraag moest beantwoord worden met feiten. Er kan een verschil ontstaan bij de vertelde tijd en verteltijd, maar daar waren we het ook met elkaar eens.

  6. Dave vind dit boek vooral amuserend, hier is Olfat het dan ook mee eens. Olfat zegt dat het boek iets van het criminele leven van een allochtoon wil laten zien. Dave is het hier duidelijk niet mee eens. Hij vind juist dat de hoofdpersoon (Rash) zich positief probeert op te stellen in de maatschappij. Omdat hij uit een lastiger milieu komt, geeft dit soms enkele problemen. Olfat denkt nog eens diep na en vind dat Dave gelijk heeft. Hij hoeft er geen seconde aan te twijfelen. Al hoe wel, Dave ook een klein beetje waarheid in het argument van Olfat ziet.



3.


Olfat zegt, dat het eerste gevoel wat hij had, eenzaamheid was. Dit gevoel kwam niet meteen bij Dave op, maar heeft het wel vermeld. Hij is het er dan ook zeker mee eens. Vooral het op kamers gaan en de vrienden missen. We wijken geen centimeter van elkaar af. Dave vond ook dat het gevoel stoned er in voor kwam. Het niet echt een gevoel van emotie. Maar wel een soort gevoel wat iemand kan hebben. Dave heeft er alleen maar verhalen over gehoord. Die herkende hij wel in het boek. Hoe ze denken: Drugs is beter dan seks. Het broederschap wat je dan met elkaar hebt. Olfat herkent dit totaal niet. Hij zegt ook dat hij er nog nooit iets van gehoord heeft of zelf heeft gedaan. Olfat vond dat het gevoel onzekerheid ook voorkwam. Dit had Dave niet opgemerkt, maar als hij het er wat langer over nadenkt. Is hij het wel met Olfat eens. Als je er langer over nadenkt zegt Dave, snap je een beetje waarom ze in een groep gaan. Zo wordt hun onzekerheid minder, omdat men een hele groep niks kan maken, denken ze.

4.


Olfat identificeert zich het beste met Rash, dit komt vooral door de muziek die hij luistert. Verder kon hij geen overeenkomsten vinden. Olfat zegt ook dat de keuze van Rash niks te maken heeft, met zijn huidskleur. Dave kan zich het beste identificeren met Franky. Toen Olfat dit hoorde lachte hij hem uit. Hij vond Franky maar een mislukkeling, want hij kon helemaal niet met mensen omgaan vond hij. Daar was Dave het wel mee eens, maar buiten dat vond hij hem op zich zelf lijken. Daar was Olfat het dan ook wel mee eens.

5.


Dave vindt dat het verhaal is gebaseerd op tijdvertragingen, Dave vindt dat de schrijver gaat diep in kleine details. Olfat is niet mee eens, want hij vindt dat het verhaal is gebaseerd op de verhouding tussen de twee groep criminele jongeren ( de gabbers en de bende van Rash “de crew”). Olfat zegt dat deze twee groep jongeren nooit relaxed zijn en ze zijn heel gevoelig voor elkaar.

Personages.



  • Rashied: Rashied heeft zijn naam veranderd in Rash. Zijn levensomstandigheden zijn sterk bepalend voor zijn karakter. Rash is op kamers gaan wonen in Den Haag. Dat betekent dat hij zijn oude vrienden van de club en straatbende ‘de Crew’ niet meer zo vaak ziet. Rash heeft een dubbelleven. Hij studeert aan de meao, en is daarvoor stagiaire op een makelaarskantoor. Maar hij heeft ook een leven van muziek, uitgaan, straatbende, drugs en seks. Hij moet kiezen of hij dat uitgaansleven volhoudt of zich meer moet richten op zijn toekomst. Rash denkt veel na over die keuze, maar het is zo moeilijk dat hij soms het gevoel heeft dat hij zijn eigen leven niet in de hand heeft.

  • Willems: huisgenoot van Rash. Hij is werkloze chemicus, met een filosofische levensopvatting. Hij brengt de dagen door met lezen van kranten en verzamelt hij allerlei berichten.

  • Franky; huisgenoot van Rash. Hij draait om muziek en drugs. Naast liefhebber van gabberhouse is hij drugsdealer en –gebruiker. Verder interesseert hij zich nergens voor.

  • Erica: zij is huisgenote van Rash. Ze is heel aantrekkelijk. Ze is lid van een zware kerkelijke gemeenschap.

  • Ibo: ook een huisgenoot van Rash. Hij is Marokkaans en heeft een leven als zwerfkind en drugsverslaafde achter zich. Hij heeft vroeger ruzie gehad met Rash, maar dat wil hij vergeten, want hij probeert een beter leven te leiden.



Beoordeling.


Het onderwerp van het boek sprak mij aan, omdat het gaat over een criminele allochtoon en dat is heel boeiend om te lezen. Je leest hoe Rash omgaat met zijn gangster leventje.

Ik ben door dit boek niet anders over dit onderwerp gaan denken, want ik heb al eerder een boek over criminaliteit gelezen. Dus ik wist wel in grote lijnen hoe het leven van een crimineel eruitziet.

Het verhaal bevat voldoende gebeurtenissen om te blijven boeien. In het begin van het verhaal lees je dat Rash voor de eerst keer op kamers is gaan wonen, maar je vraagt je af kan hij dat aan? Je wilt steeds verder lezen om te weten hoe het zal gaan met Rash alleen op een kamer. Daarna wordt het nog boeiender als hij stage gaat lopen. En zo komt ene gebeurtenis na de andere.

De gebeurtenissen komen logisch uit elkaar voort, omdat Rash doet alles waar hij zin in heeft en niemand kan hem dat verbidden.

Ik vind de gebeurtenissen geloofwaardig, want criminaliteit en discriminatie komen vaak voor. Vooral in grote steden als Den Haag.

De personages lijken allemaal op echte mensen, omdat de meeste personages zijn criminelen. Ze gebruiken vaak geroffeltaalgebruik, gebruiken drugs, ze zijn altijd tegen de maatschappij, ze doen dingen die verboden zijn.

Ik ben mee eens met beslissing van Rash, die hij genomen heeft om zelfstandig te gaan wonen en afstand doen van zijn bende en heel nieuwe begin maken, want straat levert niks op.

Ik ben niet mee eens met Rash dat hij teruggaat naar zijn bende en verenigt zich weer samen met zijn bende.
Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen