Boekverslag : Renate Dorrestein - Buitenstaanders
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1294 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1294 woorden.
Titelbeschrijving
Auteur: Renate Dorrestein
Titel boek: Buitenstaanders
Jaar van 1e druk: 1983
Druk + jaar gelezen: 11e druk, 1996
Verhaalpersonen
Agrippina:
Oude vrouw van in de 70 die moeder is van Lupo. Vroeger is ze seksueel misbruikt en door een hersentumor lijdt ze aan waanideeën. Ze gelooft in de eeuwige jeugd en probeert jong te blijven door middel van vampirisme. Iedereen ziet haar als de moeder in huis.
Lupo:
Hij wil mensen gelukkig maken door ze te helpen door middel van het schrijven van liefdesbrieven. Hij is een bezorgd persoon. Hij heeft een psychische afwijking; hij heeft zijn eigen kind vermoord.
Biba, Ebbe en Sterre:
Ze zijn een drieling, maar hebben een totaal verschillend karakter. Biba probeert alles normaal te laten verlopen. Ebbe is heel druk en kan niet stilzitten. Ze maakt snel ruzie en als ze ergens mee zit gaat ze naar Lupo.
Sterre komt wel in het verhaal voor, maar heeft een jaar geleden zelfmoord gepleegd, ze wilde liever een jongetje zijn. Hun leeftijd is moeilijk te schatten, ze hebben in ieder geval de puberteit al achter de rug.
Wibbe:
Hij doet zich voor als klusjesman, de andere bewoners merken hem nauwelijks op. Dat betekent dat hij zijn rol goed speelt, hij is namelijk psychiater. Als blijkt dat het erg met Agrippina wordt, brengt hij haar naar de kliniek.
Evertje Polder:
Goede vriendin van Agrippina en Lupo, maar Lupo schiet haar dood. Eerst dacht ik dat het een vrouw was, maar later bleek dat het een stokoude hond was.
Laurie en Max:
Het is een ongelukkig huwelijk. Max is een irritante echtgenoot die graag carrière maakt. Laurie is erg paniekerig, ze gaat ten onder aan het liefdeloze huwelijk met Max.
Marrie:
Een zielig meisje dat aan het Syndroom van Down lijdt. Ze werd als baby te vondeling opgevangen in het fasehuis. Ze is erg vriendelijk, wat er ook gebeurd.
Korte inhoud
Max, Laurie en hun twee zoontjes krijgen op weg naar hun vakantiebestemming een ongeluk waarbij de ze in de sloot rijden. Iedereen komt ongedeerd uit de auto, behalve Max die een shock heeft. Laurie moet dus hulp zoeken. Ze volgen een mongoloïde meisje en komen bij een vreemd huis.
Het huis is een project van psychiater Wibbe. Volgens hem leven psychiatrische patiënten het best in een natuurlijke omgeving. Ze weten niet dat Wibbe hun toezichthouder is, ze vinden hem de enige gek die in huis rondloopt.
Lupo en Wibbe trekken met de tractor de auto uit het water. Laurie gaat mee. De jongetjes brengen hun tijd door met het pesten van Marrie. Ondertussen ontwaakt Max, die naar de slaapkamer van Ebbe en Biba was gebracht. De meisjes zijn halfnaakt en Max is gecharmeert van Ebbe en begint haar te strelen. Op dat moment komt Laurie terug en ziet wat er gebeurt. Ze rent naar de auto en wil samen met haar zoontjes wegrijden. Maar de accu is leeg , zodat ze zal moeten blijven.
Er wordt een viering gehouden voor Sterre, die een jaar geleden zelfmoord heeft gepleegt omdat ze het volwassen worden niet aankon. Na de viering volgt de ceremonie waarbij Biba en Ebbe op het dak gaan staan waar Sterre zich naar beneden heeft gestort. Ze hebben contact met haar. Wibbe denkt dan dat ze ook zelfmoord willen plegen en komt ze achterna. Ze sluiten dan Wibbe op zolder op. Ook Max is opgesloten in de kelder, waar hij tussen de muizen zit. Als hij vrij is gaat hij samen met Ebbe en Biba op zoek naar de jongetjes. Laurie is ze ook al aan het zoeken, totdat ze bij een psychiatrische kliniek aankomt. Ze is helemaal van slag en ze wordt aangezien voor patiënt, ze krijgt een kalmeringsmiddel toegediend. Dan hoort ze hoe het in elkaar zit bij het huis van Agrippina. De arts piept Wibbe op en er volgt een discussie over Agrippina, die een hersentumor heeft. Wibbe komt er achter dat Agrippina hallucineert en brengt haar naar de kliniek.
De jongetjes zijn gevonden. Ze waren bezig om Marrie op een vreselijke manier toe te takelen. Laurie is nog half bewusteloos van de slaapmiddelen en vraagt zich af hoe ze verder wil met haar leven...
Dan komt de auto uit de garage, er is niet aan te zien dat er ooit iets mee gebeurd is.
Thema's en motieven
Thema's: - Liefde
Blz.19: "Hij was sprakeloos van liefde."
- Psychiatrie
Blz. 149: "Zuster,' zei Laurie, 'u gaat me toch niet vertellen dat ik in een psychiatrische inrichting terecht ben gekomen?"
Motieven: - De sleur van het dagelijks leven, bijvoorbeeld het huwelijk van Max en Laurie, leidt al gauw tot vluchten uit de realiteit.
- Liefde voor de mens.
- De druk van het opgesloten zijn, bijvoorbeeld Wibbe.
- Hoe buitengesloten zwakbegaafden zijn.
Idee
Het beter leren begrijpen van zwakbegaafde mensen. Ook zij voelen liefde onder elkaar.
Tijd
Het verhaal duurt één dag en één nacht. Tijdens het verhaal is het een warme zomerdag en daarna een onweersnacht.
Het verhaal speelt zich in deze eeuw af.
Plaats/ruimte
Het verhaal speelt zich af op het platteland, in het huis van Agrippina. Er zijn haast geen huizen in de buurt, alleen de kliniek. Er gebeuren soms kleine dingen in het bos of in de kliniek. Het bos ligt om het huis heen en er is ook een dijk in de buurt waar de auto van Max en Laurie te water was geraakt.
Het huis is donkerrood met geblindeerde ramen, het ziet er vreemd uit. Het huis ligt verscholen achter een dichtbegroeide oprijlaan. Het huis is erg oud en de tuin die erbij hoort is verwaarloosd. Bijgebouwen zijn een loods, een caravan en een botenhuis. Het huis is een dependance van de psychiatrische inrichting.
Compositie/structuur
In het verhaal worden veel flaskbacks gebruikt. Bijvoorbeeld over het verleden van Agrippina en over de zelfmoord van Sterre. Het verhaal is niet chronologisch verteld. Het boek is verdeeld in vier genummerde hoofdstukken waarin de laatste erg kort is. Elk hoofdstuk is verdeeld in scenes die elk hun eigen verhaal vertellen. Tussen elk kort gebeuren is er een duidelijke alineascheiding.
Er zitten ook enkele terugwijzingen in, bijvoorbeeld: eerst krijgen Laurie en Max een ongeluk, later wordt verteld hoe Agrippina dit veroorzaakt heeft.
Stijl
Er worden weinig moeilijke woorden gebruikt. De taal is voortdurend Nederlands en er wordt ook geen gebruik gemaakt van dialect. Evertje Polder praat niet, in het begin is dat vreemd, omdat je eerst denkt dat het een vrouw is, maar later blijkt het een hond te zijn. De beschrijvingen zijn kort, alleen het noodzakelijke wordt beschreven.
Perspectief/vertelsituatie
Het is een alwetende verteller. Hij weet meer van de personages dan de personages zelf, hij kent hun verleden, gedachten en gevoelens. Soms treed de verteller op de achtergrond en beleven we de gebeurtenissen vanuit een van de personages.
Titelverklaring
Max, Laurie en hun kinderen zien de mensen in het huis als buitenstaanders, omdat ze gek zijn en rare dingen doen die normale mensen niet doen. De mensen in het fasehuis denken het net andersom, zij vinden Lauries gezin maar raar, omdat ze de dingen die zij doen raar vinden. De bewoners van het fasehuis zijn buitenstaanders voor de normale wereld.
Omslag van het boek
Op de omslag van het boek staat een vrouw getekent. Het heeft weinig met het verhaal te maken. Het is niet duidelijk wie wordt afgebeeld. Het zou Laurie kunnen zijn.
Persoonlijk oordeel
Het is makkelijk te lezen. Het boek is vrij snel uit, omdat je benieuwd bent naar wat er komen gaat. Er gebeuren weinig spannende dingen in het boek, maar wel veel grappige dingen. Maar het is niet voorspelbaar wat er komen gaat, misschien komt het wel omdat het zwakbegaafde mensen zijn.
Ik denk dat het verhaal wel echt gebeurd zou kunnen zijn, maar dat het niet veel voor zou komen.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen