Boekverslag : Renate Dorrestein - Buitenstaanders
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 965 woorden.

Renate Dorrestein (1954-heden), “Buitenstaanders”.

Uitgeverij Wolters-Noordhoff, ,Groningen (1983, uitgeverij Contact) 176 pagina’s.

Reeks: De Grote Lijsters.

Op de omslag is een afbeelding te zien van een gedeelte van een hoofd, nl. De neus, het linkeroog en de mond. Het lijkt alsof de neus doormidden is gescheurd door een breuk die loopt van de bovenkant van de neus tot aan de linkerkant van de kin. Dit is volgens mij omdat er in het verhaal personen voorkomen die niet zijn wie ze lijken te zijn, en dus een soort “gespleten” persoonlijkheid” hebben.



Dit boek heb ik gelezen omdat het moest.



Het boek is ingedeeld in 4 hoofdstukken. Elk hoofdstuk bevat weer aparte delen die van elkaar gescheiden zijn door een horizontaal streepje. Meestal worden in die afzonderlijke delen dingen verteld die tegelijkertijd gebeurden. Soms ook wordt dezelfde gebeurtenis verteld, maar vanuit een ander perspectief.



De vertelsituatie is auctoriaal, omdat als er iets gebeurd dan wordt daar door “de stem” commentaar of extra info bij gegeven. De tijd verloopt niet chronologisch en er zijn flashbacks (bijv. als Laurie zegt wat er gebeurde voor het auto-ongeluk). Het verhaal speelt zich af in de jaren 80.



Max en Laurie en hun 2 zoontjes gingen op vakantie, Maar kregen een ongeluk en de auto kwam in het water. Een klein meisje, Marrie, bracht hen naar een donkerrood huis. Hier woonde Agrippina en haar familie. Lupo was haar eigen zoon, Wibbe was een soort aangenomen zoon en de meisjes Biba en Ebbe opgedrongen kleinkinderen en Marrie was een vondeling. Agrippina had nog een hond: Evertje Polder. Op de dag van het ongeluk werd er een feest voor Sterre voorbereid. Sterre was het dode zusje van Ebbe en Biba die een drieling waren. Agrippina was al oud en dacht dat je door bloed drinken jong kon worden. Ze ging weg om te kijken hoe het stond met haar nest jonge zwaantjes. Lupo woonde achter in de tuin in een caravan. Hij schreef liefdesbrieven in opdracht van mensen. Lupo ging bij Wibbe in het boothuis kijken. Wibbe was de klusjesman. Hij had voor Lupo een geweer gerepareerd zodat die voor een kado voor Sterres feest kon zorgen. Agrippina ging wat muizen halen die ze in de kelder hield voor wat bloed. Toen Max en Laurie bij het huis aankwamen, werd Max in bed gestopt, Laurie kreeg wat thee en de jongens gingen met Marrie roeien. Biba en Ebbe gingen bloemen plukken voor Sterres feest. Toen ze terugkwamen vonden ze Max in hun bed. Wibbe haalde met de tractor de auto uit de sloot.



Toen Max wakker werd zag hij de naakte Ebbe en wilde wel met haar in contact komen. Laurie vertelde Lupo dat ze erg ongelukkig was en dat niemand haar begreep. Ze wilde meteen weg, maar de auto deed het na een paar honderd meter al niet meer. Max ging met Wibbe naar het dorp. Lupo ging met Evertje Polder en Laurie naar het bos. Daar aangekomen schiet hij Evertje Polder dood. Dan schiet hij een zwaan voor Sterres feest. Agrippina vond het vreselijk dat haar hond en haar nestelzwaan dood waren. Ze ging de jonge zwaantjes halen en sloot met de jongens een bloedverbond, Marrie rende weg. Lupo schreef een liefdesbrief voor Max, die dan zogenaamd van Laurie kwam. Laurie vertelde Max dat ze een verhouding had met Lupo, maar Max moest alleen maar lachen en zei dat ze in een gesticht waren gekomen. Tijdens Sterres feest werd Wibbe opgesloten omdat Ebbe en Biba op het dak de zelfmoord van Sterre nadeden, en hij verstoorde dat. Max werd in de kelder opgesloten en A en de kinderen waren ook weg. De jongens hadden besloten dat Marrie gestraft moest worden omdat ze haar bloed niet gaf. Max zat tussen de muizen van Agrippina en daar vond hij de brief van Laurie. Na het lezen van deze brief besloot hij Laurie gek te maken. Lupo Biba en Ebbe gingen de kinderen zoeken. Ze zagen ze in Marries kamer. Toen Agrippina terug kwam en de schreeuwende Max in de kelder hoorde dacht ze dat het een muis was die wraak kwam nemen, en ging naar bed. Laurie was verdwaald in het bos en kwam bij een inrichting. Omdat ze heel erg moest lachen werd ze voor een patiënt aangezien. Maar even later vertelt de psychiater dat het huis een project van Wibbe is. Laurie vertelde wat er allemaal gebeurd was en Wibbe werd opgeroepen. Die zei dat er niet aan de hand was en dat Laurie onzin uitkraamde. Laurie werd in slaap gespoten. Toen Max en Wibbe vrij waren ging Wibbe bij Agrippina kijken. Ze deed heel raar, wat kwam door een soort hersentumor, en werd naar de inrichting gebracht. De kinderen en een vleesmes waren weg. De kinderen hadden Marrie naar het boothuis gebracht en wilden een straf uitvoeren. Toen Laurie weer bijkwam zat ze met Max en de kinderen op een terras. Ze had een nachtmerrie gehad over drie dwergen: de één werd gevild door de ander. Laurie moest kiezen: of alles was waargebeurd, dus ook haar droom, of alles was een droom geweest. Het ging erom met welke leugen ze het liefst wilde doorleven.



Het viel mij op dat Max en zijn gezin in een soort andere wereld komen (nl. De wereld van de gekken) als ze met hun auto in het water komen. Als ze weer met de gewone wereld in contact komen (nl. het gesticht) begint het weer te regenen. Het verhaal wordt dus begonnen en afgesloten met water.



Ik vind dit een goed onderwerp voor een boek, omdat je er veel kanten mee op kan en het kan heel spannend zijn.



Max is een overspelige echtgenoot die alleen maar op vakantie gaat met zijn vrouw omdat het zo hoort.




Het taalgebruik is goed, maar soms is er een beetje een onduidelijke zin. De stijl vind ik niet goed, omdat er door het grote aantal figuren die allemaal op een andere plaats zijn er veel dingen tegelijk gebeuren. Dit wordt weergegeven met een liggend streepje. Na zo’n streepje is het niet meteen duidelijk over wie en waar het gaat.



Ik zou het moeilijk vinden om dit boek te schrijven omdat het zo ingewikkeld in elkaar zit en omdat ik nooit op het idee zou komen om het over dit onderwerp te schrijven. Ik heb over de auteur een soort krantje gelezen: “Ontdek Renate Dorrestein.”



Ik vind dit geen leuk boek omdat een leuk onderwerp zo wordt verteld dat het niet leuk meer is. Dit komt doordat er teveel personen zijn. Dit zou op zich niet ze erg zijn als ze dan maar niet allemaal stuk voor stuk erg belangrijk zouden zijn, want dan was het niet nodig om alle gedachten weer te geven. Ook doordat die gedachten erg uitgebreid worden weergegeven, vergeet je bijna waar het verhaal nou eigenlijk over ging. Als er dan direct daarna weer iets verteld wordt over een ander persoon, ben je helemaal het doel kwijt. In het begin van het verhaal worden ook vaak dingen twee keer verteld. Omdat je al weet hoe dat gebeurtenisje was gegaan is het vervelend om dat nog een keer te lezen. Ook het feit dat dingen niet echt verteld worden zoals ze zijn (bijvoorbeeld: pas als Evertje Polder bijna dood is weet je dat het een hond is, en pas vlak voor het feest van Sterre weet je dat ze dood is) wekt irritatie op.

Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen