Boekverslag : Hugo Claus - Suiker
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2062 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2062 woorden.
LEESVERSLAG:
Hugo Claus,
Suiker,
19e druk 1979,
De bezige bij, Amsterdam,
1e druk november 1958,
Uitgeverij de bezige bij Amsterdam,
91 bladzijdes
6 taferelen.
Voor het eerst op gevoerd
op 22 november 1958
door het Rotterdams toneel;
Voor het laatst opgevoerd in 1973,
Door de Noorder Compagnie.
TITEL:
Suiker.
De hoofdpersonen werken in de suikerindustrie, er wordt langzaam aan vertelt hoe de stinkende bieten, modder, hitte, stoom, kou, pulp, stroop en kalk leiden tot sneeuw wit kristal, suiker.
De hoofdpersonen zoeken in deze viezigheid een weg naar de zoetheid van de liefde.
MOTTO:
Geen motto en geen opdracht, voorin staat alleen wie de personen zijn die in het stuk spelen.
TIJD:
Het verhaal speelt in de zomer van 1949 en speelt 9 dagen. Het verhaal begint als het seizoen er bijna op zit, nog 9 dagen en dan mogen ze weer terug naar Vlaanderen en het eindigt als de laatste avond erop zit, nog een paar uur en dan zijn ze weg.
PLAATS:
Verrieres in Noord Frankrijk.
Daar staat de suikerbieten fabriek. Het verhaal speelt alleen op het terrein van deze fabriek en in het dorpje Compiégne ernaast.
PERSONEN:
Oude Minne.
De hoogbejaarde (78) kale tweelingbroer van Jonge Minne maar hij is een kwartier ouder dan Jonge Minne en wordt daarom oude genoemd, eigelijk heet hij Michel. Hij heeft overal commentaar op en is nogal giftig en hij maakt plezier over het ongeluk van een ander. Hij overheerst jonge Minne volledig want hij heeft zijn moeder op haar sterfbed, 30 jaar geleden, beloofd goed voor jonge Minne te zorgen. Hij is tot op de draad versleten en hij leeft nog maar van zijn idealen waar de belangrijkste van is dat hij volgend jaar niet meer terug hoeft te komen maar dat zegt hij al jaren. Hij kan geen Frans en voelt iedereen die hij niet kan verstaan als een bedreiging en vindt dat hij de mindere baantjes krijgt omdat hij geen Frans krijgt. Hij wordt gezien als een zenuwpees. Hij heeft een lui oog, dat trekt en hij kan er niets mee zien.
Jonge Minne.
Hij is dus de (ook kale) tweelingbroer van oude Minne, eigelijk heet hij Albert. Hij is een nogal zielig figuur die aan de drank is en alleen maar droomt van opstand tegen zijn broer. Hij heeft ook als ideaal hier niet meer terug te komen maar dit wel iets minder duidelijk dan bij zijn broer.
Jager.
Hij is een vijftig jarige oud beroeps wielrenner die net niet de top heeft bereikt, hij gaat helemaal zijn eigen gang. Hij werkt in het moeras en zit daar de hele dag niets te doen.
Deze Vlaamse seizoen arbeiders uit Evergem zijn alleen maar de bijpersonen zij zijn er alleen om de actie van de hoofdpersonen te begeleiden en te weerspiegelen. De hoofdpersonen zijn, ook seizoensarbeiders uit Evergem, behalve Malou dat is de dochter van de eigenaar.
Max.
Een magere lange man van rond de 35, hij is ooit getrouwd geweest met Elisabet maar omdat zij achterbaks was zijn ze gescheiden zegt hij eerst later zegt hij dat het komt omdat hij geen kinderen kan krijgen. Zomers werkt hij in de suiker, ‘s winters in het metaal Hij is een soort Don Juan, die veel succes bij de vrouwen heeft hij maakt eigelijk alleen maar gebruik van de vrouwen en behandelt ze als oud vuil en is bij sommige hun pooier. Op zijn medearbeiders met name op Kilo heeft hij een dominerende invloed. Hij denkt dat hij zich dit kan veroorloven omdat hij het meest van de fabriek verdient. Het vorige seizoen had hij een erg vurige verhouding met Malou, maar nu wil hij niets meer met haar te maken hebben. Als hij er achter komt dat Kilo nu een verhouding heeft met Malou probeert hij ze uit elkaar te krijgen.
Kilo is zijn beste vriend, sinds hij hem heeft opgevangen na de dood van zijn vader, die raakt hij daardoor echter kwijt. Hij blijft uiteindelijk achter als een zwak persoon. Hij werkt in het sproeihok, een van de makkelijke baantjes want hij kan goed Frans en dat werkt in zijn voordeel. Hij wordt gezien als totaal bedorven. Als hij zich ongelukkig voelt gaat hij naar een waarzegster in Compienge, de laatste dagen van het seizoen zit hij daar elke dag. Hij handelt in gestolen suiker en kan zich daardoor duurdere hoeren veroorloven. Iedereen is een beetje bang voor hem.
Kilo Verstreaten.
Een dikke, nogal trage en naïeve jongen van ongeveer 35. Lichamelijk is hij wel heel erg sterk. Omdat hij zo dik is wordt hij Kilo genoemd. Hij is al 9 jaar zomers een seizoenarbeider in de suiker en ‘s winters een seizoenarbeider in het metaal, gewoonlijk elke drie jaar naar en andere fabriek. Hij heeft een verhouding met Malou, maar de liefde is erg afstandelijk. Hij weet eerst niet wat ertussen Malou en Max heeft gespeelt het vorige seizoen. Hij komt los van Max als Max probeert de relatie tussen hem en Malou te verbreken. Hij is verloofd met Max’ nicht Janny en heeft daarom zich in het begin van het seizoen goed gedragen, (dit ook omdat hij zich gekleineerd voelt bij de hoeren) want met Janny zou hij een café gaan beginnen. De laatste dagen echter blijkt Malou toch leuker te zijn dan Janny. Hij zegt niet meer met Janny te willen trouwen, maar dan kan hij zijn café ook wel vergeten. Hij probeert Malou mee te krijgen naar Vlaanderen maar in het begin lukt dat nog niet erg, want Malou vindt hem te dik en naar bieten stinken, ze heeft helemaal geen zin om met hem een relatie te beginnen, uiteindelijk doet ze dat toch maar niet zozeer om hem, meer om weg te kunnen uit het dorp en haar verleden af te sluiten. Hij handelt in gestolen suiker en zo verdient hij net iets meer dan de anderen, Max stuurt dat geld op naar zijn moeder en Kilo zou dat dan later terug krijgen. Eigelijk was het plan om daar een tapbiljart van te kopen maar nu ‘koopt’ hij Malou ermee. Zeven jaar geleden is zijn vader overleden en hij is toen bij Max en zijn moeder komen wonen.
Malou Flamin.
Een zwartharig mager meisje rond de 22. Het is een door en door losbandig meisje die verloofd is met de veel oudere secretaris van haar vader, meneer Lambert. Haar moeder Blanche en zus Lilly zijn prostituees en haar vader is maar wat blij dat zij nu verloofd is en dat niet hoeft te zijn. Dan begint ze een verhouding met Kilo en laat ze Lambert zitten. Ze heeft het heel moeilijk gehad toen haar relatie met Max werd verbroken en heeft toen even in Arres in Zwitserland gezeten als kamer meisje. Nog steeds kijkt ze een beetje tegen Max op terwijl ze hem aan de andere kant ook minacht. Hij was namelijk haar pooier en hoewel hij beloofde haar mee te nemen ging hij alleen terug naar België met haar verdiende geld. Ze is een tijdje erg ziek geweest en deze besmettelijke longziekte heeft haar hele jaar op zijn kop gezet, ook heeft ze het aan haar nieren en mag daarom niet drinken, wat ze wel doet. Voordat ze naar Arres ging was ze een hoer en daarom laat ze Kilo haar met geschenken te verleiden, met Max wil ze niets meer te maken hebben, ze zegt dat hij de vader van het kind is waarvan ze abortus heeft moeten plegen maar dat kan niet. Ze is bang voor wat ze voelt en met name voor wie ze wat voelt. Uiteindelijk besluit ze mee te gaan naar Vlaanderen en keert niet terug naar Lambert.
Oorspronkelijk komt ze uit Vlaanderen net als al de mannen maar haar vader is de fabriek begonnen in Frankrijk en dus moest ze mee, ze was toen 17. In Vlaanderen heette ze Madeleine maar ze moest haar naam veranderen in een Franse naam, van haar vader toen ze hier kwamen wonen. Haar verloofde noemt haar Minoe. Ze liegt veel.
THEMA:
Mensen die niet kunnen ontsnappen aan hun erbarmelijke omstandigheden hoe ze hun best ook doen.
De personen in dit boek zijn allemaal eenzaam, agressief tegen elkaar en lijden aan een dierlijke genot zucht. De manier waarop ze met mensen, voornamelijk vrouwen en drank omgaan is bijna niet meer menselijk te noemen. De eenzaamheid houdt hen samen. Ze willen allemaal geld verdienen om een beter leven op te bouwen, ze kunnen alleen niet allemaal even goed sparen. Kilo en Max hebben nog de meeste kansen omdat ze handelen in gestolen suiker, ze investeren het alleen in steeds duurdere hoeren. Malou is geen seizoenwerker maar ook met haar komt het niet ver, ze doet haar best door met Kilo aan te pappen maar valt weer net zo hard terug.
LEIDMOTIEVEN:
Prostituees.
Bijna alle vrouwen in het dorp zijn prostituees. Max kan met ze omgaan maar misbruikt ze, hij wordt hun pooier en verdiend zo geld aan ze. Hij belooft hun dingen die hij niet na komt. Kilo vindt ze maar niets, te veel make-up en te veel namaak. Eigelijk zijn het maar witte rimpelige oude wijven die hem kleineren. Malou, haar zus en moeder zijn ook hoeren, dit wil Kilo echter niet horen. Malou moet met een veel oudere man trouwen omdat haar vader niet wil dat ze zichzelf verkoopt, zelf wil ze liever helemaal opnieuw beginnen. Ze is alleen maar hoer om het geld want zo wil ze niet dat Kilo aan haar zit.
Alcohol.
De mannen zijn snel dronken, zo kunnen ze hun miserabele bestaan ontvluchten en pas als ze dronken zijn zijn ze eerlijk.
Sparen.
De mannen moeten sparen maar dat kunnen ze niet al het geld gaat op aan drank en vrouwen.
Dromen.
De personen houden zich staande door te dromen, Kilo van zijn café, Oude Minne dat dit zijn laatste jaar is, Jonge Minne dat hij de oude gaat verslaan en Malou dat ze een heel nieuw leven gaat leiden.
Een driehoeksverhouding.
Milou, Kilo en Max hebben een driehoeksverhouding als het ware. Om die verhouding draait het hele boek. Juist omdat ze alle drie van elkaar houden is het zo ingewikkeld.
MOTIEVEN:
Eenzaamheid.
De personen zijn allemaal eenzaam, en proberen zich met dromen staande te houden. Het rare is dat ze pas genegenheid bij elkaar zoeken als ze stom dronken zijn en dat dan ook gelijk weer verwerpen.
Liefde.
De liefde van Kilo voor Malou is duidelijk al weet hij zelf op het eind ook niet meer wat nou waar is. De liefde tussen Malou en Max zit ook diep maar dat proberen ze beide te verwerpen. Tussen Jenny en Kilo lijkt er geen liefde te zijn even als Malou voor Kilo geen liefde voelt. Oude Minne en jonge Minne lijken op het eind ook wel wat voor elkaar te voelen maar alleen als broederliefde die ze beide niet willen laten blijken. Verder is er liefde van Max voor zijn moeder die steeds als bescherming wordt aangedragen als hij het moeilijk heeft.
GENRE:
Een realistisch, dramatisch toneelstuk.
Het is een toneelstuk gebaseerd op een novelle. Net als de meeste toneelstukken is het verdeeld in verschillende bedrijven. De personen praten met elkaar en daardoor kom je te weten wat er gebeurt.
Claus had Suiker eerst als novelle geschreven en later omgeschreven als toneelstuk door de ik figuur er uit te halen. Omdat het waar gebeurt kan zijn is het realistisch en het feit dat de personen niet uit hun miserabele omstandigheden kunnen komen en dat alles duidt op een goed einde die niet komt is erg dramatisch.
PERSPECTIEF:
De personen praten met elkaar zo kom je erachter wat er speelt. Vaak zijn de gesprekken echter geen dialogen maar monologen, omdat de personen nogal eenzaam zijn. Dit gebeurt het meest bij de oude Minne.
MENING:
Ik vond het een nogal raar toneelstuk. In het begin was het helemaal niet leuk maar het is toch wel grappig dat die driehoek er inzit en dat de mensen geen van alle toe willen geven wat ze nou eigelijk voor elkaar voelen. Ik wist niet wie van de personen je nou moest geloven, op het aller begin dacht ik dat alleen Jager de waarheid weergaf, dat was wel zo maar die zegt amper wat en daar heb je dan niets aan. Toen dacht ik dat Malou alleen de waarheid sprak maar dat bleek na die bekentenis niet zo te zijn. Claus wou je laten denken dat Max alleen de waarheid sprak maar omdat Max in het begin zoveel verzwijgt komt dat niet echt realistisch over. Nadat Kilo op het eind ook iets zegt wat hij niet meent weet je helemaal niet meer wat er nou waar is in het boek en wat niet, dat is jammer, daar had Claus wat aan moeten doen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen