Boekverslag : Patrick Süskind - Het Parfum
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1777 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1777 woorden.
“Het parfum” van Patrick Süskind
De auteur
Patrick Süskind werd op 26 maart 1949 te Ambach am Starnberger See geboren als zoon van een schrijver. Zijn vader oefende ook nog andere functies uit: hij was vertaler en politiek redacteur. Patrick Süskind groeit in Holzhausen op waar hij school liep in het kleine dorpsschooltje en later ook in het gymnasium. Na zijn eindexamen gaat Patrick gaan studeren van 1968 tot 1974. In zijn studies leerde hij ook geschiedenis, net zoals zijn vader in het verleden. Na zijn studie voorziet Patrick Süskind met kleine baantjes in zijn levensonderhoud en schrijft daarnaast draaiboeken en kleine prozawerken, die in het begin niet meteen uitgegeven worden. Met de eerste opvoering van zijn alleengesprek "De Contrabas" in München weet Süskind in 1981 echter radicaal door te breken. Het stuk zou meer dan 500 maal worden opgevoerd en meer dan 20 keer in scène gezet worden. Süskind heeft ook veel meegeholpen aan scenario’s van films. Zijn roman "Het Parfum" maakte Patrick Süskind in 1985 definitief tot een wereldwijd bekende en succesvolle schrijver uit de hedendaagse Duitse literatuur. "Het Parfum" werd niet alleen een bestseller, maar ook een longseller. Negen jaren achtereen weet het boek op de bestsellerhitlijst van Der Spiegel te komen staan (een lijst met de bestseller uit Duitsland). Bij de eerste druk werden er 100.000 exemplaren gedrukt die na enkele maanden al volledig waren uitverkocht. Ondertussen is "Het Parfum" in meer dan 33 talen vertaalt en meer dan 8 miljoen keer verkocht.
In het jaar 1989 ontvangt Patrick Süskind de Gütenberg-prijs
Ondanks de literaire beroemdheid van Patrick Süskind is er over de auteur zelf zeer weinig bekend. Süskind hecht geen enkele waarde aan populariteit, treedt zelden naar voor en geeft uit principiële gronden nooit interviews. Het enige dat over hem bekend is, is dat hij momenteel een teruggetrokken leven in München, Parijs en Montolieu (Zuid-Frankrijk) leidt.
Waarom Patrick Het Parfum geschreven ben ik toevallig te weten gekomen. Süskind heeft in de archieven van Parijs het dossier Grenouille gevonden. Op deze affaire heeft hij toen een boek geschreven, natuurlijk heeft hij veel verandering aangebracht, dat maakt het boek dus spannender.
Korte inhoud
Grenouille is een wonderlijk kind.
Hij wordt in Parijs geboren in de achttiende eeuw. Zijn moeder had hem tussen het visafval laten liggen in de hoop dat hij gewoon zou sterven, maar Grenouille gaf een ijselijke gil. Zijn moeder werd enkele weken later opgehangen voor kindermoord. Hij ziet er uit als een normaal kind, maar hij heeft raar genoeg geen geur (raar, want in de 18e eeuw had iedereen een verschrikkelijke geur) Toen hij 8 jaar was, dumpte zijn pleegmoeder hem als leerjongen bij een looier. Waar hij 4 jaar in de meest erbarmelijke toestanden werkte en miltvuur opliep, maar het overleefde. Toen hij 12 werd ging hij in een parfumerie werken. Z’n reukvermogen was daarvoor zeer geschikt, zelfs overontwikkeld. Samen met Maître Baldini maakte hij wereldbekende parfums. Na daar enige tijd gewerkt te hebben vertrok hij naar het zuiden om nieuwe geuren te ontdekken. Hij bleef eerst nog 7 jaar op de Plomb du Cantal (een gebergte, in een 100 meter diepe tunnel) wonen om iets anders dan mensenlucht te ruiken en om een eigen geur te creëren in zijn hoofd. Toch kwam hij daarna in Grasse aan. In de Rue Droite rook hij de heerlijkste en wonderbaarlijkste geur dat hij ooit geroken had bij Laure Richis, een schoonheid. Vele andere meisjes als Laure roken ook lekker, allemaal waren ze ongeveer vijftien jaar. Zelf wilde hij ook een geur hebben, de beste die je maar kon hebben.
In Grasse vermoordde hij daarom de vijfentwintig meisjes waaronder, de allerlaatste, Laure. Deze poging had hem bijna de dood gekost. Nu had hij een magisch parfum van ze gecreëerd en wilde terug naar Parijs om te sterven, hij zag het leven niet meer zitten. In de Rue aux Fers kwam zijn leven ten einde toen rovers hem opvraten nadat hij zich ingesmeerd had met het aantrekkelijke luchtje van de vijfentwintig vermoorde meisjes.
De hoofdpersonen
Deze keer is het maar één hoofdpersoon, Jean-Baptiste Grenouille. Dat komt omdat we z’n hele leven volgen gedurende het hele boek, en er is niemand die de hele tijd bij Grenouille is. Hij is geboren op 17 juli 1738 in de Rue aux Fers in de vervuilde en stinkende stad Parijs.
Grenouille heeft zelf geen geur, hij rook naar niks. Mensen dachten daarom dat hij door de duivel bezeten was, daardoor heeft hij nooit liefde voor iemand gevoeld maar zijn hele leven, alleen haat.
Toen Jean-Baptiste zes was had hij bij madame Gaillard zijn hele omgeving olfactorisch in zich opgenomen. Tienduizend, honderdduizend specifieke zelfstandige geuren had hij verzameld en kon er blijvend over beschikken, zo duidelijk, zo willekeurig dat hij ze zich niet alleen herinnerde wanneer hij ze opnieuw rook, maar ze daadwerkelijk rook wanneer hij ze zich herinnerde. Sterker nog, hij wist ze zelfs louter in zijn fantasie onderling opnieuw te combineren en schiep zodoende inwendig geuren die er in de werkelijke wereld helemaal niet waren. Kortom Grenouille was een hoogbegaafd kind.
Toen Grenouille volwassen was, was hij (net als toen trouwens) erg lelijk, hij was een klein mannetje en liep vaak naar voren gebogen, rijk was hij zeker niet maar daar had hij ook geen behoefte aan, met twee francs per week kon hij net overleven en dat was het belangrijkste. Jean-Baptiste was erg gesloten met de buitenwereld, hij ging nooit met leeftijdgenoten om maar probeerde de omgeving waar te nemen met zijn reukvermogen. Hij maakte veel ontdekkingen…
Grenouille hield eigenlijk veel van zichzelf en voelde haat voor anderen en daarom had hij ook geen moeite met het vermoorden van de meisjes. Tenslotte was het voor zichzelf bedoeld. Jean-Baptiste vond dat mensen stonken en dom waren, ze waren niets en hij alles!
Persoonlijke mening
Ik heb dit boek voor de eerste keer gelezen op aanraden van een vriend en ik moet toegeven dat ik het geweldig vond. Ik denk dat ik het op twee dagen uitgelezen had.
Ik kan niet goed uitleggen wat mij precies zo aantrekt in dat boek. Het is gewoon een heel andere manier van schrijven. Je neemt de wereld waar door de ogen van Grenouille die niet kijkt, maar wel ruikt. Je kan je gewoon niet voorstellen hoe dit zou zijn…
Ik vind ook dat de manier waarop het geschreven is heel goed overkomt. Het boek is erg beschrijvend. Als Grenouille voor de eerste keer in de opslagruimte van Baldini komt, dan worden er honderden flesjes en geuren beschreven. Echt alles wat Grenouille ziet wordt in geuren omschreven. Alles wat hij doet wordt tot in de kleinste details verteld en dat geeft je echt het gevoel alsof je er zelf bij bent. Je kan echt in de huis van het personage kruipen.
Een klein voorbeeldje: op een gegeven moment verblijft Grenouille in een tunnel in een berg (Plomb du Canal). De omschrijving die ik daar dan las, hoe Grenouille in die kleine vochtige ruimte zat met net genoeg plaats om te bewegen, hoe hij de wormen kon horen kruipen in de aarde, hoe donker het was,… Dat gaf mij echt een benauwd gevoel. Ik kon niet anders dan eens naar buiten stappen om een luchtje te scheppen. Ik voelde me net alsof ik uit die grot kwam gekropen.
Ik kon echt de woorden niet vinden om het boek samen te vatten. Ik kon er de hoofdpunten niet uithalen, want alles wat Grenouille deed was bewust. Ook alles had een invloed. Het boek staat vol feiten die op het eerste gezicht niets te betekenen hebben, maar naarmate je verder leest zie je dingen.
Nog een voorbeeldje: alle mensen die echt contact hadden met Grenouille, of het nu gaat om zijn slachtoffers of zijn werkgevers, die sterven uietindelijk op een grove manier. Zo was er madame Gaillard die pleegmoeder was omdat ze later op pensioen zou kunnen gaan. Zo zou ze kunnen sterven in haar eigen bed en niet in Hôtel Dieu, waar de mensen met honderden anderen in de zaal lagen te wachten op de dood. Zij heeft haar pensioen gehad, maar ze werd heel oud en had het nadeel van de revolutie nog mee te maken. Zo was haar geld niets meer waard en is ze (op 90-jarige leeftijd dan nog wel) toch nog afgescheept naar Hôtel Dieu waar ze op de dood lag te wachten.
Dit lijkt misschien niet raar, maar dan was er ook nog Baldini. Hij leerde grenouille de kunst van het destilleren. (Een belangrijk detail is wel dat Baldini een huis het dat op een brug gebouwd was) De nacht dat Grenouille het huis van Baldini verlaten had om naar Grasse te trekken is het huis in het water gestort. Dit was dan misschien ook puur toeval, maar zo verliep het iedereen die met Grenouille in contact kwam.
Ook de plaatsnamen moet je goed onthouden. Je kan zien dat hij naar dezelfde plek ging om te sterven als de plek waar hij geboren was en waar zijn moeder gedood werd. Toeval?
Ook het einde was briljant (vond ik toch). De pointe van het verhaal. Volgens Grenouille bestond uiterlijke schoonheid niet. De mensen gingen af op het meest primitieve zintuig van al, de reuk. Dat was volgens hem de reden dat zijn slachtoffers zo aantrekkelijk en geliefd waren. De geur van een jong meisje, de geur van onschuld en kuisheid. Dat was waar de mensen van hielden, ook al beseften ze het niet. En dat was Grenouille zijn doel, dat de mensen van hem hielden, dat hij de mensen aan zijn wil kon onderwerpen zonder dat ze wisten waarom ze voor hem vielen. Anderzijds wou hij ook voor zichzelf gewoon de geur ontwikkelen die geen mens ooit kon creëren, die nog nooit door een mens bewust was waargenomen. En het is hem nog gelukt ook. Een man die met moeite kon lezen en schrijven, die bijna geen woordenschat had en zo dom leek als het maar kon zijn; uiteindelijk was hij misschien wel het grootste genie aller tijden.
Je kan echt uren over dit boek doordrammen, vooral als je het graag leest natuurlijk, maar er zit echt wel zoveel in dat je het bijna niet kan vatten…
Het is wel een verhaal waar je het hoofd moet bijhouden. Als je even niet aandachtig gelezen hebt, dan is de kans groot dat je enkele pagina’s later even moet terugbladeren.
Ik heb al gehoord dat heel veel mensen het een slecht boek vinden omdat alles te veel beschreven wordt, maar ik kan alleen maar zeggen dat je het moet uitlezen voor je iets zegt, want het is echt een geweldig boek. Een echte aanrader volgens mij, zelfs voor mensen die niet van thrillers houden.
www.verslagen.com
Auteur: Patrick Süskind
Titel: Het parfum
Inzender: Ann Koekepan
Taal: Nederlands
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen