Boekverslag : Remco Campert - Het Leven Is Vurrukkulluk
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1698 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1698 woorden.
Remco Campert - Het leven is vurrukkulluk
Beoordeling door Ornée & Vermeer Tekstbureau
Druk : Amsterdam 1985, twintigste druk; eerste druk: 1961
Aantal pagina's : 163 pagina's
Motto:
Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om de liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.
(Martinus Nijhoff in Het tuinfeest)
Titelverklaring
De titel is de eerste zin van het boek en komt nog een aantal keren terug in het boek. Hoewel de titel 'Het leven is vurrukkulluk' luidt, vinden de personen dat lang niet het hele boek (dat wil zeggen één dag) door. Het leven bestaat voornamelijk uit 'one-night-stands' en iedereen is doodsbang om voor altijd aan de ander vast te zitten. Dit wordt mooi weergegeven in het volgende citaat (pagina 112): "Ze zat naakt op de vloer voor de boekenkast, bladerde in Esquire. Ze had een lange rug voor zo'n klein lichaam. Maar dat is nu alles bekend; de tijd voor ongedurigheid breekt aan. Ongedurigheid voor zelfbescherming, want voor je het weet zit je er aan vast. Kinderen, de melkboer op tijd betalen, voor de rest van je leven samen naar de bioscoop, elke nacht dezelfde geur in bed, hoe langer die toestand wordt uitgesteld, des te beter het is."
Thema
De werkelijkheid brengt de idealen en de dromen van de jongeren in de jaren vijftig terug tot wat ze zijn: nep. Het leven stelt zonder drugs en seks niets meer voor, drugs en seks versterken de fantasie.
Motieven
De verhaalmotieven zijn: overspel, liefde, seks, het park, het huis van Boelie en Mees.
Samenvatting
De jonge mannen Mees en Boelie wandelen op zondagmorgen door een park in Amsterdam, waar Mees het (bijna) zestienjarige schoolmeisje Panda oppikt. Met z'n drieën slenteren ze wat rond, kijken naar de eenden en kopen een ijsje. Een nieuwsgierige grijsaard volgt hen naar een uitspanning, waar ze gaan zitten om een biertje te drinken. Panda gaat naar de retirade, waar ze een woordenwisseling heeft met Rosa Overbeek, de oude dame die daar toezicht houdt. Intussen gaat de grijsaard, ondanks zijn smalende opmerkingen aan het adres van de moderne jeugd, bij Mees en Boelie zitten. Het drietal besluit naar het huis van Mees te gaan, dat vlak bij het park ligt, en de grijsaard wil hen ook daarheen volgen. Toen sloegen ze hem eensgezind neer. Terwijl hij bewusteloos in het gras ligt, berooft Panda hem van de 200 gulden die hij in zijn schoenen verborgen had.
Thuis aangekomen, maakt Mees aanstalten om Panda, die er bepaald niet vies van is, te versieren. Om van Boelie af te komen, herinnert hij hem aan een afspraak die Boelie in Hotel Asiatique met een journalist heeft. Nauwelijks is Boelie vertrokken, of Mees en Panda gaan uitgebreid met elkaar naar bed.
In het volgende hoofdstuk krijgen we een terugblik op de eenzame jeugd van Mees. Het gaat over zijn ervaringen als jazzpianist in kroegen en zijn mislukte pogingen om een liefdesrelatie op te bouwen.
Boelie wordt ondertussen geïnterviewd door de journalist Ernst-Jan Zoon, die Boelie na afloop vertelt dat hij zijn vrouw Etta ervan verdenkt een minnaar te hebben. Hij vraagt Boelie uit te zoeken of zijn vermoeden juist is. Samen gaan ze naar het huis van Ernst-Jan en Etta, waar Ernst-Jan naar een uitzending van een voetbalwedstrijd gaat luisteren, terwijl Boelie Etta gezelschap houdt in de tuin. Voornamelijk om een eind te maken aan zijn innerlijke onzekerheid, besluit Boelie te proberen Etta te verleiden. Samen gaan ze het huis van de buren in, die een autoritje aan het maken zijn, maar ze worden verrast door hun onverwachte thuiskomst. De schrijver geeft ons hier een terugblik op Etta's jeugd als de dochter van een steenrijke bankier en een drankzuchtige moeder.
Intussen is de grijsaard in het park bijgekomen en merkt dat hij tot zijn schrik zijn geld kwijt is. Tjeerd Overbeek, die alles gezien heeft, biedt de oude man aan de drie jongelui op te sporen. Eerst wantrouwt de grijsaard hem, maar tenslotte neemt hij Tjeerds aanbod aan. Tjeerd neemt de grijsaard, die Kees blijkt te heten, mee naar zijn oudtante Rosa Overbeek, de juffrouw van de retirade, die mogelijk goede adviezen kan geven over de te volgen gedragslijn. De grijsaard ontdekt dat Rosa een schoolvriendinnetje van hem is geweest. Tjeerd ziet dat hij overbodig is geworden, omdat de twee oude mensen helemaal in elkaar opgaan en de grijsaard geen belangstelling meer heeft voor het verloren geld.
Mees en Panda besluiten een feest te geven van het geld waarvan ze de grijsaard beroofd hebben. Met dat doel gaan ze naar de drankwinkel van de louche Jens, die ook op zondag bereid is zaken te doen.
Terwijl 's avonds het feest in het huis van Mees en Boelie in volle gang is, de muziek dendert en glaswerk sneuvelt, komt Tjeerd Overbeek aanlopen en blijft voor het hek staan, niet goed wetend wat te beginnen. Tegen zijn zin in, wordt hij door een dronken feestganger naar binnen geloodst. Etta, die stomdronken is, maakt een scène met haar man en laat zich door Boelie naar een bed op de zolderkamer leiden. Panda wordt door Jens in zijn auto naar huis gebracht. Mees kijkt toe hoe een jongen, een paraplu als valscherm gebruikend, uit het zolderraam de tuin in springt en statig naar beneden zweeft. Op dat moment voelt Mees een ongekend gevoel van geluk door zijn lichaam stromen.
Karakterisering van de hoofdpersonen
Mees, Boelie en in mindere mate Panda zijn de hoofdpersonen. Ze verschillen niet al te veel van elkaar en proberen er dezelfde levenswijze op na te houden, namelijk zoveel mogelijk seksueel plezier beleven met wie dan ook. Panda lukt dit beter dan Mees en Boelie. Haar lukt het deze levenswijze vol te houden, terwijl Mees en Boelie verliefd worden en Boelie zelfs tegen een vrouw heeft gezegd, dat hij van haar houdt. In het begin lijken alle personen 'los' van elkaar te leven; later blijken ze met elkaar te maken te hebben.
Boelie is een ontzettend onzekere dichter die zijn eigen dichtwerk fantastisch vindt. Hij leeft in voortdurende onvrede met zichzelf. Het is wel een rustig persoon. Hij woont samen met Mees. En heeft veel seksuele gevoelens.
Mees leren we als individu beter kennen. Mees, de 25-jarige jazzpianist, is een innerlijk eenzame figuur die ondanks zijn vele avonturen met vrouwen nooit een bevredigende liefdesrelatie heeft kunnen opbouwen.
Panda is een zestienjarig schoolmeisje dat er fantasieën op nahoudt over vroegere liefdes die ze had gehad. Voor de rest wordt er niet zoveel over deze persoon verteld.
Opbouw
Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig, rond het Vondelpark. Het verhaal is ingedeeld in zeventien hoofdstukken. In het begin gaat het over het drietal Mees, Boelie en Panda, later splitst Boelie zich af en komt er het verhaal van Tjeerd bij die de oude man probeert te helpen. Vanaf het moment dat Boelie zich afsplitst, wordt er om het hoofdstuk aandacht besteed aan Boelies handelingen, de daden van Panda en Mees en later de bemoeienis van Tjeerd.
Het hele verhaal is chronologisch behalve de flashback van Mees (hoofdstuk 7 en 8), waarin Mees iets vertelt over zijn verleden in de jazzclub, en een hoofdstuk (11) waarin Etta iets over haar verleden vertelt.
Er zijn eigenlijk twee climaxen in het verhaal: het moment dat Mees Panda heeft veroverd (wanneer Mees met Panda naar bed is geweest) en vanaf het moment dat Boelie Etta heeft veroverd (wanneer ze elkaar de liefde hebben verklaard). Een anticlimax zit in het einde, wanneer Mees zich ineens wel gelukkig voelt.
Vertelwijze
In de hele roman is een auctoriale verteller aanwezig, die zich soms direct tot de lezer wendt ("Laten we intussen de prenten en kaarten die de wanden bekleedden, eens nader bekijken"). De personale gedeelten zijn de gedeeltes waarin Mees, Boelie of Etta als 'medium' gebruikt worden. Het ikperspectief is alleen bij Mees gebruikt in de flashback over zijn verleden. Doordat alleen bij Mees een ikperspectief tijdens zijn flashback wordt gebruikt en niet bij Panda's flashback, wordt er afstand tussen de personen geschapen: je krijgt alleen van Mees een ruim beeld.
Ruimte
Het verhaal voltrekt zich op een beperkt aantal dicht bij elkaar liggende plaatsen: het Vondelpark, het huis van Mees en Boelie, het huis van Etta en de drankwinkel van Jens. Net als de concentratie van tijd, versterkt deze concentratie van ruimte de indruk dat het een momentopname is.
Vertelritme, vertelde tijd, verteltijd
De vertelde tijd is een dag, de verteltijd is 163 pagina's.
Stijlmiddelen
Campert bereikt speciale effecten door de door de personages gebruikte taal op verschillende niveaus te laten bewegen. Vlotte, gemeenzame omgangstaal wisselt af met formele, bijna gezwollen en hoogdravende taal. Deze niveauverschillen zijn functioneel. Bijvoorbeeld, wanneer de 15-jarige Panda overgaat op een soort Nederlands dat we in een stuiverroman vinden, weten we dat ze haar fantasie de vrije loop laat en onwaarheden vertelt. Zo drukt Tjeerd Overbeek zich bijvoorbeeld uit in de stijve, formele taal die hij uit boeken heeft opgedaan. De schrijver laat de figuren zich verraden door de taal die ze gebruiken. Grappige effecten worden bereikt door afwijkende spellingen. Enkele voorbeelden: vurrukkulluk (=titel), tsjoe-win-k'um (=Engels voor kauwgum), 'kep zin in nijslolly (=ik heb zin in een ijslolly), Slip-Slup. Slep-slap. Sliep-Sloep. (=ijslolly eten), Marry-you-Anna (=marihuana)
Genre
Het leven is vurrukkulluk kun je beschouwen als een humoristische roman. De roman zit vol humor (spellingsexperimenten zoals in de titel) en (zelf)ironie. De taal is vrij eenvoudig en het is in episch proza geschreven.
Eigen mening
Een boek zonder een echt verhaal. Nou ja, het boek heeft wel een verhaal, maar daar werd het boek niet een goed boek van. Het zat hem voornamelijk in de manier waarop de personen over hun eigen onzekerheid praten ("zal ik nu wel, of zal ik nu niet") en dat bracht het verhaal tot een soms wel erg komische bedoeling.
Niet alleen de onzekerheid, maar ook de woordspelingen (zie de voorbeelden bij stijlmiddelen), maken het boek tot een humoristisch boek.
Alleen ik had wel wat meer van het boek verwacht, ik vond dat de eerste paar bladzijden van het boek een beetje teveel beloofden. Op de binnenflap, waarop een korte omschrijving van het boek staat, staat dat er twee jongemannen verliefd werden. Werden ze ook, maar het suggereert wat anders dan waar het boek over ging.
Al met al was het wel een boek dat goed leesbaar was, je aandacht niet liet verslappen, wel af en toe zijn saaie momenten had (terugblik Mees).
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen