Boekverslag : Tim Krabbé. - De Grot.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2052 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 2052 woorden.
Administratief:
Van : Janneke.
Titel : De grot.
Auteur : Tim Krabbé.
Nationaliteit : Nederlands.
1e druk : 1997.
Uitgever : Bert Bakker.
Aantal bladzijden : 181.
Samenvatting:
1, een koffer naar Ratanak brengen.
Egon Wagter, de hoofdpersoon van het verhaal, moet in Ratanak, de hoofdstad van de fictieve staat Ratanakiri, een koffer met heroïne overhandigen aan een onbekende koerier. Hij probeert zich voor te doen als toerist, door langs alle bezienswaardigheden te gaan en uit eten te gaan. Hij gaat ook langs de gevangenis waar een Nederlander i.v.m. drugssmokkel is geëxecuteerd. Om 23.00u moet hij op de parkeerplaats van het gebouw van de vriendschap tussen Ratanakiri en Vietnam zijn, daar zou een ander persoon de koffer overnemen. Die andere persoon is een vrouw, waar hij opslag verliefd op wordt. Ze vrijen en nemen afscheid. Egon wacht op het moment dat de motor van de auto van de vrouw start.
2, vrienden.
Een terugblik. Egon is in dit hoofdstuk 14 jaar en gaat met Davy reizen op kamp naar de Ardennen. Daar leert hij Axel de Graaf kennen. Axel is op zijn 14e al een persoon de zonder iets te zeggen mensen dingen voor hem kan laten doen en handelt dan al in softdrugs. Als ze bessen gaan plukken, wil Egon met Marjoke, waar hij verliefd op is, maar Axel duwt Vera, het stuk van het kamp, naar hem toe. Later dwingt Axel Egon om de zusjes Lanaker te ontmaagden, dit doet hij ook.
Egon is inmiddels derde jaars student geologie, wanneer hij Axel voor het eerst weer ontmoet. Egon wordt door Axel De Grim, een dispuuthuis, binnengehaald. Een huis waar gedronken, gespoten en gedeald wordt. Anderhalf jaar later breekt Egon met Axel en gaat afstuderen.
Tien jaar na zijn afstuderen komt Egon in de Andes Adriënne tegen. 14 jaar lang hebben ze een perfecte relatie, totdat Egon erachter komt dat Adriënne en Axel ooit met elkaar naar bed zijn geweest in De Grim. Egon en Adriënne gaan uit elkaar en hij gaat alleen op een flatje wonen in Amsterdam. Egon ziet een advertentie van een geologie-expeditie waar hij graag aan mee wil doen. Dit kost alleen 40000,-. Dit heeft Egon niet en gaat daarom drugs smokkelen voor Axel.
3, Oum Phen.
Oum Phen is een bedelaar die wordt onthoofd op beschuldiging van moord op twee westerlingen. Het bewijs is het $20 biljet, een fooi die veel te hoog is voor het arme land. Hij had het van Egon gekregen die niet kleiner had. Omdat enkele maanden eerder al een Nederlander is onthoofd vanwege drugssmokkel, laten ze deze moord op een roofmoord lijken, om de verhoudingen met Nederland goed te houden. De journalist en tevens een vriend van Egon, Polak, volgt het proces en komt op visite bij de familie van Oum Phen en bij dictator Generaal Sophal, alias Garnaal Zoveel.
4, Marcie's Gems.
De verdwijning van Marcie uit haar zoons perspectief geschreven. Hij gaat alles wat naar de reden van haar verdwijning kan leiden na. Hij denkt alles van zijn moeder te weten. Op 20 jarige leeftijd is ze naar Amerika geëmigreerd, waar ze is getrouwd en twee zoons heeft gekregen. De relatie met haar man is niet goed. Hij heeft namelijk al jaren een relatie met een gezamenlijke vriendin. Ze heeft een grote passie voor stenen en is dan ook een stenenwinkel begonnen. Om die winkel te laten bestaan had ze geld nodig. Ze is toen vertrokken om stenen te gaan kopen en is nooit meer terug gekomen. Hij gaat verder terug in haar verleden en komt uit bij een boekje met alle namen van de deelnemers van het Davy kamp in de Ardennen tegen, waaronder ook Egon en Axel.
5, de grot.
Weer terug in het kamp in de Ardennen. Egon en Marjoke zijn beiden gek op stenen en bouwen dan ook samen een dam. Ze kijken uit naar de grot die ze dadelijk met het hele kamp gaan bezoeken. In die grot begint hun liefde voor stenen pas echt. Later gaan ze bessen plukken. Egon heeft alle moed bijeengepakt en wil Marjoke vragen, maar voor de tweede keer in het boek, wordt Vera door axel naar Egon geduwd. Nu begrijp je hoe deze handeling het leven van Egon heeft geruïneerd.
Analyse:
Titel en eventuele ondertitel en de verklaring hiervan:
De titel verwijst naar het laatste gelijknamige hoofdstuk, waarin duidelijk wordt hoe de twee personen aan hun obsessie voor stenen komen, die hun hele leven beheerst. Omdat ze daarvoor namelijk beiden geld nodig hebben en dus aan die drugs deal mee doen.
Er is geen ondertitel.
Genre van het boek.
Het genre is roman, maar kan ook als een thriller worden beschouwd. Het is een roman, omdat het gaat over het hel leven van een persoon, maar ook weer spannen, een thriller dus, omdat er een spanning wordt opgebouwd in het boek. Je weet namelijk niet of Egon nou dood is of niet, daar kom je aan het einde pas achter.
Personages.
Hoofdpersonen:
Egon Wagter, een van de hoofdpersonen in het boek. Hij is een zachtaardige en meegaande jongen, later man van 43. Als jonge jongen bezit hij weinig persoonlijkheid en waarschijnlijk mede door toedoen van Axel de Graaf kan hij die persoonlijkheid ook nooit ontwikkelen. Als jongetje van 14 weet hij al dat hij geoloog wil worden en wordt dat later ook. Zijn relatie loopt stuk, indirect omdat hij erachter komt dat zijn vrouw met Axel naar bed is geweest.
Axel de Graaf, is als jongetje van 14 al in staat alles naar zijn hand te zetten. Hij speelt een hele grote rol in het leven van Egon. Zijn gedachten en gevoelens worden amper in het boek besproken. Hij komt dan ook over als een ongevoelig mens. Hij kan mensen laten doen en denken wat hij wil en maakt daar ook zeer veel gebruik van. Hij wordt een gewelddadige crimineel.
Marjoke Heffels/ Marcie Nussbaum, heeft een grote liefde voor stenen en is een winkeltje in mineralen begonnen, wat een grote droom van haar was. Als kind emigreerde ze met haar ouders naar Amerika. Ze heeft twee zoons en een man, die al jaren een relatie met een gezamenlijke vriendin heeft. Veel van haar komen we niet te weten. Alleen dat haar winkeltje met sluiten wordt bedreigt en daarom verdwijnt ze.
De enige hoofdpersoon die een karakter is, is Egon, omdat hij een uitgewerkt personage is. De andere personen worden alleen gebruikt om zijn gedrag uit te leggen.
Bijpersonen:
Adriënne, de ex-vrouw van Egon
Vera Lanaker, uit het kamp in de Ardennen.
Florrie Lanaker, uit het kamp in de Ardennen
Arthur, Marcie's zoon.
Michiel Polak, de journalist.
Tijd:
Het verhaal speelt zich af tussen 1966 en 1997. Het verhaal is niet chronologisch opgebouwd. Er zijn flashbacks, die apart wel weer chronologisch zijn.
Vertelsituatie:
Er is vooral gebruik gemaakt van de alwetende verteller. Hoofdstuk 1, 2 en 5 worden vanuit Egon verteld. Hoofdstuk 3 vanuit Michiel Polak en het 4e hoofdstuk vanuit Arthur. Er is dus spraken van een meervoudig perspectief.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich af in Ratanak, in het fictieve land Ratanakiri, la Roche, een plaats in de Belgische Ardennen, Amsterdam en Waterhead, een plaatsje in Amerika.
Opbouw:
Het boek is als volgt opgebouwd. Eerst een hoofdstuk in het heden, waarin wordt verteld hoe Egon zijn laatste uren door brengt. Daarna een hoofdstuk over het verleden, dat uitlegt hoe hij Axel, Polak en Marcie kent. Hoofdstuk drie is weer in het heden. Het gaat daarin over de man die de twee westerlingen zouden hebben vermoord.
Hoofdstuk vier gaat over het heden, namelijk over het leven van Marcie. Hoofdstuk vijf gaat weer terug in de tijd namelijk naar toen Marcie (Marjoke) en Egon elkaar leerden kennen.
Thema en motieven:
De thema's zij noodlot en eigen verantwoordelijkheid. De motieven zijn drugs, geld, relatie, moord, liefde voor stenen.
Taal:
Het taalgebruik van de Tim Krabbé is helder, direct en eenvoudig. Belangrijke zaken in het boek worden soms achterloos en terloops verteld. Een voorbeeld hiervan is de dood van Marcie en Egon, die in een bijzin van de hoofdzin dat de journalist naar Ratanak komt, wordt vertelt. De lezer moet ook veel dingen raden in het boek, dit geeft het boek iets aparts. Je moet dan namelijk meedenken om het totale verhaal te kunnen begrijpen. Ook word je geduld op de proef gesteld, omdat de samenhang van het hele verhaal pas aan het einde duidelijk wordt. Krabbé gebruikt in dit boek niet veel beeldspraken, maar wel een aantal, die heel doeltreffend zijn. Twee voorbeelden hiervan:
1. De angst ruiste als verliefdheid door zijn bloed.
2. Wijsheid is de kunst per ongeluk de waarheid te zeggen.
Informatie over de schrijver.
Tim Krabbé is geboren op 13 april 1943, in Amsterdam, waar hij nog steeds woont. In 1960 heeft hij eindexamen HBS-B aan het Spinoza Lyceum gedaan. Hij heeft een tijdje psychologie gestudeerd, maar is van beroep altijd schrijver geweest. Zij debuten als schrijver en journalist vielen samen in 1967. Zijn romans zijn in 12 talen vertaald en 4 daarvan zijn verfilmd.
Flanagan (Adriaan Ditvoorst, 1975)
De paardentekenaar (Thijs Chanowski, 1983; korte film naar gelijknamig verhaal)
Spoorloos (George Sluizer, 1988, naar Het Gouden Ei.)
The Vanishing (George Sluizer, 1993, Amerika, naar Het Gouden Ei.)
De Grot, als The Cave, werd in maart 2000 door Martin Koolhoven geregisseerd. Naast schrijver is Krabbé ook wielrenner en schaker. Van 1967-1972 behoorde Tim krabbé tot de beste twintig schakers van Nederland, maar is nooit bij de beste tien gekomen.
Krabbé zijn schrijf debuut was De werkelijke moord op Kitty Duisenberg. Zijn genres zijn: poëzie, roman, novelle, kort verhaal, column, essay en biografie.
Zijn boeken: (sinds 1978 bij uitgeverij Promerthus/ Bert Bakker.)
De werkelijke moord op Kitty Duisenberg. (1967, roman.)
Flanagan of het einde van een beest. (1970, roman.)
Fischer. (1972, schaakbiografie.)
15 goede gedichten. (1973, gedichten.)
Red Desert Penitentiary. (1975, gedichten.)
De stad in het midden. (1978, verhalen.)
De Renner. (1978, roman.)
43 Wielerverhalen. (1984, verhalen.)
Het Gouden Ei. (1984, roman.)
De Man Die De Babson Task Wilde Maken. (1986, schaak-essay.)
De Matador. (1991, verhalen.)
Vertraging. (1994, roman.)
De Paardentekenaar. (1995, verhalen.)
De Grot. (1997, roman.)
Eigen mening.
Ik vond het een mooi en goed opgebouwd boek om te lezen. De achterkant sprak me al aan, dit komt denk ik door de zin: de persoon aan wie Egon zijn koffer moet overhandigen, blijkt een vrouw te zijn die hij eerder meent te hebben gezien….
Het boek vind ik mooi omdat het een goed verhaal is. Het sluit uiteindelijk allemaal goed op elkaar aan. Ook is meteen het begin spannend, waardoor ik echt iets had, van nu wil ik het ook uitlezen ook.
Op het eerste moment vond ik het redelijk vervelend dat ze terug in de tijd gingen, maar uiteindelijk, toen ik het boek uit had, was het toch een hele mooie stap. Je leerde dan de hoofdpersonen beter kennen en ook hoe ze met elkaar in contact zijn gekomen. Dat zou namelijk ook in één regel kunnen, maar dit vind ik mooi gevonden.
Soms vond ik het taalgebruik iets té direct, dan had ik zo iets van nou nou, moet dat nou echt zo gezegd worden.
Aangrijpend vond ik ook om te lezen hoe een moord zo simpel op een onschuldige burger kan worden afgeschoven. Daar stond ik wel even van te kijken.
Ik vind het knap, dat je, als de eigenlijke deal al is geweest, met alle spanning die daarbij hoort, je een verhaal toch nog redelijk spannend kan houden. Zoals dat in dit boek gebeurde, vond ik het goed gedaan. De schrijver had dit ook allemaal van te voren, dus voor de deal kunnen vertellen. Dan zou het boek heel anders over komen. Waarschijnlijk had ik het dan ook niet uitgelezen, omdat het begin dan niet pakkend genoeg zou zijn.
Wat ik ook goed vond aan het boek was, dat je af en toe zelf even moest nadenken, je was dus niet alleen aan het lezen, maar te gelijkertijd ook aan het meedenken als een soort detective.
Meer boeken van Tim Krabbé zou ik denk ik wel willen lezen, omdat zijn schrijfstijl mij wel bevalt. Heel duidelijk, zonder al te veel ingewikkelde zinstructuren en woorden waarvan ik de betekenis niet zou weten.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen