Boekverslag : Henk Vd Berkt - Verzet In Friesland Deel 1: Verraad Loert Overal
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1371 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1371 woorden.
Titel:
Verzet in Friesland deel 1: verraad loert overal. Henk vd Berkt.
Samenvatting.
De jongens gingen na schooltijd met z’n drieën kaatsen. Toen hoorden ze ineens veel lawaai en gingen kijken. Het was een laag overvliegend gevechtsvliegtuig. Zij zwaaiden naar de piloot en hij terug. Ze waren heel blij en konden over niets anders praten.
Half december 1939. Feike zat nu op de landbouwschool. Feike hielp mee met het werk op de boerderij en begon om 6.00 uur samen met zijn vader de koeien te melken. Feike probeerde sneller dan zijn vader te worden. De volgende dag gingen ze jagen en Feike, Siebren en Chris gingen ook mee. Zij moesten drijven en de polsstokken dragen. Toen de mannen binnenkwamen begonnen de grote verhalen. Ze gaven aan alle boeren van de weilanden waarop ze schoten ook een haas en aan de veldwachter.
Op vrijdag 10 mei 1940 hoorden ze op de radio dat de Duitsers waren binnengevallen.
Op tweede pinksterdag, 13 mei, kwam er een Duitser aan de deur. Ze hadden een paard nodig.
Feike bracht de 4 Duitsers naar de wei. Hij deed het hek open en zei: “vang ze zelf maar.”
Ze renden achter het zwarte paard aan en vielen regelmatig. De fam. Bruinsma moest voor het gewonde dier zorgen. De Duitsers hadden geen paard van hun gevangen.
Feike en Rients gingen eenden schieten in het weiland. Toen ze een paar hadden geschoten ging de hond ze halen en toen kwamen er Duitsers. Hij had geweer leeggemaakt en in de juten zak gedaan en die bracht de hond naar de boerin en die verstopte het geweer in de hooiberg. De eenden lieten ze in sloot zakken. De Duitsers zeiden dat hun hadden geschoten, Feike werd bang maar Rients niet. De Duitsers haalden een speurhond op, maar die kon ook niets vinden en toen gingen ze bij de boer en boerin eten en drinken. Ze werden toen ‘vrienden’ en de Duitsers bedankten en gingen weg.
Gerrit Kleinveld kwam bij Lieuwe Bootsma en vroeg of hij ook een onderduikadres wist voor twee studenten die niet wouden tekenen dat ze beter waren dan de joden. Lieuwe ging toen naar Bruinsma toe en vroeg of ze daar konden blijven. Dat kon wel. De twee onderduikers werden gehaald en die konden toen op de hooizolder slapen. De volgende ochtend vroeg Rients vanalles aan de beide jongens, maar de jongens waren heel voorzichtig met hun antwoorden. Als ze nix wouden vertellen dan konden ze maar beter weggaan. Ze vertelden alles, dat ze de typmachine van de conciërge hadden gekregen. Toen hadden ze met zijn vijven stencils verspreid, toen is er een opgepakt, maar wie hun verraden heeft weten ze niet.
Op dinsdag ochtend in januari1943 stapte Frans Michon in uniform binnen bij kruidenierswinkel van Roorda. Hij was een deserteur en familie van Roorda zei hij en zocht een onderduikadres. Roorda ging naar Rients westra en vroeg of hij een onderduikadres wist voor die deserteur, hij ging weer naar Rients Bruinsma. Bruinsma voelde er niet veel voor, maar het mocht toch. Frans vertelde veel sterke verhalen en niemand vertrouwde hem echt, behalve Rients Westra. Frans sliep samen met Gerben Oswald en Gerrit Schuil, twee Harlingse onderduikers en Ludo en Guus in de schuilkelder. Toen de koeien waren uitgebroken gingen ze de koeien met stokken weer naar hun plaats drijven. Frans sloeg de beesten echt keihard. Toen een zich omdraaide schrok hij en viel. Iedereen lachte en voelde zich voor schut gezet en ging achter die koe aan en sloeg hem keihard. Toen pakte Feike hem bij zijn kladden en zei: “Ben je nou helemaal gek geworden, zo is het wel genoeg.”
Frans werd bang en hield er mee op.
Bernard Witte vertrouwde Frans niet helemaal en is er toen achtergekomen dat hij eigenlijk Frans Mulder heet. Hij was gevlucht naar een oom die NSB’er was.
Rients Westra vroeg aan Rients Bruinsma of hij een verzetsgroep wilde beginnen, want er was een tekort aan voedselbonnen. Rients Bruinsma begon een verzetsgroep met vier onderduikers.
Op een dag ging het niet meer met Frans op de boerderij en hij werd naar een ander adres gebracht, maar na een tijdje kwam hij weer terug.
Het was een bloedhete julidag in 1943. Feike en Chris gingen zwemmen. Toen stopte er een bus met Duitsers. Feike en Chris gingen zich snel verstoppen onder de netten. Eentje hield de wacht bij de kleren en de rest ging zwemmen, na een tijdje wou hij ook zwemmen en riep maar ze kwamen niet, toen ging hij zelf naar het water en zei dat iemand anders nu de wacht maar moest gaan houden. Feike en Chris haalden de wapens van de twee onderofficieren uit de holsters. Ze renden zo snel mogelijk door de weilanden terug naar de boerderij. Ze keken telkens achterom of de volgende wachter hun kon zien. Maar die heeft hun niet gezien.Toen ze bij de boerderij waren verstopte Feike de wapens in het stro. Chris was nog een beetje bang en ging naar huis.
Toen de Duitsers klaar waren met zwemmen, ontdekten ze dat de wapens weg waren. De soldaten hadden de wapens op de kazerne laten liggen en de officieren dachten toen dat ze hun wapens daar ook hadden laten liggen. Toen ze bij de kazerne aankwamen ontdekten ze dat ze de wapens daar niet hadden laten liggen. De onderofficieren en de twee schildwachten werden voor straf naar oostfront gestuurd.
Toen zijn vader thuis kwam vertelde hij het hele verhaal en liet de wapens zien. Hij verbood Feike ooit nog zoiets te doen.
Die avond kwam oom Jelle langs. Frans mocht toen de volgende avond bij Jelle komen.
Hij liet Frans vanalles zien, oa. Waar hij nog persoonsbewijzen had liggen en waar de radio zat. De volgende dag kwam er een brief waarin stond dat de paarden naar Harlingen moesten worden gebracht. Twee arbeiders deden dat.
Burgemeester Huizinga ging naar ‘het ruime vat’. Cafehouder Van Dalen liet hem eerst wat bestellen en na een tijdje vroeg hij of Huizinga een nieuwe fiets voor 50 gulden wilde kopen.
Huizinga dronk nog wat en kocht hem. De volgende dag kon hij hem ophalen. De volgende dag ging hij op de nieuwe fiets terug en liet hem door de gemeentebode Draaisma in de kelder zetten. De volgende dag gingen Feike en Chris naar de kroeg om die fietsen te stelen want ze hadden de banden nodig. Toen ze hem gestolen hadden maakten ze hem eerst vies zodat het nieuwe niet zo opvalt. De fietsen werden naar een boer gebracht en de banden werden er afgehaald en die namen Chris en Feike mee naar huis.
Er kwam een man langs met het bericht dat er morgen een veearts langs zou komen, maar hij had geen ziek vee. Toen de veearts kwam ging Rients samen met die man de wei in. Frans was natuurlijk heel nieuwsgierig. De veearts gaf hem pistolen en munitie.
Ze gingen vannacht voor het eerst op pad voor een echte klus. Ze hadden nieuwe maan afgewacht. Ze gingen het bevolkingsregister uit Sexbierum weghalen. Het was een makkie want de bureauwachter wist dat ze zouden komen. Toen volgden ook Beetgumermolen, Midlum en Weidum. Daarna volgde een echte klus. Ze moesten het grote bevolkingsregister in St. Anaparochie in handen zien te krijgen. Ze kregen inlichtingen van Neiboer en Blauw.
Een week van te voren op een zaterdag bespraken ze alles, de Harlingers vonden dat Frans uit de weg geruimd moest worden, maar Bruinsma wilde er niets van horen.( Hij was cristen).
Een week later wachten ze tot Frans eindelijk eens wegging. Toen Frans naar ‘vrienden’ ging, ging de knokploeg op pad, maar dan zonder Rients. Ze gingen op de fiets, zij kwamen als laatste. Want ze waren Duitsers tegen gekomen. Het wachtwoord was: Zilvermeeuw. Ze gingen naar het gemeentehuis. Ze hadden de bewakers vastgebonden en opgesloten. Ze gingen van bovenaf de kluis openbreken met een kraakding maar dat lukte niet echt en toen probeerden ze het met een schep.
Toen kregen ze Duitsers op bezoek. Het was gewoon routine, dus ze lieten een bewaker antwoorden. Toen ze het te pakken hadden, gingen ze snel weer naar huis. De bewakers konden geen beschrijving van hun geven want ze droegen allen een masker en hadden hun gezichten zwartgemaakt.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen