Boekverslag : Willem Elsschot - Villa Des Roses
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1833 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1833 woorden.
Willem Elschot - Villa des Roses
Beoordeling door Ornée & Vermeer Tekstbureau
Korte samenvatting van de inhoud:
Het verhaal bestaat uit twee delen. In het eerste deel worden de personages beschreven en voorgesteld aan de lezer. In het tweede deel begint het echte verhaal.
Eerste deel: hierin worden alle personages voorgesteld: Mijnheer en Madame Brulot verhuren in Villa des Roses kamers. Het pension is niet echt van hen, maar ze hebben het als het ware in pacht. Ze zorgen voor het eten en hebben twee dienstmeisjes in dienst die de kamers opruimen en de was en het eten doen. Madame is helemaal gek van haar huisaapje Chico.
Madame Gendron is een oude dame die een beetje gek is. Op kosten van haar zoon verblijft ze dag en nacht in Villa des Roses.
Dan is er nog mevrouw Dumoulin. Zij is de tweede oudste van de mensen die in de Villa verblijven. Ze is een oude weduwe en ze stelt altijd veel interesse in de politieke toestand van het land. Ze wil altijd wel over een fatsoenlijk onderwerp praten en laat altijd wel haar mening horen.
Dan is er nog een kostganger: een jonge blonde Noor, de heer Aasgaard. Hij is een vriendelijke goedgehumeurde jonge man.
Dan is er nog de heer Martin. Hij was een zakenman uit Nantes. Hij vertrok een keer voor zes maanden om later terug te keren met een Poolse moeder en dochter. Zij delen samen een kamer.
De kamer naast hen wordt bewoond door drie zusters uit Boedapest. Ze waren altijd heel rustig en gingen elke middag een stukje wandelen.
De heer Knidelius is een Hollander van ongeveer zestig jaar oud. Iedereen vond hem een beetje vreemd mannetje. Hij kreeg ook altijd post die aan verschillende mensen geadresseerd was.
Het meisje Jeanne Kerros beweerde, dat zij muzieklerares was en uit Bretagne kwam. Niemand wilde aan tafel naast haar zitten, want ze had, naast dat ze ook nog mank was, allerlei witte enge vlekken in haar hals.
De laatste kostganger was een jonge Duitser, de heer Grunewald. Hij had weinig manieren en kon ontzettend veel wijn drinken, iets wat hij dan ook geregeld deed.
En dan was er nog de heer Bizard. Hij kwam alleen om te ontbijten en te dineren. Hij sliep nooit in de Villa des Roses.
De twee dienstmeisjes mogen wij zeker niet vergeten: de eerste is Aline. Zij is het langste dienstmeisje in de Villa des Roses. Ze is een vrij kattige harde meid. De andere, Louise, is een veel rustiger zachter meisje. Maar later in het verhaal wordt ze harder.
Tweede deel: hierin begint het echte verhaal: de meesten blijven karakters, alleen Richard en Louise niet. Zij krijgen een verhouding, maar Richard schaamt zich voor haar, omdat zij lager van stand is. Hij gaat er dan ook vandoor met een rijkere dame. Louise voelt zich gekwetst en blijft alleen achter. Ze denkt er nog over naar Richards geboorteplaats te gaan, waar hij vaak naar terug ging, maar er komt niets van. En dat terwijl hij maar een straat blok verder woont. Verder gebeurt er met ieder figuur wel iets:
Madame Gendron wil nog wel eens iets stelen om het dan later soms nog terug te kunnen geven. Zij wordt hierop aangekeken tijdens de feestdag van het jaar: de naamdag van madame Dumoulin. Dit is de enige naamdag die wordt gevierd. Hierna wil Madame Gendron wraak nemen en op een middag als madame Brulot en meneer Brulot weg zijn pakt ze Chico, het huisaapje, en gooit hem in het brandende haarvuur. Zo krijgt zij haar wraak.
De heer Martin komt op een dag met twee Poolsen thuis. Deze slapen beiden bij hem op de kamer, maar uiteindelijk gaat hij er vandoor naar New York. Hij laat de twee Poolsen achter en stuurt alleen nog een brief met een berekening en het verschuldigde geldbedrag. De twee Poolsen worden er na een paar dagen uitgezet en vertrekken, op zoek naar een ander pension.
De heer Brizard komt een keer op een middag om in de tuin te wandelen en pleegt daar zelfmoord. Hij laat een brief na aan de bewoners van de Villa en neem daarin afscheid van hen. Hij wordt die nacht bij madame Gendron op de kamer gelegd, omdat die toch niet merkt dat hij dood. De volgende dag wordt hij meegenomen en begraven.
Het dienstmeisje Louise en de Duitser Richard krijgen een verhouding. Zij wordt zwanger, maar pleegt abortus. Uiteindelijk verlaat hij haar voor een rijkere vrouw van stand. Louise is er kapot van, maar wordt er wel harder van.
De heer Knidelius maakt niet veel mee. Hij speelt een kleine rol in het verhaal en zet elk verhaal steun bij. Hij is een soort toeschouwer.
Madame Dumoulin viert als enige elk jaar haar naamdag en dat is dan ook meteen de enige feestdag in de Villa. Er wordt dan champagne geschonken, iets waarop madame Brulot dan nog flinke winst probeert te maken. Er is dan taart en de eetzaal wordt versierd. Iedereen is in een feeststemming en madame Dumoulin gaat gekleed in haar mooiste jurk.
Dan ontvangt madame Brulot een brief dat zij de Villa moeten sluiten als pension en moeten vertrekken, want de Villa zal gesloopt gaan worden. Een maand van tevoren vertelt zij het aan de bewoners en een voor een vertrekken ze. Ieder gaat zijn eigen weg. Madame Brulot wil weer een pension openen, maar voorlopig moet ze zelf als kostganger in een pension gaan wonen, totdat ze weer een geschikt onderkomen heeft.
Uitgebreide persoonlijke reactie:
Onderwerp:
Het boek heeft eigenlijk twee onderwerpen: een figuurlijk en een gewoon onderwerp. Het gewone onderwerp is wat zich allemaal kan afspelen in een pension. Ik vond het wel leuk gekozen. Het zijn eigenlijk allerlei kleine verhaaltjes door elkaar. Allerlei belevenissen van verschillende mensen. Zo zie je maar weer dat verschillende mensen heel verschillende dingen beleven en dat niet iedereen is, wie hij lijkt. Ik had eigenlijk geen verwachtingen ervan, want je kon van tevoren al weten dat het om een hoop verschillende gebeurtenissen ging.
Het figuurlijke onderwerp is bedriegen. De personages bedriegen elkaar steeds en om steeds verschillende redenen. Het is daar bedriegen en bedrogen worden. Niet echt een fijn leven.
Ik vond het wel leuk om over beide onderwerpen te lezen. Intriges en bedrog zijn altijd lekker sappig om over te lezen. Het was ook leuk om al die verschillende personages met elkaar te zien samenleven en omdat je van iedereen de emoties weet, ken je het totaalbeeld van alle mensen. De een heeft een hekel aan die, de andere aan die.
Gebeurtenissen
Het gaat in dit boek eigenlijk maar over een paar gebeurtenissen: van bijna elke personage een gebeurtenis: madame Brulot die haar aapje kwijt raakt, Louise en Richard die een verhouding krijgen, meneer Brizard die zelfmoord pleegt, meneer Martin die er vandoor gaat, de naamdag van madame Dumoulin, etc.
Al deze gebeurtenissen op zich zijn eigenlijk een verhaal. Ze zijn allemaal even belangrijk. Het boek is eigenlijk een aaneenschakeling van gebeurtenissen die in de Villa plaatsvinden. Ik vond het een erg leuke stijl van schrijven en het is grappig om te lezen. Zo bleef het verhaal boeien tot het einde, omdat er telkens iets nieuws in gebeurde. Elke gebeurtenis wordt zorgvuldig beschreven en ze waren allemaal even boeiend om te lezen.
Ze zijn echter niet allemaal even geloofwaardig. Dat meneer Brizard zelfmoord pleegde, was dat bijvoorbeeld wel, maar dat madame Gendron zo Chico het aapje in het vuur gooide, was wel heel wat minder geloofwaardig.
De gebeurtenis die ik het leukste vond was de affaire tussen Louise en Richard. Dat is echt leuk om over te lezen en het bleef tot het einde boeiend. Jammer alleen dat het niet goed afliep.
Personages
Er zitten ontzettend veel personages in het boek. Er is er eigenlijk geen een die echt de hoofdrol speelt, ze zijn allemaal voor het verhaal belangrijk.
Als er dan toch iemand de hoofdrol moet hebben dan is dat Louise, vind ik. Je leest over haar het meest en zij maakt het meest en de ergste dingen mee. Je kan ook lekker met haar meeleven als ze verdriet heeft over Richard. En dit is ook het verhaaltje dat elke keer terug komt, ook tussen de andere verhalen door. Louise is een rustig meisje en erg zorgzaam. Ze wordt verliefd op Richard, de jonge Duitser uit het pension. Ze krijgen een affaire, maar hij schaamt zich voor haar, omdat ze veel lager van stand is. Ze wordt zwanger van hem, maar pleegt abortus. Hier komt hij pas later achter en hij zweert haar trouw. Maar op een avond ontmoet hij een jonge dame van stand en hij vertrekt uit Villa des Roses en gaat naar die dame en laat Louise alleen. Zij is heel verdrietig, maar is er wel harder van geworden.
Je kan je best goed inleven in Louise en je leeft met haar mee met wat ze meemaakt. Ik denk dat dat zo goed mogelijk is, omdat haar situatie iets is, wat dagelijks in het echte leven voorkomt.
Opbouw:
De opbouw van het verhaal is vrij simpel. Het boek bestaat eigenlijk uit twee delen, alhoewel dat niet is aangegeven. In het eerste, kleinste, deel worden alle personages aan je voorgesteld, beschreven en iets over hun verleden en/of toekomst verteld. In het tweede deel beleeft bijna elke personage iets en die belevenissen vormen de verhalen van dit boek.
Het grootste verhaal gaat over de affaire van Louise en Richard. Dit komt telkens, tussen de andere verhalen door, weer even terug.
Omdat dat verhaal ertussen doorloopt, maakt het het verhaal soms wel wat moeilijker te lezen. Je moet dan weer even omschakelen naar dat andere verhaal en dan daar de draad weer oppakken. Maar het is wel leuk om op die manier te lezen, want dat houdt het verhaal levendig. Aan het einde blijf je wel met wat vragen zitten. Elk personage gaat zijn eigen weg. Je weet niet wat er met elk van hen gebeurt: of Louise Richard nog vindt, of madame Brulot nog een nieuw pension opent, etc. dat is aan de ene kant wel leuk, maar aan de ander kant wil je natuurlijk als lezer ook weten wat er met de andere personages verder gaat gebeuren.
Taalgebruik:
Het taalgebruik is makkelijk om te lezen. De zinnen zijn makkelijk en niet te lang zodat ze allemaal goed te begrijpen zijn. Ze zijn zelfs bijna te simpel, maar omdat het verloop van het verhaal al vrij ingewikkeld en heel levendig is, is dat simpelere taalgebruik wel zo prettig om te lezen.
Soms zitten er wat Franse zinnen in, maar die maken het verhaal er allemaal levendiger en geloofwaardiger op. De rest van de tekst doet een beetje Vlaams aan. Er staan soms ook wat ouderwetse woorden in, maar dat komt, denk ik, omdat de eerste druk al in 1913 was. En toen werd er natuurlijke heel ander taal gebruikt dan nu. De schrijver gebruikt heel weinig dialogen, maar ik vind dat dat geen afbreuk doet aan het boek in zijn geheel.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen