Boekverslag : Anke De Vries - Blauwe Plekken
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1599 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1599 woorden.
Uitgever: Lemniscaat
Uitgave: 8ste druk, 1994
Het boek 'Blauwe plekken' is in 1993 bekroond door de Nederlandse Kinderjury.Het boek is in de hij- vorm geschreven.Het verhaal bestaat uit 179 bladzijden, die zijn onderverdeeld in 23 hoofdstukken.
Titelverklaring
De titel 'Blauwe plekken' is heel makkelijk te verklaren omdat Judith, de hoofdspeler, geslagen wordt door haar moeder. Soms is dat zo erg en heeft ze zoveel blauwe plekken dat ze thuis moet blijven omdat anders iemand het zou zien.
Omslag
De kaft van het boek is licht groen met blauwe vlagen ertussendoor. Op de kaft zie je een bang gezicht met een hand die iets afweert. Waarschijnlijk een klap. Ook zie je een wit figuurtje dat op een rennend kind met een teddybeer in haar tas lijkt. Het zou best Judith kunnen zijn als ze de teddybeer van haar vriend Michiel heeft gehad.
Het verhaal
De elfjarige Judith van Gelder zit in de woonkamer haar huiswerk te maken. Ze hoort moeder van haar werk thuiskomen. Aan de manier van lopen merkt Judith al dat ze in een slechte bui is. Zodra ze de kamer binnenkomt snauwt ze Judeth inderdaad af. Even later doet Judith haar broertje Dennis in bad. Dennis gooit zijn schoentjes in een teil met water. Als haar moeder dit ziet wordt ze woedend en ranselt Judith af.
Die avond ligt Judith in bed te piekeren. Ze denkt terug aan de ander keren dat ze door haar moeder geslagen werd. Judith denkt telkens dat het haar eigen schuld is, maar ze begrijpt niet wat ze fout doet. 's Nachts wordt ze wakker en merkt dat ze in bed geplast heeft.
De volgende dag heeft Judith na school een lekke band. Haar klasgenoot Michiel zegt om hem te plakken en neemt haar mee naar zijn huis. Michiel woont bij zijn tante Elly, omdat hij niet goed met zijn vader op kan schieten en zijn moeder dood is.
Vanaf die middag eet Judith vaak haar boterhammen bij Michiel thuis op. Ze geniet van de plezierige sfeer in het gezin van tante Elly.
Judith wordt op nieuw mishandeld als er geld uit moeders portemonnee is verdwenen. Judith is zo erg gewond dat ze een paar dagen niet naar school kan. Als Michiel haar komt opzoeken ziet hij haar verwondingen. Als smoes zegt ze dat ze in elkaar geslagen is door een stel jongens.
Een paar dagen later ziet Judith, als ze 's avonds naar het toilet moet, dat moeders nieuwe vriend Nico geld steelt. Op school vertelt ze dit aan Michiel en thuis ook aan haar moeder, die haar niet gelooft en Judith bewusteloos slaat.
Judith kan nu weer niet naar school, want ze is erg verwond. Michiel komt haar weer opzoeken, haar moeder laat hem niet binnen. Opnieuw slaat ze Judith en zegt dat ze die jongen nooit meer wel zien.
Als Judith weer op school komt, praat de meester met haar. Hij ziet de blauwe plekken en Judith vertelt het verhaal over de jongens die haar in elkaar geslagen hebben. De meester voelt dat er iets mis is, maar denkt er geen moment aan dat ze mishandeld wordt.
Plotseling verschijnt tante Lies uit Canada bij Judith thuis. Zij is een zus van Judith' s moeder. Tante Lies kan goed met Judith opschieten. Het valt Lies op hoe veel Judith lijkt op haar broertje Dickey, die lang geleden is verdronken. Lies vertelt hoe dat gebeurd is en dat Judith' s moeder er de schuld van kreeg. Ze vertelt ook over de slechte sfeer thuis en dat ze vaak ruzie hadden.
Na een week vertrekt tante Lies en Judith mist haar vreselijk. Kort daarop probeert Judith' s meester een gesprek met haar moeder te regelen. Hij blijft aandringen, maar moeder verzint allemaal smoesjes. Judith wordt weer mishandeld. Aan het eind van de Paasvakantie zoekt Michiel Judith op. Tot zijn schrik hoort hij van de buren dat ze verhuisd zijn. De buren vertellen ook dat ze Judith vaak hoorden gillen en dat ze geslagen werd.
Samen met de meester proberen ze er nu achter te komen waar ze nu wonen. Dat lukt niet, maar dan belt Judith dat ze niet meer in Den Haag woont maar in Leiden.
Michiel zoekt haar op en zegt dat hij weet wat er met haar gebeurt en dat het moet ophouden. Hij zegt dat ze bij tante en Elly kan komen wonen. Ze krijgt ook nog een teddybeer van Michiel.
Als Judith thuis komt ziet moeder de beer en steekt hem kapot met een mes en slaat Judith. De volgende morgen pakt Judith wat kleren en koopt een enkel reis naar Den Haag.
Hoofdpersonen
De hoofdpersoon in het boek 'Blauwe plekken' is Judith van Gelder. Zij is altijd angstig, gespannen, onzeker en stilletjes. Als haar moeder haar weer mishandeld heeft, is ze wanhopig en radeloos. Ze denkt dat praten niets helpt en verbergt haar blauwe plekken of verzint smoesjes. Aan weglopen heeft ze niets, totdat Michiel er mee kwam, nooit aan gedacht. Uiteindelijk heeft ze de moed om van huis weg te lopen.
De bijpersonen: Michiel en Judith' s moeder.
Michiel: is een aardige en hulpvaardige jongen. Zijn hobby is zwemmen en hij zit bij de eerste team van de zwemvereniging. Hij is nog maar kort op school. Eerder woonde hij bij zijn vader in Amerika, maar tussen klikte het niet zo goed. Daarom woont hij nu bij zijn tante Elly. Hij helpt de eenzame stille Judith, omdat zij hem doet denken aan een meisje uit Amerika die veel voor hem betekende. Hij komt er pas achter dat Judith wordt mishandeld als haar buren het zeggen.
Judith' s moeder: zij is een bijzonder gemeen en onberekenbaar mens.Als er maar even iets tegen zit, reageert zij dit af op Judith. Het mishandelen gebeurt vaak tijdens woedeaanvallen. Op die momenten lijkt moeder wel gestoord. Vaak heeft ze na afloop spijt, maar dat duurt nooit lang. Op allerlei slimme manieren probeert ze door anderen te verbergen dat ze Judith mishandeld.
De oorzaak van haar gedrag ligt bij de vroegere gebeurtenissen met haar moeder en haar broertje Dickey. Ze had namelijk altijd ruzie met haar moeder nam het haar erg kwalijk en ze vond dat het haar schuld was.
Plaats en tijd.
Het verhaal speelt zich af in Den Haag en heel even in Leiden. In het verhaal komt een grote flashback voor, dat is als Michiel terug denkt aan zijn vader in Amerika en wat hij daar beleefde toen hij daar woonde. De flashbacks van Michiel speelt zich af in Washington, Amerika. Er staat niets in over de tijd maar ik denk dat het zich rond deze tijd afspeelt, omdat er materialen van rond deze tijd worden gebruikt zo als: een Boeing 747, een trein, auto's en een telefoon.
Waarom ik het boek gelezen heb...
Ik heb het boek 'Blauwe plekken' gekozen, omdat mijn zusje zei dat het een heel leuk en goed boek was. Toen ik het boek gelezen had bleek dat inderdaad zo te zijn, omdat het boek gaat over problemen thuis, is het weer eens wat anders dan andere boeken.
Toen ik de achterkant gelezen had verwachtte ik dat ze bij haar moeder weg zou lopen en bij haar vriend Michiel zou gaan wonen. Mijn verwachtingen zijn voor een groot gedeelte wel uitgekomen, maar soms gebeurden er dingen tussendoor die ik niet had verwacht. Zoals dat ze heel veel op een overleden broertje van haar moeder lijkt en dat haar tante komt logeren.
Mening
Ik vond het boek wel een goed en aangrijpend boek, omdat weinig kinderen thuis mishandeld worden, lees je nu hoe dat is voor zo iemand. Ook wordt er een reden gegeven voor het gedrag van de ouder die mishandelt. Namelijk een jeugdprobleem.
Ik vond het goed dat Anke de Vries niet de gedachten van de moeder geschreven heeft, omdat het heel moeilijk is om te vertellen wat er in het hoofd van zo'n persoon om gaat. Ook is het bij iedereen anders hoe je over iets denkt.
Als je het boek gelezen hebt, begin je te begrijpen wat er met zulke kinderen gebeurt. Je hebt dan wel de kindertelefoon, maar die kinderen weten niet beter of ze zijn te bang.
Het boek is soms te ingewikkeld, maat het is de moeite waard.
Over de schrijver: Anke de Vries
- Leven
Anke de Vries werd op 5 december 1936 geboren in het plaatsje Sellingen in Groningen. Maar ze groeide op in Gelderland, op de Veluwe.
Na de lagere school ging Anke naar de Mulo, de voorloper van de MAVO, want dat vond haar vader voor een meisje wel voldoende.
Na haar schooltijd begon ze samen met haar broers een drogisterij in het dorp waar ze woonde. In 1957 trouwde ze met de fransman Laurent Felix- Faure.
Toen ze eenmaal met schrijven begon, liet ze veel van haar verhalen in de franse omgeving spelen. De typische franse sfeer brengt bovendien gaar fantasie op gang.
In 1994 had ze de volgende boeken voor tien jaar en ouder geschreven:
1975 Het geheim van Mories Besjoer
1976 Belledonne kamer 16
1982 Weg uit het verleden
1984 Medeplichtig
1988 Opstand!
1990 Kladwerk.
1992 Blauwe plekken.
- Schrijfdoel
Anke de Vries vind het heel belangrijke dat de lezer zich in haar verhaal kan plaatsen: die moet zich kunnen inleven. Om dat te bereiken geeft ze haar verhaalpersonen opvallende eigenschappen en laat ze hen dingen denken en doen die voorspelbaar en geloofwaardig zijn. Wat haar interesseert is hoe bepaalde mensen hun problemen oplossen. Bij het schrijven vraagt ze zich steeds af hoe iemand zich in een bepaalde situatie zal gedragen.
Anke de Vries wil geen boodschap in haar boeken verwerken, want boeken waaruit je iets zou moeten leren vindt ze vreselijk. Toch denk ik dat je uit het boek leert dat je je problemen niet moet verstoppen.
Ze wil de lezer laten meeleven met de problemen van de hoofdpersonen en hoopt dat die kennismaking iets toevoegt aan zijn of haar ervaring.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen