Boekverslag :  - Ik Ook Van Jou
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 3166 woorden.

Bij het begin van het verhaal besluit Fraser, een vriend van Ronald, dat het tijd is om er weer eens uit te gaan. Ze gaan samen in een auto naar Frankrijk. Fraser heeft een vriendin die Samarinde heet. Ronald heeft geen vriendin maar hij schrijf een boek over ex-vriendin Reza. Onderweg denkt hij aan de busreis die hij met haar maakte naar Parijs. Reza die zich heel kinderachtig gedraagt en later niet van hem af kan blijven.

De volgende dag gaan Ronald en Fraser zwemmen en zij moeten daarna weer de hele weg terug lopen over het warme asfalt naar het dorp op blote voeten "net als Jezus". s'Avonds gaan ze eten in een restaurantje en worden ze bediend door een domme ober. Dat doet Ronald denken aan Reza, die zich toen hij haar na haar werk heeft opgehaald, aanbiedt aan hem op een dienblad. Ze praten over boeken schrijven en dan denkt aan "hoe Reza mij kreeg" Een hoofdstuk van zijn boek over Reza waarin Reza hem onverwacht tongzoend en vanaf dat moment is hij van haar, zij is een paar dagen later pas van hem, omdat ze het eerst met Oskarke uit moet maken.



De volgende ochtend van hun vakantie besluiten ze "de auto de auto te laten" en verder te gaan per kano over een rivier bij het plaatsje Argentat. Bij het begin al slaan ze om en ze besluiten aan de kant te gaan zitten. Fraser gaat zitten schrijven en Ronald denkt aan de eerste keer dat hij Fraser ontmoet. Dat is toen Reza uit de kamer naast Ronald vertrekt en Fraser daar gaat wonen. Reza gedraagt zich dan ook weer vreemd. Fraser en Ronald hebben het over vrouwen en Ronald vertelt dat hij eens een boek bij heeft gehouden over de relatie met Reza. Hij noemt dat boek: "Ik ook van jou". Daarna volgt een hoofdstuk uit het boek. Het gaat over de ontmaagding van Reza. Die avond praten Ronald en Fraser over, vrouwen, schrijven, schrijvers.



Het volgende hoofdstuk gaat over herinneringen van Ronald aan Reza over alle goede momenten die hij met haar heeft meegemaakt: Kerstboom optuigen en spannende sex.

De volgende dag zitten zij nog steeds op het strandje en dan zien zij opeens een kano met twee knappe meisjes langskomen. Een negerin en een blank meisje. Ronald herinnert dit weer aan Reza die geobsedeerd is door de borsten van andere vrouwen en nooit tevreden is over haar eigen borsten. Ronald en Fraser praten weer over de meisjes die ze gezien hebben en Fraser twijfelt over wat hij aanmoet met Samarinde. Ook schrijven komt in dit gesprek weer ter sprake. Later onderweg komen zij de meisjes weer tegen en komen ze met hun in gesprek. De blonde heet Nadine en de ander heet Silke. Voor het eerst lees ik nu de voornaam van Fraser, Edgar.

Reza komt weer in beeld en Ronald geeft twee voorbeelden van ruzies tussen hun. Het eerste 'verhaaltje' over haar gaat over dat Reza vaak jaloers is, omdat Ronald in de metro naar een negerin heeft geflirt, "in die hele klotemetro geen klotenegerin gezien". Het tweede voorbeeld is wanneer Reza zijn kamer binnenkomt, ze de hele kamer begint te doorzoeken "waar is de kuthoer". De reden hiervoor is dat Ronald een stijve heeft als ze binnenkomt.



Hun tocht over de rivier wordt vervolgd en ze praten over vrouwen en over wat echte liefde is. "Echte liefde is als ze dood gaat necrofiel worden. Echte liefde is..". Verderop in de rivier zien ze de meisjes weer. De meisjes kapseizen en Ronald en Edgar Fraser 'redden' de meisjes.



Een brief aan Reza voor haar verjaardag. Ronald haalt allemaal uitspraken van beroemde schrijvers aan in die brief.(Hugo Claus, Annie MG Schmit, Nijhof, Malamud en Johnny van Doorn.)

Weer vertelt Ronald over zijn leuke momenten met Reza, de keer dat ze hem, alsof hij een klein jongetje was, troostte en ze hem onder de douche verraste.

Ronald en Fraser , "We halen en we gaan lullen" Fraser vertelt een verhaal over overspel.



Een nieuw hoofdstuk begint weer met een verhaal over Reza, hoe zij vreemd ging omdat ze dacht dat hij ook altijd vreemd ging. Het verhaal switcht weer naar Nadine en Silke. Zij komen aan met glazen. Ze zien er erg mooi uit volgens Ronald. Weer gaat het verhaal over naar Ronalds vakantie in Frankrijk met Reza. Over hoe zij lompe opmerkingen maakt "Heb je ons nog horen kreunen vannacht" en Ronald zich daar erg aan ergert. Daarna barst Reza in huilen uit. "Je vindt me alleen goed om te neuken" en Ronald troost haar. Ronald en Fraser praten over literatuur. De meiden zijn aan het frisbeeen en de jongens zitten te drinken. Fraser komt tot de conclusie: Dit is literatuur. Het begint avond te worden en Nadine stelt voor om uit eten te gaan.



Het eten is opgedeeld in zes delen.

Het aperitief: Fraser en Ronald vertellen grappen terwijl ze allemaal loom in de avondwind zitten. En Silke en Nadine uitbundig lachen. Het voorgerecht: Ze praten over typisch Nederlands en over geprut met eendenlevers. En over de rare gewoontes van de Fransen. De wijn: Over het proeven van de wijn.

Het hoofdgerecht: Over Duitsland (het geboorteland van de dames), Turks Fruit (Monique van de Ven), over sex, het vrouwelijke, onze generatie en over hoe Silke Ronald versiert (heel subtiel).

Geen dessert, koffie met Armagnac: Over geil, "Ben je nu geil? Vraagt ze, al dan niet naïef."

De rekening: Voor het letterkundig museum.



De volgende dag zwalken ze met z'n vieren door het stadje. Het verhaal gaat weer naar Reza. Het uitgaan met haar is altijd een feest. Hoe ze expres naar een kroeg gaan waar niemand is en Reza in haar eentje over de dansvloer gaat. Ze praten over overspel, een geliefd onderwerp van Reza. Weer bij de tent zijn Fraser en Nadine er vandoor. Silke en Ronald besluiten hun te gaan zoeken en eindigen vrijend in een boom. Ze gaan niet met elkaar naar bed omdat ze geen condooms hebben. Tussendoor gaat het weer over Reza, hoe zij toen haar ouders er niet waren in haar ouderlijk huis Ronald 'dwong' te zeggen dat hij van haar hield (ze ging bovenop hem zitten) en over hoe zij later lol hadden door alle woordjes in een boek te vervangen door neuken. (daar over later meer)

De volgende ochtend Staan Ronald en Fraser als eersten op. Fraser heeft spijt van zijn overspel met Nadine en hij wil zo snel mogelijk weer naar huis. Ze pakken hun spullen en wisselen adressen uit met Silke en Nadine.



Daarna komt er weer een stukje over zijn relatie met Reza. Reza is jaloers op Ronald als hij met nieuwjaar als eerste met een ander kust (nieuwjaar wensen) en niet eerst met haar. Terwijl zij ook eerst met een ander had gekust. Later komt een ex-vriendje van Reza naar Ronald toe en gefeliciteerd hij Ronald met Reza. Ronald kan aan Reza zien dat zij verliefd op haar ex is (op dat moment). Die avond in bed vertelt Reza dat ze een keer 'per ongeluk' met hem heeft staan zoenen. Als Ronald dan heel begrijpend reageert, vertelt ze dat ze ook een keer 'een beetje' met hem naar bed te zijn geweest. En dan maakt Ronald het uit "Waarop ik het uitmaakte, natuurlijk, natuurlijk."

Samen met Nadine en Silke varen ze terug naar de plek waar de auto staat en nemen ze definitief afscheid.

Reza is een paar weken later jarig en Ronald komt natuurlijk op haar verjaardag. Daar gaat Reza weer met een ander.(het was al uit)

De terugreis is net begonnen als Ronald en Fraser besluiten om te gaan eten in een klein restaurantje. Daar belt Ronald ook nog een vriend. Er is iets met Reza gebeurd maar Ronald heeft niet gehoord wat. Als hij weer probeert te bellen, krijgt hij geen verbinding.

Ronald heeft het weer over, hoe Reza zich soms als ze zich ongelukkig voelt, verwondt met bijvoorbeeld een mes. Achteraf voelt zij zich daar dan heel schuldig over.



Ronald en Fraser hervatten hun tocht huiswaarts. Fraser gaat slapen. Ronald rijdt over de binnenweggetjes van Frankrijk (geen tol) en denkt aan eeuwige liefde, Kafka (een poes), Reza en aan Silke...Silke. "Ik weet het goed gemaakt met Fraser. Ik zal hem eens 'n groots en meeslepend poepje laten ruiken. Ik draai de Susuki een vluchtstrook op en keer om." Op de camping aangekomen, blijken Silke en Nadine naar het dorp te zijn. Ronald wacht in de auto en hij denkt weer over Reza. Het gaat weer over ruzie maken en het weer goed maken.

"Je begon te schelden en me verwijten te maken en te huilen en je kwam naar me toe.

Je zei:' Ronald'

Ik zei:' Reza'

En je probeerde me te omhelzen om ons met een grote, snotterige We-houden-heus-nog-wel-van-mekaar-scene toch nog een keer te verenigen en het toch nog een keer te proberen. Ik hield je van me af."



Als ze weer op de plek zijn, waar ze ook van vertrokken waren die ochtend, besluiten ze Silke (en Nadine) te gaan zoeken. Ronald en Fraser gaan naar de disco in het dorp en zien daar Silke. Fraser gaat een paar dagen in de auto zitten schrijven en Ronald heeft zijn vrouw van zijn dromen, Silke.



Analyse:

Titel:

De titel "Ik ook van jou" slaat op een boek dat Ronald schrijft over zijn relatie met Reza.

Motto:

Dit boek heeft geen motto. Het enigste, dat voorin het boek staat, is dat het opgedragen is aan Marijke.

Genre:

Het boek is een raamvertelling.

Thema:

Het thema van het boek is macht en onmacht volgens mij. Ook gaat het over trouw, ontrouw, liefde en literatuur.

Motief:

Het motief is sex, omdat daar het hele boek zo'n beetje over gaat.

Opbouw:

Het boek bestaat uit twee verhaallijnen. De ene verhaallijn over Ronald en Fraser die op vakantie gaan naar Frankrijk en daar twee meisjes ontmoeten. De andere verhaallijn is die van de Relatie tussen Ronald en Reza. Hoe het aan komt, over hun ruzies en vrijpartijen en over hoe ze uit elkaar gaan. De twee verhaallijnen lopen zonder aankondiging in elkaar over. De tweede verhaallijn is verbonden aan de eerste, doordat het gebeuren met Reza gebeurt voordat Ronald met Fraser op vakantie gaat. En er tijdens die vakantie gedachten over die relatie bij Ronald naar boven komen. Dit is trouwens niet altijd zo. Soms staat het verhaal met Reza ook helemaal los van het verhaal van de vakantie. De flashbacks zijn vaak niet langer als een kantje en ze zijn vaak in de tegenwoordige tijd geschreven. Soms zijn de stukjes verhaal ook rechtstreeks aan Reza gericht en dus niet in de tijd te plaatsen.

Personages:

Ronald: Een student, (hij woont in ieder geval op kamers) die aan de ene kant een hele normale jongen is en aan de andere kant totaal bezeten van literatuur. Hij loopt de hele dag stukjes van andere schrijvers te citeren en uitspraken te beoordelen en te bekritiseren. Ook heeft hij schrijversambities. Hij is bezig een boek te schrijven over zijn relatie met Reza. Ook is hij bezeten van vrouwen. Niet altijd seksueel, maar ook vaak meer gewoon een vrouw observeren. Ronald is goed in staat dingen te relativeren.

Edgar Fraser: Ook een student die bij Ronald in huis woont. Hij is een goede vriend van Ronald. Hij heeft een andere vriendenkring als Ronald. Hij is ook helemaal bezeten van vrouwen en literatuur. Over Fraser is in het boek minder bekend, omdat hij minder in het verhaal voorkomt als Ronald. Reza: Een meisje met een complex als je het mij vraagt. Ze is extreem jaloers en doet daarom de raarste dingen. Ook kan het haar vaak niets schelen wat anderen over haar denken. Toch is het wel zo dat als iemand iets onaardigs tegen haar zegt ze zich heel aangeslagen kan voelen. Ook is ze heel onzeker over haar uiterlijk (vooral haar borsten)

Silke en Nadine: Twee Duitse meisjes die ook in Frankrijk op vakantie zijn. Het zijn vrolijke sportieve dames die geen blad voor de mond nemen.



Tijd:

Het boek loopt voor een deel chronologisch en in elk hoofdstuk zijn flashbacks meestal niet meer als een. Het boek heeft zeventien hoofdstukken. Alle flashbacks gaan over Reza. De flashbacks lopen verder ook op chronologische volgorde. Het hele verhaal gebeurt in vier dagen. Het hele Reza-verhaal duurt veel langer, maar over hoe lang weet ik niet.

Perspectief:

Het verhaal wordt verteld vanuit de 'Ik' perspectief, Ronald. De schrijver heet ook Ronald maar er zijn geen duidelijke aanwijzingen dat het verhaal autobiografisch is.

Ruimte:

Het verhaal speelt zich voor het grootste deel af op een "Familieriviertje" bij het plaatsje Argentat in Frankrijk.

Verslag van de leeservaring:

Het onderwerp van het boek is erg duidelijk. Het is een interessant onderwerp, omdat iedereen wel over sex praat. Literatuur speelt ook een heel grote rol in het boek. Dat vind ik zelf wel wat minder interessant door hoe het verteld wordt, wordt het wel goed leesbaar.(dat heb ik ook in de samenvatting naar boven laten komen, omdat de samenvatting anders wel erg saai zou worden om te lezen en omdat het heel goed de sfeer van het boek weergeeft). Het onderwerp heeft me niet aan het denken gezet, omdat het wat dat betreft niet echt een bijzonder onderwerp is. Het onderwerp is heel diepgaand behandeld, omdat alle 180 bladzijden gaan over twee simpele dingen. Er zit niet echt een snelle ontwikkeling in het verhaal.

De verhaallijn van het boek is niet echt helder, doordat er twee onderdelen door elkaar heen spelen, al vind ik dit niet echt heel storend. De gebeurtenissen komen wel logisch uit elkaar voort, omdat het heel flauw verteld is. Het fragment gaat over Fraser, die Ronald overhaalt om mee op vakantie te gaan.

Blz. "Ik zucht. Fraser en ik overleggen.

We gaan niet

We gaan echt niet

We gaan toch.

De grap in mijn leven is dat nooit iets gaat zoals ik denk dat het zal gaan"

Dit geeft aan dat er geen plaats is voor spanning en dat dit boek wat dit betreft oersaai is. Het zijn de dialogen die dit boek goed maken. Niet de verhaallijn. De afloop doet er eigenlijk ook niet toe. Het is een aardig logische afloop. Of hij gaat terug naar Reza (onwaarschijnlijk), of hij blijft onbekommerd achter in Frankrijk met een mooie en leuke vriendin. De keuze is niet moeilijk. De omgeving enz. is niet echt goed beschreven dus kan je de gebeurtenissen ook niet echt levendig voor je zien zoals je bijvoorbeeld in "De hemel van Hollywood" van Leon de Winter wel heel goed kan. Het verhaal blijft om een of andere reden wel tot het eind boeien. Ik denk dat het komt door de humor die in het boek gebruikt wordt, want die is heel droog.



Het verhaal begint meteen met dat ze op vakantie gaan. Er zit dus geen 'eerste kennismaking' met de personages in. Dat maakt dat het verhaal snel van start gaat. Lang niet alles heeft met elkaar te maken omdat het twee aparte verhalen zijn. Het verhaal bevat ook veel overbodige stukken, maar de belangrijkste is wel het telefoontje naar huis van Ronald waarin hij hoort dat er iets mis is met Reza, want daar hoor je later niets meer van. Dus heeft het ook geen functie in het verhaal. De bouw van het verhaal vind ik aardig ingewikkeld, omdat er steeds, soms wel vier keer op een pagina gewisseld wordt van verhaal, vakantie, Reza, vakantie, enzovoort. De stukken van het verhaal zijn ook lastig met elkaar in verband te brengen, omdat de twee verhalen weinig met elkaar te maken hebben. Silke en Reza lijken niet echt veel op elkaar. Ook speelt de hele geschiedenis met Reza niet echt tussen Fraser en Ronald, ze praten er maar een keer of twee over, terwijl het constant in het hoofd van Ronald aanwezig is. Dit zijn daar redenen voor. Het effect van dat het verhaal in korte scènes verteld is, is dat het boek er erg ondoorzichtig van wordt.

De personages gingen niet echt voor me leven omdat ik bijvoorbeeld Ronald niet altijd kon volgen in zijn verhalen over schrijvers. De hoofdpersoon/en (Fraser ook een beetje) zijn unieke persoonlijkheden, waardoor ik ze niet echt als een stereotiep kon zien. Allen, Silke en Nadine zijn doorsnee meisjes omdat je echt iets over hun denkwereld te weten komt. Met Ronald kon ik meeleven als hij vertelt over zijn problemen met de jaloerse Reza en over hoe verrukt hij kon zijn van een spontane actie van een van de andere personages. Dat heb ik ook wel eens, wanneer mijn jongste zusje mij, bijvoorbeeld op een geniale manier weet te neppen. Dan kan ik gewoon niet boos worden. Door het gedrag of de ideeën van de personages ben ik niet echt beïnvloed. Omdat dat ik niet zo snel beïnvloed ben door een boek. De personages reageren vaak helemaal niet voorspelbaar. Bijvoorbeeld Ronald die met Silke in een boom gaat vrijen. Dat bedenk je toch niet! Ik vind alle personages in het boek wel sympathiek, behalve dan Reza dat is echt een vreemd kind. Van Ronald kom je het meest te weten, omdat hij de ik-figuur is.



De taal, die gebruikt wordt, is echt niet moeilijk maar wel heel origineel. Een voorbeeld van hoe origineel er verteld wordt, zie je in de samenvatting. Het verhaal is helemaal niet beeldend geschreven, omdat de nadruk in het boek ligt op de dialogen. De eigenaardigheden in de stijl leverden geen problemen op. Een voorbeeld van een eigenaardig geschreven stukje is dit blz. 136" Reza vroeg zich af of haar ouders in Parijs nu ook lagen te neuken, dat zij ze heel grof neuken en ik zij dat ik niet wist of haar ouders nu lagen te neuken! Waren en we namen nog wat rum, en Reza riep ook: 'neuken!' en ik riep neuken! En Reza liep naar de gang en riep echt hard Neuken! En toen gingen we door het huis lopen en in elke kamer neuken roepen (...) en in de tuin kwamen we de huishulp van de buurvrouw tegen en we zongen voor haar de neuken blues en allemaal neuken schlagers en ik geef je een neukje mijn neukje , en als de lente komt dan neuk ik jou, neuken in Amsterdam, en de huishulp kon alleen maar lachen want ze kwam uit Turkije en verstond geen neukerlands, en op de kamer van Reza haalden we boeken uit de kast en vervingen we alle werkwoorden door neuken. ('Dat kan niet neukte Miranda. Jawel neukte haar moeder droogjes, als je van nu af aan al je geld neukt kan je binnen een paar jaar al een paard neuken)

Als dat niet vreemd is, dan weet ik het niet meer. De verhouding tussen beschrijving, dialoog en weergave van gedachten is een beetje krom. Er zijn meer dialogen en gedachten dan beschrijvingen. Dat maakt het verhaal wel een beetje onduidelijk. Maar de dialogen maken dat meer dan goed. Het boek bevat niet erg veel beeldspraak of symbolische verwijzingen.

Andere boeken van deze auteur:

Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen