Boekverslag : René Appel - Zinloos Geweld
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 5106 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 5106 woorden.
A.
1. Inleiding
Ik heb het boek ‘zinloos geweld’ in eerste instantie gelezen om de titel. Ook de voorkant vond ik er goed en interessant uit zien. Zinloos geweld vind ik iets verschikkelijks, maar ook interessant genoeg om over te lezen. Ik houd van misdaad en spanning in boeken en dat dacht ik ook te vinden in dit boek. Dat is ook zo geweest, het boek is heel spannend.
Ik kende de schrijver René Appel alleen van naam, ik had nog nooit iets van hem gelezen. Hij staat bekend als schrijver van misdaad boeken en dat sprak me wel aan. Nadat ik dit boek had gelezen sprak mij zijn schrijfstijl zo aan dat ik meer boeken van hem ben gaan lezen.
Het thema van dit boek is ‘onwetendheid’. Dat denk ik omdat de schrijver van dit boek ieder z’n gedachten laat zien, maar die gedachtes weten ze niet van elkaar. Ze weten allemaal iets van elkaar wat de ander niet mag weten. Het thema spreekt mij wel aan, omdat het in het echte leven ook zo gaat. Je weet niet alles van elkaar en dat maakt het bij sommige situaties spannend. Die spannende situaties zijn er genoeg in dit boek. Je weet vaak niet hoe zo’n scène gaat eindigen.
2. Het uittreksel.
2.1
René Appel. Zinloos geweld. 1e druk. Venlo. 2001. (2001).
Op de voorkant is een foto te zien van een tunneltje. Dat tunneltje heeft een grote betekenis in het verhaal, want daar gebeuren de misdaden. Het mooie van de foto vind ik dat hij is genomen in het donker met alleen de lantaarnpalen die wat licht geven. De sfeer wordt daardoor extra mysterieus gemaakt. Als je heel goed kijkt zie je ook heel vaag iemand lopen op de foto. Dat maakt het natuurlijk ook wat mysterieus. Het lijkt erop of het een fout in de foto is, maar dat is het natuurlijk niet.
De titel is in wat stijve langgerekte letters geschreven. De letters zijn glanzend groen, waardoor ze helemaal oplichten. De letters zeggen wat, ook over dat tunneltje. Ik had ook meteen het gevoel dat, toen ik de voorkant van het boek zag, de titel en dat tunneltje iets met elkaar te maken hadden. En dat gevoel kwam uit.
2.2
Motto;
‘And in time, deFoe, you might even learn to forgive Briggs Roland on behalf of your uncle. When you leave the Citadel, you’ll have forgiven him. What do you say?’
‘If I forgave him, life would lose all meaning for me.’
I don’t think he will ask me again.
Howard Norman, The museum guard.
Vertaling;
‘Over een tijdje, DeFoe, kan je leren om Briggs Roland namens je oom te vergeven. Als je de Citadel verlaat, heb je hem vergeven. Wat denk je ervan?’
‘Als ik hem zou vergeven, zal mijn leven al zijn mening verliezen.’
Ik denk niet dat hij het me nog een keer zal vragen.
Het motto heeft te maken met het vergeven. In dit geval(bij het motto) het vergeven van iemand anders, maar in het geval in het boek het vergeven van jezelf. Het heeft vooral te maken met het niet kunnen vergeven. Een van de hoofdpersonen heeft iets gedaan wat hij zichzelf niet kan vergeven. Het motto omschrijft dat.
2.3
Het verhaal begint met een stuk of 5 verhalen door elkaar, dus het begin heb ik samengevat in stukjes.
Martin Hogeveen is organisatie adviseur en heeft een grote opdacht om een gemeentelijke dienst helemaal door te lichten. Er duiken allemaal dingen op die niet kunnen(fraude, achtergehouden stukken, enz.) en er moet, volgens Martin, een reorganisatie komen. Daarbij moet de directeur op non-actief worden gezet. Dat wordt hem niet echt in dank afgenomen.
Martin heeft en jongere vriendin Carina. Ze zijn heel gelukkig, maar af en toe heeft Martin het idee dat ze hem wil verlaten. Carina vindt Martin vaak wat onzeker en heeft af en toe genoeg van hem, maar ze wil niet bij hem weg.
Felix Nieberg studeert journalistiek. Hij heeft het erg zwaar, want hij moet zijn broer Richard, die in een inrichting zit, steunen. Hij moet verder met zijn opleiding, maar wil zijn broer helpen en dat vergt veel tijd. Hij wil achter de oorzaak van zijn broers ziekte komen. Hij doet dat door naar een man op zoek te gaan die ooit met zijn moeder heeft samengewoond, Martin.
Felix heeft contact met Martin, maar gebruikt een schuilnaam, zodat Martin niet weet wie hij is. Felix doet alsof hij een diepte-interview over het leven van Martin gaat doen, om zo alles over hem te weten te komen.
Felix gaat zo diep op zijn rol in dat hij als bijbaantje schoonmaker wordt, in het huis van Carina. Hier gebruikt hij ook een schuilnaam, maar dan de naam van zijn broer.
Martin vindt dat de student te veel over hem te weten wil komen. De student kwam zelfs een paar keer langs bij zijn huis. Als de student weer bij hem thuis is gaat hij volgens Martin te ver en er ontstaat een gevecht. Door een ‘ongeluk’ vermoordt Martin Felix.
Er komt een heel politie onderzoek en Martin komt erachter dat het niet ‘zomaar een student was, maar zijn eigen zoon. De politie begint steeds meer in de agenten te krijgen wat er aan de hand is, want ze zijn er zelfs ook achter dat Carina haar huishouder Felix was.
Vlak voor de ontrafeling van Martin overlijdt hij aan een hartaanval.
3. Structuur
Omdat het verhaal begint met personages die niets van elkaar afweten heeft hij de hoofdstukken ingedeeld per personage. In elk hoofdstuk zie je de gedachtes en belevenissen van één van de hoofdpersonen. In het begin is dat verwarrend, want je moet elk hoofdstuk ook op een andere manier bekijken. Soms veranderd de schrijver van hoofdpersoon middenin een hoofdstuk, wat vaak verrassende effecten opleverd. Langzaam beginnen de hoofdpersonen elkaar te kennen en wordt het verhaal wat makkelijker te volgen.
De hoofdstukken zijn met cijfers aangegeven, niet met titels. In totaal zijn er 22 hoofdstukken. De nieuwe hoofdstukken beginnen niet boven aan de bladzijde, maar ongeveer halverwege.
4. Belangrijkste personen
Martin.
Hij is tijdens het werk heel zakelijk, maar ook direct; ‘Was het zo of was het niet zo? Iedereen is gebaat bij duidelijkheid, uzelf ook, neem ik aan.’(halverwege blz. 8. Gesprek tussen Martin en Meneer Verlinden, directeur van het bedrijf dat hij doorlicht.) Vaak in gesprekken tijdens het werk kan hij ook sarcastisch zijn, het lijkt soms wel neerbuigend tegenover de ander.
Met zijn vriendin is Martin heel onzeker. Zij is een stuk jonger en daarbij vergeleken vindt hij zichzelf nog ouder lijken. Hun relatie blijf ik toch raar vinden, zij wil reizen en lekker vrij zijn, terwijl hij kinderen wil en aan zijn carrière werken. Hij wil haar heel graag verzorgen; Hij had boodschappen gedaan, naast haar bed gezeten en was vroeg naar huis gegaan toen ze zei dat ze alleen wilde slapen(dit is een gedachte van Carina, blz 84 onderaan).
Martin z'n karakter veranderd wel gedurende het verhaal. In het begin staat hij achter veel van zijn besluiten, maar later begint hij spijt van dingen te krijgen. Ik denk dat hij eerst alleen maar onzeker was, maar dat dat is overgegaan in angst om nog een keer iets fout te doen(ik zeg nóg een keer, omdat hij zijn zoon had vermoord).
Felix
Felix is heel onzeker, maar wil ook mensen verzorgen. Dat heeft vooral met zijn broer te maken. Zijn broer(Richard) zit in een inrichting en dat vindt hij vreselijk. Hij is ook heel nieuwsgierig, want hij wil per sé weten wat de oorzaak is van zijn broers 'ziekte'. Ook als hij in contact komt met zijn vader(Martin) wil hij zo veel van hem weten, dat hij af en toe uit zijn rol van journalist valt.
Hij durft ook geen nee te zeggen. Dat blijkt uit het stukje dat hij met de oude vriendin van zijn broer is. Zij wil met hem naar bed, dus durft hij geen 'nee' te zeggen. Uiteindelijk blijkt hij dat helemaal niet erg gevonden te hebben, maar dat was achteraf.
Hij veranderd niet echt gedurende het verhaal. Ik had in het begin niet verwacht dat hij zo nieuwsgierig zou zijn, maar dat zat denk ik toch al wel in hem. Toch wordt zijn vader een obsessie voor hem, maar dat is voor mij niet echt een karakterverandering. Ik kan er verder niet veel over zeggen, omdat hij op driekwart van het verhaal vermoord wordt.
5. Tijdverloop
Het verhaal wordt chronologisch verteld. Ik kan beter zeggen, de verhalen worden chronologisch verteld. Je krijgt eerst wat simpele stukjes van de hoofdpersonen zodat je ze wat beter leert kennen. In het begin zie je Martin namelijk alleen op zijn werk en kleine stukjes met Carina. Felix zie je bij Richard of op school.
Er is één grote flashback. Die zit bij het stukje wanneer Martin Felix heeft vermoord. De flashback komt na de hiaat. Die zit tussen de vechtpartij en het moment dat Martin zich begint te beseffen wat hij heeft gedaan. Dan ziet hij het lichaam van Felix en begint zich weer te herinneren wat er is gebeurd. Dan verteld de schrijver door midden van de gedachten van Martin; 'Ze zou denken dat hij het bewust gedaan had, om wraak te nemen, terwijl het een stompzinnig ongeluk was.'(Dit is een gedachte van Martin. Hij twijfelt of hij het Carina zal vertelen. Blz. 174)
Verder komt diezelfde flashback(als herinnering van Martin) steeds weer terug. Daar komen ook zijn angsten uit voort, omdat hij dat moment steeds weer beleefd. Ik heb verder in het boek niet meer flashbacks kunnen ontdekken. De hiaten komen er wel in voor, maar dat zijn gewoon stukken die zijn overgeslagen die niet belangrijk zijn. Zoals het slapen van de personen of het boodschappen doen. Daar wordt later vaak wel door de hoofdpersonen over verteld, maar niet als flashback.
6. Ruimte en sfeer
Het verhaal speelt in deze tijd af. Alles wijst erop dat het in deze tijd kan hebben afgespeeld. Dat komt onder andere doordat Carina ook werk heeft. Vroeger hadden veel vrouwen geen werk. Ook door de verhouding die Martin en Carina hebben. Vroeger kon zo'n groot leeftijdsverschil niet in het openbaar. Felix heeft een broer Richard die in een inrichting zit. Tegenwoordig heb je bij fysieke ziektes dat je in inrichtingen wordt opgevangen, heel lang geleden was dat nog niet. Ook lees je vaak dat ze met computers en apparatuur om op te nemen werken. Het verhaal kan dus ook nog tien jaar terug zijn gebeurd, want toen hadden ze deze mogelijkheden ook al wel.
Het tunneltje speelt wel een belangrijke rol. Daar worden twee moorden gepleegd(later blijkt er daar één gepleegd te zijn en één alleen neergelegd. Dat tunneltje beschrijven ze niet echt, maar er staat wel op de voorkant van het boek een foto.
De kamer van Carina wordt een paar keer echt beschreven. Ze wil een huishoudster, want het is volgens haar altijd rommelig in haar kamer. Zo beschrijft ze dat er allemaal tijdschriften op de vloer liggen en dat er veel stof ligt overal. Dat is een aanwijzing voor later, want dan is Felix bij haar komen werken als huishouder.
Ook de slaapkamer wordt beschreven. Felix gaat een keer met Carina naar bed, maar daarvoor is hij al in haar kamer. Dan beschrijft Felix haar kast en de kleren die erin liggen. Zo probeert hij informatie over haar te weten te komen om later tegen Martin te gebruiken. Dus ook hier heeft de ruimteomschrijving een functie.
7. Motieven
In dit boek is het niet een woord maar een soort rode draad die versterkt wordt. De waarheid achter iets staat steeds meer centraal in het boek. Felix wil de waarheid weten over het verleden. Martin probeert dat verleden juist te vergeten, dus de waarheid eigenlijk achterhouden. De schrijver spreek het woord waarheid niet vaak uit, vandaar dat ik dat woord niet als motief aan kan geven. Het is gewoon een soort thema waar het om draait.
In het begin zijn er kleine dingen die verzwegen worden. Maar hoe beter de hoofdpersonen elkaar leren kennen, hoe minder ze van elkaar weten, omdat ze steeds de waarheid achter houden. Het motief wordt dus ook steeds sterker.
Het is misschien ook wel leuk om te vermelden dat in een ander boek van René Appel ook dit motief een grote rol speelt. Ik heb handicap gelezen en ook daar wordt veel verzwegen, dus de waarheid achter gehouden.
Wat ook wel terug komt is het geweld. Vooral de agressie van Martin. Er wordt eerst een lijk gevonden dat slachtoffer is van zinloos geweld. Daarna vermoordt Martin Felix. Als iemand er dan achterkomt dat Martin dat heeft gedaan wordt Martin weer agressief tegen die persoon. Zo komt dus ook agressie of geweld steeds meer terug.
8. Symboliek
Ik denk dat in dit boek niet iets van een symboliek zit. Er staat niet iets de hele tijd als symbool voor iets. Het kan ook zijn dat het thema symbool staat, want het gaat wel veel om het niet weten van iets. Maar dat vind ik toch meer het thema dan een symbool.
9. Ironie
In dit boek zit ook geen ironie. De schrijver heeft soms wel humor, maar vaak niet ironisch. Het zijn de uitspraken van de hoofdpersonen die soms grappig zijn, maar die zijn niet in een ironische vorm gezet.
10. Thema
Het thema van dit boek is onwetendheid. Het niet weten van iets, het achterhouden van de waarheid. Dat heb ik ook al genoemd bij ‘motieven’. Dat komt ook omdat zo’n motief heel belangrijk is bij het thema. Bij dit boek is het dus zelfs zo dat de motieven het thema bepalen. Het thema speelt altijd een belangrijke rol. Dit thema lijkt ook heel erg op de werkelijkheid, het echte leven. In het echte leven(buiten het boek) weet je ook niet alles van elkaar. In Zinloos geweld is dit wel uitvergroot. Als Martin had geweten dat de student zijn eigen zoon was, had hij hem niet vermoord. Als Martin had geweten dat Felix met Carina naar bed was geweest, had er misschien ook iets heel anders gebeurd. Het is natuurlijk altijd zo dat als er één factor verandert, dat het verhaal een hele andere wending kan nemen, maar in dit boek is het steeds dezelfde factor; Waarheid.
Ik noem vaak waarheid, maar toch heb ik gekozen voor onwetendheid. Dat is omdat de waarheid dus juist verzwegen wordt, die is er dus niet. Daardoor krijg je het niet weten van iets; de onwetendheid.
11. Perspectief
Ten eerste is het perspectief subjectief. Je weet wat de persoon, waar het op dat moment om gaat, denkt, doet, voelt, ruikt, enz. Omdat per hoofdstuk de hoofdpersoon verandert(Martin, Carina, Felix, of de agenten van het onderzoek), lees je elke keer de gedachtes van een ander. Het soort perspectief is dus zeker niet objectief, want dan zou je geen gedachtes of gevoelens te weten krijgen. Je zit bij dit boek duidelijk ‘in’ het verhaal.
De vorm van het verhaal vind ik wat moeilijk. Ik denk dat het een personaal (centraal) perspectief is. Het is zeker geen alwetende verteller. De schrijver weet wel alles, maar laat nooit echt zijn mening horen. De schrijver noemt zichzelf dan ook geen ‘ik’ of ‘hij’. Het is dus een personaal centraal perspectief, maar wel wisselend. Elk hoofdstuk is er een andere persoon centraal geplaatst. Vooral Martin en Felix ligt dat perspectief vaak, maar ook Carina en de politie agenten hebben het wel eens.
Het soort perspectief wisselt niet. Dat blijft de hele tijd subjectief, bij welk persoon het dan ook ligt.
Het perspectief(het gezichtspunt) is dus als soort subjectief en als vorm wisselend personaal centraal.
12. Titel
De titel heeft met één van de motieven te maken. Wat je bij ‘motieven’ al kon lezen is dat geweld steeds terug komt. De titel Zinloos geweld is daar dus zeker op van toepassing. In het geval van de moord op Felix is er zeker sprake van zinloos geweld. Er ontstond een gevecht tussen Martin en Felix, maar omdat Martin sterker is gaat Felix daar ‘per ongeluk’ bij dood. Daarvoor is er een lijk gevonden in een tunnel, ook slachtoffer van zinloos geweld.
Ook Felix gebruikt zinloos geweld, maar dan mentaal. Hij wil er zo graag achter komen hoe zijn ‘vader’ is, dat hij daar heel ver voor wil gaan. Dat doet hij ten eerste door onder een andere naam zijn vaders(Martin) wereld binnen te komen. Daarna gaat hij allemaal vragen stellen die voor zijn vader veel te ingrijpend zijn. Ook gaat hij naar bed met Carina, de vriendin van zijn vader. Daar confronteert hij net voor zijn dood Martin ook mee. Het is dus wel allemaal mentaal, want vechten doet hij niet, hij vecht dus eigenlijk alleen met woorden. Op het laatst raakt hij wel in gevecht met Martin, maar dat is op dat moment zelfverdediging.
De titel heeft dus te maken met één van de motieven. Met het motto is ook een klein verband te zien. In het motto staat iets van vergeving. Op het moment dat Martin Felix vermoord is er sprake van zinloos geweld. Maar vlak daarna beseft hij wat hij heeft gedaan. Het is daardoor voor zichzelf onmogelijk om zichzelf te vergeven. Dus doordat hij zinloos geweld heeft toegepast, kan hij zichzelf niet vergeven. Daar ligt het verband.
De titel slaat dus vooral op die ene moord. Van iets wat maar een pagina duurt hangt het hele boek samen. Namelijk de titel, de motieven en het motto. Dat brengt die aspecten dus samen.
B.
1. Stilistisch/esthetisch
Ik moest in het begin wennen aan de stijl van het boek. Het is een beetje chaotisch. Dat komt omdat er in het begin wel 5 verhalen door elkaar lopen, en je dus nog moet ontdekken wie wie is. Dat is heel verwarrend. Ik was vaak ook geneigd om opnieuw te beginnen, maar dat heb ik niet gedaan, want hoe verder je leest, hoe meer je alles begint te snappen. In dit boek moet je goed je concentratie erbij houden(vooral in het begin) en moet je het niet meteen willen snappen.
René Appel legt goed de gedachtes van de personen uit. Hij beschrijft vaak wat diegene denkt, maar ook hoe die persoon zich voelt. Dat doet hij direct, dus niet via de woorden van één van de personen. Hij omschrijft ook vaak de gelaatsuitdrukking van die persoon; Hij haalde zijn schouders op en zag er weerloss uit, beschadigd bijna(blz. 160 Dat is een stukje nadat Felix en Carina gevreeën hebben.).
René appel is dus heel gedetailleerd in zijn zinnen. Je zit helemaal in het verhaal, alsof je in de kamers zit. Ruimtes beschrijft hij, personen beschrijft hij(vooral qua karakter), emoties beschrijft hij, enz. Maar hij is niet poëtisch. Hij zegt alles waar het op staat. Wel met mooie woorden, maar niet met woorden die symbool staan voor iets.
2. Structureel
Op zich heeft dit boek een heldere opbouw. Dat kan ik zeggen omdat ik het hele boek uit heb. Als je begint te lezen, is het een rommeltje, líjkt het. Het zijn gewoon meerdere verhalen door elkaar, maar geen rommeltje. Want als je één van die verhalen afzonderlijk van de anderen zou lezen is het heel duidelijk. Het is dus alleen verwarrend door de verspringingen van de verhalen. Verder is alles heel duidelijk, omdat(wat ik eerder al zei) de schrijver heel gedetailleerd schrijft.
De schrijver roept vaak genoeg spanning op. Door hiaten, maar ook door een hele onverwachte moord. Door een hiaat in te zetten, ben je als lezer benieuwd wat er daar is gebeurt. Soms kom je daar achter, maar soms ook niet. Volgens mij wil de schrijver dat je aan het eind van het boek nog met een paar vragen zit. Door die moord midden in het verhaal, wordt je nieuwsgierig, maar voel je ook spanning. Je bent benieuwd wat de dader met het lijk zal doen, maar je voelt ook de spanning van de dader, omdat het toch een ongeluk was.
Het boek heeft veel sterke fragmenten. Dat komt misschien ook omdat je helemaal in het verhaal zit en dus precies weet hoe en waarover de personen denken. Je herkent veel dingen, maar toch zijn er onverwachte dingen. Het boek is totaal niet voorstelbaar. Het eind is wat zwak, vind ik. Dan valt Martin(de moordenaar van zijn zoon) dood neer door een hartaanval. Het is net of de schrijver het boek even snel af wil maken. Toch is het ook komisch. Je beseft ineens dat het eigenlijk het beste is voor iedereen dat dit is gebeurt(die hartaanval).
Ik heb al vertelt over de flashback, dat kan je lezen bij; punt A5 tijdverloop.
De structuur is dus helder, maar lijkt rommelig. Hij is spanningoproepend en heeft veel sterke momenten. Er zitten een paar flashbacks in, maar geen vooruitwijzingen.
3. Realistisch
Het boek is zeer realistisch. Er zitten wat extreme situaties in, maar die zijn er in de werkelijkheid natuurlijk ook. De moord is extreem. Ook is het apart dat Carina vreemdgaat met de huishouder, want tenslotte kent ze die totaal niet. Maar ook al zijn deze dingen extreem en apart, ze komen ook in de werkelijkheid voor.
Het is ook heel realistisch, omdat het in deze tijd is. Ik had al eerder verteld dat het verhaal nu zou kunnen gebeuren, dat maakt het dus ook heel realistisch. Als er met paard en wagen gereden werd in het wilde westen zou je het al een stuk minder snel geloven.
Dit verhaal zou echt gebeurd kunnen zijn.
4. Emotivistisch
Ik vind het boek heel spannend. Ik word ook nieuwsgierig van het verhaal, ik wil weten wat er verder gaat gebeuren. De schrijver heeft elke keer weer wat verrassends en daarom blijft het verhaal leuk.
Het is niet zo dat ik emotioneel word van het boek. Ik word er niet verdrietig of heel vrolijk van. Dat heb ik persoonlijk nooit snel bij een boek. Het is alleen zo dat ik sommige boeken snel uit lees, omdat ik het boek leuk vind. Dat was ook zo bij dit boek.
Met niemand van dit boek kon ik mij echt identificeren. Misschien met Carina, maar ook maar een beetje. Ik hoef niet echt iets met een oudere man. Maar voor de rest doet ze dingen die ik ook wel zou kunnen doen. Alleen dat vreemdgaan met die huishouder snap ik niet echt, want ze leek toch vaak wel gelukkig met Martin.
Met Martin of Felix kan ik mij niet identificeren. Ik zou nooit zo agressief kunnen worden, maar ook nooit met lijken kunnen slepen. Dat doet Martin namelijk met het lijk van Felix.
5. Moreel
Ik schaam me er zeker niet voor dat ik dit boek heb gelezen. Het boek is zeker humaan, alleen komen er(zoals ik al eerder zei) wat extreme situaties in voor. Ik denk dat het in Nederland wel voorkomt. Dus het is niet in strijd met de normen en waarden van Nederland. Het is natuurlijk niet normaal om iemand te vermoorden, het is dus ook wel tegen mijn normen in, maar in het boek is het meer een ongeluk dan een moord. Ongelukken kunnen gebeuren, dat heb je zelf niet altijd in de hand.
René Appel kan ook heel choquerend zijn. Extreme situaties komen voor om de lezer oplettend te houden.
6. Vernieuwend
Toen ik het boek ging lezen dacht ik dat het over zinloos geweld ging. Net als de titel beschrijft. Dat is een onderwerp waar niet veel over wordt geschreven in boeken. Alleen is dit niet het onderwerp. Het onderwerp ‘onwetendheid’ ben ik al wel in meerdere boeken tegen gekomen, maar blijft altijd wel leuk. Het niet weten van iets zorgt altijd voor misverstanden of grote geheimen.
Verder was de moord midden in het boek heel erg verrassend. Ik had nooit verwacht dat Felix in één keer dood zou zijn.
Wat ook verrassend is, was de nieuwe personages. Als je begint te lezen en het tweede hoofdstuk gaat ineens over iemand anders, kijk je toch wel even raar op.
Ook het einde is zeer verrassend. Ik had totaal niet verwacht dat Martin zou overlijden. Heel goed bedacht.
7. Intentioneel
René Appel wilde denk ik wel de nadruk leggen op zinloos geweld. Vandaar ook de titel. De twee moorden die er gepleegd worden, zijn alle twee zinloos. Zinloos geweld komt steeds vaker voor, dat heeft hij willen benadrukken. Er komt ook best veel geweld in het boek verder voor. Felix gebruikt mentaal geweld en Martin wordt snel agressief.
8. Personages
Alle personages hebben wel iets. Ze zijn of heel aardig of heel romantisch, of heel bezorgd. Maar ze hebben ook allemaal iets gemeens; De een gaat vreemd, de ander vermoord iemand, weer een ander wordt heel nieuwsgierig en kent daarom zijn grenzen niet meer. Ze zijn totaal niet voorspelbaar. Je weet niet snel welk karaktertrekje naar boven komt en hoe ze dus gaan reageren.
De personages hebben bekende problemen. Vreemdgaan is een bekend probleem en komt ook vaak voor. Mensen vermoorden komt niet vaak voor maar is ook een groot probleem. Ik denk dat toch wel veel mensen hetzelfde zouden reageren als Martin nadat ze een moord gepleegd zouden hebben. Het is niet voorspelbaar, maar wel voor te stellen als je het achteraf leest.
C
1. Biografische gegevens over de auteur
René Appel werd geboren in 1945 in Hoogkarspel, een dorpje tussen Hoorn en Enkhuizen. Hij bezocht de Rijks HBS te Enkhuizen, waar hij in 1962 het diploma HBS-B behaalde. Na een korte, maar teleurstellende studie Scheikunde van een half jaar, schreef hij zich in voor de universitaire studie Nederlands MO. Het diploma Nederlands MO-B behaalde hij in 1967. Tijdens de studie Nederlands ontwikkelde hij – zoals veel collega studenten – een voorzichtige ambitie om te gaan schrijven, maar hij publiceerde nooit iets. Na een korte militaire carrière van 2½ maand, werd hij leraar Nederlands op de Gemeentelijke Scholengemeenschap te Hilversum. .
Begin jaren zeventig leidde de ambitie om te gaan schrijven ook tot daadwerkelijke productie. Hij schreef korte verhalen in onder meer studentenweekblad Propria Cures (was ook een tijdje aspirant-redacteur), Hollands Maandblad en Maatstaf. Daarnaast publiceerde hij enkele gedichten in Hollands Maandblad. In deze periode was hij ook enige tijd free-lance voetbalverslaggever bij de Volkskrant. Met name door persoonlijke omstandigheden stopte de (korte) stroom aan eigen creatief werk. Vanaf 1976 was hij wel recensent voor misdaadliteratuur van NRC-Handelsblad, een functie die hij tot 1986 uitoefende.
Rond 1985 werd de ambitie om zelf fictie te gaan schrijven weer groter, met name omdat het bespreken van boeken van anderen op den duur weinig bevredigend was. Daar kwam bij dat René Appel als recensent had kennis gemaakt met psychologische thrillers van auteurs als Patricia Highsmith en Ruth Rendell, die hem mede inspireerden tot het schrijven van een misdaadroman. Dat werd Handicap, dat in 1987 verscheen (zie verder de bibliografie op deze site, ook voor vertalingen, nominaties voor prijzen e.d.). Na een flinke serie boeken voor volwassenen verscheen in 1999 zijn eerste (spannende) kinderboek, Complot voor de leeftijdsgroep 10+. In 1997 schreef hij het scenario voor de korte tv-film Betaalde liefde, uitgezonden door de IKON.
Sinds voorjaar 2000 vormt René Appel samen met Tomas Ross de redactie van het tijdschrift over misdaad en misdaadliteratuur Kaliber.
René Appel is getrouwd en heeft twee kinderen. Hij woont in Amsterdam.
2. Bibliografische gegevens over de auteur
-Handicap (1987)
-Spijt (1989)
-De derde persoon (1990)
-Tegenliggers (1995)
-Geweten (1996)
-Spanning (1998)
-De echtbreker (2000)
3.1
Aangezien mijn boek uit 2001 komt heb ik nergens recensies kunnen vinden. Ik heb gezocht op Literom! En op een paar websites, maar nergens stond een recensie. Ik had verwacht dat er juist heel veel recensies over dit boek te vinden zou zijn, omdat het net nieuw is en dus veel over geschreven wordt. Dit blijkt dus niet zo te zijn.
3.2
Aangezien ik geen recensies heb heb ik wat extra’s bij het interview gedaan. Ik heb de moeilijke woorden onderstreept en de betekenis staat hieronder.
· Suspense; staat niet in het woordenboek, maar ik denk iets als spanning
· Supporteren; Als supporter aanwezig zijn
· Anekdote; kort, grappig verhaal
· Perfide; vals, verraderlijk
· Chantabel; iemand die te chanteren is
· Pretentieus; veel pretenties hebben, aanmatigend
D
1. Conclusie
Aangezien ik geen recensies heb wordt ook deze opdracht erg moeilijk. Ik kan niet reageren op de recent en ik heb geen extra lessen gehad door ‘de wijze woorden’ van een recent. Als ik kijk naar recensies van andere boeken van René Appel, dan kan ik hieruit natuurlijk ook dingen afleiden. Er wordt vaak gesproken over thrillers, ook bij dit boek. Er staan namelijk kleine zinnetjes van recenten achter op het boek. Ik vond het niet onder de categorie thrillers vallen. Het was een spannend boek, maar geen thriller. Bij een thriller denk ik aan echt zo spannend dat het bijna eng is. Dat had ik niet bij dit boek. Ik vond het spannend, dat wel, maar niet eng. Ik deel de mening dus niet van sommige resenten.
Op de voorkant staat; een verslavende, superieure thriller. Verslavend vond ik hem wel. Op het einde had ik echt zoiets van; ‘Nu al uit?’ Maar ook hier ben ik het dus niet eens met de naam ‘thriller’.
2. Eindoordeel
Dit is een boek die ik met geen enkele ander boek, film of opera kan vergelijken. Het is ontzettend origineel door de onverwachte stukken die ertussen zitten. Als je er aan begint heb je geen idee hoe het zal eindigen. Zelfs op driekwart weet je dat nog niet. Ik vind het heel knap als een schrijver je zo nieuwsgierig kan houden.
Het allermooiste vind ik denk ik het eind, dat is namelijk het meest onverwachte deel. Ik houd(zoals je waarschijnlijk al gemerkt hebt) van onverwachte wendingen. Zoals hij in een keer overlijdt aan een hartaanval is gewoon perfect. Het lost alles op en toch was ik er nooit opgekomen.
De titel vind ik ook mooi. Ik ben fel tegen zinloos geweld, vandaar dat ik het interessant vond om dit boek te lezen. Het heeft er niet zo veel mee te maken, bleek achteraf, maar er zit toch wel iets in.
Het thema vind ik niet echt heel bijzonder. Het is wel leuk dat het echt op het dagelijks leven slaat. Ik houd niet zo van science fiction. Zinloos geweld slaat heel erg op de werkelijkheid, dat was dus wel goed voor mij.
Ik vond het een leuk, spannend en vernieuwend boek. Ik raad het anderen zeker aan, maar zeg er wel bij dat je je even door het begin heen moet slaan. Je moet van spannende boeken houden en ver een beetje geheimzinnigheid.
Ik geef dit boek een 8!!
E
1. Bronvermelding
· Literom!
· http://www.reneappel.nl
· http://www.scholieren.com
· http://www.ilse.nl
· http://www.volkskrant.nl
· http://www.letteren.nl
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen