Boekverslag : Desiderius Erasmus - Lof Der Zotheid
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 721 woorden.

Lof der zotheid



Auteur: Desiderius Erasmus

Titel: Lof der Zotheid (Morias Enkomion (Grieks), Stultitae laus (Latijn))

Jaar van eerste druk: 1511

Vertaling: Harm-Jan van Dam



Samenvatting:

Het boek begint met een brief aan Thomas More, een Engelse humanist en goede vriend van Erasmus. Die brief is trouwens verkeerd gedateerd, het is namelijk niet 9 juni 1508 maar de brief is in juni 1510 geschreven.



Na de brief, die een inleidende functie heeft, begint Zotheid over haar Lof, een redevoering van meer dan 4 uur. Zonder haar kan de wereld niet bestaan. Ze is niet alleen, ze roept ook de hulp van enkele andere godinnen in: eigenliefde, vleierij, vergeetachtigheid, werkschuwheid, genotzucht, onverstand, weelderigheid, drinkgelag en vaste slaap. Uit de dwaasheid komt alles voort, daar laat ze geen twijfel over bestaan. Politiek, oorlog, vriendschap, liefde, jachtpartijen, huwelijk, kortom alles.

Meermaals haalt ze ook aan dat wie haar niet kent niet leeft. Ze is onmisbaar om gelukkig te zijn.

Bij de redevoering wordt er heel veel kritiek geleverd op de maatschappij die gebaseerd is op rangen, geleerden en de kerk. Erasmus dekt zich in zijn brief ook in tegen deze.



Thematiek en motieven

Het thema is duidelijk de zotheid en dat de wereld niet zonder haar kan. De motieven zijn enerzijds de dwazen, anderzijds de wijzen (die Erasmus ook als “sofisten” aanduid, een grappige woordspeling als je weet dat een sofist ook iemand is die scherpzinnige drogredenen aanvoert.) Deze twee groepen worden gedurende het gehele boek tegenover elkaar gesteld.

Uiteraard wil Erasmus laten zien aan zijn lezer (oorspronkelijk enkel Thomas More) dat er met de maatschappij heel wat misgaat. Ook wil hij aantonen dat je niet alles al te serieus moet opvatten in het leven, zonder Zotheid kan je trouwens niet leven.



Titelverklaring

De titel “Lof der Zotheid” laat al vermoeden dat dit een lofrede is voor de Zotheid. Waarom “Lof der Zotheid”? De naam More deed Erasmus denken aan Moria wat dwaasheid betekend, heel raar want Thomas More is een zeer wijs man (Schrijver van “Utopia” waarvoor hij onthoofd werd door Hendrik VIII omdat hij het boek laster vond, of moet ik zeggen: “lastig”)

Het tweede luik van de titel verklaring ligt weer bij Thomas More. Hij en Erasmus hadden een favoriete schrijver namelijk de Griekse schrijver Lucianus ( 120 NC). Deze had een boek geschreven “De lof van de vlieg”.



Personages

Slechts één personage wat het tot een monoloog maakt. Dat personage is Zotheid (of Erasmus, de keuze is aan u). Omdat het een monoloog en een uiteenzetting is zijn er geen duidelijke karaktertrekken en heeft het personage geen duidelijke ontwikkeling.



Perspectief

Dit verhaal is geschreven vanuit de ik-vorm. Deze vorm laat het verhaal aan geloofwaardigheid winnen en brengt heel duidelijk de mening van Zotheid naar voren.



Beoordeling

Ik heb “Lof der Zotheid” ervaren als een boek dat soms heel lastig is en verwarrend. Dit komt omdat er geen duidelijke structuur is wat op zijn beurt dan weer komt omdat Erasmus tot jaren na de eerste druk (Parijs 1511) is blijven sleutelen aan het verhaal. Dit maakt het verhaal tot warrig en onoverzichtelijk en soms een beetje saai en langdradig. Het verhaal is soms lastig omdat het een typisch Renaissance stijl is, dit wil zeggen met heel veel verwijzingen naar het Latijn en het Grieks om zijn kennis van deze twee naar voren te brengen. Erasmus beheerste beiden trouwens heel goed want zo schreef hij “Adagia” (spreekwoorden) waarin hij allerlei Latijnse, en later ook Griekse, zegswijze bijeenbracht en toelichtte. Deze verwijzingen blijven er gedurende het hele verhaal waardoor ik het gevoel heb dat ik soms enkele dingen mis.



Hoewel het boek zo’n 500 jaar geleden is geschreven zie ik veel dingen terugkeren. Je kan het boek zowel 500 jaar geleden als nu plaatsen. Dit maak het boek vrij speciaal en soms ook grappig zoals bijvoorbeeld: “Zelf heb ik eens moeten luisteren naar iemand die bijzonder getikt, pardon: geleerd was,…”



Ondanks al mijn minder positieve dingen die ik in het begin van mijn beoordeling heb geschreven kan en zal ik dit boek aanraden aan mensen die houden van boeken met een diepzinnig karakter. Hoewel hij soms ingewikkeld wordt, met al die verwijzingen, is het best wel grappig. Bezint eer je begint echter want dit is geen eenvoudig boek als je geen voorstander bent van teksten met een aparte soort humor.



Michel Stevens

Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen