Boekverslag : Judith Herzberg - Beemdgras
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1293 woorden.
De taal ervan is Nederlands en het aantal woorden bedraagt 1293 woorden.
Mijn eerste reactie
Judith Herzberg: nooit van gehoord. Beemdgras: hoe kan ik ooit die titel kennen als de naam van de schrijfster mij al helemaal niets zegt. Ik was toevallig in de schoolbibliotheek en ik moest nog even snel een dichtbundel uitzoeken voor Nederlands. Ik heb er toen een aantal gepakt. Degene die werd goedgekeurd was Beemdgras van Judith Herzberg. Door zomaar een dichtbundel te kiezen is mijn poëtische ontmaagding nogal tegengevallen en zal het nog wel een tijdje duren voordat ik weer een dichtbundel wil aanraken. De gedachte die ik had bij poëzie werd met gedichten alleen maar bevestigd; Poëzie is alleen leuk voor mensen die ook van moderne kunst houden, zij kunnen tenminste een verhaal vertellen bij iets wat ik alleen een onduidelijk groepje woorden vind.
Ik vond deze dichtbundel erg tegenvallen en er waren maar een paar korte gedichtjes bij die mij redelijk bevielen.
Samenvatting
De bundel bevat 63 gedichten. Judith Herzberg weet voorwerpen en dingen die in het dagelijkse leven niks voorstellen hier tot het onderwerp van het gedicht te maken. Zo wordt zoiets als een van de meest ordinaire grassoorten als beemdgras hier iets speciaals. “Dit, dan, wat we van ons durven verwachten: gras, in een blauwe theepot, apart,tussen het groeiend uitbloeiend, doorlevend gras gezet”. Herzberg doet de lezer met het openingsgedicht van “Beemdgras” erbij stilstaan dat soms zelfs de meest simpele dingen in het leven plezier kunnen scheppen. Dat Herzberg zich erg richt op de normale dingen in het leven is vooral goed te merken aan “Afwasmachine”.
Beemdgras bevat ook veel gedichten over de tijd. Veel van de gedichten blikken terug op voorbije momenten in de tijd. In het gedicht “Stadsgeluiden” vertelt Herzberg over een bepaald tijdstip: 22 Juni 1964, dat is het vanavond. Andere gedichten over dit onderwerp zijn: De tijdstip, Nazomer, Vraag en Ik vond een enveloppe uit 1963.
Tenslotte bevat de dichtbundel nog een aantal gedichten over menselijke gevoelens. Hier is een stukje uit Wilskracht. Moed. Vastberadenheid: “Terwijl rondom ons toch geen wilskracht, vastberadenheid de hyacinten uit de bol lokt,…”
Het grootste deel van de gedichten is kort en puntig neergezet. Er zijn maar vier gedichten die meerdere pagina's in beslag nemen. De gedichten staan onderverdeeld in delen van afwisselend korte en lange delen.
De vijf gedichten
De behandelde gedichten:
- Beemdgras en zachte dravik (titelgedicht);
- Vergeefs blaffen;
- 4 mei;
- Pil;
- Ziekenbezoek.
Ik begin bij elk gedicht met het vertellen van het verhaal, daarna volgt een beschrijving van het thema. Als afsluiter van het gedicht behandel ik de opbouw.
Beemdgras en zachte dravik
Het is Juni midden in de zomer, alles staat in bloei en ergens tussen het gras heeft een mens een blauwe theepot met een erin grasbouquet neergezet. Dit individuele bouquet in een theepot valt nu in een keer op alle andere grasstengels. Vanuit deze positie laag bij de grond kan dit stukje beemdgras nu neerkijken op de andere bloemen en de voeten van mensen.
Dit is ook wat wordt verlangd van normale mensen: Te midden van het nieuwe en het oude leven, het leven dat nog moet ontstaan jezelf in een blauwe theepot plaatsen en neerkijken op de andere mensen.
Het thema in dit gedicht is de mens, de mens als individu om precies te zijn. De schrijfster is kennelijk van mening dat je vanuit een hoogte naar de mensen om je heen moet kijken en wat er nog allemaal nog boven je staat zodat het je niet in de bol stijgt.
Vergeefs blaffen
Op een stille ochtend waarschijnlijk een zondagochtend is er een hond aan het blaffen. De hond blaft echter onzin maar het is niet echt een goede blaf, zeker niet de blaf van een hond. Dit is te merken aan het feit dat niemand uit het raam komt hangen en de hond het zwijgen oplegt.
Je hoort een hond te midden van de gevels van huizen blaffen toch reageert er niemand. Het is net als een mens die zijn stem verheft te midden van een menigte maar waar geen van die personen op reageert. Het raam kan je in dit gedicht opvatten als de ogen van de mensen, iedereen houdt zijn ogen gesloten voor de problemen van andere mensen en is te druk met z’n eigen leventje.
Het thema in dit verhaal is problemen. De maatschappij van tegenwoordig (in ieder geval die van 1968) heeft volgens Herzberg haar ogen afgewend omdat ze denkt dat alles vanzelf dan weer goedkomt.
4 Mei
De datum is 4 mei, het is herdenkingsdag. De hoofdpersoon heeft het erover dat elk mens zelf de oorzaak is van z’n problemen. Dan valt er plotseling een stilte je hoort alleen nog de geluiden van de dingen om je heen. Motoren maken geen geluid meer, de wind schraapt langs hoeken en in de lucht knallen vlaggen als zwepen.
De “problemen” uit de tweede wereldoorlog zouden veroorzaakt zijn door de mensen zelf. De tweede wereldoorlog is dus voortgekomen uit de mens zelf, express zodat ze later nog iets hadden om over te dromen. Herzberg wil met dit gedicht echter zeggen dat dit niet zo is
De pil
Een vrouw is aan het woord over het slikken van de pil; ze doet dit met tegenzin maar ook omdat ze het zelf wil. Zij heeft net zoals een kip dozijnen kinderen, kinderen die zij niet leggen wil. Zij plukt wetenswaardigheden bij elkaar die ze gemist zou hebben als ze kinderen had gehad. Toch mis je dan wel weer de ervaring die kinderen je geven.
Met dit gedicht wil Herzberg duidelijk maken dat de dingen die je tegen je zin doet ook weer goede dingen met zich meebrengen. Toch mis je het ene als je besluit het andere te doen. In andere woorden: Je hebt altijd spijt dat je maar 1 van de twee dingen kan doen. Wat je ook besluit te doen bij iedere keuze die je maakt leef je en keuzes maken hoort juist bij het leven.
Het thema in dit verhaal is keuzes maken. Herzberg probeert dit duidelijk te maken door allerlei voorbeelden te noemen van de (voor haar) mooie dingen in het leven. Ze legt het keuzes maken aan de hand van een allerdaags voorbeeld uit: de pil. Omdat iedereen dit verschijnsel kent is het makkelijk voor mensen om zich iets voor te kunnen stellen bij de keuze van de pil slikken of niet
Ziekenbezoek
Een vader gaat bij zijn zoon of dochter op bezoek. Een uur lang blijft hij bij het ziekenbed zitten zonder iets te zeggen. Als hij zijn hoed opzet zegt de zoon/dochter dat het gesprek makkelijk samen is te vatten. Toch zegt de vader dat moeilijker is dan die denkt.
Voor een ouder kan het heel moeilijk zijn om iets te zeggen vanuit zijn hart. Zo kan het voor een vader echt verschrikkelijk zijn om z’n kind in het ziekenhuis te zien liggen, hij zou liever nog die plaats innemen. Over dit gedicht is moeilijk iets te zeggen omdat het zo kort is en je moet heel goed kijken naar wat er wordt gezegd. Dat is eigenlijk best goed terug te vinden in dit gedicht want het is als iets dat de vader zelf ook zegt
Ouderlijke gevoelens zijn zo groot dat ze de soms het liefst de plaats van hun kind innemen. Dit thema probeert Herzberg duidelijk te maken in dit gedicht.
Beoordeling
Mijn beoordeling, zoals al eerder te lezen was, is negatief.. Ik vond de korte gedichten nog het meest zeggend, ze hadden inhoud. Mijn favoriete gedicht is Ziekenbezoek. De zoon/dochter is optimistisch maar de vader ziet dit door heel andere ogen, veel serieuzer. Ik ben het compleet met de vader eens, veel mensen zien vaak de serieuze kant van het leven niet in; Ik ben het ook eens met de zieke die blijft optimistisch en neemt het allemaal niet zo ernstig op.
Judith Herzberg had betreft deze gedichtenbundel beter bij het toneelschrijven en niet haar tijd moeten verspillen aan het maken van gedichtjes.
Home - Contact - Over - ZoekBoekverslag op uw site - Onze Boekverslagen - Boekverslag toevoegen